Οταν ένας μάνατζερ απλώς παύει πλέον να εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του

Οταν ένας μάνατζερ απλώς παύει πλέον να εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του

Οταν ένας μάνατζερ απλώς παύει πλέον να εμπνέει τους ποδοσφαιριστές του

bet365

Κοιτάζοντας την κατάρρευση της Αρσεναλ στα χέρια του Αρσέν Βενγκέρ ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την ατυχία του Γάλλου προπονητή να μην έχει κανέναν στην διοίκηση του συλλόγου για να του πει εγκαίρως την αλήθεια: ότι έχει ξεπεραστεί.

Προτού παίξει τον πρώτο αγώνα με την Μπάγερν στο Μόναχο, ο Αρσέν Βενγκέρ πρέπει, λογικά, να μπήκε στη διαδικασία της προετοιμασίας αυτού του παιχνιδιού με τη συνείδηση ότι αυτή θα μπορούσε να είναι η τελευταία φορά που μπαίνει στην νοκ άουτ φάση του Champions League φορώντας το μπουφάν της Αρσεναλ, αυτό που τόσο τον δυσκολεύει να βρει το φερμουάρ για να το κουμπώσει ή να το ξεκουμπώσει. Θεωρητικώς ο Βενγκέρ ήταν ανάμεσα στους προπονητές με τη μεγαλύτερη λαχτάρα για επιτυχία στη φετινή διοργάνωση από αυτούς που έφτασαν στους 16, διότι ακόμη και η βιολογική ηλικία του είναι λογικό να τον έβαζε στη σκέψη ότι στα κλεισμένα 67 του δεν θα έχει πολλές ακόμη ευκαιρίες για επιτυχία σε αυτό το επίπεδο.

Με όλα τα παραπάνω στο μυαλό, ο παρατηρητής του κλακάζ που έπαθε η Αρσεναλ και στις δύο αναμετρήσεις με μια Μπάγερν η οποία ειδικά στη ρεβάνς του Λονδίνου έπαιξε έως και παθητικά, δεν μπορεί να μη φτάσει στο συμπέρασμα ότι ο Βενγκέρ έχει πάψει να εμπνέει, ίσως επειδή έχει πάψει να εμπνέεται, και γι' αυτό αδυνατεί να παρακινήσει αποτελεσματικά τους ποδοσφαιριστές του, αδυνατεί να τους στηρίξει ψυχοπνευματικά, αδυνατεί να τους καθοδηγήσει.

Ντόρτμουντ - Μπενφίκα με επιστροφή, αν ο Ομπαμεγιάνγκ σκοράρει το πρώτο γκολ της αναμέτρησης.

Η παρακίνηση της ομάδας των ανθρώπων που δουλεύουν υπό τις οδηγίες σου αποτελεί ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της διοίκησης & διαχείρισης ανθρώπινων πόρων και είναι στενά συνδεδεμένη με την ανθρώπινη συμπεριφορά των “εργαζόμενων” και με την απόδοσή τους στην “εργασία”. Η παρακίνηση και η ψυχική ενδυνάμωση των ανθρώπων που δουλεύουν υπό τις οδηγίες σου είναι ίσως οι πιο παραδοσιακές και βασικές έννοιες του μάνατζμεντ. Η ενδυνάμωση έχει στόχο την αύξηση της ικανοποίησης των “εργαζόμενων” από την “εργασία”, που έχει ως συνέπεια την αύξηση της αποδοτικότητάς τους. Για να επιτευχθεί, ο εργαζόμενος πρέπει να πιστέψει στο σχέδιο του μάνατζερ, πρέπει να αντιληφθεί τη σημασία της εργασίας του, να αντιληφθεί και να πιστέψει ότι έχει τις απαραίτητες ικανότητες για να ανταπεξέλθει, να νιώσει ότι έχει το δικαίωμα και την ελευθερία να κάνει μικρές διορθώσεις και προσαρμογές στην εκτέλεση του σχεδίου προκειμένου να γίνει αυτό πιο λειτουργικό για τον ίδιο και την ομάδα και κατ' επέκταση να δουλεύουν όλοι πιο ευχάριστα και αποτελεσματικά, και να νιώσει ότι έχει το δικαίωμα να επηρεάσει τον τρόπο λειτουργίας και τα αποτελέσματα της ομάδας. Ολα αυτά δεν είναι βγαλμένα από το κεφάλι μου αλλά από τα βιβλία του αθλητικού μάνατζμεντ, της διοίκησης αθλητικών επαγγελματικών ομάδων.

