Ο κακός ΠΑΟΚ, η ρεβάνς και το πέναλτι

Ανήμερα των 91^ων γενεθλίων του ο «Δικέφαλος», βάσει εμφάνισης, μπορεί και να μην άξιζε τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που πήρε στο τέλος. Η εικόνα είναι αυτή που προβλημάτισε περισσότερο, αυτή που έφερε μια «καθαρή» ήττα (2-0) και κάνει τη ρεβάνς να μοιάζει με... βουνό! Το ίδιο έμοιαζε, όμως, αν δεν κάνουμε λάθος, δύο φορές πάλι σε ρεβάνς ημιτελικού στην Τούμπα. Η πρώτη το ’85, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, που δεν κατάλαβε πως έχασε με 4-0 στη ρεβάνς. Η δεύτερη το ’92, με αντίπαλο την ΑΕΚ, που έχασε (στην παράταση) με 3-0. Με το ίδιο σκορ (3-0) είχε χάσει κι ο Ολυμπιακός, ένα χρόνο πριν, αλλά δεν ήταν ημιτελικός ήταν για τη φάση των «16». Τότε, που η Τούμπα ήταν πραγματικό φόβητρο, αληθινό κάστρο.

Γι’ αυτό μέχρι τη ρεβάνς στις 27 Απριλίου, ας περιμένουμε. Όλα γίνονται στο ποδόσφαιρο…

Ο ΠΑΟΚ με κορυφαίο τον Παναγιώτη Γλύκο, έχασε με ένα καθαρό σκορ (2-0) το οποίο θα μπορούσε να μην είναι και τόσο… καθαρό, αν δεν «καθάριζε» τη φάση του 71ου λεπτού, πρώτα και κυριότερα ο βοηθός γραμμής Κομίνης και στη συνέχεια ο Σιδηρόπουλος. Και μάλιστα με πολύ εύκολο τρόπο. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα…

Μη βιαστείτε να συγκρίνεται τις δύο φάσεις, αυτή με το χέρι (που δεν είναι καν χέρι) του Κρέσπο μ’ αυτή του Χουλτ. Αφήστε, που δεν είναι μόνο η φάση του πέναλτι, στην οποία ο Σιδηρόπουλος έδειχνε σαν να είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Ο τρόπος που αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ από το ξεκίνημα του αγώνα ήταν το λιγότερο προβληματικός. Και άκρως συζητήσιμος. Πολύ σωστά έδωσε κίτρινη κάρτα στο Λέοβατς στο πρώτο μαρκάρισμα του. Ξέχασε να το κάνει και με το Ζέκα, που τελείωσε το ματς δίχως κάρτα, ενώ από τα πρώτα 15 λεπτά κάνει σχεδόν όλα τα φάουλ του Παναθηναϊκού στη μεσαία γραμμή, το ένα εκ των οποίων είναι ο ορισμό της κίτρινης κάρτας.

Πάμε παρακάτω, όμως, στην πλέον συζητήσιμη φάση. Αυτή του 71^ου λεπτού. Δεν μπορεί να συζητήσουμε, δεν μπορεί καν να βάλουμε στην ίδια ζυγαριά, τη μια φάση (του Κρέσπο) με τη φάση του Χουλτ. Η μπάλα μετά το σουτ του Μπεργκ χτυπάει στην πλάτη και στον ώμο του Ισπανού αμυντικού του «Δικεφάλου». Εκεί τελειώνουν όλα.

Τι είδαμε εμείς, που δεν είδε Κομίνης, ο οποίος έχει μπροστά του, στο ένα μέτρο τη φάση του 71^ου λεπτού; Ένα ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ πέναλτι. Με ξεκάθαρη την πρόθεση του Σουηδού αμυντικού του Παναθηναϊκού να σταματήσει με κάθε τρόπο τον Μάτος. Ο Χουλτ γνωρίζει ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τον σταματήσει και πρόθεση του, ακόμη και με γυρισμένη την πλάτη, έχοντας χάσει τον αντίπαλο του, είναι να μην περάσει η μπάλα, που βρίσκει πάνω στο απλωμένο το χέρι. Ο ορισμός της παράβασης εντός της μεγάλης περιοχής. Κι όμως, ο Κομίνης, τη διαιτησία του οποίου ακόμη πολύ καλά θυμόμαστε στο τελευταίο μέχρι σήμερα Άρης – ΠΑΟΚ το 2013, το θεώρησε ακούσιο. Παίρνοντας στο λαιμό του και τον Σιδηρόπουλο.

Πολλοί θα πουν πως και οι δύο φάσεις (του Κρέσπο και του Χουλτ) είναι οι ίδιες. Έλα, όμως που δεν είναι…