Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας με οπαδούς, χωρίς Αστυνομία (vid)

Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας με οπαδούς, χωρίς Αστυνομία (vid)

bet365

Ο Βασίλης Σαμπράκος παρακολούθησε και βιντεογράφησε έναν τελικό Κυπέλλου του ελληνικού ποδοσφαίρου 2019 με θεατές και πολιτισμό, χωρίς “νεκρές” ζώνες, ΜΑΤ και δακρυγόνα.

Χολαργός - AEK με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Θα ήθελα προτού μπείτε στην ανάγνωση του σημειώματος που ακολουθεί παρακάτω να δώσετε 10' λεπτά για να παρακολουθήσετε μια μικρή ταινία που έφτιαξα με το κινητό μου. Είναι 10' λεπτά γεμάτα από ποδοσφαιρική υγεία ελληνικής παραγωγής, δηλαδή μια ωραία ιστορία από το σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο, ένας μικρός καλός λόγος για να χαμογελάσετε. Είναι η ιστορία της εμπειρίας που είχα το περασμένο Σάββατο στο Δημοτικό Στάδιο Λαμίας, στο οποίο παρακολούθησα τον τελικό Κυπέλλου Ερασιτεχνών Φθιώτιδας· έναν ελληνικό τελικό Κυπέλλου στο ποδόσφαιρο του 2019, ο οποίος διεξήχθη με ανοιχτές πόρτες, με πραγματικούς θεατές, με οπαδούς και των δύο ομάδων, δίχως την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, δίχως νεκρές ζώνες, δίχως διακοπές, δίχως δακρυγόνα, δίχως μπράβους, δίχως επεισόδια. Θα σας συναντήσω μετά το βίντεο.

Αν έχεις εμπειρία ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, ξέρεις τι συμβαίνει συνήθως σε αγώνες μεγάλης σημασίας, δηλαδή όταν παίζεται μια άνοδος, μια παραμονή, ή ένα τρόπαιο. Συνεπώς γνωρίζεις ότι αυτά είναι, συνήθως, παιχνίδια που γίνονται με την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, και ότι συχνά στο μενού υπάρχουν μικρότερης ή μεγαλύτερης κλίμακας επεισόδια. Αν γνωρίζεις, λογικά συμμερίζεσαι την ευχάριστη έκπληξή μου για αυτό που έζησα το Σάββατο στη Λαμία. Μάλιστα αν τυχόν γνωρίζεις το ερασιτεχνικό ποδοσφαιρικό παρελθόν της Φθιώτιδας μπορεί να εκπλήσσεσαι περισσότερο και από μένα.

Πώς έγινε αυτό; Οχι με face control στην είσοδο, όχι με απειλές, όχι με μεθόδευση. Δεν ήταν ότι στήθηκε μια γιορτή για το θεαθήναι. Ολο αυτό, στον βαθμό που μπορούσα να το αντιληφθώ, είχε γνησιότητα, διότι επρόκειτο για τη ρουτίνα στο σημερινό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της Φθιώτιδας, και όχι για την εξαίρεση.

Δεν επρόκειτο για κοντοχωριανούς που συμβιώνουν αρμονικά. Η Αταλάντη απέχει περισσότερο από 90 χιλιόμετρα από το Νέο Κρίκελλο. Δηλαδή δεν ήταν ένα ματς ανάμεσα σε φιλικά σωματεία. Ούτε επρόκειτο για ομάδες που δεν είχαν τίποτα να μοιράσουν πλην του Κυπέλλου. Ερχονταν από έναν αγώνα, ο οποίος είχε διεξαχθεί τρεις μέρες νωρίτερα, την Τετάρτη, του οποίου το αποτέλεσμα θα έκρινε την άνοδο στην Γ' Εθνική. Ούτε εκεί “σκοτώθηκαν”. Η Αταλάντη εξασφάλισε, με το 2-2, την άνοδο και την πανηγύρισε στην έδρα της αντιπάλου της, μπροστά στους οπαδούς του Νέου Κρικέλλου δίχως να ανοίξει μύτη.