Δεν έχει κανείς λόγο να εκτιμήσει ότι ο Βενγκέρ δεν πίστευε, προτού συναντηθεί με την Μπάγερν, στην πρόκριση στην φάση των 8. Ούτε έχει κανείς λόγο να σκεφτεί ότι δεν την ποθούσε ο προπονητής της Αρσεναλ αυτή την πρόκριση που έχει επτά χρόνια να την ζήσει. Συνεπώς δεν σηκώνει ανάλυση και ιδιαίτερη τεκμηρίωση το αν υπήρχαν για τον Βενγκέρ παράγοντες παρακίνησης. Είχε πολλά και πολύ μεγάλα κίνητρα για να παρακινηθεί, είτε πίστευε ότι αυτή είναι η τελευταία του φορά με την Αρσεναλ είτε όχι. Κι αυτή η σκέψη οδηγεί στην επόμενη: παρ' όλο που ο ίδιος είχε κίνητρα, απέτυχε παταγωδώς στην προσπάθειά του να βρει τους ιδανικούς παράγοντες παρακίνησης για τους ποδοσφαιριστές του. Κι αυτή είναι ίσως η πιο ισχυρή ένδειξη αναποτελεσματικότητας ενός προπονητή.

Για όλους τους επαγγελματίες έρχεται η στιγμή που παύουν να είναι αποτελεσματικοί σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μάνατζερς. Μπορεί να “φταίνε” τα 21 χρόνια στον ίδιο σύλλογο, μπορεί να “φταίει” η ρουτίνα που δημιουργήθηκε στη διάρκεια της τελευταίας 7ετίας που η Αρσεναλ συνήθισε τον αποκλεισμό από το Champions League σε αυτή τη φάση, των “16”. Μπορεί να “φταίνε” και τα 67 χρόνια της βιολογικής ηλικίας του ή τα 33 χρόνια της προπονητικής ηλικίας του, δηλαδή να έχει πλέον ξεπεραστεί, σε αυτό το επίπεδο, η μέθοδός του επειδή δεν έχει πλέον τις ίδιες ανησυχίες προκειμένου να κάνει τα updates στο λειτουργικό και το λογισμικό της προπονητικής του. Ο,τι και αν φταίει, ο Βενγκέρ δεν το είδε, δεν το προέβλεψε, δεν το ένιωσε, δεν το συνειδητοποίησε. Και επειδή δεν υπάρχει ουδείς στην υψηλή κοινωνία του συλλόγου με το θάρρος να του κάνει αυτή τη σκληρή συζήτηση, ο Γάλλος προπονητής βιώνει πολύ επώδυνα την εμπειρία της συνειδητοποίησης με τον πιο σκληρό τρόπο αυτής της νέας πραγματικότητας. Ζει την εποχή που η ευρωπαϊκή κοινωνία του ποδοσφαίρου, η οποία φυσικά δεν έχει χάσει τον σεβασμό της προς την ιστορία του, όχι απλώς δεν τον αντιλαμβάνεται ως πρωτοπόρο και καινοτόμο για τις ιδέες που παρουσιάζει στο τερέν αλλά πλέον τον αντιλαμβάνεται ως ξεπερασμένο, παρωχημένο.

Οσο τυχερός είναι που κατάφερε να μεγαλώσει έναν σύλλογο σαν την Αρσεναλ και να της αλλάξει τη ζωή και την οικονομία, άλλο τόσο άτυχος στέκεται σήμερα που ζει και λειτουργεί δίχως αντίλογο και αμφισβήτηση επειδή δεν υπάρχει κανείς στον σύλλογο για να σταθεί στο ίδιο ύψος και να του μιλήσει ειλικρινά για αυτό που του συμβαίνει.

Σύμφωνα με τα εγχειρίδια του μάνατζμεντ, για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ένας μάνατζερ στην διοίκηση μιας ομάδας στον τομέα της ενδυνάμωσης και της παρακίνησης των εργαζόμενων πρέπει να διαθέτει συναισθηματική νοημοσύνη. Η συναισθηματική είναι η νοημοσύνη της καρδιάς και αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες στην αποτελεσματική λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία. Για να έχει ένας μάνατζερ υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης πρέπει να έχει αυτοεπίγνωση, αυτοδιαχείριση, κοινωνική επίγνωση, ικανότητα στην διαχείριση σχέσεων, λένε τα βιβλία. Στο 2017 ο Βενγκέρ ίσως να έχει χάσει την αποτελεσματικότητά του ως μάνατζερ και να έχει πάψει να είναι αποτελεσματικός ηγέτης επειδή έχει χάσει τη μία εκ των βασικότερων διαστάσεων της συναισθηματικής νοημοσύνης: την αυτοεπίγνωση.

Στις στιγμές της μεγάλης δοκιμασίας οι ποδοσφαιριστές, όπως όλοι οι αθλητές των ομαδικών αθλημάτων, γυρίζουν το βλέμμα προς τον πάγκο και ψάχνουν τον προπονητή για να πάρουν ψυχολογία. Το βράδυ της Τρίτης στο Emirates μετά το 55'ο λεπτό του παιχνιδιού όποιος παίκτης της Αρσεναλ έψαξε μια εικόνα στον πάγκο για να πάρει ψυχολογία αντίκριζε εικόνες σαν αυτή.

Οταν αντικρίζεις τον ηγέτη σου σε αυτή την κατάσταση, το 1-1 είναι φυσιολογικό να γίνει 1-5, διότι η ψυχολογική κατάρρευση οδηγεί στην αγωνιστική κατάρρευση. Μια κατάρρευση την οποία ο Βενγκέρ αδυνατεί πλέον να εμποδίσει.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.