Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του ΠΑΟΚ για την απόκτηση του Ισραηλινού άσου, ο «Δικέφαλος» το καλοκαίρι θα έχει τον πρώτο λόγο για την επέκταση της συνεργασίας!

Αναλυτικά η ανακοίνωση: «Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ανακοινώνει την απόκτηση του Μπίμπρας Νάτχο. Ο 25χρονος Ισραηλινός ποδοσφαιριστής υπέγραψε συμβόλαιο μέχρι το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ο ΠΑΟΚ, βάσει όρου στη συμφωνία, έχει τον πρώτο λόγο για τη διατήρηση του Νάτχο στο δυναμικό του και μετά το καλοκαίρι.

Ο Μπίμπρας Νάτχο ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής της Χάποελ Τελ Αβίβ, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Ισραήλ το 2008, στην πρώτη του γεμάτη σεζόν στην πρώτη ομάδα. Το καλοκαίρι του 2010 κι έπειτα από τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις με τη Χάποελ, ο πολυσύνθετος μέσος πήρε μεταγραφή στη Ρούμπιν Καζάν.

Στη Ρωσία κατέκτησε ένα Κύπελλο (2012) κι ένα Σούπερ Καπ (2013) όντας βασικό και αναντικατάστατο μέλος της ομάδας του Καζάν κι ένας από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος. Το Δεκέμβριο του 2013, το συμβόλαιο του Νάτχο με τη Ρούμπιν έληξε και ο 25χρονος μέσος επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ».

Το life story του Μπίμπρας Νάτχο

Η κλειστή κοινωνία του Κφαρ Καμά, ενός από τα μόλις δύο μουσουλμανικά χωριά στο Ισραήλ, είχε απηυδήσει από τα καμώματα εκείνου του πιτσιρικά με τη μπάλα στα πόδια. Δεν υπήρχε μέρα που να μην σπάσει τουλάχιστον ένα τζάμι με τα σουτ του. Κανείς, όμως, δεν μιλούσε. Στο πρόσωπο του μικρού έβλεπαν μια μεγάλη ελπίδα. Κι έτσι έκαναν υπομονή. Όπως και ο Ακραμ και η Νουρχάν Νάτχο. Οι γονείς του που τακτοποιούσαν τις ζημιές και προσεύχονταν ο δρόμος που διάλεξε ο κανακάρης τους να είναι ο σωστός.

Το ένστικτό τους δε λάθεψε. Τα σπασμένα παράθυρα – κανείς ποτέ δεν έμαθε πόσα ήταν – έχουν γίνει μια γλυκιά παιδική ανάμνηση και ο Μπίμπρας είναι πια το ίνδαλμα της νεολαίας στο Κφαρ Καμά. Το πλέον διάσημο μέλος των Μουσουλμάνων Κιρκάσιων (ή Τσερτσέζων) που ζουν στο Ισραήλ κι ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες που πέρασαν ποτέ από την Χάποελ Τελ Αβίβ.

Το μοναδικό μελανό σημείο σε αυτή την όμορφη ιστορία είναι πως ο πατέρας του, ο Ακραμ δεν κατάφερε να δει τον γιο του να διαπρέπει και μακριά από το Ισράηλ. Στο Καζάν. Το 2008 έφυγε από τη ζωή κι άφησε το μοναχογιό του να προσέχει τη μητέρα του και τις τρεις αδερφές του, τη Ναταλί, τη Νιβίν και τη Νατάσα.

Το σοκ ήταν μεγάλο, μα ο Μπίμπρας τα κατάφερε κι εδώ. Χάρη στην υπευθυνότητα που τον χαρακτήριζε από παιδί. Την αφοσίωση στους στόχους του, την απόφασή του να πετύχει. Τίποτα δεν στεκόταν ικανό να του αποσπάσει την προσοχή όταν είχε προπόνηση ή αγώνα. Εμενε μακριά από καταχρήσεις ή υπερβολές. Απέφευγε ακόμα και να δει τους φίλους του προκειμένου να μείνει προσηλωμένος στο πρόγραμμά του και να είναι πάντα έτοιμος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ποδοσφαίρου.

Η σημειολογία του αριθμού

Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έπαιξε η ανατροφή του. Οι συμβουλές του απόστρατου αξιωματικού πατέρα του. Ο Μπίμπρας, άλλωστε, τον έχει πάντα δίπλα του ακόμα κι όταν αγωνίζεται. Το νούμερο στη φανέλα του είναι άμεση παραπομπή στον Ακραμ. Εκείνος του είχε ζητήσει να το φορά επειδή ήταν ο τυχερός του αριθμός και θεωρούσε πως θα του φέρει ευδαιμονία στη ζωή του κι ο νεαρός ποδοσφαιριστής δεν το έβγαλε ποτέ από πάνω του όσο ήταν στο Ισράηλ.

