Για όλα αυτά έγινες ΠΑΟΚ…
Ο,τι δε του έδωσε ο Θεός στη ρεβάνς με τον Άγιαξ, του το ’δωσε απλόχερα με τη Φιορεντίνα. Σα να του το χρωστούσε…
Ο ΠΑΟΚτσής «φούσκωσε» και πάλι από περηφάνια. Μέχρι ο Γκάρι Ροντρίγκες να βρει τις… αράχνες της εστίας του Λετσερίνι δεν είχε κερδίσει ΠΟΤΕ στην Ιταλία. Το έκανε στο «Αρτέμιο Φράνκι», σε μια στιγμή που όλοι τον είχαν ξεγραμμένο. Σχεδόν αποκλεισμένος πήγε στην Τοσκάνη ο «Δικέφαλος». Με το ένα πόδι εκτός διοργάνωσης. Κι όμως, αυτός ο μισοδιαλυμένος, μ’ ένα κάρο προβλήματα, πήγε και κέρδισε το φαβορί του ομίλου, τη Φιορεντίνα. Ο… πεθαμένος, μέχρι χτες ΠΑΟΚ, αναστήθηκε στο λίκνο της Αναγέννησης. Είναι, πλέον, ολοζώντανος στη μάχη της πρόκρισης για τους «32» του Europa League.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Και πέρσι πήγε αποκλεισμένος στο «Βεστφάλεν» και κέρδισε τη Ντόρτμουντ. Μέσα στη Γερμανία. Εκεί, όπου μέχρι τότε δεν είχε κερδίσει ΠΟΤΕ, εκεί που δεν κερδίζουν και πολλές ομάδες…
Γι’ αυτό, εκείνη η νίκη, όπως κι αυτή στο «Αρτέμιο Φράνκι», θα συνεχίσει να μνημονεύεται από τους φίλους του. Γι’ αυτό οι νίκες και οι προκρίσεις, που προηγήθηκαν, στο «Χάιμπουρι», στο «Σουκρού Σαράτσογλου», στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν», θα αποτελούν εσαεί χρυσά κεφάλαια στο βιβλίο της ευρωπαϊκής ιστορίας του.
Ο ΠΑΟΚ έχει ένα μαγικό τρόπο να τα φέρνει τούμπα, μακριά από κάθε λογική και κυρίως μακριά από την Τούμπα. Θέλετε, να προσθέσουμε και το Μόναχο ή το Μαλίν στα αξέχαστα βράδια; Να το κάνουμε, γιατί όχι, ίσως δίπλα τους να βάζαμε και τη χαμένη πρόκριση στα πέναλτι μέσα στο «Ντα Λουζ» απέναντι στην Μπενφίκα, το ’99, όταν το πρώτο ματς είχε λήξει 2-1 υπέρ των Πορτογάλων, που αλλού, στην Τούμπα.
Αν όχι όλες, οι περισσότερες μεγάλες (ευρωπαϊκές) στιγμές έχουν γραφθεί εκτός των τειχών της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει και η Ζυρίχη το 2002, το Αμστερνταμ και το Ζάγκρεμπ το 2010. Κι άλλες πολλές τέτοιες ωραίες στιγμές. Δεκάδες «κουκίδες» στον ευρωπαϊκό χάρτη. Λιόν, Βαρσοβία, Μπριζ, Καζάν, Ούντινε, και πάει λέγοντας.
Για την Τούμπα, ας μη πιάσουμε καλύτερα, μέρα που είναι, τι έχει συμβεί, ειδικά τα τελευταία έξι επτά χρόνια. Αγιαξ (εις διπλούν), Σάλκε, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ουντινέζε κάποια λίγα…
Αυτός, όμως, είναι ο ΠΑΟΚ. Μια ομάδα παρανοϊκή στο φουλ. Μέχρι εκεί, όπου δεν πάει. Ένα σύνθημα, άλλωστε, τον οπαδών του το λέει ξεκάθαρα και πολύ… γλαφυρά: «…κι όταν θα πάω στον τρελογιατρό, θα τον τρελάνω κι αυτόν»! Ε, αυτός είναι ο ΠΑΟΚ.
Είναι, πάντως, ωραίο να είσαι ΠΑΟΚ και σήμερα να νιώθεις περηφάνια μέχρι την επόμενη μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά σου. Γνωρίζοντας στο βάθος του μυαλού σου, ότι θα ξαναέρθουν. Μα σε ένα χρόνο, σε δύο, σε πέντε, σε δέκα, θα τις ξαναζήσεις, το ίδιο έντονα. Σαν να είναι η πρώτη φορά. Αυτά τα βράδια, που θα σου μείνουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αξέχαστα, αυτά τα βράδια που θα πιάνεις τον εαυτό σου να συνειδητοποιεί και να λέει «γι' αυτό έγινα ΠΑΟΚ». Ούτε για τους τίτλους, ούτε τις εφήμερες εντός των συνόρων επιτυχίες. Αυτές έρχονται και παρέρχονται, ελάχιστοι τις δίνουν σημασία και αξία.
Οι άλλες, όμως, σαν αυτή στη Φλωρεντία δεν πρόκειται ποτέ να σβηστούν από το σκληρό δίσκο του μυαλού σου. Ειδικά, αν τις έχεις ζήσει όλες από κοντά, όπως η αφεντιά μας, ήσουν τυχερός και βρισκόσουν εκεί δίπλα της, όταν η μισή και βάλε Ευρώπη σε είχε ξεγραμμένο και έτοιμο για τρία και τέσσερα γκολ.
