Μετά τη ζούγκλα της Τούμπας, ζήτω που καήκαμε!

Ελληνικό ποδόσφαιρο 2014. Ποδόσφαιρο ξεπεσμένο, που ζει μόνο με τις εκλάμψεις και χαίρεται τις ελάχιστες στιγμές που του δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι είναι της ίδιας φύσης και κατηγορίας με το αυθεντικό ποδόσφαιρο, αυτό που παίζεται εκεί έξω, αυτό που, για παράδειγμα, είδαμε το βράδυ της Τετάρτης από το “Μεστάγια”. Ποδόσφαιρο που λύνει τα προβλήματά του μόνο με ευχές, με αόριστες καταδίκες, με δηλώσεις αποκήρυξης της βίας και της διαφθοράς που μένουν στα λόγια και δεν γίνονται ποτέ πράξεις, με “εγγυήσεις” του αέρα ότι τούτη τη φορά δεν θα συμβεί τίποτα εκτός και εντός αγωνιστικού χώρου. Ποδόσφαιρο που προκαλεί αηδία και αποστροφή. Ποδόσφαιρο που δεν είναι ποδόσφαιρο, ή τουλάχιστον δεν έχει καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο που θα θέλαμε, οι περισσότεροι Ελληνες, να παίζεται σε αυτή τη χώρα.

Το ποδόσφαιρο της Τούμπας, δηλαδή αυτό που μας προσέφερε η βραδιά της Τετάρτης, είναι ποδόσφαιρο που έχει πιάσει πάτο. Ποδόσφαιρο καταδικασμένο από την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, που ούτε γελούν, ούτε ψυχαγωγούνται, ούτε διασκεδάζουν, ούτε καν σπάνε πλάκα με αυτό. Ποδόσφαιρο που παίζει με τα νεύρα τους, με την υπομονή τους, με τη νοημοσύνη τους, με τα συναισθήματά τους, ποδόσφαιρο που βιάζει τη λογική τους, προκαλεί την ηθική και την αισθητική τους, ποδόσφαιρο που τους βγάζει μαλάκες, τους κάνει να νιώθουν μαλάκες που το βλέπουν, το ζουν, το πληρώνουν.

Είπα να αφήσω μισή μέρα μέχρι να αποτυπώσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις που μου γέννησε αυτή η αηδία που παρακολούθησα, με την ελπίδα ότι θα έχει κρυώσει το κεφάλι μου. Δεν έχει συμβεί όμως αυτό, όπως φαντάζομαι σε κανέναν από όλους εσάς που αγαπάτε το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό, διότι μόνο σε εσάς απευθύνομαι.

Τον πήγε δεκαετίες πίσω τον ΠΑΟΚ αυτό που έκανε το βράδυ της Τετάρτης στην Τούμπα. Κι αν έτσι το αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο ο Σαββίδης, που κυκλοφορούσε καμαρωτός μπροστά από τον λερωμένο πάγκο και έκανε εκ των υστέρων δηλώσεις για να προσκαλέσει όλους αυτούς που έκαναν την Τούμπα ζούγκλα να είναι και στο ΟΑΚΑ στον τελικό για να πάρει ο ΠΑΟΚ το κύπελλο, ζήτω που καήκαμε. Αν αυτό είναι το ποδόσφαιρο που οραματίζεται, δηλαδή το ποδόσφαιρο της βίας, της φυσούνας, των φουσκωτών, της μπουνιάς και της μπανάνας, ζήτω που καήκαμε!

Και θα καούμε, αν δεν το έχετε καταλάβει. Διότι η δράση προκαλεί αντίδραση, όπως καλά ξανακαταλάβαμε και χθες. Όλη αυτή η δράση ήρθε ως αντίδραση, διότι αυτή η δράση πάτησε και βρήκε εύκρατο περιβάλλον για να αναπτυχθεί λόγω του αισθήματος αδικίας που έχει η πλατιά μάζα των ΠΑΟΚτσήδων για όσα έχει ζήσει στη διάρκεια των προηγούμενων ετών. Και τώρα αυτή η δράση, η χθεσινή, θα προκαλέσει την αντίδραση αυτών που ένιωσαν χθες ότι τα δικά τους άγρια ένστικτα προκαλούνται. Σκέψου λίγο φίλε μου ότι οι ΠΑΟΚτσήδες ετοιμάζονται να σπάσουν το ρεκόρ του Αρη στην εκστρατεία στην Αθήνα. Και τώρα φαντάσου την εικόνα στους δρόμους της Αθήνας, με τους “θιγμένους” από τα χθεσινά οπαδούς του Ολυμπιακού να στήνουν καρτέρια για να πάρουν εκδίκηση από τους ΠΑΟΚτσήδες. Βάλε στο πλάνο και τους οπαδούς του Παναθηναϊκού που θα πηγαίνουν στο ΟΑΚΑ και …

Ποδόσφαιρο που πιάνει πάτο, μιας κοινωνίας που πιάνει πάτο μ’ όλα αυτά που ζει στη διάρκεια της τελευταίας 6ετίας. Αυτοί που σήμερα ποστάρουν φωτογραφίες από τη χθεσινή ζούγκλα, με τα κατορθώματά τους, είναι τα αυριανά θύματα αυτών που θα ποστάρουν φωτογραφίες με τα αυριανά αντίποινά τους. Αυτό είναι ποδόσφαιρο που καταστρέφει ζωές. Και φυσικά αναφέρομαι στη μάζα, στους στρατούς. Διότι οι στρατηγοί δεν πρόκειται ποτέ να την πληρώσουν. Θα συνεχίζουν να ζουν προστατευμένοι, περικυκλωμένοι από τους άσβερκους μπράβους τους, την ώρα που οι μάζες, οι στρατοί, θα σκοτώνονται. Αυτό το ποδόσφαιρο μου προκαλεί αηδία και πόνο. Το σιχαίνομαι. Και μαζί σιχαίνομαι τον εαυτό μου, που ζει αναγκασμένος να το υπηρετεί, για λόγους επαγγελματικούς, ανήμπορος να το αλλάξει, όσα κι αν πει, όσα κι αν γράψει. Και τα βάζω με τον εαυτό μου και τους γύρω μου, όπως και με εσάς, επειδή μας βλέπω αδύναμους και ανίκανους να το αλλάξουμε όλο αυτό που παρακολουθούμε.

Λουζόμαστε το ποδόσφαιρο της Ελλάδας που δημιουργήσαμε ή αφήσαμε να δημιουργηθεί. Γευόμαστε την αηδία μιας συνταγής απόλυτα αντιπροσωπευτικής της Ελλάδας του 2014. Καλή μας όρεξη. Και καλή Ανάσταση.