Και ποιοι ήταν αυτοί οι οπαδοί που βρέθηκαν το περασμένο Σάββατο στο ΔΑΚ Λαμίας και είδαν τελικό Κυπέλλου χωρίς να κάνουν επεισόδια; Πιθανόν να το διακρίνατε στις φωτογραφίες στο τέλος του video, όπως και στις εικόνες των πανηγυρισμών: ανάμεσα σε οικογένειες, ηλικιωμένους και παιδιά, στις κερκίδες βρίσκονταν ένα σωρό νεαροί, με καπνογόνα στις τσέπες και όψη όμοια με αυτές που συναντάς στα γήπεδα της Superleague. Ομως η διάθεσή τους δεν είχε σχέση με αυτή που έχουν όταν πηγαίνουν γήπεδο αυτοί που εξελίσσονται σε ταραχοποιούς. Μικροί, μικρότεροι και μεγαλύτεροι πήγαν το περασμένο Σάββατο για να δουν μπάλα, να δουν τους φίλους και τους συγγενείς ή τους συγχωριανούς τους, να φωνάξουν για την ομάδα που υποστηρίζουν, να περάσουν καλά και να φύγουν δίχως να ξεφύγουν, δίχως να ξεσπάσουν στους απέναντι ή στη δημόσια και τη δημοτική περιουσία ή στα γύρω παρκαρισμένα αυτοκίνητα και τα καταστήματα.

Ολο αυτό που έζησα το Σάββατο το είχαν φροντίσει οι διοικήσεις των δύο ομάδων. Είχαν επικοινωνήσει αυτό που ένιωθαν. Δύο πρόεδροι που έβαλαν από 50 έως 70 χιλιάδες ευρώ στη σεζόν για να κάνουν πρωταθλητισμό με στόχο την άνοδο στη Γ' Εθνική είχαν πειστεί ότι η διαιτησία θα είναι 50-50 και ότι η διοίκηση της Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Φθιώτιδας δεν θα ευνοήσει κανέναν με την συμπεριφορά της. Οι πρόεδροι ένιωθαν εμπιστοσύνη, την είχαν μεταδώσει στις ομάδες και τους οπαδούς, μαζί με την βεβαιότητά τους ότι όποιος κάνει επεισόδια τιμωρείται με τα ίδια μέτρα και σταθμά, κι όλα καλά. Τόσο απλά. Αυτό ήταν αρκετό για να ευνοήσει τις πολιτισμένες συμπεριφορές και το fair play στο τερέν, αρκετό για να κρατήσει ένα επίπεδο γηπεδικής ευπρέπειας στις κερκίδες, ακόμη και εκεί που βρίσκονταν οι “φανατικοί”.

Ολα τα έκανε το περιβάλλον. Εκεί που πας και νιώθεις την ασφάλεια, την δικαιοσύνη και τον πολιτισμό περνάς καλά. Και δεν ξεφεύγεις, ούτε παραφέρεσαι. Διότι εκεί που πας να ξεφύγεις σκέφτεσαι ότι θα υπάρξουν συνέπειες. Ολα τα κάνει το περιβάλλον.

Σε έναν τέτοιο αγώνα στο γήπεδο δεν χρειάζονται κάμερες· γνωρίζονται μέχρι ενός οι θεατές μεταξύ τους, κι ένας πρόεδρος της Ενωσης μπορεί να μάθει σε δευτερόλεπτα ποιος έκανε τη ζημιά. Σε μια τέτοια περίσταση δεν χρειάζονται αστυνομικοί, διότι η ευθύνη για την τάξη έχει περάσει από την Ενωση στις ομάδες.

