Δεν θα πιστεύεις σε τι χάλι είναι σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο!

Βασίλης Σαμπράκος Βασίλης Σαμπράκος
Δεν θα πιστεύεις σε τι χάλι είναι σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο!

bet365

Ο Βασίλης Σαμπράκος σοκάρεται με την ανάγνωση μιας έρευνας που συγκρίνει τα 31 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και πιστοποιεί ότι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης η Ελλάδα δεν έμαθε τίποτα και δεν άλλαξε μυαλά.

Μελετώντας τα στοιχεία μιας πολύ πρόσφατης έρευνας που έκανε το Παρατηρητήριο Ποδοσφαίρου του Διεθνούς Κέντρου Μελετών για τον Αθλητισμό που έχει συσταθεί με τη συνδρομή της FIFA από το Πανεπιστήμιο του Νοσατέλ της Ελβετίας, έπιασα τον εαυτό μου να εξοργίζεται με τη διαπίστωση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο παραμένει άμυαλο και εξακολουθεί να μην αλλάζει τη ζωή του προκειμένου να αλλάξει την προοπτική του και την οικονομία του.

Σχεδόν 9 χρόνια μιας τόσο μεγάλης οικονομικής κρίσης δεν έχουν αποδειχθεί αρκετά για να πείσουν την ελληνική αγορά του ποδοσφαίρου να αλλάξει επιτέλους κεφάλι και να βάλει τον ρεαλισμό στην αντίληψή της προκειμένου να επιβιώσει, να σταθεί στα πόδια της και να αναπτυχθεί. Κι είναι πραγματικά εξοργιστικό το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν αλλάζει, στην μπάλα, μυαλό ούτε από ανάγκη σε μια εποχή που η μια μετά την άλλη όλες οι ευρωπαϊκές αγορές αλλάζουν αντίληψη από άποψη, δηλαδή προτού παραστεί η ανάγκη να παράξουν και να εξάγουν εγχώρια ποδοσφαιρικά προϊόντα για την επιβίωσή τους.

Το πιο εξοργιστικό από τα ευρήματα αυτής της μελέτης των στοιχείων που προκύπτουν από την δράση των ομάδων των 31 ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων – μελών της UEFA κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της τρέχουσας σεζόν είναι αυτό που αφορά στην χρησιμοποίηση παικτών από τις ακαδημίες των συλλόγων. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 29η θέση, αφού μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου έδινε μόνο 5' λεπτά στα 100' σε παίκτες των ακαδημιών. Κατάφερε να ξεπεράσει μόνο την Τουρκία και την Κύπρο. Σκεφθείτε ότι η Ισπανία (9η), η Γαλλία (12η), η Γερμανία (23η), η Ιταλία (25η), ακόμη και η Αγγλία (28η), δηλαδή όλες οι ακριβές αγορές του ποδοσφαίρου έχουν δώσει περισσότερο χρόνο σε ποδοσφαιριστές – μέλη των ακαδημιών, κι ας μη το έχουν απολύτως ανάγκη το να αναδείξουν και να μεταπωλήσουν ποδοσφαιριστές, κι ας παίζουν με ασύγκριτα μεγαλύτερη πίεση του αποτελέσματος συγκριτικά με τις ομάδες της Ελλάδας. Κι η Ελλάδα, που δεν έχει να φάει ποδοσφαιρικά, αντί να μιμηθεί την Σλοβενία (29,1% του αγωνιστικού χρόνου έχει δοθεί σε ταλέντα), την Ουκρανία (28,6%), την Δανία (25,9%) και την Τσεχία (25,25), την έχει δει Premier League και διαθέτει στους μικρούς της όσο χρόνο διαθέτει το ακριβότερο πρωτάθλημα του πλανήτη.

Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι δηλαδή ότι η ελληνική αγορά έχει κάνει μια έξυπνη επιλογή να “κόψει” δρόμο και να δίνει χρόνο σε πιο έτοιμους νεαρούς, δηλαδή σε 20αρηδες που έχουν πάρει προηγουμένως μια πρώτη εμπειρία σε άλλο πρωτάθλημα. Το ελληνικό είναι το 3ο πιο γερασμένο πρωτάθλημα, με μέσο όρο ηλικίας 27,84 χρόνια, πίσω από Κύπρο (28,46) και Τουρκία (27,91). Είναι δηλαδή πιο “ηλικιωμένο” συγκριτικά με το αγγλικό (27,76), το ιταλικό (27,42), το ισπανικό (26,87) και το γερμανικό (26,27) πρωτάθλημα! Δηλαδή νοιάζεται για το αύριο λιγότερο από όσο νοιάζονται οι πιο πλούσιοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που έχουν την άνεση της ανανέωσης ανά πάσα στιγμή χάρη στην οικονομική δύναμη.