Αργότερα, όταν έφυγε από τη Χάποελ για τη Ρούμπιν Καζάν, ο αριθμός έξι ήταν πιασμένος. Ετσι, στη φανέλα του προστέθηκε άλλο ένα εξάρι. Το 66 είχε διπλή σημειολογία. Αποτελούσε σαφή παραπομπή στον πατέρα του, αλλά και στην ξαδέρφη του Νίλι, διάσημη αθλήτρια του μπάσκετ που αγωνιζόταν με αυτό τον αριθμό στην πλάτη και λίγο καιρό πριν είχε χάσει τη ζωή της σε αυτοκινητικό ατύχημα. «Ηταν μια πολύ υπεύθυνη επιλογή με την οποία τιμά και τον πατέρα του και την ξαδέρφη του», δήλωνε περήφανα η μητέρα του μετά τη μεταγραφή του γιου της στη Ρούμπιν Καζάν.

Επιστροφή στις… ρίζες

Η απόκτηση του Νάτχο από μια ομάδα του Ταταρστάν, της πρωτεύουσας της μουσουλμανικής κοινότητας της Ρωσίας, ήταν ένα κλείσιμο ματιού στην ιστορία. Οι πρόγονοι της οικογένειας κατάγονταν από το Βόρειο Καύκασο, τη δημοκρατία της Αντιγκέα. Όταν τη δεκαετία του 1860 κατά τη διάρκεια του πολέμου οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Κιρκασία, οι κάτοικοι αρνήθηκαν να ασπαστούν τον χριστιανισμό και διασκορπίστηκαν ως πρόσφυγες. Κάποιοι εξ αυτών βρέθηκαν στο Ισραήλ, στο Κφαρ Καμά και τη Ρικχανίγια. Ανάμεσά τους και οι πρόγονοι του Νάτχο.

Παρά τη μεγάλη απόσταση από την πατρίδα οι Τσερτσέζοι (ή Αντιγκέ) του Ισραήλ κράτησαν τις παραδόσεις τους και διατήρησαν τη δική τους γλώσσα, τα κιρκισιανά. Ετσι, ο Μπίμπρας μεγάλωσε μέσα σε μια βαθιά θρησκευόμενη κοινωνία ακολουθώντας κι αυτός τον ισλαμισμό.

Κάτι που αποδείχτηκε το ισχυρότερο διαπραγματευτικό ατού της Ρούμπιν Καζάν το 2010. Λίγο πριν τη μεταγραφή ο , επίσης μουσουλμάνος, προπονητής της ομάδας, ο Κούρμπαν Μπερντίγιεφ έτυχε (;) να επισκεφτεί το Κφαρ Καμά, γνώρισε τον Νάτχο κι εκεί έγινε το απαραίτητο… ψηστήρι.

Οι δύο άνδρες συζήτησαν αρκετά και για θέματα πέρα από το ποδόσφαιρο. Όπως οι γυναίκες. Ο Μπερντίγιεφ προέτρεψε τον Μπίμπρας να παντρευτεί όσο γρηγορότερα μπορεί, αλλά όχι πριν επισκεφτεί το Καζάν γιατί «έχουμε πολύ ωραίες γυναίκες εκεί».

Η συμβουλή του εισακούστηκε κατά το ήμισυ. Η Ρούμπιν του έκανε πρόταση, ο Νάτχο είπε το «ναι» δίχως να λογαριάσει τόσο το οικονομικό όσο το θρησκευτικό σκέλος της κίνησής του, πήγε στο Καζάν, αλλά είχε ήδη παντρευτεί την Ταλία Ασμίτζ. Τον έρωτα με την πρώτη ματιά που σημάδεψε τη ζωή του.

Η αναγνώριση στη Ρωσία

Η προσαρμογή του Νάτχο στο Καζάν δεν ήταν εύκολη. Στο αγωνιστικό κομμάτι, γιατί όλα τα υπόλοιπα τα είχαν φροντίσει οι άνθρωποι της Ρούμπιν, οι οποίοι του είχαν βρει σπίτι δίπλα από το γήπεδο και σε κοντινή απόσταση από το τέμενος της περιοχής για να μην ταλαιπωρείται στις μετακινήσεις.

Την πρώτη του σεζόν στη Ρούμπιν προσπαθούσε να αποδείξει ποιος είναι μέσα στον αγωνιστικό χώρο κι αυτό τον ξένιζε γιατί στη Χάποελ ήταν το αστέρι της ομάδας. Η αξία του, όμως, δεν άργησε να φανεί. Η μαχητικότητά του, ο ισχυρός χαρακτήρας του, η ικανότητά του να διαβάζει το παιχνίδι, να ελέγχει το ρυθμό, να βγάζει μπροστά την ομάδα να δίνει τελικές πάσες και να σκοράρει τον κατέστησαν αναντικατάστατο μέχρι και σήμερα.

Το τέλος, οι προτάσεις και ο ΠΑΟΚ

Γι αυτό και η Ρούμπιν ήθελε διακαώς να του ανανεώσει το συμβόλαιο. «Προσπαθήσαμε επανειλημμένα να κρατήσουμε τον Μπίμπρας στην ομάδα καταθέτοντας σοβαρή πρόταση στην οποία θα είχε ρόλο ηγέτη στην ομάδα, αλλά εκείνος προτίμησε να συνεχίσει αλλού την καριέρα του», ήταν η δήλωση του συλλόγου που επισημοποίησε το φιλικό διαζύγιο.

