Ένας πιτσιρικάς 15, 16, 17 ή και 20 χρονών με ταλέντο κάθεται και σκέφτεται. Προβληματίζεται για το αν είναι τόσο καλός όσο νομίζει ή του λένε στο ποδόσφαιρο, ενώ παράλληλα ετοιμάζεται για τις εξετάσεις που θα «κρίνουν τη ζωή του». Ξέρει πως θέλει να σπουδάσει αυτό που τον γοητεύει, αλλά παράλληλα δεν θέλει να «ξεκολλήσει» τα πόδια του από τη στρογγυλή θεά. Τρέχει να προλάβει το φροντιστήριο, το διάβασμα για να «χωρέσει» και λίγη προπόνηση μέσα στη μέρα του. Δειλά ονειρεύεται και μια καριέρα, αλλά οι δυσκολίες τον «ξυπνούν» απότομα.

Θα κάτσει το συμβόλαιο; Θα πάρει ευκαιρίες τέτοιες, που θα του επιτρέψουν να προοδεύσει; Αν τραυματιστεί; Και μετά τα 35 τί θα κάνει; Πως θα προλάβει να σπουδάσει; Μήπως τον παραμυθιάζουν; Αξίζει το ρίσκο να αφοσιωθεί εκεί, παρατώντας πανεπιστήμια, σπουδές και πνευματικό κόπο;

Από τη μια δεν ζούμε στο ’80. Δεν είναι ανάγκη να πετάξεις τα πάντα στα σκουπίδια για να παίξεις ποδόσφαιρο. Από την άλλη οι υποχρεώσεις είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν, ειδικά στην Ελλάδα τον ιδανικό συνδυασμό των δυο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένα μέρος, όπου μπορείς να αθλείσαι, να κυνηγάς το όνειρό σου και παράλληλα να σπουδάζεις. Ενδεχομένως μάλιστα και να πληρώνεσαι.

Ναι, σωστή η πρώτη σκέψη. Οι ΗΠΑ είναι ένας τόπος που όλα αυτά μπορούν να συμβούν. Ο Άρης Ζαφειράτος το έκανε, έζησε τις δυσκολίες, διέγνωσε τις προοπτικές και πλέον μπορεί με βάση τη δική του ιστορία να κάνει αυτό που ήθελε εξαρχής: να καθοδηγεί σωστά τα παιδιά που θέλουν να ζήσουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, συνδυάζοντας το πανεπιστήμιο και το πτυχίο με το ποδόσφαιρο και την προοπτική ως και του MLS.

ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΕΖΗΣΕ, ΤΩΡΑ ΔΙΝΕΙ ΤΑ «ΦΩΤΑ» ΤΟΥ

Ο ιδρυτής της AZ Sports Scholarships έπαιζε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ξεκινώντας από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού σε… βρεφική ηλικία, λίγο πριν συμπληρώσει τα πέντε! Εκεί έμεινε ως τα 17, φτάνοντας ως και την Εθνική Παίδων, ενώ στη συνέχεια πέρασε από τον Πανερυθραϊκό, τη Νέα Ιωνία κι έφτασε ως τον Εθνικό Πειραιά και τη Β’ Εθνική. Τότε ζήτησε να φύγει ως δανεικός για τη Δόξα Βύρωνα και στη συνέχεια την Προοδευτική, προκειμένου ως ερασιτέχνης να είναι σε θέση να κυνηγήσει τον στόχο του: να βρεθεί στις ΗΠΑ και μάλιστα με υποτροφία. Αποφοίτησε από το Bryant & Stratton College έχοντας τελειώσει Sports Marketing & Management, αλλά το ποδοσφαιρικό όνειρο δεν έχει τελειώσει, αφού από το 2009 ως το 2014 παίζει στους Bobcats, την ομάδα του πανεπιστημίου του, στους Hoosiers του Indiana University και στους Flames του University of Illinois at Chicago (UIC).