Και μιας και αναφέρθηκα στην δυνατότητα ανανέωσης, εδώ δείτε “γέλιο”: η Ελλάδα, που δεν έχει να φάει ποδοσφαιρικά, αλλάζει ποδοσφαιριστές με μεγαλύτερη συχνότητα από την συντριπτική πλειονότητα των ευρωπαϊκών αγορών. Βρίσκεται στην 24η θέση της λίστας των πρωταθλημάτων με την μεγαλύτερη “μακροβιότητα” των ποδοσφαιριστών. Ο μέσος χρόνος παραμονής ενός ποδοσφαιριστή στην ίδια ομάδα είναι 2,18 σεζόν, την ώρα που στην Αγγλία ο μέσος όρος είναι 3,21 σεζόν, στην Ισπανία 3,03, στην Γερμανία 2,98 σεζόν. Δηλαδή οι Ελληνες ξεπατώνουν τα ρόστερ τους πιο συχνά από όλους τους πλούσιους. Αν κάποιος μας ξεπερνά και σε αυτό είναι η Κύπρος (1,79 σεζόν) και η Βουλγαρία (1,85).

Και φτάνουμε στο χειρότερο: Στη λίστα που καταρτίστηκε βάσει των λεπτών που δίνει ανά 100' λεπτά παιχνιδιού το κάθε πρωτάθλημα σε μετανάστες ποδοσφαιριστές, δηλαδή ξένους, η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η θέση. Δηλαδή δίνει περισσότερο χρόνο σε ξένους συγκριτικά με την πλειονότητα της ποδοσφαιρικής ευρωπαϊκής αγοράς, και φτάνει να ξεπερνά τη Γερμανία, την Ισπανία, την Γαλλία, δηλαδή ορισμένες από τις πιο δυνατές αγορές, που έχουν το χρήμα για να αποκτούν ξένους που έχουν μεγαλύτερη ποιότητα από τους αντίστοιχους ντόπιους ποδοσφαιριστές. Περισσότερο χρόνο, σε ξένους παίκτες, από την Ελλάδα δίνουν μόνο οι Κύπρος, Τουρκία, Βέλγιο, Αγγλία, Ιταλία.

Πιθανόν να είναι περιττό, δηλαδή να το φαντάζεσαι, αλλά θα σου πω ότι δεν υπάρχει ελληνικός σύλλογος στην λίστα των 100 ευρωπαϊκών ομάδων που χρησιμοποιούν τους περισσότερους ποδοσφαιριστές – μέλη των ακαδημιών τους, δεν υπάρχει ελληνικός σύλλογος ανάμεσα στις 100 πιο “σταθερές” σε ρόστερ ομάδες, δεν υπάρχει ελληνικός σύλλογος ανάμεσα στις 100 πιο “νεανικές” ομάδες στην Ευρώπη.

Σκέφτεσαι όλα τα παραπάνω. Και έπειτα τα βάζεις δίπλα στην ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρακολουθείς στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κι ύστερα λαμβάνεις υπόψη σου την οικονομική κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των συλλόγων. Και αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ότι αρμενίζουν στραβά. Δηλαδή πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται ότι η μόνη προοπτική να εξυγιανθούν οικονομικά και να αναπτυχθούν ποδοσφαιρικά προκειμένου να βάλουν τη βάση για να επιτύχουν υψηλότερους αγωνιστικούς στόχους και να αποκτήσουν την οικονομική δύναμη για να αναβαθμίσουν το ρόστερ τους είναι αυτή της στρατηγικής επιλογής να προωθήσουν και να στηρίξουν τα ταλέντα του τόπου τους και τα προϊόντα των ακαδημιών τους;

Βέβαια η χειρότερη και η πιο μαύρη σκέψη δεν είναι καμία από αυτές που αναφέρω παραπάνω. Το χειρότερο συναίσθημα στο δημιουργεί ο συνειρμός που πηγάζει από το “το ποδόσφαιρο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας” αξίωμα. Μοιραία σκέφτεσαι ότι η Ελλάδα λειτουργεί στην ποδοσφαιρική με την ίδια νοοτροπία και την ίδια αντίληψη που λειτουργεί σε όλες τις άλλες επιχειρήσεις. Και μαραζώνεις με τον καημό ότι 9 χρόνια οικονομικής κρίσης δεν έφεραν, ποτέ, πουθενά, τίποτα καλό, δεν μας άλλαξαν το μυαλό, δεν μας έβαλαν μυαλό, δεν μας άλλαξαν την νοοτροπία. Συνεχίζουμε την “1 ημίχρονο, 2 τελικό” πονηριά μας, συνεχίζουμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στη μαύρη αγορά, συνεχίζουμε να ανεχόμαστε ή και να ευνοούμε την διαφθορά. Και συνεχίζουμε να πουλάμε το παραμύθι ή να τρεφόμαστε από το παραμύθι ότι η ομάδα τώρα ενισχύθηκε, και θα πετάει, και θα πάρει πρωτάθλημα, και θα παίξει Champions League, και θα μεγαλώσει, και θα επιστρέψει για να μείνει στα ευρωπαϊκά σαλόνια, κι είναι τρελός ο πρόεδρος...

Δεν έχω κάτι παραπάνω να σου πω. Μόνο ότι μας λυπάμαι. Κι εσένα, κι εμένα, και τα παιδιά που προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο, και τους γονείς που λαδώνουν με το όνειρο ότι το παιδί θα κάνει μεγάλη καριέρα και θα 'κονομήσουν, και τους μπούφους που πάνε και πλακώνονται μεταξύ τους για χάρη της ομάδας που υποστηρίζουν. Ολοι εμείς νομίζουμε ότι αυτό που συμβαίνει στα μέρη μας είναι ποδόσφαιρο και όχι η κακοποίηση και η διακωμώδησή του.

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.