Για κάποια τέτοια βράδια, έγινες ΠΑΟΚ. Να βλέπεις τον Γκάρι Ροντρίγκες να αστοχεί σε κενή εστία και εσύ να πιάνεις τον εαυτό σου, έτοιμο να μπει μέσα στην τηλεόραση ή ακόμα χειρότερα στο γήπεδο, πηδώντας το κάγκελο. Είσαι, όμως, ο ίδιος, που θέλει να μπουκάρει στο τερέν και να τον πάρεις αγκαλιά όταν με την γκολάρα του στα… χασομέρια σε στέλνει στους επτά ουρανούς.
Παρεμπιπτόντως, ο «Δικέφαλος» κέρδισε με το πρώτο γκολ του Γκάρι εκτός Τούμπας! Δεν είχε σκοράρει ποτέ περνώντας τα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης. Δέκα γκολ όλα στις δύο εστίες της Αγίας Βαρβάρας και της Κάτω Τούμπας. Κέρδισε με το πρώτο ever γκολ του Εβγέν Σάχοβ και το... πρώτο (μετά από το Άμστερνταμ τον περασμένο Ιούλιο) του Τζάλμα Κάμπος! Κανονική «μαύρη μαγεία». Κάτι σαν την σημερινή «Black Friday», μόνο που για τον Δικέφαλο ήταν πολύ πιο ωραία σε συναισθήματα και εικόνες η δική του Black (and white) Thursday.
Ιδού και το ιστορικό «φύλλο» αγώνα μαζί με τις υπογραφές των τριών σκόρερ. Κρατήστε το σαν φυλακτό...
Και κάτι ακόμα σημαντικό. Ο ΠΑΟΚ σημείωσε τρία γκολ, είχε και ένα δοκάρι, σε μια ιταλική άμυνα, που κοστολογείται πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή που στους οκτώ αγώνες πρωταθλήματος πέτυχε επτά γκολ. Το σκέφτεσαι και σε πιάνει ζάλη…
Η ομάδα του Βλάνταν Ίβιτς κέρδισε, γιατί η πολύ καλύτερη απ’ αυτόν στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, Φιορεντίνα έχασε μοναδικές ευκαιρίες. Δύο δοκάρια (στο ένα η μπάλα πέρασε ένα μέτρο τη γραμμή…),»τετ α τετ», κανονική πολιορκία πριν και μετά το 0-2, αλλά έτσι γίνεται συνήθως, έτσι γράφονται οι (περισσότερες) χρυσές σελίδες.
Ένα τσουβάλι ευκαιρίες είχε χάσει και η Αρσεναλ το 1997, το Χάιμπουρι μετά το 1-0 είχε... γείρει μέχρι να βρεθεί στην κατάλληλη θέση, στο κατάλληλο χρόνο, ο Ζήσης –The End- Βρύζας, το ίδιο και το 2011 στο Γουαιτ Χαρτ Λέιν, όπου έπαιξες από το 37’ με δέκα παίκτες, λόγω αποβολής του Σταφυλίδη, το ίδιο και στο Βεστφάλεν. Ακόμη και στη Ζυρίχη. Αλλά, είπαμε, έτσι πάντα γράφεται ένας (ευρωπαϊκός) θρίαμβος σαν αυτόν που ζήσαμε στο Αρτεμιο Φρανκι.
Όσες πίκρες κι αν σου δίνει αυτή η ομάδα, ας θυμηθούμε μόνο τη βραδιά του φετινού αποκλεισμού από τον Άγιαξ και τον κυκεώνα της εσωστρέφειας που έμπλεξε, έχει τον τρόπο πάντα να σε συγκινεί και να τις ξεχνάς. Το’ χει στο (ευρωπαϊκό) DNA της, πώς να το κάνουμε…
Υπάρχει σχεδόν πάντα η κρυφή ελπίδα πως θα ζήσεις κάτι ωραίο ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ στην Ευρώπη. Το έζησα πέρσι στο Ντόρτμουντ. Χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον το ματς, εκτός συνέχειας ο «Δικέφαλος», κι όμως στη Γερμανία είδα ανθρώπους από τη Θεσσαλονίκη, που δεν ακύρωσαν το αεροπορικό εισιτήριο, ταξίδεψαν ως εκεί γιατί ήξεραν ότι μπορεί κάτι όμορφο να ζήσουν. Και το έζησαν θα’ χουν να το λένε στα εγγόνια τους.
Ανάλογες εικόνες και στη Φλωρεντία. Σε τέτοιο βαθμό που να πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται, πόση αγάπη κρύβει αυτός ο κόσμος για την ομάδα του, σ’ όποια στιγμή της ιστορίας της βρίσκεται, ακόμη κι όταν όλοι τη θεωρούν ξεγραμμένη.
Για τους 1.500 ΠΑΟΚτσήδες που ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα της Τοσκάνης, ο ΠΑΟΚ δεν είναι ποτέ ξεγραμμένος. Είναι πάθος, τρόπος ζωής. Ισως, τελικά, αυτή να είναι η μόνη εξήγηση.
Ο Δικέφαλος έμεινε ζωντανός στη Φλωρεντια, αλλά κινδυνεύει να μείνει εκτός των 32 του Γιουρόπα Λιγκ χωρίς να έχει χάσει από τη Φιορεντίνα και έχοντας πετύχει δύο «δίπλα» στον όμιλο. Για όλα αυτά, όμως, έγινες ΠΑΟΚ…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