Το 2014 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου συνέχισε να παίζει (Προοδευτική, Αθηναϊκός), παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα στο κομμάτι των αθλητικών υποτροφιών. Σήμερα η ΑΖ είναι σε θέση να παρουσιάσει παραπάνω από 40 αθλητές, όχι μόνο ποδοσφαιριστές, αλλά και στίβου και βόλει, οι οποίοι την εμπιστεύτηκαν και βρήκαν ήδη τον τρόπο να μεταβούν με υποτροφίες στις ΗΠΑ για να κάνουν όσα και ο Άρης: να συνδυάσουν τις σπουδές με το «όνειρό» τους. Φέτος μάλιστα θα φύγουν 13 αθλητές, 10 εκ των οποίων ποδοσφαιριστές.

Οι Αμερικανοί επιχειρούν να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο και οι ομάδες των πανεπιστημίων ψάχνουν σε όλο τον κόσμο, ώστε να βρουν παίκτες για να τις επανδρώσουν. Δεδομένων των αναγκών τους σε θέσεις, για παράδειγμα σε τερματοφύλακες, αμυντικούς, μέσους, επιθετικούς, προσφέρουν υποτροφίες σε όσους ξεχωρίζουν και τους εντάσουν στις τάξεις τους. Εκεί τα παιδιά σπουδάζουν, ενώ παράλληλα προπονούνται σε επαγγελματικά πρότυπα. Μετά το τέλος των σπουδών τους, μπορούν να διεκδικήσουν τη θέση τους στο draft κι από κει το «μονοπάτι» να τους φέρει σε ομάδα του MLS ή χαμηλότερης κατηγορίας.

Πόσα παιδιά διάβασαν την ιστορία τους στις πρώτες παραγράφους του κειμένου; Μάλλον πολλά, αν κρίνει κανείς από την εικόνα του γήπεδου της Εργάνης στον Βύρωνα, που στις 25 Μαρτίου γέμισε από 41 παιδιά και τις οικογένειές τους. Εκεί η ΑΖ διοργάνωσε ένα showcase, μια ημέρα για προπόνηση και αγώνες, μπροστά σε δυο προπονητές από πανεπιστήμια της Αμερικής, που στο τέλος μίλησαν στους πιτσιρικάδες και τους γονείς τους αναφορικά με τις προοπτικές τους. Αρχικά οι παίκτες χωρίστηκαν σε 3 ισοδύναμες ομάδες και αναμετρήθηκαν μεταξύ τους σε παιχνίδια διάρκειας 30 λεπτών, ενώ στην συνέχεια ακολούθησε φιλική αναμέτρηση 60 λεπτών απέναντι στην ομάδα του Βύρωνα.

Στις εξέδρες του γηπέδου της Εργάνης βρέθηκαν οι προπονητές των πανεπιστημίων UIC και LIU Brooklyn, Minos Vlamakis και TJ Kostecky αντίστοιχα, οι οποίοι παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τις προσπάθειες των συμμετεχόντων αθλητών, κάτι που επιβεβαίωσαν μιλώντας στο gazzetta.gr για την εμπειρία. Παρούσα ήταν μάλιστα η Βάσω Στασινού-Νικοπολίδη, μητέρα του πρώην μαθητή της «Νέας Γενιάς Ζηρίδη», Γιάννη Νικοπολίδη, ο οποίος χάρη στην συνεργασία του με τον Άρη Ζαφειράτο, κατάφερε τον Αύγουστο του 2018 να ενταχθεί στην ομάδα του Georgetown University.

Τι ακριβώς όμως έγινε στον Βύρωνα; Ο ίδιος ο Άρης Ζαφειράτος μας εξήγησε καλύτερα: «Διοργανώθηκε ένα event, ένα “showcase”, όπως το λέμε, όπου ήρθαν παιδιά από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, την Αθήνα, την Ξάνθη, το Ρέθυμνο, την Κέρκυρα, ώστε να δείξουν το ταλέντο τους. Αυτός είναι ο στόχος τους, μπροστά σε προπονητές που τους δίνουν οδηγίες, ενώ το event βιντεοσκοπείται και αποστέλλεται σε περίπου 500 προπονητές στις ομάδες των ΗΠΑ, με τους οποίους συνεργάζεται η εταιρία μας. Εμείς αναλαμβάνουμε τα παιδιά, μερικά από τα οποία είναι ήδη πελάτες μας και αν κάποιοι εξ αυτών δεν έχουν βρει ήδη υποτροφία, τότε χρησιμοποιούν το event ως επιπλέον εργαλείο για να προωθήσουν τον εαυτό τους.

