Μεγάλες προσωπικότητες του αθλήματος αλλά και του αθλητισμού γενικότερα, έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση, μίλησαν για τον «δικό» τους Μαστρανδρέα, θυμήθηκαν ιστορίες και συνεχάρησαν την Ομοσπονδία για την ιδέα και την αδερφή του Μαστρανδρέα για τη δωρεά.

Ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ, Αχιλλέας Μαυρομάτης προλόγισε την εκδήλωση λέγοντας: «Όταν πριν από ενάμιση χρόνο αναλάβαμε τη διοίκηση, ένα από τα πρώτα πράγματα που θέλαμε ήταν να τιμήσουμε τον Μιχάλη Μαστρανδρέα. Επικοινώνησα λοιπόν με την αδερφή του Έμιλι και η ίδια μας πρότεινε να προσφέρει το προσωπικό του αρχείο. Λόγω δυσκολιών πέρυσι δεν έγινε η εκδήλωση και έτσι την υλοποιήσαμε φέτος.

Εγώ δεν είχα την τύχη να συνυπάρξω με τον Μιχάλη Μαστρανδρέα στην Ομοσπονδία καθώς όταν πήγα εγώ εκείνος αποχωρούσε. Τον γνώρισα όμως ως παράγοντας του Πειραματικού όταν είχα την τιμή να μου δώσει το έπαθλο ανόδου στη Β΄ εθνική. Σήμερα έχω να πω ότι επί των ημερών του το ελληνικό βόλεϊ βγήκε εκτός συνόρων και πως ακόμα και τώρα ενώνει πολλές γενιές.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω από την καρδιά μου την Έμιλι για την χειρονομία και ευχαριστώ και τον ίδιο τον Μιχάλη Μαστρανδρέα για όσα πρόσφερε στο βόλεϊ. Είμαι σίγουρος ότι από κάπου εκεί ψηλά μας βλέπει και χαίρεται...».

Ο πρόεδρος της ΕΟΕ, Σπύρος Καπράλος, που ως αθλητής του πόλο είχε γνωρίσει τον Μιχάλη Μαστρανδρέα, δήλωσε: «Τιμάμε τον άνθρωπο που για μισό αιώνα ενέπνευσε γενιές αθλητών και παραγόντων και πρόσφερε τα μέγιστα από κάθε θέση. Είναι τόσα πολλά που έχουμε να θυμηθούμε από τον Μάικ. Ήταν άψογη η ηγεσία του ως αρχηγός αποστολής στου Μεσογειακούς Αγώνες της Καζαμπλάνκα το 1983, αλλά και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984.

Εγώ τότε αθλητής του πόλο και θυμάμαι ότι μας έδινε λύσεις σε όλα μας τα προβλήματα. Βέβαια είχε παράπονο που το πόλο ήταν στους Ολυμπιακούς και το βόλεϊ δεν τα είχε καταφέρει. Ο Μάικ ξεχώριζε πρώτα από όλα για το ήθος του. Περισσότερο παρά ποτέ, σήμερα είναι πολύτιμη η παρακαταθήκη που μας άφησε».

Η Φάνη Πάλλη - Πετραλιά που είναι σημαίνων μέλος του Διεθνούς Ολυμπιακού Κινήματος, με δράση στην προώθηση των Ολυμπιακών ιδεών και αξιών, ανέφερε: «Η σημερινή ημέρα δίνει ευκαιρία γιατί υπάρχουν πολλά αρχεία προσωπικοτήτων που πέρασαν από τον αθλητισμό και δεν πρέπει να πάνε χαμένα. Το να θυμόμαστε ανθρώπους όπως ο Μαστρανδρέας, δεν είναι απλά μια τιμητική πράξη. Στις μέρες μας είναι μια παρηγοριά, μια ενθάρρυνση για το μέλλον.

Όταν με προσκάλεσαν στην εκδήλωση προσπαθούσα να θυμηθώ από πότε γνωρίζω τον Μιχάλη Μαστρανδρέα. Τελικά κατάλαβα πως τον ήξερα από πάντα, από τον καιρό που γεννήθηκα. Στη μεγάλη οικογένεια του αθλητισμού, που εγώ ήμουν με τον πατέρα μου, ο Μαστρανδρέας ήταν παντού.

Ως υφυπουργός αθλητισμού το 1990 κληθήκαμε να διοργανώσουμε μαζί τους Μεσογειακούς Αγώνες του 1991. Και εκείνοι οι Αγώνες ήταν ιδιαίτερα σημαντικοί. Έγιναν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες λόγω του πολέμου στον Κόλπο. Κάναμε όμως τους καλύτερους Μεσογειακούς και έχει τιμηθεί η χώρα μας με βραβείο της γαλλικής Ακαδημίας. Και πάνω από όλα οι Μεσογειακοί του ‘91 ήταν εκείνοι που αναβάθμισαν τον θεσμό των Αγώνων, που έφθινε εκείνη την εποχή.

