Οι μικρόκοσμοι, ο Αγγελόπουλος και η συνέπεια

Παρακολουθώ από μακριά τρεις μέρες τώρα τα όσα συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη και έπιασα τον εαυτό μου να λυπάται τον Άρη. Όχι τον σύλλογο, αλλά όσους τον αγαπάνε ανιδιοτελώς.

Ήταν τόσο ξεκάθαρο αυτό που συνέβαινε, που απορούσα πάντα για τους λόγους που δεν το αντιλαμβάνονται. Εκεί που σήκωσα τα χέρια ψηλά, ήταν όταν οι ίδιοι ψήφισαν τον Ηλιάδη λέγοντάς μου αυτοί που γνωρίζω πως «καλύτερα τον κλέφτη παρά τον ψεύτη».

Μικρόκοσμοι που σκοτώνουν συλλόγους. Ο Άρης είχε κλειστεί στο καβούκι του. Είχε φροντίσει να δημιουργήσει έναν δικό του κόσμο, αρχής γενομένης από το μονοθεματικό ραδιόφωνό τους.

Και εμείς είχαμε σκεφτεί να το κάνουμε, αλλά η ιδέα είχε πέσει στο κενό και ο λόγος ήταν απλός. Ποιος είναι ο λόγος να απομονωθώ όταν έχω την ευκαιρία να διαλαλήσω την όποια κουλτούρα μου; Την όποια επικοινωνία μου;

Είναι σαν δύο κοπελίτσες που δε βλέπονται και πλακώνονται στο μέικ απ και λέει η μία στην άλλη «Αχ τι γλυκιά που είσαι σήμερα» και η άλλη απαντά εξίσου τρυφερά στη φιλοφρόνηση. Μόνες τους τα λένε, μόνες τους τα ακούνε. Γκόμενο δεν θα βρούνε ποτέ όμως. Και θα φταίνε πάντα οι άντρες.

Οι μικρόκοσμοι καταστρέφουν τους συλλόγους κυρίως όταν δεν είσαι σε θέση να ξεφύγεις από αυτούς. Να παραμερίσεις το εγώ σου για το κοινό καλό. Στον Άρη διαλύθηκαν γιατί απλούστατα μπερδεύτηκαν στον λαβύρινθο του μικρόκοσμου που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Μικρόκοσμο έχουμε και στον ΠΑΟΚ απλά είναι λίγο μεγαλύτερος με περισσότερες από δύο τάσεις. Κεντρικά νοήματα όπως προστατεύουμε την ομάδα και όποιους την αποτελούν έχουν περάσει στο περιθώριο και έχει βγει στο προσκήνιο η παρελθοντολογία που δημιουργεί τριβές.

Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα αυτό δεν είναι προς ανάλυση. Αυτό που έχει σημασία είναι ο κοινός στόχος ο οποίος ορίζεται από την ηγεσία. Και μέχρι στιγμής η ηγεσία και οι από κάτω της δεν έχουν καταφέρει να περάσουν τα μηνύματά τους.

Δεν το έχουν καταφέρει γιατί λειτουργικά δεν είναι και ότι καλύτερο, γιατί η ομάδα παρουσιάζει μία χειρότερη εικόνα σε σχέση με τις εξαγγελίες Σαββίδη, γιατί δεν έχει βρεθεί καμία σοβαρή φόρμουλα επικοινωνίας μεταξύ ομάδας και κοινού.

Τα πάντα θέλουν τον χρόνο τους, όμως κακά τα ψέματα ο ΠΑΟΚ αργεί. Και αργεί χωρίς ουσιαστικό λόγο, χωρίς κανένα πρόβλημα που να δικαιολογεί την κωλυσιεργία.

Αργεί γιατί έχει στήσει έναν μηχανισμό διστακτικό.

Προσωπικά, αυτή η καθυστέρηση, η αναβλητικότητα και έλλειψη ενημέρωσης γύρω από στρατηγικές επιλογές του ΠΑΟΚ μου δημιουργεί εκνευρισμό. Είναι σα να βλέπω ταινία του Αγγελόπουλου, με πλάνα που δείχνουν τον ήλιο κανά δεκάλεπτο έτσι ώστε να πιάσω το βαθύτερο νόημα. Το οποίο ουδέποτε πιάνω στη ταινία, όπως και στον σύγχρονο ΠΑΟΚ.

Πάμε λίγο και στο ποδόσφαιρο. Αυτό το αγαπημένο θέμα κουβέντας όσο και αν υποβαθμίζεται από τις ηλίθιες ατζέντες που έχουμε συνήθως γύρω από το ελληνικό … προϊόν.

Παίζουμε στο Περιστέρι, σε μία έδρα που δεν μας πάει και με έναν αντίπαλο εξαιρετικό για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Ο Ατρόμητος έχει μεγαλώσει ποδοσφαιρικά, έχει αποκτήσει φανέλα, έχει αποκτήσει θράσος. Με υπομονή, σοβαρό πλάνο και σταθερότητα.

Έχει μεγάλη σημασία να μπορείς να είναι συνεπής κάθε χρόνο που περνά. Σου δίνει άλλο αέρα, σε καθιερώνει. Δίνει ψυχολογία στα στελέχη σου, δίνει αύρα στους οπαδούς σου. Στη περίπτωση του Ατρόμητου, δημιουργεί και οπαδούς γιατί κακά τα ψέματα η μεγάλη αποχή από τη Λίγκα του στέρησε γενιές.

Σήμερα έχει έναν πολύ καλό κορμό από προηγούμενες χρονιές και έβαλε τις πινελιές των Ούμπιντες, Παπαδόπουλου. Ανέβηκε ο Καραγκούνης, ωρίμασε κάπως ο Καραμάνος, ο Ιγκλέσιας ανέλαβε ηγετικό ρόλο.

Είναι μία ομάδα τακτικά καλύτερη από εμάς, όχι σίγουρα ποιοτικά. Είναι όμως μία ομάδα πιο ξεκούραστη από τη δική μας, που παίζει στην έδρα της.

Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να βάλει και ανασταλτικό στόχο. Τουλάχιστον να κλείσει τον Ούμπιντες ο οποίος δεν είναι παίκτης που μπορείς να κοντρολάρεις εύκολα και αυτό γιατί κινείται συνεχώς χωρίς τη μπάλα.

Είναι συνήθως αυτός που δημιουργεί, είναι συνήθως αυτός που δημιουργεί τα ρήγματα.

Αμυντικά ο Ατρόμητος δε κάλυψε ποτέ το κενό του Σκόνδρα, όμως εδώ υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Μπορεί ο Ολίσε να παραμείνει σημαντικός για τον ΠΑΟΚ μετά την πρώτη του καλή παρουσία φέτος σε έναν αγώνα που κατ εμέ δεν είναι κριτήριο; Θα απαντηθεί το ερώτημα αύριο.

Από την άλλη βέβαια, έχουμε τον Λούκας σε εξαιρετική κατάσταση, ενώ θα πρέπει να δούμε και τι θα συμβεί με τον Κάτσε. Θα χρησιμοποιηθεί ή όχι; Τον Τζιόλη τον είδα πολύ βαρύ στη Νέα Σμύρνη, χρειάζεται κι άλλες ανάσες.