Η Εθνική επιστρέφει στο παρελθόν της

Είναι αμέτρητα τα οφέλη της Εθνικής ομάδας από μια ισοπαλία, της Κυριακής, με τη Βοσνία. Πολύ περισσότερα συγκριτικά με τα επιμέρους οφέλη που είχε από τα προηγούμενα τρία νικηφόρα επίσημα παιχνίδια της στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018. Προκειμένου να μη χαθούμε σε αυτή την καταμέτρηση, θα τα αναφέρω περίπου τηλεγραφικά.

Η Εθνική χτίζει χαρακτήρα: σε ένα ματς που δεν ήταν καλή, και δεν είχε αποτελεσματικό σχέδιο, κατάφερε να απαντήσει στην δοκιμασία που της έβαλε το βοσνιακό γκολ, να γίνει πιο μαχητική στο β' ημίχρονο και να επιστρέψει στο ματς. Δεν θα κάναμε την ίδια κουβέντα αν δεν είχε ευστοχήσει με τη σουτάρα του ο Γιώργος Τζαβέλλας, και γι' αυτό, πιο σωστά, επαναδιατυπώνω: χάρη στο “τρίποντο” γκολ του Τζαβέλλα, η Εθνική του Σκίμπε συνεχίζει να χτίζει χαρακτήρα.

Αυτοπεποίθηση και πίστη: Τα κερδίζει μια ομάδα που καταφέρνει να σώσει στο τελευταίο δευτερόλεπτο μια χαμένη παρτίδα που θα της έκανε μεγάλη ζημιά. Τέτοιες παραστάσεις είναι ιδανικές για να διαμορφώνουν την νοοτροπία των μελών της Εθνικής.

Ομαδικό πνεύμα: Η Εθνική είχε αρχίσει να το χάνει το καλοκαίρι του 2014, στην προετοιμασία της για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αρχισε να το ξαναβρίσκει δύο χρόνια μετά, στην θερινή περιοδεία στην Αυστραλία. Ολοι ανησυχούσαμε για το ενδεχόμενο να χαθεί και να διαλυθεί το ομαδικό πνεύμα στην πρώτη “στραβή”. Χθες, που το ματς στράβωσε και μάλιστα για πολλή ώρα, οι ποδοσφαιριστές έδειξαν ότι σοβαρολογούν: βάζουν τα “εγώ” κάτω από την ομάδα. Τρανή απόδειξη η συμπεριφορά του Μανιάτη από τον πάγκο στην τελευταία φάση, οι παροτρύνσεις προς τον Τζαβέλλα να ανέβει στην αντίπαλη περιοχή και οι πανηγυρισμοί των δύο “πρώην τσακωμένων” στη λήξη.

Εμπιστοσύνη στον προπονητή: Αν κάτι καλό έχει δείξει μέχρι εδώ στην Εθνική ο Μίκαελ Σκίμπε, είναι ικανότητα στην ζωντανή ανάγνωση του παιχνιδιού, κατά την εξέλιξή του. Κοουτσάρει καλά ο Γερμανός μέχρι εδώ. Και χθες, στο πιο κρίσιμο ματς, είχε το καθαρό κεφάλι για να διαβάσει τα λάθη στην κακή προσέγγιση που έκανε στο πρώτο κομμάτι του παιχνιδιού, να αλλάξει στρατηγική πιέζοντας πιο ψηλά στο τερέν την Βοσνία προκειμένου να μην της επιτρέψει άλλο το άνετο παιχνίδι κατοχής που έκανε για περίπου 35' λεπτά και να ισορροπήσει το ματς. Οι ποδοσφαιριστές τα είδαν και τα κατάλαβαν αυτά. Οπως κατάλαβαν ότι ξεκίνησαν λάθος, κατάλαβαν και ότι ο προπονητής “στροφάρει” και διορθώνει τα λάθη του. Και φυσικά τον είδαν στα τελευταία δευτερόλεπτα να έχει καθαρό μυαλό αλλά και πίστη ότι έχει νόημα να συνεχίσει η Εθνική να προκαλεί την τύχη της, να αλλάζει εκτελεστή στο πλάγιο άουτ και να ζητά επίμονα από τον Τζαβέλλα να φύγει από την άμυνα και να βρεθεί κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Οχι, οι ποδοσφαιριστές δεν θα πιστέψουν μετά από αυτό ότι δουλεύουν με την γερμανική έκδοση του Πεπ Γκουαρδιόλα, αλλά θα συνεχίσουν να βρίσκουν νόημα να ακολουθούν τις εντολές του και να εκτελούν τα σχέδιά του.