Εξάλλου, υπάρχει και το κομμάτι της εξωτερικής επαφής με τους πελάτες, τους καθοδηγούμε από το Α ως το Ω. Αναλαμβάνουμε να τους φτιάξουμε ακαδημαϊκό και αθλητικό προφίλ, προσπαθούμε να τους προωθήσουμε στα πανεπιστήμια που τους ταιριάζουν, ενημερώνουμε τα highlight βίντεό τους, στέλνουμε τα στατιστικά τους σε πολλούς προπονητές και είμαστε κοντά τους σε κάθε απόφαση. Τους φέρνουμε σε επαφή με προπονητές που ενδιαφέρονται γι’ αυτούς, τους συμβουλεύουμε αναφορικά με τον τρόπο που θα τους βοηθήσει να “πουλήσουν” τον εαυτό τους.

Κάνουμε ένα event τον χρόνο συνήθως, με σκοπό να φτάσουμε τα δυο. Αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλά στην Ελλάδα είμαστε οι μόνοι που το κάνουμε και θέλουμε κάθε χρόνο να το κάνουμε πιο οργανωμένα και να φέρνουμε περισσότερο ταλέντο. Προσπαθούμε να τους καθοδηγήσουμε και στα δυο κομμάτια. Θέλουμε να ξεκινάει η διαδικασία στην πρώτη Λυκείου και να είμαστε μαζί τους σε όλη την πορεία μέχρι την τελική επιλογή.

Στόχος δεν είναι μόνο να πάρουν μια αθλητική υποτροφία. Εγώ επιμένω να λέω στα παιδιά πως πρέπει να έχουν ένα plan b. Αν δεν καταφέρετε να πετύχετε τον ποδοσφαιρικό στόχο σας, είτε είναι για κάποιον να παίξει στο Champions League, είτε στην ομάδα του χωριού του, το θέμα είναι να έχετε μια δεύτερη επιλογή, που συνδυάζει το αθλητικό και το ακαδημαϊκό. Υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται σε ακαδημίες ΠΑΕ και έρχονται εδώ για βλέποντάς το σαν δεύτερη ή και σαν πρώτη επιλογή».

Δίπλα του στην κερκίδα κάθεται ο Χρήστος Καλαϊτζής. Είναι 17 χρονών, φέτος τελειώνει το Λύκειο κι ετοιμάζεται να ανοίξει τα «φτερά» του για το Πανεπιστήμιο του Κουίνσι, στο Ιλινόις, κοντά στο Σικάγο. «Θέλω να ασχοληθώ με τη Βιολογία, αλλά και να το συνδυάσω με το ποδόσφαιρο», λέει και καταλαβαίνεις ότι έκανε τη σωστή επιλογή. Παρότι μικρός, δείχνει έτοιμος για το άλμα και τον ρωτάμε για τις σκέψεις και τις φιλοδοξίες του: «Ήθελα να σπουδάσω, αλλά και να παίξω ποδόσφαιρο και να επιλέξω ανάλογα με ό,τι προκύψει στο μέλλον. Προτεραιότητα βέβαια είναι οι σπουδές μου.

