Η Αρσεναλ παίζει για την επόμενη μέρα της...

Ισως και να είναι η αντίστροφη μέτρηση που έχει ξεκινήσει. Ισως και να είναι το μέγεθος του ανδρός. Ισως πάλι να είναι το μέγεθος της σύγκρουσης ανάμεσα στην Μπάγερν και την Αρσεναλ, ίσως εν τέλει να είναι το τέλος μιας άλλης εποχής στο ποδόσφαιρο, την οποία ο Αρσεν Βενγκέρ αρνείται πεισματικά να αποχωριστεί. Ισως η πιο σωστή διατύπωση να είναι, αρνείται πεισματικά να προσαρμοστεί στη νέα εποχή.

Πολλοί θα τον χαρακτηρίσουν ρομαντικό, αρκετοί ηλίθιο, κάμποσοι θα υποστηρίξουν ότι πλέον είναι ξεπερασμένος και κάποιοι λίγοι ότι παραμένει ο μόνος που προσπαθεί να αντισταθεί στον παραλογισμό των χρημάτων που κυκλοφορούν στο ποδόσφαιρο. Μπορείς να έχεις επιχειρήματα για κάθε μία από τις παραπάνω κατηγορίες και άρα μπορείς εύκολα να υποστηρίζεις ότι είναι υπέροχος, ο καλύτερος, μέχρι ηλίθιος και ξεπερασμένος...

Δεν κρίνεται το έργο του, ούτε η προσφορά του φέτος. Αυτή έχει κριθεί προ πολλού. Είναι ο πιο επιτυχημένος μάνατζερ στην ιστορία της Αρσεναλ, ήταν ένας από τους καινοτόμους στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ήταν ένας από αυτούς που άλλαξαν το αγγλικό ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για όλα αυτά. Η αμφιβολία είναι στο σήμερα, στο τώρα, στο αν μπορεί το 2017 να συνεχίσει να καθοδηγεί μία ομάδα υψηλών απαιτήσεων...

Ο Αρσεν Βενγκέρ βρίσκεται μπροστά στην πιο δύσκολη στιγμή της επαγγελματικής καριέρας του. Αναρωτιέται σοβαρά αν πρέπει να της βάλει τέλος. Το συμβόλαιο του με την Αρσεναλ λήγει σε μερικούς μήνες, στο τέλος της σεζόν για την ακρίβεια, Πρέπει να είναι αυτή η τελευταία σεζόν του; Ο ίδιος κι' ενώ βρισκόμαστε στα μέσα του Φλεβάρη, δεν έχει αποφασίσει... Πιο ξεκάθαρο δείγμα από αυτό για τους προβληματισμούς του δεν υπάρχει...

Βλέπεται για μία ακόμη χρονιά το πρωτάθλημα χάθηκε κι' ας είχε πει πριν 3 χρόνια όταν υπέγραφε την ανανέωση του συμβολαίου του ότι κατά τη διάρκεια αυτού του συμβολαίου η Αρσεναλ θα κατακτούσε τον τίτλο... Ο κίνδυνος η Αρσεναλ να μείνει για μία ακόμη χρονιά εκτός Τσάμπιονς Λιγκ από την φάση των “16” δεν είναι απλώς υπαρκτός, αλλά πολύ μεγάλος, βλέπετε αντίπαλος είναι η Μπάγερν Μονάχου, άρα δεδομένα η Αρσεναλ είναι αουτσάιντερ...

Κάτι να χρυσώσει το... χάπι δύσκολα θα βρεθεί στη συνέχεια. Τι να χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα; Το “ναι, αλλά βγήκα πάλι τέταρτος...” ή μήπως το “ναι, αλλά πήρα το Κύπελλο Αγγλίας”; Το πρώτο συμβαίνει πάντα. Δεν είναι μικρό, είναι τεράστιο και θα εκτιμηθεί όταν θα πάψει να συμβαίνει, αλλά καλώς ή κακώς δεν συγκινεί κανένα οπαδό της Αρσεναλ. Οσο για το Κύπελλο τα τελευταία χρόνια το έχει πάρει δύο φορές. Μία τρίτη δεν θα πρόσθετε και πολλά...

