Ο σχεδιασμός, τα λάθη και η επιθετική δυστοκία και ατυχία

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να κρατήσει κανείς από ένα παιχνίδι σαν αυτό της Μάλμε με τον Ολυμπιακό. Αρχίζοντας από το αγωνιστικό σκέλος και την επιλογή του Μίτσελ να παρουσιάσει ένα πιο... συντηρητικό και σφιχτό σύνολο. Με ένα 4-3-3 στο πιο μεγάλο μέρος του αγώνα και ουσιαστικά τρία αμυντικά χαφ στον άξονα (Μανιάτη, Μιλιβόγιεβιτς και Ντιγκά) και δίχως κλασικό οργανωτή πίσω από τον Μήτρογλου.

Αυτό έκανε από την μία πιο... στιβαρό αμυντικά (σ.σ. τουλάχιστον στο πρώτο διάστημα του αγώνα) τον πειραϊκό σύλλογο, όμως του στέρησε την δυνατότητα να έχει έναν παίκτη-κλειδί για την οργάνωσή του, τον Τσόρι Ντομίνγκες. Παράλληλα ο Ισπανός ήξερε από την αρχή πως οι αμυντικές επιδόσεις δεν είναι το... φόρτε ούτε του Ομάρ (κυρίως) ούτε του Μαζουάκου (σε σαφώς πιο μικρό βαθμό από τον Νορβηγό).

Ο Ντινγκά ήταν ο τρίτος στόπερ κάθε φορά που έκανε επίθεση η ομάδα της Μάλμε. Τι αντιπαρέταξε ο Άνγκε Χαρέιντε; Ένα 4-4-2. Με τους ταχύτατους και άκρως επικίνδυνους Φόρσμπεργκ και Έρικσον να αλλάζουν πλευρές και να βγαίνουν από τα «φτερά» ταλαιπωρώντας αρκετά και τον Ομάρ και τον Μαζουάκου και έχοντας κορυφή τον Ρόζενμπεργκ και τον Θελίν. Ο Νορβηγός τεχνικός είχε δώσει εντολή στην ομάδα του να χτυπάει κυρίως από αριστερά και δεξιά, με στόχο να να προκαλεί «ρήγματα» στους ερυθρόλευκους.

Και φυσικά ένας ακόμα μεγάλος στόχος ήταν να έχουν μεγάλη πίεση τα δύο στόπερ. Ο Ολυμπιακός μπήκε καλά στο ματς. Έκανε φάσεις στο πρώτο μέρος, μπορούσε να είχε προηγηθεί στο σκορ αλλά πλήρωσε και την... δυστοκία του στα τελειώματά του στο συγκεκριμένο ματς αλλά και το γεγονός πως ο Όλσεν έκανε εξαιρετικό ματς κάτω από τα γκολπόστ. Οι ερυθρόλευκοι εκτός από άστοχοι ήταν και άτυχοι. Ουσιαστικά η Μάλμε άρχισε να απειλεί από το 25' και μετά για να βάλει δύο γκολ από μεγάλα λάθη της άμυνας.

Οι Μποτία και Αμπιντάλ έκαναν ίσως το χειρότερό τους παιχνίδι ως κεντρικό αμυντικό δίδυμο, βάζοντας σε βαθιές σκέψεις τον Μίτσελ. Σκέψεις για αλλαγές. Με τον Ισπανό να είναι πιθανότατα ο παίκτης με την χειρότερη εμφάνιση στο γήπεδο από μεριάς Ολυμπιακού με πολύ μεγάλο μερίδιο στο πρώτο γκολ και τον Γάλλο να έχει την ευθύνη για την φάση του δεύτερου τέρματος. Δύο τέρματα από... βολέ και με τους δύο κεντρικούς αμυντικούς να συμπαρασύρουν και τον Ρομπέρτο, με τον πορτιέρο των Πειραιωτών να αντιμετωπίζει και αυτός προβλήματα.

Φυσικά αμυντικά προβλήματα είχε και ο ερυθρόλευκος άξονας ενώ η δεξιά πλευρά αμυντικά με τον Ομάρ ήταν διαρκώς ευάλωτη. Από ένα μέρος του αγώνα και μετά οι Σουηδοί άρχισαν να βγάζουν φάσεις και από το κέντρο. Να βρίσκουν χώρους και να πρεσάρουν ακόμα πιο πολύ. Και όταν η άμυνα δεν έχει την απαιτούμενη βοήθεια στο ανασταλτικό σκέλος από την μεσαία γραμμή τότε το λάθος μπορεί να έρθει ακόμα πιο εύκολα. Σε τέτοιο επίπεδο τα μεγάλα λάθη και η εμφάνιση επιπολαιότητας στοιχίζουν.

