Το πιο μυαλωμένο καλοκαίρι στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου

Αν δεν υπήρχε η εξαίρεση του ΠΑΟΚ, αυτό το καλοκαίρι θα μπορούσε να βαφτιστεί το καλοκαίρι της λογικής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Αύγουστος του 2014 βρίσκει τη συντριπτική πλειονότητα των μεγάλων ελληνικών ομάδων, αυτών που κουβαλούν πίσω τους την μεγαλύτερη μάζα οπαδών να εφαρμόζουν πιστά και επιτυχημένα μια σειρά από διαφορετικά επιχειρηματικά ποδοσφαιρικά μοντέλα, τα κατάλληλα για την κάθε μία από αυτές, και να δημιουργούν προοπτική να ζήσουν καλύτερες μέρες, να μεγαλώσουν αγωνιστικά και εταιρικά. Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ έχουν σήμερα βάσεις για να στηρίξουν πάνω τους μια δικαιολογημένη προσδοκία για καλύτερο αύριο από το χθες. Και σε αυτό τον δρόμο φαίνεται ότι πάει να μπει και ο Αρης, με την επιλογή του να επιχειρήσει την επανεκκίνηση που θα δημιουργήσει ρεαλιστικές πιθανότητες να ξαναβρεθεί στη θέση του πατώντας γερά στα πόδια του. Εξαιρουμένου του ΠΑΟΚ, όλες οι μεγάλες ομάδες καταφέρνουν αυτή την εποχή να φτιάχνουν ή να μη χαλάνε το κέφι των οπαδών τους την ίδια ώρα που φτιάχνουν το ταμείο τους και βαδίζουν ολοταχώς προς την εποχή του ισοσκελισμού ανάμεσα σε έξοδα και έσοδα, την εποχή που η ΠΑΕ δεν θα έχει ανάγκη την τσέπη μεγαλομετόχου για να ζει.

Ο Ολυμπιακός κάνει το βήμα παραπάνω εξελίσσοντας τον Μίτσελ περίπου σε μάνατζερ αγγλικού τύπου και εξελίσσοντας συγχρόνως το πλάνο ανάδειξης και μεταπώλησης ποδοσφαιριστών. Χάρη στο σκάουτινγκ και τις καλές του διασυνδέσεις φροντίζει να αντικαθιστά τους παίκτες που πουλά, με συνέπεια να δημιουργεί εκδόσεις που έχουν τις προδιαγραφές να φέρουν το ίδιο καλές ή καλύτερες πορείες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Την ίδια ώρα που ο Ολυμπιακός δημιουργεί καλό όνομα στην ευρωπαϊκή αγορά. Το όνομα μιας ομάδας που βρίσκει και εξελίσσει τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές και αποκτά αξιόλογους ξένους με μεταπωλητική αξία. Όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε στη διάρκεια του 2014, ο Ολυμπιακός έχει βάλει καλά το όνομά του και την κουκίδα του στον χάρτη της ευρωπαϊκής αγοράς, με συνέπεια να καταφέρνει όχι απλώς να πουλάει αλλά να πουλάει καλά, ακριβά, με τιμές και τζίρους που αντιστοιχούν σε πορτογαλική ομάδα και δεν αντιστοιχούσαν ποτέ σε ελληνικό σύλλογο. Έχει μεγάλη προοπτική αυτό που κάνει ο Ολυμπιακός. Πραγματική προοπτική να του αλλάξει το μέγεθος σε επίπεδο ευρωπαϊκό.

