Μέσα σε έναν μήνα, νιώθει ότι μεγάλωσε 10 χρόνια και η εμπειρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία, είναι ίσως η μεγαλύτερη κληρονομιά που “συμπεριέλαβε στις αποσκευές του”, για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Είναι πλέον οριστικό και επίσημο... Ο Στέφανος Καπίνο είναι ο τρίτος Έλληνας ποδοσφαιριστής (μετά τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο και τον Κυριάκο Παπαδόπουλο) που θα αγωνίζεται στην Μπουντεσλίγκα και η συμφωνία του Παναθηναϊκού με την Μάϊντζ (έναντι περίπου 2.25 εκατομμυρίων Ευρώ), ολοκλήρωσε την μετεγγραφή του στον γερμανικό σύλλογο.

Το gazzetta.gr τον εντόπισε στο αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος”, λίγο πριν επιβιβιαστεί στην πτήση για την Φρανκφούρτη και ο 20χρονος διεθνής γκολκίπερ παραχώρησε στον Αντώνη Καλκαβούρα την πρώτη του συνέντευξη ως παίκτης της Μάϊντζ. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος, η συμφωνία με τον γερμανικό σύλλογο, είχε επέλθει εδώ και μέρες, μετά το ταξίδι-αστραπή που έκανε στην Γερμανία για να περάσει από ιατρικές εξετάσεις. Διαβάστε γιατί δεν προτίμησε την πρόταση της Σπόρτινγκ Λισαβόνας που θα παίξει στο Champions League, το πως βίωσε τον αποχαιρετισμό με τους πρώην πλέον συμπαίκτες του και γιατί επέστρεψε πιο “πλούσιος” από το Μουντιάλ της Βραζιλίας.

- Μάθαμε ότι χαιρέτησες όλους τους συμπαίκτες και τους προπονητές, χθες στο Απήλιον... Δύσκολη στιγμή ο αποχαιρετισμός;

«Τι να σου πω τώρα; Είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις ότι πηγαίνεις για τελευταία φορά στο προπονητικό κέντρο και όση ώρα ήμουν εκεί, ένιωθα πολύ παράξενα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, πιο πολύ στον Παναγιώτη, τον Αγρογιάννη (σ.σ.: προπονητής τερματοφυλάκων), στον οποίο οφείλω ό,τι έχω γίνει αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους της ομάδας, στην οποία πέρασα οκτώ ολόκληρα χρόνια! Ήρθα στον Παναθηναϊκό παιδί και φεύγω άντρας! Είναι πολύ δύσκολο να αφήνεις πίσω την οικογένειά σου, τον χώρο και τους ανθρώπους με τους οποίους μεγάλωσες και να κάνεις μία καινούρια αρχή, αλλά έτσι είναι η ζωή... »

- Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Πριν από λίγους μήνες, όταν ολοκληρώθηκε η αγωνιστική περίοδος, έλεγες ότι στόχος σου είναι να παραμείνεις στον Παναθηναϊκό, να παίξεις στο Champions ή στο Europa League και να “ψηθείς” σε υψηλότερο επίπεδο. Τι μεσολάβησε και άλλαξαν τα δεδομένα;

«Από μένα τίποτε! Δεν ήταν δική μου θέληση να αποχωρήσω από την ομάδα, αλλά ήξερα ότι αν υπάρξουν προτάσεις που θα ικανοποιήσουν τον Παναθηναϊκό, τότε θα ήταν στο χέρι της διοίκησης. Προς Θεού, δεν έχω παράπονο που φεύγω, αλλά από τη στιγμή που ο σύλλογος θέλει να με πουλήσει για να εξοικονομήσει κάποια παραπάνω χρήματα, μπήκα στην διαδικασία να κοιτάξω ποιος θα είναι ο ιδανικότερος επόμενος σταθμός της καριέρας μου. Ιδανικά, ήθελα να μείνω άλλον έναν χρόνο, αλλά αφού τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι όπως εξελίχθηκαν, έπρεπε να προσέξω πολύ την επιλογή που θα κάνω.»

