Λάθος και… φάντασμα για Καρλέτο

Δεν είναι κάτι σοφό το ότι η ήττα της Ρεάλ Μαδρίτης από την Μπαρτσελόνα δεν έκρινε τίποτα ακόμα στο ισπανικό πρωτάθλημα, όμως παρότι οι Μερένγκες θεωρούνται ακόμα φαβορί, ο Κάρλο Αντσελότι υπέστη πλήγμα με την ήττα στο «Μπερναμπέου». Σίγουρα πολλοί μπορούν να πουν ότι αν οι Ρονάλντο, Μπέιλ εμφανίζονταν στο ματς, αν ο Μπενζεμά τα είχε βάλει όλα και αν ο Ράμος άφηνε τον Νεϊμάρ να περάσει, ίσως τώρα δεν μιλούσαμε για ήττα. Ομως ακόμα και με όλα αυτά τα δεδομένα, ο Καρλέτο έχασε τουλάχιστον τη μάχη των εντυπώσεων.

Γιατί πλήγμα είναι να είσαι στο +4 από την Μπαρτσελόνα, να παίζεις το clasico στην έδρα σου, να είσαι δύο φορές μπροστά στο σκορ και στο τέλος να χάνεις. Ειδικά όταν είσαι Ιταλός προπονητής. Ο πρώην αλενατόρε της Μίλαν είναι σαφώς μέσα στους 2-3 καλύτερους αυτή τη στιγμή στον κόσμο, όμως το βράδυ της Κυριακής το πρεστίζ του πληγώθηκε.

Εχοντας ξεπεράσει το σοκ του γρήγορου 0-1 και έχοντας προηγηθεί με 2-1 και 3-2, ο Αντσελότι όφειλε να έχει «σφίξει» πολύ περισσότερο την ομάδα του όταν απέμεναν μόλις 25 λεπτά από την στέψη του σε πρωταθλητή Ισπανίας. Ακόμα και ο ίδιος πλέον θα θεωρεί ότι η φάση που έκρινε την αναμέτρηση -με την πάσα του Μέσι στον Νεϊμάρ- βγήκε πάρα πολύ εύκολα σε ένα τόσο τεράστιας σημασίας ματς.

Με το προβάδισμα να έχει αλλάξει δύο φορές χέρια, ο Αντσελότι έπρεπε να αλλάξει αμέσως την τακτική του αφού σε αυτές τις περιπτώσεις το μοναδικό πράγμα που παίζει ρόλο είναι το αποτέλεσμα. Ακόμα και αν κάποιοι τον κατηγορούσαν τώρα για αμυντική προσέγγιση, αν το τέλος τον έβρισκε στο +7 τον Μάιο κανείς δεν θα είχε να θυμάται κάτι. Ο Ζοσέ Μουρίνιο -τον οποίο ο Καρλέτο θέλει να ξεπεράσει με την κατάκτηση του περιβόητου δέκατου- δεν θα είχε χάσει ποτέ αυτό το ματς. Οι παίκτες του δεν θα ρίσκαραν ούτε μία μπάλα, το δικό του μισό θα ήταν γεμάτο από ορκισμένους πολεμιστές και στην πολύ χειρότερη θα παραχωρούσε ισοπαλία.

Η Ρεάλ έτρεχε σερί 31 σερί αγώνων χωρίς ήττα σε όλες τις διοργανώσεις και ήθελε ακόμα 3 για να πιάσει το ρεκόρ όλων των εποχών στην ιστορία του συλλόγου. Αυτό έσπασε από την ομάδα του Τάτα Μαρτίνο και ακόμα και αυτό είναι μείον στο cv. Πηγαίνοντας να πάρει πρωτάθλημα σε τέταρτη διαφορετική χώρα δέχθηκε δεύτερη ήττα και restart σε ένα δικό του τίτλο από κάποιον που μέχρι το καλοκαίρι δεν είχε προπονήσει καν στην Ευρώπη. Κράτησε ζωντανό τον Αργεντινό, ο οποίος είχε βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση και πλέον νιώθει ότι έχει μία δεύτερη ζωή.

Ο Αντσελότι έχει ακόμα τον πρώτο λόγο να σβήσει όλα τα προηγούμενα με την κατάκτηση της Primera Division, όμως δεν θα πρέπει να θυμάται κάποια πράγματα από το παρελθόν. Τέτοια είναι ο αποκλεισμός της Γιουβέντους στα ημιτελικά του Champions League το 1999, όταν ήταν μπροστά με 2-0 κόντρα στην Γιουνάιτεντ και έχασε 2-3, η απώλεια του Scudetto την επόμενη σεζόν όταν οι Μπιανκονέρι ήταν στο +9 με 7 αγωνιστικές πριν το τέλος αλλά και ο τελικός της κορυφαίας διοργάνωσης το 2005 όταν η Μίλαν ήταν μπροστά με 3-0 στο ημίχρονο και ο τίτλος κατέληξε στην Λίβερπουλ. Αν φέτος χάσει τον τίτλο που είχε στα χέρια του κατά τη διάρκεια του clasico, θα είναι ένα ακόμα comeback σε βάρος του.

Το καλό για τους Μερένγκες είναι ότι ένα από τα δύο πιο δύσκολα ματς μέχρι το τέλος είναι το επόμενο (το άλλο είναι στην έδρα της Σοσιεδάδ), κόντρα στην Σεβίλλη στο «Σάντσεθ Πιθχουάν». Η ομάδα του Αντσελότι θα έχει εκεί τη δυνατότητα να βγάλει αντίδραση και μαζί ένα από πιο ψηλά εμπόδια μέχρι το τέλος. Είναι σίγουρα καλύτερα από το να είχε δύο εύκολα ματς μετά την ήττα και στη συνέχεια τις επικίνδυνες εξόδους.

Αρνητικό για την Ρεάλ Μαδρίτης θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ο Καρλέτο είναι κλασικός φαν της Ευρώπης. Αν τύχει και χρειαστεί να επιλέξει ανάμεσα σε La Liga και Champions League, η κατάκτηση του δέκατου στην πρώτη του χρονιά και στην μετά-Μουρίνιο εποχή, μάλλον θα γείρει τη ζυγαριά.

Follow me: Giorgio_Oddo