Ο εφιάλτης, η πτώση της «χούντας» και το κατόρθωμα!

Σήμερα είναι ημέρα γιορτής για το ελληνικό ποδόσφαιρο! Οι ποδοσφαιρόφιλοι, οι υγιείς οπαδοί, οι φίλαθλοι και όχι αυτοί που έμαθαν να «κερδάνε» με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο και να νομίζουν ότι... βρέχει την ώρα που τους έφτυνε ολόκληρη η Ελλάδα, θα μπορούσαν, θα έπρεπε να βγουν στους δρόμους για να γιορτάσουν την πτώση της χούντας που βίασε το άθλημα για δύο δεκαετίες, στέρησε τις Κυριακές από εκατομμύρια κόσμο και διόριζε μόνιμο πρωταθλητή πριν μπουν οι ομάδες στα γήπεδα! Το σύστημα που έκανε ότι γούσταρε, το σύστημα που πλέον έχει περίοπτη θέση σε δικογραφίες εγκληματικών οργανώσεων, το σύστημα που υπηρέτησε πιστά την «Παράγκα 1&2» αποτελεί παρελθόν, μας άφησε χρόνους και μακάρι όλοι αυτοί οι τύποι να μην έχουν την ευκαιρία να ξανασχοληθούν ούτε με την τελευταία τοπική κατηγορία! Στο καλό και να μην μας γράφουν!

Το ελληνικό ποδόσφαιρο γιορτάζει την πτώση της χούντας σήμερα και όχι για την εκλογή Γραμμένου στην προεδρία της ΕΠΟ. Όποιος ξέρει, καταλαβαίνει. Εκτός και αν έχει δικούς του λόγους να πανηγυρίζει. Τα δικά του συμφέροντα. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο γιορτάζει γιατί τα λαμόγια έφυγαν και περιμένει πλέον να δει έργα από την νέα διοίκηση, περιμένει να μην ξαναδεί νέο χαλιφάτο, περιμένει ισονομία, περιμένει να δει ενδιαφέρον και αγάπη για το ποδόσφαιρο και όχι για τον πιθανό νέο χαλίφη, περιμένει δικαιοσύνη και «50-50». Κανονικό, όχι σαν αυτό του Κύζα στην Τούμπα για παράδειγμα...

Φυσικά, τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης το καλοκαίρι του 2012. Τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ και το κανάλι του δεν έφερναν στο φως της δημοσιότητας αποκαλύψεις και στοιχεία για την δράση του αμαρτωλού καθεστώτος. Για αρκετά χρόνια, ο Παναθηναϊκός ήταν ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ όταν οι υπόλοιποι σφύριζαν κλέφτικα! Τίποτα δεν θα είχε συμβεί χωρίς τον Παναθηναϊκό και τις ενέργειες του Γιάννη Αλαφούζου που πραγματικά κατάφερε το ακατόρθωτο, όπως συνήθως συμβαίνει στην ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο.

Ποιο είναι αυτό; Να είναι ο άνθρωπος που είχε το μεγαλύτερο κόστος στην όλη διαδικασία(ομαδικό, προσωπικό, επιχειρηματικό), να είναι ο άνθρωπος που προσπάθησε περισσότερο από τον καθένα στην ανατροπή του καθεστώτος όταν τον είχαν για τον... τρελό του χωριού και σήμερα όχι μόνο να μην βρίσκεται στην πλευρά των νικητών, όχι μόνο να μην είναι καβάλα στο άλογο ως δικαιωμένος αλλά ο Παναθηναϊκός να ψηφίζει μαζί με τον Ολυμπιακό κατά της έγκρισης της τελευταίας Γ.Σ που έγινε τον Ιούνιο(από... προσωπική απόφαση του Μαυροκουκουλάκη λες και ο σύλλογος μπορεί να εκφράζεται ανάλογα με τις ορέξεις του τυπικά προέδρου της εταιρίας) και το τελευταίο διάστημα η ΠΑΕ να συμπλέει εξωαγωνιστικά με τον «αιώνιο» αντίπαλό της! Αποκορύφωμα; Η μη διάψευση των δηλώσεων Καλαντζή για στήριξη από Μαρινάκη και Αλαφούζο, η οποία ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκε κατά την διάρκεια των εκλογών με τον Παναθηναϊκό να ψηφίζει «λευκό» και τον σύλλογο να γλιτώνει από μία ιστορική ξεφτίλα που θα είχε την σφραγίδα των επικίνδυνων και άσχετων με τον Παναθηναϊκό ανθρώπων που βρίσκονται στο πλευρό του προέδρου της ΠΑΕ και έχουν λόγο στις αποφάσεις για χάραξη στρατηγικής!