Υπήρξε πολύτιμη η συνεργασία και η προσφορά του Μιχάλη Μαστρανδρέα. Ήταν ένας ευπατρίδης και δεν περίμενε τον αθλητισμό να του δώσει καταξίωση. Το δικό του κοινωνικό στάτους, οι δυνατότητές του και το πάθος του έδιναν στον αθλητισμό το γόητρο σε μια Ελλάδα που τότε ξεκινούσε τον αθλητισμό.

Πάντα ντυμένος στην τρίχα, ήταν πραγματικός τζέντλεμαν και αποτέλεσε χαρακτηριστική φιγούρα στον διεθνή χώρο. Εκείνος και ο Ακόστα. Τους θυμούνται όλοι. Ήταν από τους λίγους που πράγματι η οικογένειά του ήταν το βόλεϊ. Όλα τα παιδιά ήταν δικά του παιδιά. Θυμάμαι ήταν εκείνος που έφερε τους πρώτους ξένους προπονητές στο βόλεϊ. Το ελληνικό βόλεϊ χρωστάει πάρα πολλά στον Μιχάλη Μαστρανδρέα.

Τελευταία συνεργαστήκαμε με την ομοσπονδία και στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ξέρω πως το βόλεϊ έχει πολύ μέλλον στον τόπο μας. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον ελληνικό αθλητισμό να χαθεί. Έχει ιστορία μπορεί να έχει και μέλλον».

Ο Λάμπης Νικολάου, μέλος της ΔΟΕ, δήλωσε: «Ο άνθρωπος πεθαίνει όταν πεθάνουν όλοι αυτοί που τον αγαπούσαν. Όταν φεύγει κανείς αφήνει μία πικρία. Μετά μένει μια γλυκιά ανάμνηση. Αγαπούσα πολύ τον Μάικ. Το 1985 στα καλά καθούμενα όταν ψηφίζαμε για πρόεδρο στην επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων ο Μάικ πρότεινε εμένα.

Επίσης, όταν στη Ρώμη έθεσα για πρώτη φορά υποψηφιότητα για μέλος εκτελεστικής επιτροπής, με γνώρισε παντού. Μου είχε πει λοιπόν να ψηφίσω μόνο τον Τούρκο, Σινάν Ερντέν, που είναι φίλος μου, και τον εαυτό μου. Εγώ του είπα πως θα ψήφιζα και τον Νορβηγό γιατί θα έκανε και αυτός το ίδιο. Μην πιστεύεις κανέναν, μου είχε απαντήσει. Και τελικά βγήκε ο Σκάσε με τις ψήφους τις δικές μας.

Επίσης δεν λογάριαζε τα λεφτά. Ήταν κύριος. Τζέντλεμαν. Μας λείπει. Αγαπούσε φοβερά τις αδερφές του τον είχαν πάντα στην πένα. Ευχαριστήσω την αδερφή του που αποφάσισε να δώσει το αρχείο και την ΕΟΠΕ που οργάνωσε την εκδήλωση για να θυμηθούμε τον Μιχαλάκη μας».

Ο πρώην πρόεδρος της ΕΟΠΕ και στενός συνεργάτης του Μιχάλη Μαστρανδρέα, Θανάσης Μπελιγράτης, είπε: «Σήμερα είναι εδώ όλοι οι εκπρόσωποι του βόλεϊ. Συνεργάτες του Μάικ, παλιοί αθλητές, προπονητές, διαιτητές. Όλοι ήρθαν να τον τιμήσουν. Μετά την μεταπολίτευση ανέλαβε την προεδρία κι εγώ ήμουν άμεσος συνεργάτης του. Ήταν Δύσκολα χρόνια, αλλά η διοίκηση είχε μια αγάπη. Και αν αγαπάς κάτι με πάθος, τα προβλήματα λύνονται.

Να ευχαριστήσω την κυρία Μαστρανδρέα και να συγχαρώ την ομοσπονδία που διοργάνωσε την εκδήλωση. Είμαι σίγουρος πως αυτό το αρχείο θα είναι προσβάσιμο σε όλο τον κόσμο για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Ο αθλητισμός είναι μέγα γεγονός. Είναι χαρές, λύπες, νίκες και αποτυχίες. Αυτή η σύνθεση δίνει το μεγαλείο του αθλητισμού. Μην κάνουμε πίσω, με αγάπη και μεράκι θα ξεπεράσουμε προβλήματα, που ίσως είναι ακόμα δυσκολότερα στο μέλλον. Αλλά δεν είναι μόνο το οικονομικό, είναι αγάπη, πάθος και λατρεία.

