Η δυσκολία του… απλού

Άλλη μία φιλική αναμέτρηση ολοκληρώθηκε και παρότι το στάδιο είναι πρώιμο, η ουσία είναι πως ο ΠΑΟΚ έχει ένα στοιχείο. Τον ενθουσιασμό των μικρών του. Ο ενθουσιασμός είναι ικανός να σε βοηθήσει να αμυνθείς, να βγάλεις αλληλοκαλύψεις. Το κάνει αυτό ο ΠΑΟΚ τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να επιτεθεί με τον ενθουσιασμό του και αυτό γιατί του λείπουν οι ταχυδύναμοι παίκτες και οι ποιοτικοί. Και κάπου εδώ θα πρέπει να τελειώσει το παραμύθι των ακαδημιών και να αποκτηθούν τέσσερις καλοί ποδοσφαιριστές που θα βοηθήσουν το όποιο πλάνο επιλέξει στο τέλος ο προπονητής.

Ακόμη και τώρα που μιλάμε, του Μολό δεν είναι σίγουρο γιατί κλοτσάει ο παίκτης. Όταν οι ομάδες βέβαια πιέζουν έναν παίκτη, στο τέλος λυγίζει. Μπορεί να συμφωνήσει αργά το βράδυ, μπορεί αύριο, μπορεί ποτέ.

Ένας Λατινοαμερικάνος που συμφωνήσαμε και δεν έχει διαρρεύσει το όνομά του ακόμη, θα πρέπει και αυτός άμεσα να ενταχθεί στην ομάδα. Ένας στόπερ που να ξέρει μπάλα και ένα καλό 8άρι.
Γρήγορα ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ενίσχυση και παρότι αντιλαμβάνομαι απόλυτα τους λόγους της καθυστέρησης αρχίζω να εκνευρίζομαι και εγώ.

Φαντάζομαι ήδη τον εαυτό μου κάπου στις 18 Αυγούστου, κανά τριήμερο δηλαδή πριν το πρώτο επίσημο, να με έχει φάει το άγχος και να σκέφτομαι αν είναι έτοιμοι όλοι, αν μπορούν να βγάλουν 90λεπτό, αν μπορεί η ομάδα να κάνει τα αυτονόητα.

Και στο φινάλε, για να δώσεις παραστάσεις στους μικρούς, πρέπει να παίζεις Ευρώπη. Εκεί μπορούν να κατανοήσουν τι εστί ποδόσφαιρο και πως πρέπει να λειτουργήσουν για να γίνουν κανονικοί ποδοσφαιριστές.

Το βασικό πρόβλημα που έχουν αυτά τα παιδιά και τα παρατηρούσα και στις προπονήσεις αλλά και στο χθεσινό φιλικό, είναι η έλλειψη γρήγορης σκέψης. Κλασικό κουσούρι Έλληνα παίκτη που έχει μάθει να παίζει λάθος ποδόσφαιρο. Η μπάλα δεν είναι για χόρταση, την παίρνεις αφού έχεις αποφασίσει τι να την κάνεις και κάνεις το απλό. Το να την κρατήσεις σε τόσο μικρούς χώρους ή θα την πουλήσεις ή θα φας κλωτσιά. Άλλη κατάληξη δεν μπορεί να υπάρχει εκτός κι αν είσαι ο Μέσι πριν τις ρουκέτες.

Αυτό το κουσούρι το έχουν πολλά παιδιά μας και αν δεν το βελτιώσουν αυτό, δεν είναι σίγουρα για να παίζουν άμεσα στην πρώτη ομάδα και στη συνέχεια ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει πως ουδέποτε θα παίξουν σε υψηλό επίπεδο.

Την ατομική ενέργεια θα την ψάξεις μόνο όταν δεν έχει άλλη επιλογή. Και αυτό είναι απαραίτητο. Όμως τα πάντα θέλουν μέτρο και σε ένα ομαδικό παιχνίδι σε πρώτη φάση πρέπει να γίνεται το απλό. Αυτό που δεν κρεμάει τους υπόλοιπους.