Ολα αυτά που περιγράφω έλαβαν χώρα σε ένα ελληνικό ποδοσφαιρικό γήπεδο. Και είμαι βέβαιος ότι κάτι αντίστοιχο έζησαν άνθρωποι και σε άλλα γήπεδα της χώρας στη διάρκεια του περασμένου σαββατοκύριακου κατά τη διεξαγωγή των τελικών Κυπέλλου Ερασιτεχνών των Ποδοσφαιρικών Ενώσεων. Οπου έχουν σπείρει τέτοιους σπόρους οι διοικήσεις των Ενώσεων είναι βέβαιο και νομοτελειακό ότι φυτρώνει ή θα φυτρώσει ποδόσφαιρο της αισθητικής που συνάντησα στο ΔΑΚ Λαμίας.

Δεν τον γνωρίζω καιρό τον Κώστα Σακελλάρη, τον πρόεδρο της ΕΠΣ Φθιώτιδας. Δεν μπορώ να ξέρω με λεπτομέρειες την ιστορία της τελευταίας διετίας στην Ενωσή του. Με βεβαιότητα όμως λέω ότι αυτό που είδα, το οποίο είδαν χιλιάδες άνθρωποι μέσα από την ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση ενός εξαιρετικού τηλεοπτικού σταθμού, του Star Κεντρικής Ελλάδας, το απήλαυσα επειδή ένιωσα γνησιότητα στην παραγωγή του. Γύρισα όλο το γήπεδο και δεν είδα ούτε έναν, μα ούτε έναν αστυνομικό. Τόσο σίγουροι ήταν όλοι, δηλαδή οι διοικήσεις της ΕΠΣ Φθιώτιδας και των συλλόγων ότι δεν θα συμβεί τίποτα κακό.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω και να φιλοσοφήσω παραπάνω το γιατί συμβαίνει σε γήπεδα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και δεν συμβαίνει – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - στα γήπεδα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου το αυτονόητο, το πολιτισμένο. Αυτό όμως που έζησα, που με γέμισε χαμόγελα, με έκανε πιο αισιόδοξο για το αύριο. Διότι συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι με όραμα και την “τρέλα” να λειτουργήσουν αντισυμβατικά, και συγχρόνως είδα ότι υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν με παραστάσεις αντίπαλων ποδοσφαιριστών και προπονητών που αγκαλιάζονται στη λήξη των αγώνων και οπαδών που σέβονται τον “απέναντι” και μαζί τα όρια της ευπρέπειας στην συμπεριφορά.

Είναι ευθύνη μας, των media, να φωτίζουμε τέτοιες ιστορίες. Κι αυτό είναι που σκοπεύω να κάνω με το κινητό μου. Συνεπώς οποιαδήποτε αντίστοιχη αθλητική εμπειρία, οποιουδήποτε ομαδικού αθλήματος, που μπορεί να με κάνει καλύτερο έχω τη διάθεση να τη ζήσω και να τη διηγηθώ. Ξέρετε πού θα με βρείτε. :) . Μου είναι πολύ προτιμότερο, και συχνά λυτρωτικό, να ζω σε τέτοιο ελληνικό περιβάλλον, σαν αυτό που βρήκα στον ερασιτεχνικό τελικό, από το να παριστάνω ότι ψυχαγωγούμαι στα γήπεδα του ελληνικού επαγγελματικού αθλητισμού. Κι είναι ευθύνη μας, των media, που δεν μιλάμε περισσότερο για αυτά, τα καλά, για να τα δείχνουμε ως καλά παραδείγματα. Είναι ευθύνη μας που ο κάθε Σακελλάρης αυτού του τόπου και ο κάθε πραγματικός χορηγός του ερασιτεχνικού αθλητισμού είναι λιγότερο γνωστός από όλους αυτούς του επαγγελματικού αθλητισμού. Οχι, ο Σακελλάρης δεν θα αποκτήσει ποτέ εκατοντάδες χιλιάδες followers στα social media, αλλά ναι, εγώ για τους Σακελλάρηδες θέλω περισσότερο να μιλάω.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.