Ελληνας οπαδός, αυτό το ανέκδοτο...

Και ξαφνικά στα social media γέμισε ο τόπος με... απόψεις και σφοδρή κριτική για τον Αλαφούζου και τους προηγούμενους ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού που δημιούργησαν χρέη στον σύλλογο και τον έφτασαν στο χείλος του γκρεμού. Επεσαν όλοι από τα σύννεφα, δεν το είχαν φανταστεί ότι ο Παναθηναϊκός έχει υποθηκεύσει το μέλλον του προ πολλού. Στο μεταξύ σε 99 από τους 100 που σήμερα κράζουν για τα χρέη και κατακεραυνώνουν αυτούς που τα δημιούργησαν αν γυρίσεις λίγο πιο πίσω τον χρόνο και πας στον Αύγουστο θα τους δεις να γράφουν. “Μα καλά πουλάς τον Μπέργκ ρε Αλαφούζο...”, “Αλφούζο πάρε κανά παίκτη, πάλι στο τσάμπα θα την βγάλεις”, κ.ο.κ.

Βεβαίως αυτό δεν είναι γνώρισμα μόνο του οπαδού του Παναθηναϊκού, αλλά του Ελληνα οπαδού γενικότερα. Οχι μόνο των μεγάλων ομάδων, όλων των ομάδων, ακόμη και του χωριού μας. Δες παράδειγμα τον Ηρακλή, που έπεσε στην Γ' Εθνική για να καθαρίσει από τα χρέη. Υποβιβάστηκε “καθάρισε” και σε 3 χρόνια που επέστρεψε ήταν ξανά γεμάτος χρέη και υποβιβάστηκε εκ νέου. ΑΔΥΝΑΤΟΝ να συμβεί σε καμία άλλη χώρα στον πλανήτη εκτός από την Ελλάδα αυτό που συνέβη με τον Ηρακλή. ΑΔΥΝΑΤΟΝ!

Στον ΠΑΟΚ ο Σαββίδης τρέχει φέτος την έκτη χρονιά του στον ΠΑΟΚ. Μόλις ολοκληρωθεί και αυτή θα έχει βάλει συνολικά από την τσέπη του 100 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για 100 χαμένα εκατομμύρια ευρώ και με εξαίρεση την εξόφληση των χρεών, μιλάμε και για χρήματα αέρα, που πήγαν στο βρόντο. Δεν είναι ότι χάλασε 100 εκατ. και έφτιαξε ένα νέο υπερσύγχρονο γήπεδο 40 χιλιάδων θέσεων. Διότι με τα 100 εκατ. θα το έφτιαχνε. Δεν είναι ότι έφτιαξε το πιο σύγχρονο προπονητικό κέντρο στον κόσμο (διότι με 50 θα το έφτιαχνε), απλά έκανε το χατίρι των οπαδών και πήρε παίκτες. Παίκτες που τα πρώτα 5 χρόνια του έφεραν ένα Κύπελλο Ελλάδας. Και όλοι αυτοί οι οπαδοί του ΠΑΟΚ μπορεί τον Γενάρη να ασκούν έντονη κριτική, όταν είναι πιθανόν, λόγω FFP να αναγκαστεί ο ΠΑΟΚ να πωλήσει παίκτες για να μην τιμωρηθεί με μεγάλο χρηματικό πρόστιμο ή ακόμη και απαγόρευση μεταγραφών.

Αλλά μην πάμε μακριά. Πάμε στο παράδειγμα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στο μπάσκετ. Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει την φράση “δεν έβαλαν πέντε φράγκα παραπάνω να πάρουν έναν καλό περιφερειακό ή έναν καλό σέντερ ή έναν καλό Αμερικανό για να κάνει την διαφορά”. Μιλάμε για τον Γιαννακόπουλο και τους Αγγελόπουλος που για πάρα πολλά χρόνια βάζουν από την τσέπη τους χοντρικά κάθε χρόνο 10 εκατ. ευρώ για να συντηρούν αυτές τις ομάδες, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν υπάρχει ΠΟΤΕ πιθανότητα, έστω και μία στο δισεκατομμύριο, να πάρουν όχι όλα, αλλά μέρος αυτών των χρημάτων πίσω. Χάνουν κάθε χρόνο 10 εκατ. ευρώ κι' αν τολμήσουν και πουν μία χρονιά, φέτος θα μειώσουμε το μπάτζετ στο μισό για να χάσουμε 4-5 εκατ. ευρώ, θα πέσουν να τους φάνε...

Και στο τέλος της ημέρας ακούς από όλους αυτούς τους οπαδούς με καμάρι να λένε, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Ηρακλής κ.ο.κ. είναι ο κόσμος τους και δεν έχουν κανένα ανάγκη. Πόσο αστείο αλήθεια ακούγεται όταν μετά από λίγο τους ακούς να αναζητούν τον μεγάλο πρόεδρο που θα βάλει τα φράγκα για να κάνει τον σύλλογο μεγάλο.

Και μην μου πει κανείς φταίνε οι ιδιοκτήτες που σκορπούν τα λεφτά. Αυτό είναι αυτονόητο, το έχω γράψει χιλιάδες φορές, αλλά από την άλλη μπορώ να σας αναφέρω δεκάδες παραδείγματα που ο κόσμος έδιωξε τους ιδιοκτήτες που έβαζαν λεφτά, γιατί δεν ήταν λαμόγια και δεν είχαν το έλεγχο του παρασκηνίου ή ακόμη καλύτερα μπορώ να σας πω πολλά παραδείγματα που ο κόσμος πήρε την κατάσταση στα χέρια του και την διοίκηση είτε του ερασιτέχνη, είτε της ΠΑΕ και δεν έμεινε τίποτα όρθιο.

Γιατί συμβαίνουν όμως όλα αυτά; Μα γιατί η αθλητική κουλτούρα του Ελληνα δεν είναι να καμαρώνει για τον τρόπο με τον οποίο πορεύεται η ομάδα του, αλλά για τα όσα πετυχαίνει αυτή. Δεν νοιάζει κανέναν το πως, όλους τους αφορά μόνο το αποτέλεσμα. Μπορείς να βγάλεις την ομάδα πρώτη, αυτό έχει σημασία και όχι το πως θα το πετύχεις. Με αυτή τη λογική στον επαγγελματικό αθλητισμό στην Ελλάδα εμφανίζονται χρόνια τώρα αυτοί οι παράγοντες που εμφανίζονται. Είτε τελειωμένα λαμόγια, είτε επιχειρηματίες μεγάλου βεληνεκούς, οι οποίοι θέλουν να κάνουν δουλειές με το κράτος και έχουν ανάγκη την καθολική αναγνώριση ή δημοσιότητα. Κανονικοί επιχειρηματίες που να τους αφορά μόνο το ποδόσφαιρο δεν περνούν ούτε απ' έξω...

Υ.Γ. Για να προλάβω τους... καλοπροαίρετους που θα διακρίνουν πίσω από αυτό το κείμενο μία προσπάθεια “κάλυψης” του Αλαφούζου, τους διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια διάθεση. Ισχύουν μέχρι κεραίας τα όσα έγραψα πριν λίγες ημέρες, όταν και πληροφορήθηκα τι σκόπευε να κάνει ο Αλαφούζος.