Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που έχουν πετύχει πάρα πολλά στην καριέρα τους αλλά κανείς δεν αισθάνεται ολοκληρωμένος αν δεν έχει γράψει ιστορία σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Εμείς εστιάζουμε σε αυτούς που τα κατάφεραν. Είτε με τις κούπες, είτε με τα γκολ, είτε με τις συμμετοχές, είτε με θριάμβους από τον πάγκο, είτε με τις... διπλές υπηκοότητες, είτε -στην τελική- επειδή πολύ απλά ήταν ο Μαραντόνα.

Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
Είναι ο μόνος που, αντικειμενικά πάντα, θα έμπαινε στην κατηγορία των θρύλων του Μουντιάλ ακόμη κι αν δεν είχε καν συμμετάσχει σε αυτό. Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών όχι μόνο συμμετείχε όμως αλλά άφησε το στίγμα του για πάντα. Το 1986, στο Μεξικό, είχε δίπλα του τον Βαλντάνο και άλλους 9 και έφτασε ως την κατάκτηση της κούπας κάνοντας τα πάντα. Χάρισε στην ποδοσφαιρική ιστορία το «χέρι του Θεού» κόντρα στην Αγγλία αλλά και το καλύτερο γκολ στην ιστορία των Μουντιάλ λίγα λεπτά μετά, καθάρισε μόνος του το Βέλγιο στον ημιτελικό, έδωσε την ασίστ-κούπα στον τελικό και γενικά πήρε ένα Μουντιάλ... μόνος του! Θα το επαναλάμβανε και τέσσερα χρόνια μετά έχοντας δίπλα του (αντί για τον Βαλντάνο) τον Κανίγια και άλλους 9 αλλά έχασε στον τελικό. Η κορυφαία του στιγμή το 1990, πάντως, ήταν στον ημιτελικό με την Ιταλία στο «Σαν Πάολο», όταν έκοψε την χώρα στη μέση! Αυτή την βραδιά, όμως, θα την πλήρωνε ακριβά στη συνέχεια. Οχι μόνο με το (αξέχαστο) κλάμα του μετά την ήττα στον τελικό...

Λόταρ Ματέους
Ολοι οι ποδοσφαιριστές δηλώνουν ότι είναι ευτυχισμένοι αν αγωνιστούν έστω σε ένα Μουντιάλ. Ο Λόταρ Ματέους είπε να το χαρεί περισσότερο και έζησε ως πρωταγωνιστής πέντε διοργανώσεις! Σε τόσα παγκόσμια κύπελλα έπαιξε και ο Μεξικανός Αντόνιο Καρμπαχάλ αλλά ο Γερμανός είναι αυτός με τις περισσότερες εμφανίσεις από οποιονδήποτε άλλο (25). Ο Ματέους εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε Μουντιάλ το 1982 στην Ισπανία σε ηλικία 21 ετών και έριξε αυλαία το 1998 στη Γαλλία, στα 37 του. Σε όλες αυτές τις διοργανώσεις, εν τω μεταξύ, δεν έκανε και τίποτα φοβερό... Πήγε μόνο σε τρεις σερί τελικούς και ανέβηκε στην κορυφή το 1990, ως ηγέτης της Γερμανίας που έπαιξε από τον πρώτο της αγώνα ως φαβορί και επιβεβαίωσε τα προγνωστικά παίρνοντας εκδίκηση στον τελικό από την Αργεντινή για ό,τι είχε γίνει τέσσερα χρόνια πριν, στο Μεξικό.

Ντίνο Τζοφ
Η ζωή, λένε, αρχίζει στα 40... Ο Ντίνο Τζοφ μπορεί να το επιβεβαιώσει αφού η καλύτερη του στιγμή στα γήπεδα ήρθε τότε. Στις 11 Ιουλίου 1982, στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», ο Ιταλός πορτιέρε στέφθηκε πρωταθλητής κόσμου με την Σκουάντρα Ατζούρα -ως αρχηγός μάλιστα- στην ηλικία των 40 ετών, 4 μηνών και 13 ημερών! Ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής που έπαιξε σε τελικό και, φυσικό επακόλουθο, ο γηραιότερος παγκόσμιος πρωταθλητής, ο Τζοφ μετατράπηκε εκείνη την βραδιά στη Μαδρίτη από σύμβολο του ιταλικού ποδοσφαίρου σε θρύλο του Μουντιάλ.