Εφερε την Βοσνία στα μέτρα της: Λόγω της αφέλειάς της, η Βοσνία δεν σκότωσε την Ελλάδα στο διάστημα 15'-33', όταν είχε πέντε κλασσικές ευκαιρίες χάρη στην υπεροχή της. Αυτό το λάθος η Βοσνία μπορεί να το πληρώσει πολύ ακριβά, δηλαδή μπορεί να της κοστίσει την θέση στα μπαράζ για το Μουντιάλ, διότι οι Ελληνες επέστρεψαν, “ξεφοβήθηκαν”, ξεθάρρεψαν, και τελικώς κράτησαν περισσότερο την μπάλα στο β' ημίχρονο, έφτιαξαν αρκετές ευκαιρίες και, τελικώς, πανηγύρισαν.

Μέχρι την διακοπή του 32'ου λεπτού, η κατοχή της μπάλας ήταν 27%-73% για τη Βοσνία. Η υπεροχή της από το 12' μέχρι το 32' ήταν ισοπεδωτική. Το ημίχρονο τη βρήκε να έχει βάλει περισσότερη σκληράδα στο ματς (6 φάουλ η Ελλάδα, 8 η Βοσνία), να έχει αλλάξει πολύ περισσότερες πάσες (121 η Ελλάδα, 216 η Βοσνία), να έχει κάνει τετραπλάσιες ευκαιρίες (2 η Ελλάδα, 8 η Βοσνία).

Πώς την “πατούσε” μέχρι εκεί η Ελλάδα; Ο Μπαζάρεβιτς έφερνε τον Πιάνιτς κάτω από τη σέντρα για να παίρνει την πάσα από τους στόπερ και τους μπακ. Ο Σάμαρης και ο Μανιάτης ανέβαιναν για να τον εμποδίσουν, η απόσταση μεσαίας – αμυντικής γραμμής γινόταν χαοτική, οι Βόσνιοι έμπαιναν ανάμεσα στις γραμμές, το κακό γινόταν. Ο Σκίμπε άργησε να αντιδράσει, και αν ο Τζέκο ήταν εύστοχος ο Γερμανός θα είχε πληρώσει πολύ ακριβά την αδράνειά του. Η αποτελεσματική θεραπεία του προβλήματος από το 35' και μετά όμως χάρη στην πιεστική και συχνά επιθετική άμυνα που αποφάσισε να παίξει η Ελλάδα, ανεβάζοντας τις γραμμές της ψηλότερα, έδειξαν στον προπονητή αλλά και τους ποδοσφαιριστές ότι μπορούν να παίξουν ένα ίσο παιχνίδι απέναντι στους Βόσνιους. Η λήξη του ματς βρήκε την κατοχή της μπάλας πιο μοιρασμένη (45%-55%), την Ελλάδα να έχει αλλάξει περισσότερες πάσες στο β' ημίχρονο (153-139) και να έχει φτιάξει (στο β') μεγαλύτερο αριθμό ευκαιριών (6-3). Οι στατιστικές επιδόσεις ήρθαν να τεκμηριώσουν αυτό που όλοι βλέπαμε, αυτό που έκανε το κοινό του Καραϊσκάκη πιο θερμό και υποστηρικτικό απέναντι στην Εθνική: η Ελλάδα προσπάθησε να παίξει, να κρατήσει τη μπάλα, να επιτεθεί, να βάλει κι εκείνη σκληράδα και ένταση στα μαρκαρίσματά της, ακόμη και να κλωτσήσει όσο κλωτσούσε η Βοσνία. Και επειδή κατάφερε να επιστρέψει στο ματς, δημιούργησε μια συνταγή ενόψει της 9ης Ιουνίου 2017 στη Ζένιτσα, όταν θα παίξει το β' ημίχρονο αυτού του “τελικού 2ης θέσης”.

Ξαναζέστανε τον κόσμο της: Συνέβη χθες να βρεθούν περισσότεροι από 20 χιλιάδες άνθρωποι στο Καραϊσκάκη, επειδή η Εθνική με τις νίκες της και το όνομα του αντιπάλου τους έψησε να “γυρίσουν”. Κι είναι ευτύχημα που σε ένα κακό της παιχνίδι, η Εθνική τους έψησε με την προσπάθεια που κατέβαλε στο β' ημίχρονο και με το σαν buzzer beater γκολ του Τζαβέλλα. Αυτό η Εθνική μπορεί να το ξαναβρεί μπροστά της, με την καλή έννοια. Αν την δουν να παλεύει σε Βέλγιο (τον Μάρτιο) και Βοσνία (τον Ιούνιο), οι Ελληνες θα ξαναβρούν νόημα να σπεύσουν για να την συναντήσουν στο επόμενο εντός έδρας επίσημο παιχνίδι, τον Αύγουστο απέναντι στην Εσθονία.