Και πολλές φορές κοστίζουν ακριβά. Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς όπου είχε κατοχή μπάλας (38%-62%) και όπου είχε παραπάνω τελικές από την Μάλμε (14 έναντι 13)! Οι Σουηδοί όμως είχαν την επιθετική ουσία. Στα μείον για τους πρωταθλητές και οι αλλαγές που δεν... βγήκαν. Ο Τσόρι αντί του Ντινγκά δεν κατάφερε να βοηθήσει, ο Ντουρμάζ συνέχισε να προβληματίζει ενώ και ο Διαμαντάκος δεν μπόρεσε να φανεί απειλητικός.

Αντίθετα στην Μάλμε οι αλλαγές βοήθησαν. Όπως ο Τσιμπίτσκι που ήταν ο πρωταγωνιστής στην φάση του δεύτερου τέρματος. Συν τοις άλλοις ο Ολυμπιακός δεν πήρε τις βοήθειες που περίμενε σε έναν τέτοιο αγώνα από τον Μήτρογλου ενώ ο Κασάμι στα άκρα δείχνει να... χάνεται. Ο Ελβετός φαίνεται να πατάει πιο καλά όταν παίζει στον άξονα ή και πίσω από τον φορ.

Οι ερυθρόλευκοι πάντως εξακολουθούν να έχουν μεγάλη ανάγκη από έναν πολύ καλό Μητρογκόλ. Ο Ισπανός τεχνικός τον κράτησε σε όλο το ματς στο παιχνίδι, ελπίζοντας πως και με... μισή φάση θα μπορούσε να βγάλει ένα γκολ και ενώ προς στο τέλος της αναμέτρησης γύρισε το σχήμα σε 4-4-2. Όμως και πάλι γκολ δεν βρήκε στην αναμέτρηση... Ακόμα και στην φάση με το σουτ του Ντουρμάζ όπου ο Όλσεν έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια του πάλι άτυχος στάθηκε.

Ευάλωτη στις κάθετες αλλά...

Η Μάλμε είναι μία ομάδα που αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις κάθετες πάσες. Όμως ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να την... χτυπήσει με τέτοιον τρόπο. Αρκετές φορές ο Μαζουάκου που λειτουργούσε, όπως και ο Ομάρ, ως μπακ-χαφ ανέβαινε ψηλά για να κάνει παιχνίδι. Οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν δημιουργία από τον άξονα και δεν τους ήταν εύκολο να βγάλουν τέτοιες μπαλιές στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Οι Σουηδοί αυτό που έκαναν ήταν να περιμένουν να περάσουν όλες οι επιθέσεις των Πειραιωτών για να βγουν στην κόντρα και να βάλουν γκολ. Και μετά απλώς να διαχειριστούν το υπέρ τους αποτέλεσμα.

Η μεγάλη αξία του Μιλιβόγιεβιτς και ο Ντινγκά

Ο Ολυμπιακός είχε και κέρδη από το παιχνίδι. Κέρδη ατομικά. Σε επίπεδο προσώπων. Όπως ο Μιλιβόγιεβιτς, που κάλυψε 12,63 χλμ. (πρώτος στο ματς!), κάνοντας ακόμα ένα πολύ καλό ματς με τον Ολυμπιακό και συνεχίζοντας να δείχνει την μεγάλη του αξία. Ο Σέρβος δεν είναι ένας κλασικός δημιουργός. Είναι όμως ο παίκτης που θα κόψει μπαλιές, που θα δώσει πολλές μονομαχίες, που δεν θα κάνει εύκολα το λάθος (σ.σ. 86% ποσοστό επιτυχίας στις πάσες σε αυτό το παιχνίδι) και που θα δοκιμάσει και το σουτ εφόσον βρει τους χώρους.

Από κοντά του και ο Ντινγκά σε έναν άχαρο μεν αλλά ουσιαστικό δε ρόλο. Στο να καταστρέφει το παιχνίδι των αντιπάλων. Να κόβει ότι μπαλιές μπορεί και να αναχαιτίζει επιθέσεις. Σε αυτήν την κατηγορία θα μπορούσε να μπει και ο Μαζουάκου, που παρότι είναι σαφώς ανώτερος αμυντικά του Ομάρ, έχει και αυτός «ζητήματα» στην πλευρά του στο ανασταλτικό κομμάτι. Φάνηκε βέβαια πως δεν αρκούσαν ο Μιλιβόγιεβιτς με τον Ντινγκά ενώ έπαιξε ρόλο το γεγονός πως ο διεθνής Κονγκολέζος βγήκε στο 57'.

