Τελείωσε το ματς με 14 τελικές, σε εκτός έδρας ματς Τσάμπιονς Λιγκ και μάλιστα σε αναμέτρηση νοκ άουτ. Δύο τελικές περισσότερες από τη Γιουνάιτεντ. Είχε τουλάχιστον δύο-τρεις κλασικές ευκαιρίες να πετύχει αυτό το «χρυσό γκολ» που θα άλλαζε τον κάτοχο του «εισιτηρίου» της πρόκρισης. Είχε και την κατοχή της μπάλας (51-49) μέσα στο Ολντ Τράφορντ.

Και όμως ο Ολυμπιακός τελικά όχι μόνο δεν προστάτευσε το «σπουδαίο» 2-0 του πρώτου ματς, αλλά ουσιαστικά είδε την Μάντσεστερ να ανατρέπει το σκηνικό σχετικά εύκολα και σίγουρα πολύ γρήγορα. Πριν καν καταλάβει κανείς ότι ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο. Με τον Φαν Πέρσι να σουτάρει τρεις φορές προς την εστία, και να πετυχαίνει τρία γκολ!

Ήταν καλύτεροι οι Μπέμπηδες συνολικά στα 180΄ λεπτά αυτού του ζευγαριού; Όχι. Η εμπειρία τους ουσιαστικά έκανε τη διαφορά. Και αντίστοιχα η απειρία των Ερυθρόλευκων, σε αυτό το επίπεδο αναμετρήσεων. Και προφανώς η διαφορά ποιότητας μιλώντας σε πρόσωπα. Από τη μια υπήρχε μια ομάδα με το καθαρό μυαλό να μην πετάξει ούτε μια… στάλα ιδρώτα, και από την άλλη ένα σύνολο με τεράστια διάθεση, αλλά χωρίς καμία ψυχραιμία στη διαχείριση της κατάστασης. Μόνο ο Τσόρι ήταν -σε αυτό τον...πνευματικό τομέα- εναρμονισμένος στις ανάγκες της βραδιάς.

Ο τρόπος που προέκυψαν τα τρία γκολ, η απομόνωση μόνο αυτών των φάσεων φτάνει για να συμφωνήσει κανείς με το παραπάνω συμπέρασμα. Το πέναλτι που κάνει ο Χολέμπας και νωρίτερα το πώς ο διεθνής μπακ με τον Μαρκάνο έχουν χάσει τον Φαν Πέρσι. Το χρονικό σημείο του 2-0 που… κόβει πόδια. Είχε κατοχή μπάλας ο Ολυμπιακός, και βρέθηκε να δέχεται κόντρα επίθεση με τον Φαν Πέρσι να είναι ουσιαστικά μόνος του στο ύψος του πέναλτι! Το φάουλ που κάνει ο Μανωλάς στον Γουέλμπεκ έξω από την περιοχή τη στιγμή που είναι τρεις Ερυθρόλευκοι στη μια ανάσα από τον Άγγλο, ο οποίος προφανώς δεν ξέρει τι να κάνει τη μπάλα! Απολύτως χαρακτηριστικά «στιγμιότυπα» της βραδιάς.

Αν φυσικά στη φάση του 41΄ η μπάλα κατέληγε στα δίχτυα του Ντε Χέα στην διπλή ευκαιρία των Φουστέρ, Τσόρι προφανώς η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική. Τα «αν» όμως στο ποδόσφαιρο δεν έχουν θέση. Τα γεγονότα είναι που μετράνε. Και το κυρίαρχο γεγονός σε αυτή την ιστορία είναι ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να έχασε μια αληθινά μεγάλη ευκαιρία, κέρδισε όμως με το σπαθί του συνολικά το φετινό «ευρωπαϊκό στοίχημα». Ήθελε να κάνει το παραπάνω βήμα και να φτάσει στα νοκ άουτ, φτιάχνοντας μια ομάδα από την αρχή το περασμένο καλοκαίρι. Το πέτυχε. Ήθελε κάτι καλύτερο από τις προηγούμενες συμμετοχές του σε αυτό. Ήρθε μια μεγάλη νίκη επί της Μάντσεστερ, η πρώτη ελληνικής ομάδας απέναντι σε αυτόν τον μύθο. Ήρθαν έσοδα άνω των 30 εκατ ευρώ. Ήρθε η ανάδειξη μια σειράς νέων πρωταγωνιστών.

Πάλεψε, διεκδίκησε την πρόκριση. Δεν τα κατάφερε. Δεν σταματά όμως κιόλας. Το ζητούμενο είναι να ξαναφτάσει και του χρόνου ως εδώ. Να σταθεροποιηθεί σε αυτό το επίπεδο. Αυτό είναι που θα του αλλάξει συνολικά την εικόνα στην Ευρώπη. Όχι μόνο μια πρόκριση. Η διάρκεια είναι το σημαντικό. Οι Πειραιώτες είναι πιθανό το καλοκαίρι να βρεθούν στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας του Τσάμπιονς Λιγκ χάρη (και) στην φετινή τους πορεία. Μπορεί να έχουν ξανά μια όχι απαγορευτική κλήρωση. Μπορούν να επιχειρήσουν ξανά μια παρουσία στους «16». Αυτό είναι το «άλφα και το ωμέγα» στη δική τους περίπτωση. Θέλει υπομονή. Και βέβαια θέλει σωστή «ανάγνωση» των δεδομένων.