Πελέ
Εμφανίστηκε στο ποδοσφαιρικό στερέωμα το 1958 στο Μουντιάλ της Σουηδίας και φρόντισε να γράψει ιστορία από νωρίς. Με το γκολ στον προημιτελικό κόντρα στην Ουαλία έδωσε στη Βραζιλία την πρόκριση και έγινε ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων αφού ήταν 17 ετών και 239 ημερών. Δέκα ημέρες μετά, έγινε ο νεότερος που έπαιξε ποτέ σε τελικό και έβαλε και δύο γκολ, οδηγώντας την Σελεσάο στην κορυφή του κόσμου για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η καλή μέρα φάνηκε από το πρωί και επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια αφού το «μαύρο διαμάντι» πανηγύρισε και το 1962 αλλά και το 1970. Ο Πελέ είναι ο μόνος με τρεις κατακτήσεις Μουντιάλ, αν και σε αυτό του 1962 ουσιαστικά δεν είχε συμμετοχή αφού τραυματίστηκε στην πρεμιέρα με την Τσεχοσλοβακία και δεν κατάφερε να αγωνιστεί στα επόμενα ματς. Ευτυχώς για αυτόν, εκείνη η Βραζιλία ήταν ομαδάρα και τα κατάφερε και χωρίς την βοήθεια του, έχοντας για πρωταγωνιστή τον θρυλικό Γκαρίντσα.

Ρονάλντο
Αγωνίστηκε σε τέσσερα Μουντιάλ και κατάφερε να ζήσει με διαφορετικό τρόπο και αποτέλεσμα το καθένα. Το 1994 ο 17χρονος Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο Ντε Λίμα ήταν στην αποστολή αλλά δεν αγωνίστηκε καθόλου, πανηγυρίζοντας πάντως για την επιστροφή της Βραζιλίας στην κορυφή για πρώτη φορά μετά το 1970. Το 1998 στη Γαλλία έφτασε με την Σελεσάο ως τον τελικό αλλά τα όσα έγιναν πριν την έναρξη του, με τις ιστορίες να δίνουν και να παίρνουν, θα μείνουν για πάντα ένα από τα μυστήρια των Μουντιάλ. Το 2002 στην Ιαπωνία έκανε ένα από τα σπουδαιότερα comeback στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων καθώς προερχόταν από συνεχόμενους σοβαρούς τραυματισμούς αλλά τελικά απέδειξε σε όλους ότι δεν ήταν τελειωμένος. Ο Ρονάλντο σκόραρε σε όλα τα ματς πλην του προημιτελικού με την Αγγλία, έβαλε και τα δύο γκολ του τελικού, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 8 και πανηγύρισε ως πρωταγωνιστής αυτή τη φορά καθώς οδηγούσε την Βραζιλία στον 5ο θρίαμβό της. Τέσσερα χρόνια μετά, στη Γερμανία το 2006, στο τελευταίο του Μουντιάλ, το «φαινόμενο» έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του Παγκλοσμίου Κυπέλλου φτάντας στα 15 γκολ.

Ζιστ Φοντέν
Η αλήθεια είναι ότι ο Ζιστ Φοντέν δεν έκανε την καριέρα που θα τον άφηνε για πάντα στη μνήμη όλων ως ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Εχει κάνει, όμως, κάτι που μοιάζει -και μάλλον είναι- αξεπέραστο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία, ο Γάλλος επιθετικός έσπασε όλα τα κοντέρ καθώς πέτυχε 13 γκολ σε 6 αγώνες! Τα 4 από τα 13, μάλιστα, τα έβαλε κόντρα στη Γερμανία, που είχε κατακτήσει τον τίτλο πριν τέσσερα χρόνια. Αυτά τα 13 γκολ βοήθησαν τους Τρικολόρ να τερματίσουν στην 3η θέση και έδωσαν στον Φοντέν μία πρωτιά που θα σπάσει μόνο αν δούμε... παλαβά πράγματα!

Φραντς Μπεκενμπάουερ
Οι Γερμανοί λένε πως ό,τι πιάνει στα χέρια του ο Μπεκενμπάουερ γίνεται χρυσός. Ισως επειδή κατά τη διάρκεια της ζωής του στα γήπεδα ήταν από τους πιο επιτυχημένους... χρυσοθήρες. Ο «Κάιζερ» έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής ως ποδοσφαιριστής με την κατάκτηση του τροπαίου το 1974 εντός έδρας νικώντας στον τελικό την Ολλανδία του Κρόιφ και το 1990 ανέβηκε στην κορυφή και ως προπονητής! Λες και δεν έφταναν τα τρόπαια από μόνα τους, ο Μπεκενμπάουερ είναι ο μόνος που ψηφίστηκε στην καλύτερη 11άδα σε τρία συνεχόμενα Μουντιάλ (1966-1970-1974).