Η ΑΖ με βοήθησε πολύ, που άνοιξε τους ορίζοντες για να “κοιτάξω” ως τις ΗΠΑ. Μέσω ενός φίλου μου που πήρε την υποτροφία έμαθα για την AZ, αυτός με σύστησε στον Άρη κι αποφάσισα να τον εμπιστευτώ. Απ’ όσα έχω δει σχετικά με το αθλητικό επίπεδο στην Αμερική, είναι πολύ ανεπτυγμένες οι υποδομές. Είναι σαν να είσαι επαγγελματίας, αν και δεν είσαι, ενώ και το ακαδημαϊκό επίπεδο είναι εξαιρετικό. Δίχως τη βοήθεια του Άρη και των συνεργατών του είναι δύσκολο για ένα παιδί να φτάσει να “χτυπήσει” τέτοιες πόρτες, αφού έχει τις γνωριμίες, αλλά και την εμπειρία και τον τρόπο να σε διοχετεύσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον με μια καλή υποτροφία και να κυνηγήσεις το όνειρό σου. Υποστηρίζω την Ατλέτικο Μαδρίτης και τη Μάντσεστερ Σίτι, αν και ίνδαλμά μου είναι ο Ντε Χέα!‘.

«ΕΙΜΑΣΤΕ STUDENT-ATHLETES, ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΙΡΑ»

Αν ο Χρήστος ετοιμάζεται για το μεγάλο ταξίδι, ο Σωκράτης Βασίλας το έχει κάνει ήδη. Είναι τερματοφύλακας, έπαιξε στις μικρές ομάδες του Παναθηναϊκού και εδώ και τρία χρόνια βρίσκεται στο UIC, στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Αφηγείται όσα έχει ζήσει, δηλώνει ανυπόμονος για τη συνέχεια και υπογραμμίζει τη σημασία του πτυχίου που βρίσκεται… καθοδόν, μαζί με την ποδοσφαιρική εμπειρία σε μια πολύ ανεπτυγμένη εκπαιδευτική κοινωνία:

«Είμαι στο junior year και θέλω ακόμα 1,5 χρόνο για να τελειώσω. Τότε, εφόσον έχεις παίξει, σε έχουν δει και το θες κι εσύ, μπορείς να βρεθείς στη διαδικασία των draft. Δεν είναι αυτή πάντως η πρώτη λύση. Αν δεν κάτσει αυτό, μπορείς να απευθυνθείς σε ανθρώπους που μπορούν να σε προωθήσουν είτε στο UCL, τη δεύτερη κατηγορία, είτε το MLS. Σπουδάζω business με ειδίκευση στο management, όμως εννοείται πως εγώ είμαι εκεί για να παίξω ποδόσφαιρο. Θέλω όμως να επισημάνω είναι πως στις ΗΠΑ η κατάσταση είναι “win-win”!

Πριν πας εκεί γνωρίζεις πως θα πάρεις δυο πράγματα: κάνεις το καλύτερο δυνατό για να γίνεις draft και να εξελιχθείς ποδοσφαιρικά, όμως καταλαβαίνεις πως έισαι πρώτα απ’ όλα φοιτητής. Εμάς μας λένε “student-athletes”, με αυτή τη σειρά δηλαδή. Είναι ένας συνδυασμός, έχεις ένα επιπλέον κύρος σε σχέση με τους υπόλοιπους φοιτητές. Τα πανεπιστήμια πληρώνουν υποτροφίες και άλλες ανάγκες για σένα, είσαι δηλαδή σαν επαγγελματίας κι έχεις και την ευκαιρία να πάρεις ένα πτυχίο.

Εγώ ξεκίνησα με καλυμμένα τα δίδακτρά μου και στη συνέχεια τα χρήματα αυξήθηκαν και με ασφάλεια, βιβλία και πλέον και έξοδα στέγασης. Ήμουν από την πρώτη φουρνιά, ήμασταν 5-6 άτομα το 2016, δεν υπήρχε ούτε η ΑΖ ούτε τα showcases. Ήρθαμε σε επικοινωνία τυχαία με τον Άρη κι έκτοτε όλα εξελίχθηκαν. Ειδικά σήμερα, όπως τα πράγματα πάνε στην Ελλάδα από το κακό στο χειρότερο, πρόκειται για φανταστική ευκαιρία.