Θυμάμαι μια κουβέντα που είχε πει σε έναν υπουργό παλιά: «Εάν ήθελες να αμείψεις τους ανθρώπους που ανιδιοτελώς καταβάλλουν προσπάθεια και χρήματα, δεν σε έφτανε ο προϋπολογισμός της χώρας». Σήμερα είμαι ίμαι σίγουρος ότι θα χαίρεται που οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του τον τίμησαν».

Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, γενικός γραμματέας της ομοσπονδίας της Σερβίας και μέλος επιτροπών της CEV και της FIVB σημείωσε: «Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που είμαι σήμερα εδώ. Όλοι οι άνθρωποι μιλήσανε με την καρδιά τους όπως περίμενα, γνωρίζοντας τους Έλληνες. Εγώ γνώριζα λιγότερο από όλους σας τον κύριο Μαστρανδρέα, αλλά ήταν σαν πατέρας μου. Εμάς τους Σέρβους μας βοήθησε στη δυσκολότερη στιγμή.

Όταν η χώρα μας βομβαρδιζόταν και υπήρχε το αθλητικό εμπάργκο, το 1994 ήμασταν εδώ στην Αθήνα για ένα συνέδριο της FIVB. Τότε λοιπόν αποφάσισαν να άρουν το εμπάργκο για τον σέρβικο αθλητισμό, αλλά οι προκριματικοί αγώνες για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1995 είχαν αρχίσει.

Ο κύριος Μαστρανδρέας ήταν τότε πολύ θυμωμένος που τιμωρούσαν τους αθλητές και τα νέα παιδιά. Με δική του επιμονή η Σερβία μπήκε στους προκριματικούς αγώνες και έκτοτε στέλναμε κάθε χρόνο συγχαρητήρια τηλεγραφήματα και ευχαριστίες για το μετάλλιο που κερδίσαμε.

Μας απαντούσε λοιπόν πως «εγώ δεν κέρδισα τίποτα» κι εμείς του λέγαμε πως κάθε δικό μας μετάλλιο είναι και δικό του. Αν δεν ήταν ο κύριος Μαστρανδρέας το σέρβικο βόλεϊ δεν θα ήταν σε αυτό το επίπεδο. Ίσως και να μην υπήρχε. Ο Μιχάλης Μαστρανδρέας δεν είναι εδώ σήμερα αλλά είναι παρών στο μυαλό και την καρδιά μας».

Ο πρόεδρος του ΠΣΑΤ, Παύλος Γερακάρης είπε: «Θέλω να συγχαρώ την Έμιλι για την ανεκτίμητη προσφορά του Μάικ στην ιστορία του αθλητισμού. Στο ισόγειο της Μητροπόλεως είχε το εστιατόριο Αμέρικα και καθημερινά όλοι οι άνθρωποι του βόλεϊ περνούσαμε από εκεί και ακούγαμε ιστορίες από την περιπετειώδη ζωή που είχε από το Σουέζ μέχρι να γίνει πρόεδρος της ΕΟΠΕ. Είναι ένα πραγματικό παραμύθι που θα μπορούσε να γίνει ταινία.

Έζησα μαζί του μια συγκλονιστική εμπειρία στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων στη Σεούλ όταν περιγράφαμε τον τελικό μεταξύ Περού και Σοβιετικής Ένωσης. Τεσσερισίμιση ώρες μετάδοσης και έμεινε δίπλα μου συνέχεια. Εγώ τότε υποστήριζα πως θα κερδίσει το Περού γιατί είχαν πάθος κι εκείνος έλεγε πως θα κερδίσουν οι Σοβιετικές γιατί είχαν καλύτερα στατιστικά. Στο τέλος νίκησε το Περού και μου είπε: «Έχεις δίκιο, δεν κερδίζει η στατιστική, κερδίζει η ανθρώπινη ψυχή».

Εκ μέρους της ομάδας του ’87 που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ο νυν πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Δημήτρης Γόντικας θυμήθηκε... «Σε διάφορες στιγμές της αθλητικής και επαγγελματικής μου καριέρας μου έδινε συμβουλές και κατευθύνσεις. Σε κάτι αγώνες με την εθνική εφήβων το 1978 στην Άγκυρα υπήρχε ένα θέμα για το πώς θα συμπεριφερθούμε στον κόσμο στις κερκίδες. Μου είπε λοιπόν, πάρε τον Στέλιο Καζάζη, μιλήστε με όλα τα παιδιά και αποφασίστε τι θέλετε να είστε. Πρεσβευτές της Ελλάδας ή κάτι άλλο; Εσείς διαλέξτε.

