Δεν θέλει και πολύ να την πατήσεις…

Το κύπελλο μετά και την χθεσινή κλήρωση είναι πλέον ένας ορατός στόχος. Μετά από καιρό μπορούμε να μπούμε ότι χαμογέλασε η τύχη στον Παναθηναϊκό με βάση την κλήρωση που έγινε και του δίνει τη δυνατότητα, αν είναι σοβαρός να φθάσει μέχρι τον τελικό. Προσοχή όμως, διότι από χθες βλέπω έναν ενθουσιασμό και μία βεβαιότητα , ότι η ομάδα έχει πάει στον τελικό. Κανείς δεν προκρίνεται στα λόγια , όποιον και αν έχει αντίπαλο.

Και ο Παναθηναϊκός το λιγότερο, που χρειάζεται τώρα , που «χτίζεται» είναι τα λόγια και η σιγουριά για κάποιες νίκες και κάποιες προκρίσεις. Ναι είναι ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό να φθάσει στον τελικό. Ναι με βάση το ότι «χτίζεται» μία νέα ομάδα θα είναι σημαντικό να φθάσει στον τελικό κυπέλλου και να το κατακτήσει ειδικά αν βρει απέναντί του τον Ολυμπιακό, αλλά…. Υπάρχει ένα αλλά…

Κάθε ματς πρέπει να το βλέπουν στον Παναθηναϊκό ξεχωριστά. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό, που υπήρχε μετά το άνετο 2-0 επί του Παναιτωλικού την πρώτη αγωνιστική. Και οι παίκτες μπήκαν σε αυτό το κλίμα και την δεύτερη αγωνιστική πήγαν στη Νέα Σμύρνη και έφαγαν τρία από τον Πανιώνιο. Τι θέλω να πω; Αυτή η ομάδα επειδή τώρα «χτίζεται» πρέπει να καταλάβει ότι δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ εύκολο παιχνίδι. Όλα είναι δύσκολα. Και πιο δύσκολα είναι αυτά, που φαίνονται εύκολα. Παραδείγματα;

Οι ήττες από τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη και τον Πανθρακικό στην Λεωφόρο, η ισοπαλία με την Βέροια , την στιγμή που στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και τον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο η ομάδα έχασε μεν , αλλά εδικαιούτο βάση εμφάνισης και ευκαιριών την ισοπαλία στην Θεσσαλονίκη και τη νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό.

Επίσης η ομάδα πήγε συγκεντρωμένη και έτοιμη να παίξει ένα δύσκολο ματς και πήρε δύο καθαρές νίκες εκτός έδρας με Εργοτέλη και Αρη. Με λίγα λόγια θέλω να πω , ότι αν από τώρα λέμε όλοι ότι η ομάδα έχει προκριθεί στον τελικό του κυπέλλου δεν θέλει και πολύ να την πατήσεις…