Ναι, κάτι πολύ παραπάνω από ένα κλαμπ

Μελετώντας προ ημερών το πλάνο της επεκτατικής πολιτικής της στις ΗΠΑ, που έβαλε σε εφαρμογή με μεγαλύτερη ένταση πλέον η Μπαρτσελόνα είχα μπροστά μου μια ακόμη επιβεβαίωση της αντίληψης ότι ο ένας πίσω από τον άλλο οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι του μεγαλύτερου βεληνεκούς, και πιο ειδικά οι διοικήσεις που τρέχουν τις πολυεθνικές, ουσιαστικά, εταιρείες αυτών των συλλόγων, έχουν βάλει σε εφαρμογή το πλάνο της μετατροπής τους σε brands που θα εμπορεύονται παντός είδους προϊόντα και υπηρεσίες. Κάνουν ακριβώς αυτό που σηματοδότησε ο Αντρέα Ανιέλι με την αντικατάσταση του εμβλήματος της Γιουβέντους με το J: Μετατρέπουν τα ποδοσφαιρικά brand names, τα οποία είναι ορισμένα εκ των ισχυρότερων brand names της γενικής παγκόσμιας αγοράς, σε brand names πλήρους εκμετάλλευσης προκειμένου να εξαργυρώσουν την ισχύ της παγκόσμιας φήμης, της οποίας η ένταση είναι μεγαλύτερη και πιο μετρήσιμη από ποτέ χάρη στα social media και να την εκμεταλλευτούν παντοιοτρόπως.

Πώς έφτασε η Μπάρτσα στην επιλογή των εγκαινίων των γραφείων της στη Νέα Υόρκη στις 6 του περασμένου Σεπτεμβρίου; Γιατί δεν το είχε κάνει 10-15 χρόνια πίσω; Δεν ήταν αποτρεπτική η τιμή του ενοικίου του γραφείου που τη στεγάζει στον 20ο όροφο ενός κτηρίου που βρίσκεται ένα τετράγωνο πίσω από το Grand Central Station. Η Μπάρτσα πείστηκε ότι είναι ώρα να το κάνει επειδή διαπίστωσε πρόσφατα ότι είναι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος με την μεγαλύτερη καταγεγραμμένη δυναμική και απήχηση τούτη τη στιγμή στις ΗΠΑ, όταν διάβασε σε μια αναφορά μιας πιστοποιημένης εταιρείας μελετών της social media συμπεριφοράς των χρηστών παγκοσμίως ότι μετρά περί τα 20 εκατομμύρια followers που ζουν στις ΗΠΑ και έχει προσπεράσει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία προπορευόταν στην διάρκεια των προηγούμενων ετών. Ο πρόεδρος Μπερτομέου, πιθανότατα ο πιο στυγνός μπίζνεσμαν που έχει βρεθεί στην θέση του προέδρου της Μπάρτσα στη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας, έχει εδώ και καιρό βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο μετατροπής της Μπαρτσελόνα σε πολυεθνική εταιρεία θεάματος, και τώρα την βάζει στον δρόμο για να πάρει αυτή το τελικό της σχήμα, να γίνει ένα γενικό brand, δηλαδή η εκδοχή που εκείνος δίνει στο “Mes que un club” των οπαδών της Μπάρτσα. Ναι, κάτι παραπάνω από ένα κλαμπ, δηλαδή ένα brand που σήμερα πουλάει ποδοσφαιριστές και παράγει ποδοσφαιρικό θέμα και αύριο θα πουλάει και προϊόντα τεχνολογίας και προϊόντα ψυχαγωγίας, και προϊόντα ένδυσης & υπόδησης που θα ξεφεύγουν ακόμη περισσότερο από τα παραδοσιακά προϊόντα μιας μπουτίκ, και τουριστικές υπηρεσίες, και κινητή τηλεφωνία, και ασφάλειες ζωής και οχήματα και τα πάντα. Ακριβώς αυτό που είχε περιγράψει ο Ανιέλι όταν παρουσίασε το νέο λογότυπο της Γιουβέντους.

Ο Ανιέλι παρουσιάζει το J, η Μπαρτσελόνα ανοίγει γραφείο στη Νέα Υόρκη για να εξυπηρετεί τους τέσσερις αμερικανικής προέλευσης μεγάλους χορηγούς της, για να ανοίξει 20 ακαδημίες, ποδοσφαίρου, αλλά και για να τρέξει το FutbolNet πρόγραμμα της Νέας Υόρκης, μέσα από το οποίο περίπου 1,5 εκατομμύρια παιδιά θα ζουν μια εμπειρία που βοηθά στην καταπολέμηση του bullying και του κοινωνικού αποκλεισμού. Η Μπάγερν, που είχε ανοίξει γραφεία στη Νέα Υόρκη προ 2ετίας, συνάπτει χορηγική συμφωνία με την Apple, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εξαπλώνεται στην Ασία με κέντρο επιχειρήσεων το Χονγκ Κονγκ στο οποίο έχει εγκατασταθεί από το 2012.

Στην εποχή της περίπου απόλυτης μέτρησης της φήμης, με τη χρήση φίλτρων που ξεχωρίζουν την καλή φήμη από την κακή, που ξεχωρίζουν την θετική επιρροή από την αρνητική, που μετρούν την ισχύ της επιρροής, τα ποδοσφαιρικά έχουν ήδη ξεχωρίσει στην short list των πιο ισχυρών brands παγκοσμίως. Γι' αυτό συμβαίνει, το ένα μετά το άλλο, όλα τα μεγάλα brand names του ποδοσφαίρου να φεύγουν από τα όρια της επιχειρηματικής δράσης που είχαν μέχρι σήμερα και να επιχειρούν σε πεδία που έμεναν μέχρι τώρα ανεξερεύνητα. Συμβαίνει τα κλαμπ να μπαίνουν στην εποχή της συνειδητοποίησης ότι είναι και μπορούν να γίνουν κάτι πολύ περισσότερο από ένα κλαμπ, αλλά όχι όπως το εννοούσαν οι ρομαντικοί οπαδοί της Μπαρτσελόνα· όπως το εννοεί ο Μπερτομέου, ο Ανιέλι, ο Χένες, όλοι αυτοί που εξαργυρώνουν την ποδοσφαιρική φήμη ομάδων για να χτίσουν πολυεθνικές μπίζνες παντός είδους που φορούν τη φανέλα τους.