Ο εξτρέμ των «cherries», έβλεπε τα εμπόδια να υψώνονται το ένα πίσω από το άλλο στην προσπάθειά του να πετύχει το στόχο του και να φτάσει στην εκπλήρωση του ονείρου που είχε για να παίξει ποδόσφαιρο, όμως, εν έτει 2016 και κοιτώντας προς τα πίσω, ξέρει ότι θυσίασε πολλά, αλλά δεν ανταλλάσσει με τίποτα το αίσθημα της δικαίωσης των κόπων...

Ασφαλώς, η παιδική του ηλικία ήταν τρομερά ζόρικη, αφού τόνισε πως ο πατέρας του τον χτυπούσε για να μην παίξει ποδόσφαιρο, ενώ, έτρωγε μόλις μια φορά την ημέρα!

«Ο πατέρας μου δεν ήθελε να παίζω ποδόσφαιρο. Κάθε φορά που θα με έβλεπε, θα μου φώναζε να συγκεντρωθώ στο σχολείο και να σκέφτομαι μόνο αυτό. Δεν του άρεσε που τραυματιζόμουν καθώς έπαιζα στο δρόμο. Με χτυπούσε κι εκείνος... Δεν μπορούσα να το σταματήσω, δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Ήξερα ότι έπρεπε να συνεχίσω και θα έπαιζα ξανά, ακόμα κι αν γνώριζα ότι μετά στο σπίτι θα με χτυπούσε πάλι ο πατέρας μου όταν θα με έβλεπε. Καταλαβαίνω πως σκεφτόταν, αλλά εγώ θα πέθαινα για να παίξω ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο στο μυαλό μου.

Η οικογένειά μου ήταν μεγάλη και περνούσαμε δύσκολα. Ίσως και να τρώγαμε μόλις μια φορά κάθε μέρα, αλλά εγώ όταν έβγαινα από το σπίτι και πήγαινα να παίξω ποδόσφαιρο, ήμουν ευτυχισμένος και δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο. Είχα έναν φίλο, ο οποίος ήταν με ειδικές ανάγκες, σε αναπηρικό καροτσάκι και τον βοηθούσα στις μετακινήσεις. Ούτε αυτό άρεσε στον πατέρα μου που μου είπε ότι δεν ήθελε να με ξαναδεί μαζί του. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι δεν είχε κανένα νόημα να με χτυπάει γιατί στο τέλος θα με σκότωνε, οπότε σταμάτησε και με άφησε ήσυχο... Τέτοια περιστατικά δεν σε αφήνουν ποτέ. Τα κουβαλάς πάντοτε μαζί σου και κάθε μέρα φροντίζεις να προχωράς...» ήταν τα συγκλονιστικά λόγια του Γκρέιντελ.