- Επειδή ακούστηκαν διάφορα ονόματα, ποιες ήταν οι ομάδες που έδειξαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για σένα;

«Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας και η Μάϊντζ, τις οποίες άλλωστε επισκέφτηκα και συζήτησα με τις διοικήσεις τους.»

- Τι δεν σου άρεσε στην προοπτική να παίξεις στην Πορτογαλία;

«Το ότι δεν ήξερα αν θα πάρω ευκαιρίες! Μπορεί το ενδιαφέρον τους να ήταν έντονο κι εδώ κι έναν μήνα μου έλεγαν ότι με θέλουν για βασικό, επειδή θα πουλούσαν τον Ρουί Πατρίτσιο, αλλά εγώ ξέρω ότι πρόκειται για έναν αξιόλογο τερματοφύλακα, που είναι γηγενής και βρίσκεται σε καλή ηλικία (σ.σ.: 26 χρονών)! Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήθελα να έχω ανταγωνισμό για τη θέση, απλά δεν εκτίμησα ότι θα ήταν ρίσκο να υπογράψω σε μία ομάδα, η οποία είχε ήδη γκολκίπερ που είναι αρχηγός κι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας.»

- Οπότε επέλεξες τη Μάϊντζ... Τι σε κέρδισε στον γερμανικό σύλλογο;

«Η οργάνωση τους, η φιλοσοφία και η επιθυμία τους να δώσουν βάση στα νέα παιδιά! Επισκέφτηκα τις εγκαταστάσεις τους, γνώρισα τον προπονητή, συνομίλησα με τους ανθρώπους του συλλόγου και με υποδέχτηκαν σαν να ήμουν χρόνια στην ομάδα. Προτού καν μπούμε σε οικονομικές συζητήσεις, αναλύσαμε όλο το αγωνιστικό κομμάτι, μου εξήγησαν το πλάνο στο οποίο θέλουν να κινηθούν στα επόμενα χρόνια, ενώ από τις συμβουλές που μου έδωσαν, φάνηκε ότι είχαν μελετήσει τις κινήσεις μου και ήξεραν καλά για ποιον παίκτη ενδιαφέρονται. Αυτό μου έκανε πολύ θετική εντύπωση. Αν σ' όλα αυτά, συνυπολογίσεις ότι μιλάμε για μία ομάδα που αγωνίζεται σε ένα πρωτάθλημα σαν τη Μπουντεσλίγκα και θα συμμετάσχει και στο Europa League, τότε τι περισσότερο να θέλω...»

- Το Μάϊντζ, σαν πόλη, πως είναι;

«Ήσυχη και ήρεμη πόλη, που λειτουργεί σε τελείως διαφορετικούς ρυθμούς από την Αθήνα, νομίζω ότι έχει τις κατάλληλες συνθήκες για να αφοσιωθεί κανείς στο να παίξει ποδόσφαιρο. Το καλό είναι ότι απέχει σχεδόν μισή ώρα από το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, το οποίο συνδέεται με συνεχείς πτήσεις με όλο τον κόσμο και κατ' επέκταση με την Αθήνα!»

- Τι εικόνα εισέπραξες για το γερμανικό πρωτάθλημα, μιλώντας με συμπαίκτες σου στην Εθνική που είτε αγωνίζονται στην Γερμανία, είτε έχουν προϋπηρεσία στην Μπουντεσλίγκα;

«Ότι είναι το πιο δίκαιο πρωτάθλημα και ότι αν δουλεύεις στην προπόνηση, θα πάρεις σίγουρα τις ευκαιρίες σου. Από 'κει και πέρα, αυτό που έχω ακούσει απ' όλους είναι ότι στην Μπουντεσλίγκα, υπάρχουν οι πιο επαγγελματικές συνθήκες για να παίξεις ποδόσφαιρο. Ο ποδοσφαιριστής δεν ασχολείται με τίποτε άλλο εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι, γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι λυμένα!»