Μάριο Ζαγκάλο
Το όνομα του Μάριο Ζαγκάλο αναφέρεται σε τόσες ιστορίες από Παγκόσμια Κύπελλα ώστε να νομίζεις πως είναι... 800 ετών. Η αλήθεια είναι ότι διανύει μόλις το 82ο έτος της ζωής του και αυτή είναι ουσιαστικά συνυφασμένη με την εθνική ομάδα. Ο Ζαγκάλο, άλλωστε, είναι μαζί με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ μια κατηγορία μόνοι τους. Οι μόνοι δύο, για την ακρίβεια, που έχουν κατακτήσει Μουντιάλ τόσο ως ποδοσφαιριστές όσο και ως προπονητές. Το 1958 και το 1962 ο Ζαγκάλο ήταν εντός αγωνιστικού χώρου ενώ το 1970 ήταν στον πάγκο ως προπονητής, γράφοντας ιστορία με τις τρεις κατακτήσεις. Το γεγονός ότι ανέλαβε για πρώτη φορά την Σελεσάο το 1967 και εμφανίστηκε ξανά σε αυτή τη θέση 30 χρόνια μετά, φτάνοντας ως τον τελικό του 1998, είναι ακόμη μία απόδειξη ότι πρόκειται για ένα ζωντανό θρύλο.

Λουίς Μόντι
Αν θες κάτι πολύ, υποτίθεται ότι το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το πετύχεις. Αν δεν συνωμοτήσει, συνωμότησε εσύ και όλα καλά... Ο Λουίς Μόντι γεννήθηκε Αργεντίνος και άρχισε την καριέρα του στο ποδόσφαιρο ως κεντρικός αμυντικός. Συμμετείχε για πρώτη φορά σε Μουντιάλ το 1930, έφτασε με την Αλμπισελέστε ως τον τελικό αλλά εκεί γνώρισε την ήττα από την Ουρουγουάη. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Μόντι είχε πάρει τα μέτρα του. Από Αργεντίνος έγινε Ιταλός (είχε ρίζες), από κεντρικός αμυντικός μετατράπηκε σε χαφ και η πίκρα για τον χαμένο τελικό του 1930 μετατράπηκε σε χαρά το 1934 για την πρώτη ιταλική επιτυχία. Δεν έχει υπάρξει άλλος ποδοσφαιριστής που να αγωνίστηκε σε δύο σερί Μουντιάλ με δύο διαφορετικές ομάδες, φτάνοντας με αυτόν τον τρόπο στην κορυφή. Αρχοντας!

Αλσίδες Τζίτζια & Μοασίρ Μπαρμπόσα
Κανείς από τους δύο δεν είναι θρύλος αλλά και οι δύο μαζί συνθέτουν μια θρυλική ιστορία Μουντιάλ. Στις 16 Ιουλίου 1950, στο ασφυκτικά γεμάτο «Μαρακανά», η Ουρουγουάη έκανε τη νίκη της ιστορίας της επί της Βραζιλίας (2-1) και κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο, προκαλώντας σοκ στους διοργανωτές. Σκόρερ του νικητήριου γκολ ήταν ο Τζίτζια στο 79' και εκείνη την στιγμή δεν ήξερε ότι... τελείωνε κόσμο και κοσμάκη. Το γκολ του Τζίτζια οδήγησε κάποιους Βραζιλιάνους στην αυτοκτονία (!) ενώ ποτέ δεν συγχώρησαν στον Μοασίρ Μπαρμπόσα το ότι δεν απέκρουσε, αν και ο ίδιος δεν είχε ευθύνη. Λόγω αυτού του γκολ, ο Μπαρμπόσα πέθανε πάμφτωχος και ξεχασμένος από όλους, με τον ίδιο να δηλώνει λίγο πριν φύγει από την ζωή: «Για την δολοφονία η ποινή στη Βραζιλία είναι 30 χρόνια. Εμένα με καταδίκασαν σε 50 χρόνια χωρίς να έχω κάνει κάτι»...