Μέσα στη σεζόν έχουμε δυο ή και τρία παιχνίδια στο 10ήμερο. Όλα είναι απόλυτα οργανωμένα, ξέρουμε σε ποιο γήπεδο παίζουμε, σε ποια ξενοδοχεία παίζουμε. Ξυπνάω το πρωί στις 7, κάνω προπόνηση ως τις 10 και μετά όλη η μέρα για μάθημα, διάβασμα, να δουλέψεις ενδεχομένως για οικονομικό όφελος. Εξάλλου κάνουμε πολλά ταξίδια για αγώνες και βλέπουμε πολλά μέρη. Είναι κομμάτι της δέσμευσης που έχεις επιλέξει.

Στην αρχή σκεφτόμουν πως θα ήθελα να γυρίσω στην Ευρώπη να παίξω, όμως από τότε που πήγα στις ΗΠΑ με “κέρδισαν”. Όταν έρθει η ώρα θα τα υπολογίσω όλα, γιατί δίνω μεγάλη βάση και στο ακαδημαϊκό κομμάτι, όπως πιστεύω θα έπρεπε να κάνουν όλοι, καθώς τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή. Όταν κληθώ να αποφασίσω λοιπόν θα τα προσμετρήσω όλα».

«ΠΑΛΙΑ ΠΑΙΖΑΜΕ ΜΠΑΛΑ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΕΥΤΥΧΩΣ ΑΛΛΑΞΕ!»

Τα «φώτα» του ως ειδικός επί των νεαρών ποδοσφαιρικά ηλικιών έδωσε και ο Τάσος Πάντος, που προσκλήθηκε ως τεχνικός σε υποστηρικτικό ρόλο στο συγκεκριμένο showcase του Βύρωνα. Μιλώντας στο gazzetta.gr περιγράφει χαρακτηριστικά τις αλλαγές που βλέπει στον 16χρονο ποδοσφαιριστή του σήμερα σε σχέση με αυτόν της εποχής του και δεν διστάζει να παροτρύνει όποιον το σκέφτεται, να κάνει το βήμα για τις ΗΠΑ και να συνδυάσει το πτυχίο με την καριέρα!

«Το επίπεδο όσων είδα στην προπόνηση και στον αγώνα σήμερα ήταν ικανοποιητικό, εμφανίστηκαν καλοί παίκτες, αν και μεγαλύτερη σημασία έχει ο σκοπός. Τα παιδιά θέλουν να συνδυάσουν τις σπουδές με τον αθλητισμό κι αυτό δείχνει ωριμότητα. Θα μπορέσουν να δουν μια νέα χώρα, να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και ενδεχομένως να βρεθούν στα προπύλαια μιας επαγγελματικής καριέρας.

Δυστυχώς το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν προσφέρει ευκαιρίες σε νεαρούς παίκτες, ώστε να εξελιχθούν. Πλέον έχουμε αλλάξει εποχή, δεν είναι όπως παλιά, που ποδοσφαιριστές γινόμασταν μόνοι οι… κακοί μαθητές! Πλέον οι ποδοσφαιριστές μπορούν να είναι και επιστήμονες, ενώ το σύγχρονο άθλημα απαιτεί μυαλό, προσωπικότητα, πράγματα που μπορείς να εκπαιδεύσεις μέσα από τη μόρφωση. Οι Αμερικανοί προπονητές που βρέθηκαν εδώ έδειξαν ικανοποιημένοι απ’ όσα είδαν. Θα ήταν ευχής έργον να μπορέσουν όλα τα παιδιά να συνδυάσουν τις σπουδές με αυτό που αγαπούν.

Δυστυχώς όταν έπαιζα εγώ ποδόσφαιρο σαν νέος, ήμασταν… δακτυλοδεικτούμενοι, υποτίθεται πως δεν ήσουν καλός μαθητής. Πλέον το άθλημα προϋποθέτει εκπαιδευμένο μυαλό, είναι απαραίτητη λοιπόν η μόρφωση. Υπάρχει βελτίωση και στη Super League, αλλά αυτό το κακό ελληνικό ποδόσφαιρο δεν δίνει τη δυνατότητα να τα συνδυάσεις. Με μια υποτροφία σε ένα κορυφαίο αμερικανικό πανεπιστήμιο καταλαβαίνει κανείς εύκολα πως όλα είναι διαφορετικά. Εγώ προτρέπω όποιον το σκέφτεται να το κάνει.

Έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο, αλλά πάντα υπάρχουν ταλέντα. Η Ελλάδα παράγει ακόμα ταλέντα, αλλά υπάρχει πρόβλημα στη διαχείριση των παικτών που είναι έτοιμοι να μπουν στον επαγγελματικό χώρο. Υπάρχει ξενομανία, αλλά και έλλειψη εμπιστοσύνης. Δεν θέλουμε σαν λαός και τον διπλανό μας να πετύχει. Κάνουμε τεράστια σφάλματα και είναι κρίμα γιατί υπάρχουν παιδιά με προσόντα που δεν παίρνουν ευκαιρίες. Έλληνες ποδοσφαιριστές καταλήγουν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, ενώ έχουν εκπαιδευτεί στην Ελλάδα κι αυτό αποδεικνύει πως ταλέντο υπάρχει‘.

Είναι πολύ μεγάλο πράγμα η συνέχεια στο ποδόσφαιρο. Να μπορεί ο αθλητής να συνεχίσει τη ζωή του δημιουργικά μετά το τέλος της καριέρας του. Αυτό καταφέρνει όποιος συνδυάζει τις σπουδές με την προπόνηση και είναι κάτι που όλα τα νεαρά παιδιά πρέπει να σκέφτονται», συμπληρώνει ο βοηθός του, Βαγγέλης Κουτσογιάννης.

«ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ»

Στην προσπάθεια συμμετέχει και ο Γιάννης Δημητρίου, τεχνικός διευθυντής αθλητισμού και προπονητής της Νέας Γενιάς Ζηρίδη, υπο την αιγίδα του οποίου γίνεται και το showcase. Με παραστάσεις από το εξωτερικό και δίπλα στον Άρη Ζαφειράτο και στην προσπάθειά του, εξήγησε στο gazzetta.gr τη σημασία του να δίνει ένα παιδί βάση εξίσου στις σπουδές και στο ποδόσφαιρο:

«Ξεκινήσαμε πριν τρία χρόνια με τον Άρη Ζαφειράτο τη συνεργασία. Εκείνος είναι ο σύνδεσμος με τις ΗΠΑ. Ήδη έχουμε δυο πολύ μεγάλες επιτυχίες και έρχεται και μια τρίτη. Ο Γιάννης Νικοπολίδης, που ήταν παίκτης του Ολυμπιακού και μαθητής της Νέας Γενιάς Ζηρίδη, πήρε υποτροφία και βρέθηκε στην Ουάσιγκτον και στο πανεπιστήμιο Georgetown Hoyas. Ο Δημήτρης Μωραϊτάκης, που έπαιζε στην ΑΕΚ, επίσης μαθητής του σχολείου, επίσης μέσω του κ. Ζαφειράτου βρέθηκε στις ΗΠΑ και παίζει στους Mountaineers του Appalachian State University. Τώρα έρχεται και ο Βασίλης Σπίνος, που ετοιμάζεται για το ταξίδι.

Το σπουδαίο είναι πως πρόκειται για μεθοδική δουλειά. Ο Άρης είναι ειδικός του προγράμματος εξ ιδίας πείρας, ερχόμενος εδώ ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Λέμε στα παιδιά στο σχολείο πως θα πρέπει να έχουν και κάτι άλλο ως σχέδιο στο μυαλό τους, εκτός του ποδοσφαίρου. Όταν πας στις ΗΠΑ καταλαβαίνεις πως το ποδόσφαιρο είναι σε τρομερή ανάπτυξη, όχι μόνο σε επίπεδο MLS, ενώ και το μάρκετινγκ ανοίγει μια τεράστια προοπτική για νεαρούς ποδοσφαιριστές. Θέλουμε να τους βοηθήσουμε να δουν πού μπορούν να βρεθούν δουλεύοντας, έπειτα από 7-8 χρόνια. Στην Ελλάδα τα περισσότερα παιδιά φτάνουν ως τη Football League. Εκεί οι ευκαιρίες είναι τεράστιες.

Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε στενόμυαλοι. Προσωπικά ταξιδεύεω στην Ευρώπη σε συλλόγους, για να δω πως δουλεύουν. Στον Άγιαξ, στη Μίντιλαντ έχουν βάλει το σχολείο μέσα στην ακαδημία. Εδώ προσπαθούμε να τους πείσουμε πως πρέπει να συνεργαστούν μαζί μας. Δεν μπορεί ένα παιδί να έχει μια μέρα γεμάτη με διάβασμα, μάθημα, φροντιστήριο και αυτά να το εμποδίζουν από το να παίξουν μπάλα, πρέπει το ένα να βοηθάει το άλλο.

Εδώ θεωρούμε πως ο μόνος τρόπος είναι ένα παιδί να μπει σε μια ακαδημία, να παίξει στην Κ20 και να βρει την πορεία του από κει. Εμείς θέλουμε να τους δείξουμε πως υπάρχει ένας άλλος δρόμος. Τα παιδιά έχουν όνειρα, γιατί να μην θελήσουν να πάνε στις ΗΠΑ; Είναι τεράστιος στόχος, να βρεθούν σε ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο, θα σπουδάσουν, μπορεί να μπουν στα drafts για το MLS, αν όχι, θα έχουν μια δουλειά, θα μπορούν να γυρίσουν πίσω αν θέλουν.

Μακάρι οι επενδυτές στο ελληνικό ποδόσφαιρο να σκεφτούν πως τους συμφέρει να δημιουργήσουν τις υποδομές. Όποιος δει πως αυτό είναι το μέλλον, το καταλάβει και έχει το όραμα, όπως κάνει ο Άρης, κερδισμένος θα βγει».

​

«ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ»

Ένας εκ των προπονητών εξ ΗΠΑ, ο Ελληνοαμερικανός Μίνος Βλαμάκης, προπονητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο έδωσε το «παρών» στον Βύρωνα, διαγιγνώσκοντας το ταλέντο με το δικό του «μάτι»: «Είναι πολύ καλό το επίπεδο, δύσκολο σίγουρα για μερικά παιδιά που προσπαθούν να παίξουν με άγνωστους συμπαίκτες, όμως αν ξέρεις μπάλα, ξέρεις μπάλα, τελείωσε! Έχω δει πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις στην Ευρώπη και δεν μπορώ να πω πως όσα είδα εδώ ήταν χειρότερα. Οι παίκτες ξέρουν να παίζου και δεδομένου ότι έχουμε πάνω από 2.000 πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, υπάρχει χώρος για όλους εκεί! Ο Άρης ξέρει καλά πως να τους δείξει τον δρόμο για να βρεθούν εκεί.

Οι καλύτεροι παίκτες που παίζουν σε ακαδημίες στις ΗΠΑ δεν πάνε σχολείο, αλλά κατευθείαν στην πρώτη ομάδα. Έτσι εμείς ψάχνουμε παιδιά σε όλο τον κόσμο που να θέλουν να το συνδυάσεις. Οι υποδομές στα πανεπιστήμια με γυμναστήρια, πισίνες, γήπεδα είναι εξαιρετικές, καλύτερα από την Ελλάδα, αν δεν παίζεις στη Super League. Επομένως για μένα όλοι θα πρέπει να θέλουν να κυνηγήσουν να έρθουν εκεί.

Εμείς έχουμε 5-6 παίκτες από την Ευρώπη, άλλες όμως ομάδες πανεπιστημίων έχουν 25! Όλοι θέλουν να έρθουν στην Αμερική και αν το καταφέρεις και με υποτροφία, τότε είναι σπουδαίο!»