Ο τραγικός και ανεπαρκής Καράσεφ

Το βράδυ της Τετάρτης όμως ο Ολυμπιακός δεν είχε σε κακό... φεγγάρι ορισμένους παίκτες του αλλά και την τακτική και την αμυντική του λειτουργία. Βρέθηκε και απέναντι σε έναν διαιτητή που έδειχνε εξαρχής την διάθεση να... παίξει Μάλμε. Τραγικός και άπειρος ο Καράσεφ που στην φάση του πέναλτι δείχνει να είναι εκτός τόπου και χρόνου. To γεγονός πως δεν δίνει την εσχάτη των ποινών στον Μανιάτη και ότι δεν βγάζει και κάρτα στον Τίνερχολμ σαφώς και επηρεάζει την αναμέτρηση. Με ένα πιθανό 1-1 θα γράφαμε και θα μιλούσαμε για άλλο ματς. Όπως και... χρεώνεται βέβαια την φάση με το ακυρωθέν γκολ του Μήτρογλου (σ.σ. που είναι αμφισβητούμενη) αλλά και το σκληρό παιχνίδι παικτών, όπως ο Χάλστι.

H ανάγκη για βελτίωση και restart και τα εκτός έδρας ματς

Μέσα από τα... παθήματα έρχονται πολλές φορές και τα μαθήματα. Ο Ολυμπιακός φανερώνει συνεχώς προβλήματα στα εκτός έδρας του παιχνίδια. Αυτό είναι πασιφανές. Προβλήματα με τον Παναιτωλικό και το 1-1, δυσκολίες κόντρα στην Παναχαϊκή στο Κύπελλο, κακή εμφάνιση και ήττα στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο και νέα ήττα στο Μάλμε για το Τσάμπιονς Λιγκ. Ουσιαστικά δεν έχει παίξει ποτέ όσο καλά χρειάζεται φέτος σε ματς μακριά από το γήπεδό του και αυτό αποτελεί μία... πληγή για τον Μίτσελ και τους παίκτες του.

Η ανάγκη για άμεση βελτίωση της εικόνας των Πειραιωτών είναι επιτακτική. Όχι μόνο στο αμυντικό κομμάτι αλλά και σε άλλους τομείς. O Ολυμπιακός θέλει ακόμα αρκετή δουλειά αλλά και χρόνο. Χρόνο που τον έχει ως ένα σημείο. Αναγκαίο επίσης είναι ένα νέο και δυναμικό ξεκίνημα. Η διακοπή θα βοηθήσει τον Ισπανό και τους ποδοσφαιριστές να δουλέψουν ακόμα πιο καλά, να διορθώσουν τα όποια κακώς κείμενα και να παρουσιαστούν πιο σκληροτράχηλοι στα επόμενα ματς τους, πιο αποφασισμένοι και πιο έτοιμοι για θετικά αποτελέσματα.

Δύο... τελικοί με Γιουβέντους

Μετά την ήττα από την Μάλμε και όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στον όμιλο ο Ολυμπιακός δίνει μέσα σε μικρό διάστημα δύο... τελικούς με την Γιουβέντους στην διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ. Το έναν στο Καραϊσκάκη στις 22 Οκτωβρίου και τον άλλο στην Ιταλία στις 4 Νοεμβρίου. Παιχνίδια διαφορικών συνθηκών συγκριτικά με την Μάλμε και με έναν αντίπαλο πιο μεγάλου βεληνεκούς και με όνομα στην Ευρώπη. Δύο αναμετρήσεις ζωτικής σημασίας όπου ο πρωταθλητής καλείται να παρουσιάσει το ίδιο πρόσωπο με το ματς με την Ατλέτικο Μαδρίτης και να πάρει βαθμούς για να μείνει γερά στο κόλπο της πρόκρισης.

Η πρώτη φορά δίχως γκολ μετά από 2,5 χρόνια!

Ένα σημαντικό στατιστικό ως προς το σκοράρισμα για τον Ολυμπιακό είναι πως πρώτη φορά μετά από περίπου 2,5 χρόνια μένει... άσφαιρος για δύο συνεχόμενα παιχνίδια. Δεν σκόραρε με τον Ατρόμητο και δεν βρήκε δίχτυα με την Μάλμε. Τον Απρίλιο του 2012 είχε μείνει στο 0-0 με τον ΟΦΗ στο Κύπελλο ενώ μετά έχασε από την Κέρκυρα στο Καραϊσκάκη για το πρωτάθλημα με 1-0.