Έχει πλέον καταθέσει ένα μεγάλο δείγμα γραφής ο Μίτσελ στην Ελλάδα. Μεγαλύτερο από τα συνηθισμένα, πόσο μάλλον σε μια ομάδα που ο πάγκος της είθισται να θεωρείται ηλεκτρικός. Σχεδόν 18 μήνες ο Ισπανός τεχνικός στον Ολυμπιακό. Και λόγω της εποχής που αφίχθη (Φλεβάρης του ΄13) πάμε για τρίτη αγωνιστική σεζόν με τον 52άχρονο να κρατά το τιμόνι.

Προφανώς όπως ισχύει σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση ο κόουτς των Ερυθρόλευκων έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη κάποιων (μεταξύ αυτών και της διοίκησης που είναι και το ζητούμενο), ή έχει χάσει την εμπιστοσύνη κάποιων άλλων. Γούστα είναι αυτά και στην δημοκρατία του ποδοσφαίρου, αυτό έλειπε να μην μπορεί ο καθένας μέσα από την δική του οπτική να σχηματίζει και την άποψη του. Ότι και να έχει όμως κάποιος κατά νου για εκείνον, αποκλείεται να μην του αναγνωρίσει δύο δεδομένα. Πρώτον ότι είναι ένας προπονητής που αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό σαν πολύ μεγάλη ομάδα. Σαν ένα κλαμπ ευρωπαϊκό που νοιώθει ανταγωνιστικό απέναντι στους καλύτερους της Ευρώπης. Και δεύτερον ότι έχει σε πολύ μεγαλύτερη «θέση» στο μυαλό του, τον έλληνα ποδοσφαιριστή από ότι τον έχουμε εμείς οι ίδιοι.

Και για τα δύο αυτά γεγονότα υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα. Το επιθετικό ποδόσφαιρο κατοχής στην πρεμιέρα του περσινού Τσάμπιονς Λιγκ με την Παρί (των 500.000.000 ευρώ σε ρόστερ) και το ρίσκο για... γκάζια που έφερε ένα φανταστικό πρώτο ημίχρονο αλλά και ένα βαρύτατο τελικό 1-4. Η επιλογή να παίξει με τέσσερις επιθετικούς (Μήτρογλου, Σαβιόλα, Ολαϊτάν, Βάις) στην 11άδα του, μέσα στις Βρυξέλλες το do or die ματς με την Άντερλεχτ. Η προσπάθεια του Ολυμπιακού να προκριθεί μέσα στο Ολντ Τράφορντ, όχι προστατεύοντας το 2-0 του Καραϊσκάκη αλλά αναζητώντας ένα γκολ μέσα στο σπίτι της Γιουνάιτεντ. Πράγματα που βγήκαν ή δεν βγήκαν, αλλά που δείχνουν κάτι. Για την φιλοσοφία του.

Σε μικρότερο βαθμό ακόμη και αυτό που έκανε ξημερώματα Δευτέρας στο φιλικό με τη Λίβερπουλ ένα τέτοιο δείγμα αποτελεί. Λέτε να μην ήξερε ότι ουσιαστικά οι reds μπήκαν στο ICC παρατάσσοντας ουσιαστικά την βασική τους 11άδα στο εναρκτήριο ματς; Ο Τζόνσον, ο Σκρτελ, ο Ενρίκε, ο Τζέραρντ, ο Χέντερσον, ο Στέρλινγκ, ο Στάριτζ, ο νεοαποκτηθέντας Μάρκοβιτς ακόμη και ο Τσαν είναι παίκτες που ο Μπρένταν Ρότζερς προφανώς θα έχει στην πρώτη γραμμή των επιλογών του για τη Πρέμιερ Λιγκ. Και η Λίβερπουλ πέρσι ήταν ομάδα με τα όλα της. Αν έπαιρνε μπροστά δεν... σταματούσε. Ναι, δεν έχουν σημασία τα αποτελέσματα στα φιλικά. Δύσκολο όμως ήταν να σκεφτεί κάποιος ότι μπορούσε κάλλιστα η τόσο καλή εικόνα με τη Μίλαν να «τρακάρει» πάνω στους Άγγλους; Πόσο μάλλον αν αυτός ο κάποιος φέρει και την ευθύνη.

Παρά ταύτα ο κόουτς του Ολυμπιακού ξεκίνησε το ματς με μια 11άδα που είναι ζήτημα αν είχε δύο-τρεις βασικούς. Και δεν σταμάτησε να πειραματίζεται και να δίνει ευκαιρίες. Και αυτό με τις... ευκαιρίες έχει μεγάλη σημασία. Διότι πραγματική ευκαιρία είναι η δίκαιη ευκαιρία, όχι το κάνω κάτι απλά για να το κάνω. Πιστεύει πρώτος ο Μίτσελ στους παίκτες του. Και κατ επέκταση περιμένει από εκείνους να πιστέψουν στον εαυτό τους. Και αυτό είναι ευεργετικό. Ειδικά στις περιπτώσεις των νέων ελλήνων ποδοσφαιριστών. Εκείνων που η απόκτηση τους δεν έρχεται μέσα από πρωτοσέλιδα. Για αυτούς η μεγάλη ευκαιρία είναι ο ίδιος ο κόουτς και ο τρόπος που σκέφτεται το ποδόσφαιρο.

