ΠΑΟΚ και Λίβερπουλ, σε στέλνουν στον ψυχίατρο

Σταύρος Σουντουλίδης Σταύρος Σουντουλίδης
ΠΑΟΚ και Λίβερπουλ, σε στέλνουν στον ψυχίατρο

bet365

Ο Σταύρος Σουντουλίδης καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι «κανένας σύλλογος στον κόσμο δεν μπορεί να αντέξει και να σηκώσει το βάρος όσων συνέβησαν στον ΠΑΟΚ την προηγούμενη εβδομάδα».

Να το ξαναγράψω ως… τιμωρία, για να μην το ξεχάσω: «Κανένας σύλλογος στον κόσμο δεν μπορεί να αντέξει και να σηκώσει το βάρος όσων συνέβησαν στον ΠΑΟΚ την προηγούμενη εβδομάδα».

Δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο, η οποία μπόρεσε να ορθοποδήσει, με την αθλητική-ποδοσφαιρική λογική να λείπει από τον οργανισμό της. Δεν γίνεται. Γιατί, στον ΠΑΟΚ, για πολλοστή φορά αυτό συμβαίνει. Όλοι φταίνε, όλοι είναι άχρηστοι, όλοι δεν μπορούν.

Βλέποντας το μεσημέρι της Κυριακής, μέσω της CosmoteSport TV, το Μπόρνμουθ-Λίβερπουλ, αφού άφησα τα ηρεμιστικά στην άκρη, κατέληξα στο πολύ εύκολο συμπέρασμα: «Τελικά, δεν είναι μόνο ο ΠΑΟΚ η πιο αυτοκαταστροφική ομάδα του πλανήτη. Υπάρχει και η Λίβερπουλ».

Δύο στα δύο έχω! Απόλυτη ευστοχία! Όχι, παίζουμε…

Τοποθετώντας τα κείμενα του Gazzetta.gr δίπλα – δίπλα διαπιστώνεις, ότι όσο εύκολα το 2-0 και το 3-1, έγινε 3-4 στην Τούμπα, άλλο τόσο βασανιστικά, με ήττα-καρμπόν, η ομάδα του Κλοπ άφησε τρεις βαθμούς στη νότια Αγγλία. «Η κηδεία… της χρονιάς» το ένα, «το κάζο της χρονιάς», το άλλο. Ουδεμία διαφορά. Κι όμως…

Οι φίλοι των «Reds», μπορεί να λένε από μέσα τους «μια από τα ίδια και φέτος», αλλά είναι (σχεδόν) πεπεισμένοι για την επιτυχία της ομάδας του Γιούργκεν Κλοπ. Σε αντίθεση, με την ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς, συνεχίζει να αποπνέει υγεία,. Αυτή, ναι, είναι διαφορά. Τεράστια!

Ο ΠΑΟΚ έπαψε να αποπνέει υγεία. Φάνηκε ολοκάθαρα στο 90λεπτο της Λεωφόρου. Δεν ήταν κακός, όμως κατόρθωσε να χάσει μ’ ένα φθηνό και κρύο γκολ απέναντι στο «φάντασμα» του Παναθηναϊκού. Ο «Δικέφαλος» του πρώτου ημιχρόνου κόντρα στον Ατρόμητο, με 50-50 διαιτησία, τον χτεσινό Παναθηναϊκό, θα τον είχε «βάλει στα δίχτυα». Αμφιβάλλει κανείς;

Με την αύρα του ιστορικού «διπλού» στη Φλωρεντία είχε βάλει τρία γκολ, μέχρι που ήρθε η αποβολή του Κάνιας, η ανατροπή του 3-1 σε 3-4, οι δηλώσεις του Ίβιτς στην συνέντευξη Τύπου, και… αντίο ζωή!

Είχα γράψει πως στα δικά μου μάτια, αυτή η ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς ήταν από τις καλύτερες του πρωταθλήματος. Και δεν το παίρνω πίσω. Υπήρξαν στιγμές, που ακόμη και οι αντίπαλοι φίλαθλοι (όχι οπαδοί) παραδέχονταν δημοσίως, ότι έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο. Όμως, παράλληλα, είναι μια ομάδα με κενά (που για άγνωστο λόγο δεν καλύφθηκαν το καλοκαίρι), με αδυναμίες στο παιχνίδι της, στη διαχείριση κρίσεων, ένα σύνολο το οποίο, πλέον, καλείται να βγει από το τούνελ, που έχει μόνη της μπει, νικώντας πολλές από τις παθογένειες, που έχει ως σύλλογος. Μπορεί;

Το έργο που (ξανά)παίζεται πέριξ της Τούμπας, είναι γνωστό, λίγο πολύ ξαναπαιγμένο. Λαϊκά δικαστήρια, μετά τα παιχνίδια, «επισκέψεις» στις προπονήσεις και στα αεροδρόμια, ανάθεμα όλων πίσω από ένα πληκτρολόγιο στα κοινωνικά δίχτυα. Αν κοιτάξεις δέκα χρόνια πίσω, τα ίδια θα δεις ότι συνέβαιναν. Αν κοιτάξεις είκοσι χρόνια πιο πίσω, πάλι τα ίδια. Η μοναδική αλλαγή είναι τα social media, ενδεχομένως, κι ο Ιβάν Σαββίδης.