- Τι αναμνήσεις σου άφησε το Μουντιάλ της Βραζιλίας;

«Ήταν ένα φανταστικό “ταξίδι” απ' όλες τις απόψεις! Ζήσαμε και μία ιστορική πρόκριση στους “16” και πλησιάσαμε κοντά στις οκτώ καλύτερες ομάδες του κόσμου, οπότε νομίζω ότι η συμμετοχή μας εξελίχτηκε καλύτερα απ' ότι περιμέναμε! Πέρα από το πόσο συναρπαστικό είναι να παίρνεις μέρος σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, όλα αυτά που έζησα στην αποστολή της Εθνικής ομάδας, συνιστούν μία πολύ διδακτική και χρήσιμη εμπειρία, που – με τα καλά και τα κακά της – θα με βοηθήσει πολύ στη συνέχεια της καριέρας μου. Πραγματικά, παρ' ότι δεν έπαιξα καθόλου, θεωρώ ότι επέστρεψα από το Μουντιάλ, πολύ πιο γεμάτος από παραστάσεις, σε αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό επίπεδο, που μόνο καλύτερο μπορεί να με κάνουν στο μέλλον. Αισθάνομαι ευλογημένος που ήμουν μέλος αυτής της Εθνικής ομάδας...»

- Πως έζησες το “αντίο” του Καραγκούνη και το “λόγο” που έβγαλε στα αποδυτήρια;

«Να σου πω την αλήθεια, εγώ προσωπικά δάκρυσα! Στο ελληνικό ποδόσφαιρο συνέβη ό,τι και στην Αργεντινή, όταν αποχώρησε ο Μαραντόνα! Αυτός είναι ο Καραγκούνης, ο Έλληνας Μαραντόνα. Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι Έλληνες ποδοσφαιριστές που θα πετύχουν όσα έχει καταφέρει ο Γιώργος με τη φανέλα της Εθνικής. Ήταν μία πολύ συγκινητική στιγμή, γιατί ο “Κάρα” δεν είναι απλά “μύθος” του αθλήματος στη χώρα μας, αλλά πρέπει να αποτελεί ίνδαλμα για όλα τα νέα παιδιά που θέλουν να κάνουν καριέρα... Μόνο και μόνο η αγωνία του, το πάθος και η επιθυμία που έχει σε κάθε παιχνίδι, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και κίνητρο για όλους εμάς τους νεότερους, που θα ακολουθήσουμε τα βήματά του...»

- Ο Χαμές Ροντρίγκεζ, ήταν κατά την άποψή σου ο κορυφαίος του Μουντιάλ; Πως τον είδες εσύ από τον πάγκο στο εναρκτήριο παιχνίδι με την Κολομβία;

«Νομίζω πως ναι, αλλά στο μεταξύ μας παιχνίδι, δεν φάνηκε και τόσο πολύ. Σ' εκείνο το ματς, αυτός που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο Κουαρδάδο, αλλά όπως και να 'χει ο Ροντρίγκεζ είναι παιχταράς. Γενικά, η Κολομβία ήταν πολύ καλή ομάδα και παρά την ήττα με 3-0, την κοντράραμε πολύ καλά, απλά είμαστε πολύ άτυχοι.»

- Κλείνοντας, ποια ήταν η στιγμή που σε σημάδεψε περισσότερο σ' αυτό το 20ο Παγκόσμιο και την οποία δεν πρόκειται να ξεχάσεις;

«Το χαμένο πέναλτι του Γκέκα και οι στιγμές που ακολούθησαν! Δεν είναι εύκολο να βλέπει κανείς έναν παίκτη σαν τον Φάνη, 34 ετών, με όλα αυτά που έχει πετύχει στην καριέρα του, να κλαίει σαν μικρό παιδί. Καταλαβαίνεις τη σημασία των στιγμών που μπορεί να σου προσφέρει το ποδόσφαιρο και σου δίνει πολλά μαθήματα για τη ζωή...»