Επίσης, στη Γάνδη, μετά το χάλκινο μετάλλιο και ενώ ήμασταν σε έναν πανζουρλισμό στα αποδυτήρια, ήρθε και έκατσε πλάι μου. Τον είδα σκεφτικό και μου λέει… ‘’Σε τι μπελά μπήκαμε... Τώρα με βάση αυτό πρέπει να χτίσουμε, να το διαχειριστούμε και να κάνουμε το κάτι παραπάνω’’. Εμείς από τη χαρά μας δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε ούτε το αύριο και εκείνος έκανε τέτοιες σκέψεις.

Επίσης, όταν διοργανώσαμε το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1994 και ήμουν στο τρέξιμο η συμβουλή που μου έδωσε ήταν: ‘’κάντο όπως νομίζεις και όσο καλύτερα μπορείς και μην σε νοιάζει’’. Και αυτή η συμβουλή αποδείχθηκε πολύτιμη σε όλη μου τη ζωή. Κλείνοντας θέλω να προσθέσω πως ο άνθρωπος χάνεται όταν χαθούν οι αναμνήσεις του. Ο Μαστρανδρέας λοιπόν θα μείνει παντοτινός».

Ο Νίκος Αντωνιάδης, παλιός αθλητής, πήρε τον λόγο και είπε: «Ευχαριστώ όσους υλοποίησαν αυτή την ιδέα. Ο Μιχάλης Μαστρανδρέας υπήρξε για μένα περισσότερο και από βιολογικός πατέρας. Ήταν ειλικρινής, πράος, ένας πραγματικός ήλιος για όλους. Ο αείμνηστος Μάικ ήταν ενωτικός και στον δρόμο που χάραξε ορκίζομαι να συμμετέχω κι εγώ σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Επίσης προτείνω να δώσουμε το όνομά του σε κάποιο από τα κλειστά γυμναστήρια του τόπου μας».

Ο Ιάσων Πλατσής, παλιός διαιτητής, ανέφερε: «Ο Μάικ εκτός των άλλων βοήθησε να φτιάξουμε και τον σύλλογο παλαιμάχων του βόλεϊ. Ο Μάικ έκανε αγαθοεργίες, ήταν πάντα κοντά σε όλους, ψυχικά και υλικά. Σε όλους έδινε λεφτά, μέχρι που δανειζόταν από τράπεζες για να χαρίζει χρήματα σε αθλητές.

Ήταν μεγάλη ψυχή. Με δικά του λεφτά έγινε η ΟΔΒΕ, ο ΣΥΔΠΕΔΑΠ, με δικά του λεφτά ανεξαρτητοποιήθηκε η διαιτησία. Πίστευε ότι κάθε κλάδος έπρεπε να έχει το δικό του σπίτι. Ο Μάικ με τις ιδέες και τις λύσεις του ήταν από τους πρωτεργάτες του ελληνικού βόλεϊ. Με αγάπη θα θυμόμαστε πάντα αυτόν τον άγιο άνθρωπο».

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αιγυπτιωτών Ελλήνων Απόστολος Τζιτζέ δήλωσε: «Ήμασταν συμπατριώτες από την Αίγυπτο, συμπατριώτες από την Κάσσο. Μαζί πρωτοστατήσαμε για την οργάνωση του συλλόγου Ελλήνων Αιγυπτιωτών. Σήμερα ακόμη συνεχίζουμε αυτές τις προσπάθειες. Για εμάς ο Μάικ ήταν ένας πρέσβης. Έδωσε και την ψυχή του στον αθλητισμό και με οτιδήποτε καταπιάστηκε. Τον ευχαριστούμε για όλα όσα μας άφησε».

Αφού διαβάστηκαν οι χαιρετισμοί των Αντρέ Μέγερ, Θεοφάνη Τσιόκρη, Ελένης Ζέτου και Ανδρέα Σταύρου, η αδερφή του Μιχάλη Μαστρανδρέα, Έμιλι πήρε τον λόγο λέγοντας: «Ευχαριστώ για την τιμή που κάνετε στον αδερφό μου. Όλοι σας έχετε γνωρίσει την ανθρώπινη ζεστασιά του. Σας διαβεβαιώνω για το ενδιαφέρον του για καθέναν από εσάς και ιδίως για παιδιά. Το βόλεϊ ήταν το καθημερινό βίωμα του Μάικ».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την Έμιλι Μαστρανδρέα να παραδίδει στον Αχιλλέα Μαυρομάτη μία από τις πολλές τιμητικές πλακέτες που έλαβε στην καριέρα του ο Μιχάλης Μαστρανδρέας, ενώ η ΕΟΠΕ με τον πρόεδρό της τίμησε την Έμιλι Μαστρανδρέα για την προσφορά της.