Η νίκη - πρόκριση επί της Μίντιλαντ αποτελούσε πιθανόν τον βασικότερο μίνιμουμ επιχειρηματικό - ποδοσφαιρικό στόχο του Παναθηναϊκού για τη νέα σεζόν προκειμένου η ΠΑΕ να επιτύχει τους ετήσιους στόχους αυτού του πλάνου εξυγίανσης που έχει βάλει σε εφαρμογή η διοίκησή του. Ο Παναθηναϊκός έκανε λάθος που δεν “ρίσκαρε” ένα ποσό τάξης μεγέθους 300-400 χιλιάδων ευρώ για να ενισχυθεί και να μην πάει ουσιαστικά αποδυναμωμένος συγκριτικά με πέρσι στα ματς με τη Στάνταρ για να κλειδώσει το μπόνους της συμμετοχής στα play off του Champions League, αλλά μετά την πρόκριση στην φάση του Europa League η μεγάλη εικόνα δείχνει επιτυχία: το ταμείο ενισχύεται λυτρωτικά, το φρόνημα παραμένει υψηλό, ο κόσμος θα ψυχαγωγηθεί και θα τραφεί με ευρωπαϊκή τροφή, έστω και αν δεν πρόκειται αυτή να είναι “γκουρμέ”, και συγχρόνως ο προπονητής και οι άλλοι ποδοσφαιράνθρωποι που τον τρέχουν έχουν αγοράσει χρόνο και ηρεμία για να εξελίξουν την πολύ καλή περσινή δουλειά. Και μέσα σε όλα αυτά το Europa League θα δώσει στον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να βάλει τους αξιόλογους πιτσιρικάδες του στη βιτρίνα με την ελπίδα αυτοί να ανεβάσουν την υπεραξία τους και να φέρουν μεθαύριο μια πρόταση που θα βοηθήσει την ΠΑΕ να έρθει ακόμη πιο κοντά προς την επίτευξη του μεγάλου στόχου της εξυγίανσης.

Η ΑΕΚ βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο της μεγαλύτερης δοκιμασίας που έχει υποστεί στην ιστορία της, αλλά δίνει στον κόσμο της, που έχει αποκτήσει πλέον συνείδηση και επίγνωση, καλούς λόγους για να παίρνει κουράγιο. Προχωρά για να χτίσει το γήπεδό της, και φτιάχνει μια ομάδα που, στις πρώτες εντυπώσεις, πείθει ότι θα επιτύχει τον αυτονόητο στόχο της επιστροφής στην Superleague και θα τον συνδυάσει με τη δημιουργία μιας βάσης για την ομάδα της επόμενης σεζόν. Κι όλα αυτά σε μια στιγμή που το ταμείο της νέας εταιρείας είναι καθαρό, και τα έξοδα δεν είναι περισσότερα από τα έσοδα.

Δεν θυμάμαι προηγούμενο καλοκαίρι στη διάρκεια των τελευταίων τουλάχιστον 20 ετών με τόσο καλά σημάδια για την οικονομία και το ποδόσφαιρο των τριών μεγάλων και τόσο καλή ποδοσφαιρική προοπτική και για τους τρεις. Αν ο ΠΑΟΚ είχε κάνει το μίνιμουμ, δηλαδή αν σε ένα καλοκαίρι περικοπών και σκληρής οικονομίας είχε τουλάχιστον κρατήσει/αποκτήσει έναν δύο έμπειρους ποδοσφαιριστές για να κλειδώσει την παρουσία στο Europa League και είχε προπονητή με βιογραφικό και γνώσεις που να πείθουν ότι μπορεί να εξελίξει και αναδείξει τους ταλαντούχους πιτσιρικάδες του, αυτό το καλοκαίρι θα ήταν το πιο λογικό στην ιστορία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Διότι πίσω και κάτω από τους μεγαλύτερους κρύβονται και υπάρχουν πλέον αρκετά καλά παραδείγματα μικρότερων. Συλλόγων με κόσμο, οι οποίοι διοικούνται λογικά, ξοδεύουν λιγότερα από όσα μαζεύουν, προωθούν νεαρούς ποδοσφαιριστές, λειτουργούν - καλά ή κακά - ακαδημίες ποδοσφαίρου, δίνουν δουλειά σε κανονικούς και μορφωμένους προπονητές και όχι μόνο σε παρωχημένους παλαίμαχους και βάζουν στόχους ρεαλιστικούς. Παραδείγματα που υπάρχουν και στη Superleague και στην Football League. Περιπτώσεις ομάδων που δημιουργούν και τεκμηριώνουν την ελπίδα ότι η κρίση μπορεί και να βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο να μπει επιτέλους για τα καλά στην εποχή της λογικής και του εκσυγχρονισμού.