Ο Νάτχο έχοντας δοκιμάσει τις δυνάμεις του στη Ρωσία όπου με τη Ρούμπιν κέρδισε το Κύπελλο του 2012, το Σούπερ Καπ του 2013 ήθελε να δοκιμάσει μια νέα πρόκληση στην καριέρα του. Για τον 25χρονο μέσο ενδιαφέρθηκε η Γαλατάσαραϊ του Ρομπέρτο Μαντσίνι, ο οποίος μίλησε προσωπικά με τον Μπίμπρας, η Ρεαλ Μπέτις, η Στουτγκάρδη, η Μίλαν και η Ρόμα που τον ήθελε (σύμφωνα με τα ΜΜΕ της χώρας) για να τον ετοιμάσει να γίνει ο δικός της Πίρλο. Κολακευτική η προοπτική, αν και ο ίδιος θα προτιμούσε να τον παρομοιάζουν με το είδωλό του, τον Τσάβι.

Ο ΠΑΟΚ με συντονισμένες κινήσεις ήταν αυτός που έδειξε το μεγαλύτερο και πιο έμπρακτο ενδιαφέρον και κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή του μέχρι το τέλος της σεζόν με προοπτική ανανέωσης της συνεργασίας των δύο πλευρών.

# O Μπίμπρας Νάτχο έγινε ο πρώτος μη Εβραίος ποδοσφαιριστής που φόρεσε το περιβραχιόνιο της Εθνικής Νέων του Ισραήλ. «Δεν του έδωσα το περιβραχιόνιο επειδή είναι όμορφος. Το πήρε γιατί αυτή ήταν η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Ήταν ο ηγέτης της ομάδας και δεν υπήρχε άλλος ισάξιός του. Είναι πρότυπο για όλους τους υπόλοιπους παίκτες», ήταν η σαφής δήλωση του προπονητή του.

# Ο πρώτος που διέκρινε το ταλέντο του Μπίμπρας ήταν ένας άλλος Νάτχο. Ο Ανταμ. Μακρινός συγγενής, πρώην Ρώσος ποδοσφαιριστή και μετέπειτα προπονητής στη Ντρούζμπα Μαϊκόπ με καταγωγή από την Κιρκασία. Ο Ανταμ Νάτχο βρέθηκε στο Ισραήλ και όταν ανέλαβε την τοπική ομάδα του Κφαρ Καμά, διέκρινε πως ο μικρός έχει μεγάλο ταλέντο και έβαλε στόχο να τον καθιερώσει. Αυτός ήταν που τον πήγε στη Χάποελ κι αυτός μεσολάβησε και για τη μεταγραφή του στη Ρούμπιν λειτουργώντας περίπου ως ατζέντης του.

# Στην αρχή της καριέρας του στο Ισράηλ, οι δημοσιογράφοι δυσκολεύονταν να προφέρουν σωστά το όνομά του και τον αποκαλούσαν Νάτσο. Την κατάσταση διόρθωσε ο μέντοράς του. «Το όνομά μας είναι Νάτχο και κανονικά τονίζεται στην δεύτερη συλλαβή», ήταν η παρέμβασή του με την απαραίτητη διευκρίνιση: «Δείχνει έλλειψη σεβασμού να μην λες σωστά το όνομα ενός ποδοσφαιριστή».

# Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του ισραηλινού στρατού και τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε πάρει μετάθεση για την Ιερουσαλήμ. Η τοπική Μπεϊτάρ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αλλαγή έδρας της οικογένειας Νάτχο για να δελεάσει τον Μπίμπρας. Οι υπεύθυνοι του συλλόγου του έκαναν πλουσιοπάροχη πρόταση για να υπογράψει μαζί τους, αλλά εισέπραξαν ένα ξεκάθαρο «όχι» γιατί ο Νάτχο δεν ήθελε να προδώσει την ομάδα του και προτιμούσε να κάνει περισσότερο από 100 χιλιόμετρα καθημερινά για να παρακολουθεί τις προπονήσεις στο Τελ Αβίβ. Οι οπαδοί της Χάποελ τον λατρεύουν ακόμα.

# Μιλάει εβραϊκά, κιρκισιανά, ρώσικα και αγγλικά, του αρέσει το χόκεϊ στον πάγο και το μπάσκετ και είναι φίλαθλος της Μπαρτσελόνα.

# Το σπίτι του στο Ισραήλ είναι ένα μικρό μουσείο ποδοσφαίρου. Στους τοίχους δεσπόζουν τρόπαια, λάβαρα, δημοσιεύματα και μετάλλια από την καριέρα του Μπίμπρας. Σε περίοπτη θέση ένα λάβαρο της ΕΠΟ από αγώνα της Εθνικής Ελλάδας με το Ισραήλ.