Αναλυτικά τα λόγια του Μπάρτρα στη «Bild»:

«Όταν ήμουν στο ασθενοφόρο, δεν με ένοιαζε αν θα μου έλεγαν οι γιατροί ότι έπρεπε να κοπεί το χέρι μου. Ήμουν χαρούμενος που ζούσα μετά από αυτό που συνέβη...

Ο πόνος ήταν αφόρητος στο χέρι, όμως ήμουν τυχερός που η πληγή ήταν επιφανειακή και δεν είχαν υποστεί πρόβλημα οι τένοντες και οι σύνδεσμοι. Ήμουν τυχερός...

Δεν μπορούσα να κουνήσω το χέρι μου. Πονούσα πολύ. Δεν γνωρίζαμε αν έπρεπε να κινηθούμε και να φύγουμε, αν θα υπήρχαν κι άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις εις βάρος μας...

Ο φυσιοθεραπευτής μου έλεγε να μην κοιμηθώ και μου έδινε χαστούκια για να παραμείνω ξύπνιος... Σκεφτόμουν την κόρη μου και αυτά τα 10 – 15 λεπτά που πέρασαν μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο, ήταν σαν να κρατούσαν για πάντα.

Εύχομαι να μην το βιώσει ποτέ ξανά κανείς. Ήμουν σε κατάσταση σοκ, τα αυτιά μου βούιζαν από τον ήχο της βόμβας, ήμουν ζαλισμένος, το αίμα έτρεχε από το χέρι μου, αλλά είδα ότι μπορούσα να κουνήσω τα πόδια μου...».