Αυτά για τις εκλογές και δύο ακόμη λόγια για το αγωνιστικό, με καθαρό μυαλό. Επιστρέφοντας σπίτι, πέτυχα στο CosmoteTV το χθεσινό παιχνίδι σε επανάληψη. Ακριβώς στο σημείο που ήθελα να ξαναδώ. Στο 60'. Πέντε πράγματα για όσα ακολούθησαν...

1) Η Μπιλμπάο με την συμπλήρωση μίας ώρας αγώνα ανέβασε τις γραμμές της, έγινε πιο ενεργή στο παιχνίδι και με κορυφαίο τον Μουνιαϊν πίεσε τον Παναθηναϊκό, κερδίζοντας κατά κράτος την μάχη της μεσαίας γραμμής. Είναι ενδεικτικό πως στο 65' και ενώ η κατοχή του ημιχρόνου ήταν 55-45 υπέρ των «πρασίνων», οι Βάσκοι είχαν στο πρώτο εικοσιπεντάλεπτο της επάναληψης 61-39 υπέρ τους. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει μπάλα, δεν είχε ηρεμία, έκανε το εύκολο λάθος. Λες και το 2-0 τον αποσυντόνισε!

2) Στην φάση του 2-1 με την κεφαλιά του Αντούριθ, ο Ισπανός κάνει επιθετικό φάουλ στον Μολέδο και τον αναγκάζει να διώξει στο κόρνερ που καταληγεί στην μείωση του σκορ. Στο κόρνερ ο Λαπόρτ κάνει επιθετικό φάουλ στον Κουρμπέλη που δεν το δίνει ο Πορτογάλος ρέφερι. Σημαντική ευθύνη φέρει ο Βλαχοδήμος που θα μπορούσε να βγει και να διώξει την εξαιρετική σέντρα-έμπνευση του Μουνιαίν.

3) Γίνεται μεγάλη συζήτηση για την αντίδραση που έχει ο Χουλτ στην φάση του 2-2, όπου χάνει τον Ντε Μάρκος στην πλάτη του. Ναι ο Σουηδός που μέχρι εκείνο το σημείο ήταν καταπληκτικός ανασταλτικά, κάνει λάθος. Το θέμα είναι πως ξεκινά η φάση και εδώ, δείγμα του μεγάλου προβλήματος που είχε ο Παναθηναϊκός από το 60' και μετά στην διαχείριση του αγώνα. Ο Λουντ «πουλάει» την μπάλα έξω από την περιοχή και δίνει την κατοχή στους Βάσκους σε ένα σημείο που απλά απαγορεύεται!

4) Η ανατροπή της Μπιλμπάο προφανώς και δεν οφείλεται σε θέμα φυσικής κατάστασης και δυνάμεων. Μετά το 3-2 αν ίσχυε αυτό, ο Παναθηναϊκός θα είχε ολική κατάρρευση. Όχι μόνο δεν είδαμε κάτι τέτοιο, αλλά οι «πράσινοι» προσπάθησαν να ξυπνήσουν, πήραν πρωτοβουλίες και είχαν την μεγάλη ευκαιρία με τον Δώνη στο 90', ώστε να φέρουν το παιχνίδι στα ίσια.

5) Όταν η Μπιλμπάο φέρνει στο ματς από τον πάγκο τον Ινάκι Γουίλιαμς που κοστίζει πάνω-κάτω όσο πέντε φορές το μπάτζετ του Παναθηναϊκού και εσύ έχεις αναπληρωματικούς για διάφορους λόγους τον Χατζηγιοβάνη, τον Δώνη, τον Πίσπα και τον Ευαγγέλου και εκτός αποστολής τον Βιγιαφάνιες, τον Κουλιμπαλί, τον Τσάβες και τον Γιόχανσον, φτάνει και περισσεύει για να καταλάβεις την διαφορά των δύο ομάδων σε επίπεδο λύσεων και επιλογών...

Υ.Γ1: Και αριστερό μπακ θα έρθει και εξτρέμ «ενδεκαδάτο» εκτός απροόπτου. Όπως είναι αρκετά πιθανή και πώληση βασικού μετά το δεύτερο παιχνίδι με την Μπιλμπάο, με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή την στιγμή. Τώρα αν θα είναι όνομα αναμενόμενο βάσει του παρελθόντος ή... έκπληξη θα το δείξει ο χρόνος.