Το Κύπελλο η μοναδική ελπίδα για το καλοκαίρι

Το αυτονόητο έγινε, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει στον μοναδικό μεγάλο στόχο που του έχει απομείνει σε μία ακόμη καταστροφική χρονιά, όπως είναι κάθε χρονιά που δεν κατακτά το πρωτάθλημα και δεν κάνει σημαντική πορεία στην Ευρώπη, και με δύο νίκες επί του Αστέρα Τρίπολης περιμένει αντίπαλο στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Το «τριφύλλι» δεν άφησε περιθώρια στους Αρκάδες, τους... κέρασε τεσσάρα στην Λεωφόρο, ήταν σοβαρό εκτός έδρας, πήρε το ματς με γκολ του Νίκου Μαρινάκη στο φινάλε και επέστρεψε στις νίκες μετά την ήττα στα «Πηγάδια» από την Ξάνθη και τα πρωτοπαλίκαρα της «κάθαρσης»!

Το να φτάσει ο Παναθηναϊκός μέχρι το τέλος του δρόμου και να σηκώσει την κούπα όπως το 2014 επί Αναστασίου-Νταμπίζα, είναι σημαντικό για μια σειρά από προφανείς λόγους. Για το πρεστίζ, για τον κόσμο και το «δέσιμο» που θα ξαναφέρει μια επιτυχία, για την ιστορία, για την πιστοποίηση της δουλειάς του Ουζουνίδη και του Λυμπερόπουλου μέσα από έναν τίτλο. Λόγοι εξόχως σημαντικοί αλλά όχι πιο σημαντικοί από εκείνον που βρίσκεται στην κορυφή.

Ποιος είναι αυτός; Η πιθανή «επιστροφή» της πίστης, της θέλησης, της ζέσης του Γιάννη Αλαφούζου για το πρότζεκτ του Παναθηναϊκού. Στοιχεία που αυτή την στιγμή όχι απλά έχουν εξανεμιστεί μετά το φετινό φιάσκο αλλά δεν υπάρχουν, με αποτέλεσμα ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ να είναι εξαφανισμένος, να είναι έτοιμος να σταματήσει να χρηματοδοτεί με την ίδιο εύρος των προηγούμενων ετών την ΠΑΕ, να είναι έτοιμος για το πιο σκληρό «μνημόνιο», για την επιστροφή στο 2013 με συνθήκες και όρους 2017!

Κάτι που θα σημαίνει ότι το φετινό μπάτζετ θα περιοριστεί σημαντικά(δεν έχει νόημα αυτή την ώρα να αναφερόμαστε σε αριθμούς), κάτι που σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός στο τέλος της χρονιάς ενδεχομένως να αναγκαστεί να πουλήσει τα πιο σημαντικά του περιουσιακά στοιχεία, κάτι που σημαίνει ότι για να είναι βιώσιμος χωρίς την σημαντική βοήθεια του Αλαφούζου κάθε χρόνο, θα πρέπει να ρίξει αισθητά το κόστος του, άρα και την ποιοτική του επάρκεια στο έμψυχο δυναμικό, άρα και τις πιθανότητες του να ξαναγίνει ανταγωνιστικός, πρωταγωνιστής, πρωταθλητής, άμεσα!

Κρίνοντας από την πενταετία που βρίσκεται στην κεφαλή της ΠΑΕ αλλά και την ευμετάβλητη ποδοσφαιρική του ψυχολογία, μετά τα όσα έχουν γίνει την τελευταία διετία, το να φτάσει ο Παναθηναϊκός στην κατάκτηση του Κυπέλλου είναι πιθανό να ξαναφέρει τον Αλαφούζο στο προηγούμενο mode, είναι πιθανό να ανάψει και πάλι την φλόγα και να τον οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν θα φέρουν σε τόσο δύσκολη θέση το ποδοσφαιρικό τμήμα και θα δώσουν την ευκαιρία σε δύο ανθρώπους που αξίζουν την εμπιστοσύνη του(Λύμπε-Μαρίνος) να μην παλεύουν με «νεροπίστολα» κόντρα σε πυρηνικά!

Και κάπου εδώ έρχεται το πέρα για πέρα εύστοχο ερώτημα του φίλου του Παναθηναϊκού: «Είναι δυνατόν ολόκληρος Παναθηναϊκός να εξαρτάται από τον ψυχισμό του Αλαφούζου»; Προφανώς και όχι, είναι η απάντηση αλλά αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κανένας άλλος, δεν υπάρχει κανένας ισχυρός φίλος του συλλόγου που να μπορεί να εγγηυθεί το αύριο, να μπορεί να εγγυηθεί έστω και αυτά τα λίγα για το μέγεθος του κλαμπ που είναι σε θέση να εγγυείται ο Αλαφούζος.

Υπάρχει, όμως, ακόμη μία απάντηση, για την οποία έχει «μαλλιάσει» η γλώσσα μας εδώ και πολλά χρόνια. Για να μην έχει ο Παναθηναϊκός ανάγκη κανέναν Αλαφούζο, κανέναν «λεφτά», για να μην εξαρτάται από έναν άνθρωπο και μόνο, η λύση υπάρχει ακόμη και λέγεται «Παναθηναϊκή Συμμαχία». Γιατί αν τα μέλη δεν ήταν κάθε χρόνο 8-9.000 και ήταν 80-90.000, αν τα χρήματα που έμπαιναν στα ταμεία δεν ήταν 1εκ αλλά ήταν 10 εκατομμύρια, ο σύλλογος θα είχε αφήσει εδώ και καιρό πίσω του, τα δύσκολα. Το γιατί δεν συνέβη αυτό το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, εξάλλου η λογική του «πανηγυρτζή» βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στο φίλαθλο dna των Ελλήνων!

Από κει και έπειτα, όποια και να είναι η οριστική απόφαση του Αλαφούζου για το πως θα συνεχίσει η ΠΑΕ, πρέπει να επικοινωνηθεί από τον ίδιο το συντομότερο δυνατό και με απόλυτη ειλικρίνεια προς τον κόσμο της ομάδας που βρίσκεται στα όριά του, καθώς δεν βλέπει κανένα όραμα για το μέλλον!