Ένας Σαββίδης, ο οποίος φαίνεται να έχει εγκλωβιστεί μπροστά σ’ ένα κάρο διλήμματα, που ενδεχομένως τα περισσότερα να μη τα έβαλε ο ίδιος. Και το χειρότερο; Μοιάζει, προς το παρόν, σα να μην έχει μπροστά του καμία επιλογή…

Γι’ αυτό σου αρέσει ο ΠΑΟΚ. Γιατί, δε σε αφήνει ποτέ μα ποτέ να πλήξεις.

Είναι αυτό το κρύο-ζέστη, το άσπρο-μαύρο, που ζεις σχεδόν κάθε χρόνο. Αυτή η υπερβολή. Ζεις σ’ ένα περιβάλλον παράνοιας, με τον κόσμο να απαιτεί από τον μεγαλομέτοχο του «να αλλάξει και τα πλακάκια της Τούμπας», παράλληλα, όμως, να τρελαίνεται όταν ο (δικός του) ΠΑΟΚ μπαίνει στο γήπεδο με 10 ξένους στην ενδεκάδα, «βγάζει αφρούς» και απορεί βλέποντας τον Λέοβατς να φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, έστω κι αν μόνος του «ακύρωσε» από το καλοκαίρι τον Αθανασιάδη και τον κάθε (Ελληνα) Αθανασιάδη της ομάδας. Όχι, πως δε βάζουν κι αυτοί το χεράκι τους, αλλά για φανταστείτε τι θα γινόταν, εάν στη θέση του Μπρκιτς ήταν ο Γλύκος, αυτός που θα έτρωγε όρθιος, «σαν άγαλμα», το γκολ από τον Λουντ.

Γι’ αυτό, Ιβάν, φέρε ξένους (τεχνοκράτες και μη) μπας και ηρεμήσεις και κάνεις ομάδα. Ετσι, δε λένε…

Στο μεταξύ, μέσα σ’ όλα, υπάρχει ευρωπαϊκός «τελικός» την Πέμπτη στην Τούμπα. Ποιος νοιάζεται; Ελάχιστοι, για να μην πούμε, σχεδόν κανένας. Εξαίρεση, ίσως, τα παιδιά από τον Σύνδεσμο της Λίβερπουλ (να τη πάλι μπροστά μας) στη Θεσσαλονίκη, που θέλουν να τιμήσουν τον «δικό» τους, Μίλαν Μπάρος. Έχουν κι αυτοί τον καημό τους...

Με μια σημαντική διαφορά: Κι αυτοί μπορεί να μην αντέχουν να βλέπουν άλλο τον Λόβρεν και τον Λούκας (μέχρι και ο 7χρονος γιος μου απόρησε) ως κεντρικό δίδυμο της Λίβερπουλ, όμως η δική τους τρέλα για την ομάδα από το «Ανφιλντ», για το ποδόσφαιρο, είναι αγνή, είναι «ωραία τρέλα», παρότι έχουν να δουν πρωτάθλημα 26 και πάνε για τα 27 χρόνια. Εχουν μείνει όρθιοι» μόνο χάρη στο «Επος της Κωνσταντινούπολης».

Αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως μόνο μια πρόκριση στους «32» του Europa League, αν και τίποτα δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι του, μπορεί να προσφέρει «οξυγόνο» στον ΠΑΟΚ και να τον… βγάλει από την εντατική.

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Σταύρος Σουντουλίδης
Σταύρος Σουντουλίδης

Στα 17 του έκανε τα πρώτα του βήματα, ανεβαίνοντας με «κοντό παντελονάκι» τα σκαλοπάτια του κτιρίου της «Μακεδονίας», επί της Μοναστηρίου, χαζεύοντας από απόσταση «ιερά τέρατα» της θεσσαλονικιώτικης δημοσιογραφίας. Ένας κλασικός «εφημεριδάς» ολκής, ο αείμνηστος Σταύρος Μπαλτίδης φρόντισε και του έδωσε τα κατάλληλα εφόδια στα πρώτα του βήματα, άλλωστε η εφημερίδα παραμένει η πρώτη και μοναδική αγάπη του.

Έχοντας περάσει από το σύνολο των εντύπων της Θεσσαλονίκης («Μακεδονία», «Αγγελιοφόρος», «Σπορ του Βορρά»), αποτέλεσε βασικό στέλεχος του περιοδικού «Φωνή των Σπορ», μιας πρωτοποριακής προσπάθειας για τα δεδομένα της Βόρειας Ελλάδας στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Το 1995 η τηλεόραση μπήκε στη ζωή του με το Star Channel, ακολούθησε η ΕΡΤ-3, βίωσε τη «μαγεία» του ραδιοφώνου (FM-100, Helexpo 105 FM, Flash 96.0) και αρκετά νωρίς, κάπου γύρω στο 2005, «κολύμπησε» στον ωκεανό του διαδικτύου, με τις πρώτες αμιγώς αθλητικές ιστοσελίδες, το «Sportnews.gr», πολύ πριν δηλαδή αποτελέσει μέλος της μεγάλης παρέας του Gazzetta.

Η ενασχόληση του με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ τον οδήγησε να περάσει το κατώφλι της Τούμπας και να ζήσει «από μέσα», ως μέλος του Γραφείου Τύπου, την περίοδο της… επανάστασης του Ζαγοράκη.