Πατάει στο έδαφος: Για ακόμη μια φορά η λήξη του παιχνιδιού βρήκε τους ποδοσφαιριστές προσγειωμένους, συνειδητοποιημένους και ταπεινούς. Στην πλειονότητά τους με τον δημόσιο λόγο τους αναγνώρισαν την υπεροχή της Βοσνίας μέχρι το 35', ανέλαβαν το μέρος της ευθύνης τους για το νωθρό ξεκίνημα, κατάλαβαν ότι πήγαν να χάσουν το ματς, υπογράμμισαν την ανάγκη να διατηρήσουν το ομαδικό πνεύμα, και έμειναν μακριά από τις “τι έχουν τώρα να πουν αυτοί που έλεγαν...”, δηλαδή έδειξαν ότι δεν κυνηγούν φαντάσματα. Ολα αυτά, τα οποία η Εθνική τα παρουσιάζει με συνέπεια από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, είναι σημάδια αλλαγής νοοτροπίας. Η Εθνική μοιάζει να επιστρέφει, με την καλή έννοια, στο παρελθόν της.

Τα ανησυχητικά & τα κακά μαντάτα

Προβληματικό αρχικό σχέδιο: Ηταν η πρώτη φορά που παρουσίασε τέτοιο ο Σκίμπε, και το κακό είναι ότι αυτό συνέβη στο πρώτο πολύ απαιτητικό παιχνίδι της σειράς. Κι είναι ανησυχητικό αυτό ενόψει των δύο επόμενων αγώνων, που έχουν ακόμη μεγαλύτερο συντελεστή δυσκολίας. Αν η Ελλάδα καθυστερήσει να μπει στον ρυθμό και στις απαιτήσεις του παιχνιδιού, η 25η Μαρτίου 2017 θα εξελιχθεί σε μια ημέρα που θα θέλουμε να ξεχάσουμε. Διότι το Βέλγιο δεν έχει την επιθετική/εκτελεστική αφέλεια της Βοσνίας, όπως δείχνει το χθεσινό 8-1 επί της Εσθονίας.

Οι παίκτες χωρίς μεγάλο συλλογικό χρόνο συμμετοχής: Ο Σκίμπε πήγε να πληρώσει ακριβά αυτή την επιλογή. Ηταν ορατό στο παιχνίδι του Παπαδόπουλου, του Μανιάτη, ακόμη και του Σάμαρη ότι ήταν επηρεασμένοι από την έλλειψη αγωνιστικού χρόνου. Ο Γερμανός προφανώς το έβαλε αυτό στη ζυγαριά, αλλά βάρυνε περισσότερο η άλλη πλευρά: η προσπάθεια να μετατρέψει ένα σύνολο σε ομάδα. Αν όμως στα επόμενα δύο παιχνίδια επανεμφανίσει τέτοιο σύμπτωμα η Εθνική, το λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Στις έδρες των δύο καλύτερων άλλων ομάδων του ομίλου, νεκρά διαστήματα σαν το χθεσινό 15'-35' μπορεί να αποδειχθούν καταδικαστικά.

Το εμετικό πανό για την Σρεμπρένιτσα: Αν υπήρχε διοίκηση με όραμα στην ΕΠΟ, οι κερκίδες θα είχαν καθαρίσει από αυτούς που τις βρωμίζουν με τη συμπεριφορά τους σχεδόν σε κάθε παιχνίδι της Εθνικής. Οσο δεν υπάρχει τέτοια διοίκηση, θα ζούμε μόνο με ευχολόγια.

Η “βεντέτα” με τους Βόσνιους: Ολα αυτά τα “ανυπομονώ για τη ρεβάνς στην κόλαση της Ζένιτσα” που ξεστομίζουν οι ποδοσφαιριστές της Βοσνίας είναι άκρως ανησυχητικά, διότι οι οπαδοί είναι πιο θερμοκέφαλοι από τους ποδοσφαιριστές. Βεβαίως εδώ υπάρχει κι ένα σημείο – πηγή αισιοδοξίας: αν η Ελλάδα αντέξει, θα προκαλέσει εκνευρισμό σε μια ομάδα που δεν ξέρει, διαχρονικά, να τον διαχειρίζεται. Ο Ιούνιος όμως είναι ακόμη μακριά.

Επιστροφή στην κανονικότητα

Το αντιλαμβανόμουν ως απόλυτη προτεραιότητα, ως το μόνο κύριο ζητούμενο. Ναι, η Εθνική δεν έθελξε με την ποιότητα του ποδοσφαίρου της. Ομως δεν πρέπει να μπερδευόμαστε. Δεν γίνεται να συγκρίνουμε τη σημερινή ομάδα με την Εθνική του Μουντιάλ 2014. Το δίκαιο για τον Σκίμπε είναι να συγκρίνουμε την δική του έκδοση με αυτή που παρέλαβε. Και επειδή παρέλαβε την χειρότερη, σε εικόνα και αποτελέσματα, Εθνική της 15ετίας, το σύνολο που έχανε από τα Φερόε, είναι καλό να πατάμε στο έδαφος και να μη ζούμε με ψευδαισθήσεις. Ναι, ακόμη δεν είμαστε φαβορί για την 2η θέση και τα μπαράζ του Μουντιάλ. Ομως τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του 2017 θα είμαστε πολύ μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης. Και αυτό είναι ένα καθαρό σημάδι προόδου, ένα καθαρό σημάδι επιστροφής στην κανονικότητα για την Εθνική.