Ποιος περίμενε ότι ο Ισπανός θα έβαζε πέρσι στο Ολντ Τράφορντ τον Βέργο; Ότι θα έπαιζε βασικός σε ματς Γιουρόπα με τη Λεβάντε πριν από ενάμιση χρόνο ο Λυκογιάννης; Ποιος πίστευε στα αλήθεια πέρσι τέτοια εποχή ότι ο Σάμαρης θα γίνονταν βασικός και αναντικατάστατος; Ότι ο Μήτρογλου θα έφτανε να πωληθεί 15 εκατ ευρώ και θα άφηνε τον Σαβιόλα στον πάγκο; Ποιος θα πίστευε αυτό που συμβαίνει τώρα με τον Διαμαντάκο και τον Μπουχαλάκη; Ποιος θα το πίστευε περισσότερο από όσο το πιστεύει ο Μίτσελ; Έχει κάνει δύο ματς ο Μπουχαλάκης στο ICC που αν τα «έβγαζε» μεταγραφή του εξωτερικού θα γράφονταν ήδη... σεντόνια για χάρη της. Μπήκε προχθές ένα 20άλεπτο με την ψυχολογία στα ύψη έπειτα από το γκολ με τη Μίλαν και... δάγκωνε στον άξονα. Οδοστρωτήρας, απέναντι σε κάποιους αληθινά σπουδαίους αντιπάλους!

Αμφιβάλλει κανείς ότι όσο βλέπει έτσι τον νεαρό μέσο ο Ισπανός τεχνικός, ολοένα και θα τον ανεβάζει ψηλότερα στη λίστα των επιλογών του; Δευτερόλεπτο δεν έχει παίξει ως τώρα στην Αμερική ο Γιαταμπαρέ. Που πέρσι τον Αύγουστο ήταν μεταγραφή των 3 εκατ ευρώ! Για περίπτωση Τουρέ έφτασαν να μιλούν κάποιοι πριν καν τον δούμε, όχι για να «φουσκώσουν» σώνει και ντε τα μυαλά του κόσμου, αλλά για να δείξουν την... πρόκληση της επιλογής. Ε, ο Μίτσελ ουσιαστικά ήδη του δείχνει τον δρόμο της επιστροφής για την Γαλλία. Για να κρατήσει τον Μπουχαλάκη στη θέση του. Όχι ένα δικό του παιδί, μια δική του μεταγραφή, αλλά έναν ποδοσφαιριστή που ο Ολυμπιακός τον απέκτησε πριν ο ίδιος πιάσει λιμάνι. Τον 21άχρονο που όπως διαβάζουμε έχει ήδη μπει στο μπλοκάρι του Ρανιέρι για την επόμενη ημέρα της Εθνικής μας ομάδας. Θα το έκαναν πολλοί προπονητές αυτό που κάνει ο Ισπανός; Η δική μας εκτίμηση λέει «όχι». Είναι οι ισορροπίες οι ίδιες που πρέπει κάποιος να κρατά ακόμη και μέσα στην ομάδα του, που κάνει τέτοιες επιλογές σχεδόν παράτολμες.

Δεν είναι εύκολο αυτό που κάνει το «αφεντικό» του Ολυμπιακού. Θέλει «κότσια» και πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στον ίδιο του, τον εαυτό. Το «διδάσκει» όμως ενάμιση χρόνο τώρα, άρα πρόκειται ξεκάθαρα περί συνειδητής επιλογής. Έχουν την ευκαιρία λοιπόν μια σειρά από νέα παιδία, να βρεθούν πολύ πιο γρήγορα από ότι πίστευαν στην πρώτη γραμμή μιας ομάδας, που έχει τόσο έντονο το ένστικτο του πρωταθλητισμού που δεν συνηθίζει στα πειράματα. Και ακόμη μεγαλύτερη ευκαιρία να κερδίσει συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο από την «φιλοσοφία» του Ισπανού. Από μια οπτική γύρω από το παιχνίδι που... σπάει ταμπού. Δεν υπάρχει δικαιολογία πλέον για εκείνους. Αξίζεις; Το πιστεύεις; Μπες και παίξε. Όπως και να σε λένε. Από όπου και αν ήρθες. Κανένας δεν θα σου στερήσει το δικαίωμα να γίνεις πρωταγωνιστής.

Και γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον το timing συνολικά. Διότι και ο Αναστασίου στον Παναθηναϊκό έστω υπό άλλες συνθήκες έχει ξεκινήσει από πέρσι κάτι αντίστοιχο και έχει στα χέρια του τα πρώτα αποτελέσματα. Διότι το ίδιο «διαπραγματεύεται» και ο Αναστασιάδης στην Θεσσαλονίκη για τον ΠΑΟΚ, στην προετοιμασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Διότι αυτό κάνει και η ΑΕΚ στην προσπάθεια της να επιστρέψει. Και στις τρεις αυτές ομάδες όμως ο κόουτς είναι έλληνας. Ο Μίτσελ είναι Ισπανός. Και το υποστηρίζει όλο αυτό στον Ολυμπιακό που έχει σαφώς μεγαλύτερη οικονομική άρα και αγοραστική δύναμη. Για αυτό και η κίνηση του ξεχωρίζει...