Ενας Μανωλάς άλλος από αυτόν της ΑΕΚ

Θυμάμαι σαν χθες τις ιστορίες που άκουγα πριν από περίπου 3 χρόνια για τον Κώστα Μανωλά, τον καιρό που, στα 20 του, γυάλιζε στα μάτια μιας σειράς μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων. Τον καιρό που διακρινόταν με τη φανέλα της ΑΕΚ και έδειχνε το πού μπορούν να τον φτάσουν τα αθλητικά και ποδοσφαιρικά προσόντα του, ένα σωρό σοβαροί σύλλογοι άρχιζαν να σκαλίζουν την περίπτωσή του. Και όταν αποφάσιζαν να στείλουν έναν “κατάσκοπο” για να σκαλίσει και να ερευνήσει σε μεγαλύτερο βάθος την περίπτωσή του, πάγωναν το ενδιαφέρον.

Τον “έκοβαν” επειδή έφταναν σε συμπέρασμα ότι δεν ήταν μια επιλογή αξιόπιστη, για να της εμπιστευθεί κανείς μια σοβαρή επένδυση, τάξης μεγέθους 2-3 εκατ. ευρώ. Ο βασικότερος δισταγμός οφειλόταν στη συμπεριφορά του Μανωλά με τη μπάλα, δηλαδή στο απείθαρχο και γεμάτο από λάθη παιχνίδι “κατοχής”, αλλά και στην εντύπωση που δημιουργούσε ότι επρόκειτο για ένα δύστροπο παιδί που δεν καταφέρνει να κρατά τη συγκέντρωσή του στη διάρκεια του παιχνιδιού και “δεν παίρνει από λόγια”. Η ανησυχία αυτή εντεινόταν από τις πληροφορίες που συγκέντρωναν οι “κατάσκοποι” μέσα από τις “συνεντεύξεις” που έκαναν για να ερευνήσουν τη συμπεριφορά του Μανωλά έξω από τα παιχνίδια. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα ήταν η Ουντινέζε, ένας σύλλογος που έχει αναγάγει σε επιστήμη το πολύπλευρο σκάουτινγκ και φτάνει να ερευνά έως και την προσωπική ζωή ενός ποδοσφαιριστή προτού τον αποκτήσει. Ηρθε, είδε, ρώτησε, άκουσε, απήλθε.

Σήμερα η Αρσεναλ ενδιαφέρεται πολύ σοβαρά για τον 23χρονο διεθνή αμυντικό, και ο Αρσέν Βενγκέρ, δηλαδή ένα ζευγάρι από τα πιο έμπειρα, ικανά και διορατικά μάτια εκτιμητή ποδοσφαιρικής αξίας στον πλανήτη φτάνει να σκέφτεται να επενδύσει πάνω του ποσό τάξης μεγέθους 12 εκατ. ευρώ για την αγορά του. Και η Αρσεναλ δεν είναι ο μόνος από τους μεγάλους οίκους αξιολόγησης ποδοσφαιριστών που φτάνει να διαμορφώνει τόσο υψηλή τιμή για τον Μανωλά. Πώς έφτασε εκεί;

Ο οργανισμός Ολυμπιακός και ο Μίτσελ ήταν ένας συνδυασμός που λειτούργησε παραπάνω από αποτελεσματικά στην περίπτωση αυτή. Ο Μανωλάς έφυγε το 2012 από μια ΑΕΚ που υπολειτουργούσε, έναν σύλλογο που θύμιζε ΑΕΚ μόνο στο όνομα, το έμβλημα και τη φανέλα, μια ΑΕΚ που του “επέτρεπε” να παρκάρει – στα Σπάτα – το αυτοκίνητό του στη θέση του προέδρου της ΠΑΕ και να μένει ατιμώρητος, και πήγε σε έναν Ολυμπιακό που παρέδιδε εγχειρίδιο συμπεριφοράς που αρμόζει στον ποδοσφαιριστή και μαζί το ποινολόγιο για κάθε παράπτωμα. Η ΑΕΚ του επέτρεψε να δείξει στον πολύ κόσμο το ταλέντο του, αλλά του έκανε και τη ζημιά που προκαλούν στους ποδοσφαιριστές οι σύλλογοι που λειτουργούν δίχως κανόνες, δίχως αρχές. Και πάνω που ο Μανωλάς ωρίμαζε ποδοσφαιρικά/επαγγελματικά στον Ολυμπιακό, βοηθούμενος από την αλλαγή περιβάλλοντος, ήρθε και ο Μίτσελ. Για να του “κόψει” τις αυθαιρεσίες και το άναρχο παιχνίδι με τη μπάλα στα πόδια, να του κόψει τα αλόγιστα ρίσκα που έπαιρνε με ρισκαδόρικες μεταβιβάσεις ή ντρίμπλες και με άσκοπες ή επικίνδυνες προωθήσεις, να τον αφήσει στον πάγκο για να τον τιθασεύσει, με συνέπεια να αναδείξει τον αμυντικό που έχει, σαν από dna, ο Μανωλάς μέσα του.

Σήμερα, με την εμπειρία που έχει αποκτήσει χάρη στις παραστάσεις του Champions League και του Μουντιάλ, η οποία έχει προστεθεί σε μια προϋπάρχουσα υψηλή αυτοπεποίθηση, ο Κώστας Μανωλάς είναι ένας σπουδαίος στόπερ της γενιάς του. Κι αν πέσει σε χέρια το ίδιο καλά ή καλύτερα/πιο έμπειρα από αυτά του Μίτσελ, και μπει για να λειτουργήσει σε έναν ευρωπαϊκό σύλλογο με υψηλά στάνταρ, θα έχει όλες τις προοπτικές να φτάσει ακόμη υψηλότερα και να φορέσει φανέλες που δεν φορέθηκαν ποτέ από Ελληνα ποδοσφαιριστή.