Ο Αρσεν Βενγκέρ για να μείνει ψάχνει να βρει ένα κίνητρο. Μία ένδειξη ότι κάνει ακόμη σωστά την δουλειά. Βλέπετε η κρίση αυτοπεποίθησης πρώτα έχει κυριεύσει τον ίδιο. Τα ματς με την Μπάγερν Μονάχου είναι τα μόνα που μπορούν να του την προσφέρουν αυτή την αίσθηση. “Απέκλεισα την Μπάγερν από τους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ” είναι όχι απλώς ένα επιχείρημα για να πείσει τους έξω και τον ίδιο του τον εαυτό ότι κάνει για αυτή την δουλειά ακόμη, αλλά δεδομένα κι' ένα βήμα εμπρός για την Αρσεναλ.

Διότι δεν είναι μόνο ο Βενγκέρ, είναι και το club σε πολύ δύσκολη θέση. Ετσι κι' αλλιώς η μέρα που θα έφευγε ο Βενγκέρ θα ήταν η πιο δύσκολη της Αρσεναλ τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά ο Αλσατός δεν είναι το μόνο πρόβλημά της. Το ερχόμενο καλοκαίρι η Αρσεναλ μπορεί να μην έχει τον Βενγκέρ στον πάγκο της και να αναζητεί διάδοχο του, μπορεί ταυτόχρονα να είναι αναγκασμένη να πουλήσει τους δύο καλύτερους παίκτες της (Εζίλ και Σάντσες γιατί δεν θα ανανεώνουν τα συμβόλαιά τους που λήγουν σε ένα χρόνο) και δεν βάζω καν το ενδεχόμενο να είναι εκτός Τσάμπιονς Λιγκ με τεράστια απώλεια εσόδων...

Να είναι αυτή η προίκα του Βενγκέρ στον επόμενο προπονητή, εκτός από την έτσι κι' αλλιώς βαριά σκιά του που θα περιφέρεται πάνω από το Emirates για χρόνια; Κρίμα για τον επόμενο, αν συμβεί αυτό, όποιος κι' αν είναι...

Η Αρσεναλ λοιπόν, ο ιδιοκτήτης της για την ακρίβεια, έχει καταλήξει ότι δεν θέλει να αντιμετωπίσει τα δύσκολα. Δεν θέλει να νοιαστεί για τίποτα, θέλει τον Βενγκέρ εκεί για δύο χρόνια ακόμη. Ας βρει αυτός τι θα κάνει με τον Σάντσες και τον Εζίλ, αν θα τους ανανεώσει, αν θα τους πουλήσει. Η καυτή πατάτα θα παραμείνει στα χέρια του Αλσατού και ο ιδιοκτήτης Κρένκε δεν θα χρειαστεί να φάει το χρόνο του με συνεντεύξεις με τον Αλέγκρι, τον Τούχελ, τον Ζαρντίμ, τον Λοράν Μπλαν ή οποιονδήποτε άλλο θα μπορούσε να κάτσει στην καρέκλα του Βενγκέρ. Κυρίως δεν θα χρειαστεί να ζει με την αβεβαιότητα...

Ο Βενγκέρ για να δεχτεί όμως να το κάνει χρειάζεται ένα σημάδι, ένα δείγμα, ότι παραμένει στο top επίπεδο, ότι όντως πάει το club ένα βήμα εμπρός, ότι η πίεση από τους τριγύρω δεν θα είναι αφόρητη. Η τετράδα στην Αγγλία είναι απαραίτητη για αυτό. Αλλά αυτή τη φορά δεν φτάνει ούτε στον Βενγκέρ. Χρειάζεται και μία υπέρβαση. Δεν θα έχει άλλη ευκαιρία, παρά μόνο αυτήν με την Μπάγερν.

Είναι η δεύτερη φορά που ένα ματς κρίνει το μέλλον του Βενγκέρ στην Αρσεναλ. Οχι δεν θα τον διώξει ποτέ κανείς. Αλλά όπως ακριβώς θα έφευγε εκείνο το καλοκαίρι που έπαιξε τελικό Κυπέλλου με την Χαλ, αν δεν το κατακτούσε, όπως ο ίδιος ομολόγησε αργότερα, έτσι και τώρα δεν θα ανανεώσει κανένα συμβόλαιο αν για μία ακόμη χρονιά η ομάδα δεν δείξει και στον υπόλοιπο κόσμο και στον ίδιο τον δημιουργό της ότι μπορεί να κάνει μία υπέρβαση και είναι στο σωστό δρόμο...

Η Αρσεναλ κόντρα στην Μπάγερν παίζει την επόμενη μέρα της. Με ή χωρίς τον Βενγκέρ...