Η Υπηρέτρια

Σε μια απομονωμένη έπαυλη της υπο γιαπωνέζικης κατοχής Κορέας του ’30, ζει μια νεαρή πλούσια κληρονόμος με τον αυστηρό θείο της, συλλέκτη σπάνιων ερωτικών βιβλίων, ο οποίος θέλει να την παντρευτεί για να καρπωθεί την περιουσία της. Τις ίδιες ακριβώς βλέψεις έχει νεαρός παραχαράκτης, ο οποίος στέλνει μια συνεργό του καμαριέρα, στην υπηρεσία της νεαρής αριστοκράτισσας, με σκοπό να την επηρεάσει και να την κάνει να τον ερωτευτεί.

Όπως μας έχει αποδείξει κι ο παμέγιστος Χίτσκοκ, ακόμη και το τελειότερο σχέδιο έχει το αδύναμο σημείο του. Ο Park Chan-wook κρατιέται από αυτή την αρχή και με αρωγό του ένα σύγχρονο (η Sarah Waters έγραψε το «Fingersmith» το 2002) μυθιστόρημα, μεταφέρει την προβληματική του από τη βικτοριανή Αγγλία στην υπό γιαπωνέζικη κατοχή Κορέα του 1930. Ο κορεάτης σκηνοθέτης πέραν αυτής της βασικής αλλαγής, κρατάει τα χαρακτηριστικά του βιβλίου σε απόλυτη εναρμόνιση με το φιλμ. Χωρισμένο σε τρία μέρη και με την κεντρική ιστορία ειδομένη από τη διαφορετική ματιά των τριών πρωταγωνιστών, το έργο είναι μια ντελιριακή, γεμάτη ανατροπές, ευφάνταστη και....σέξι παραβολή για την Κορέα, τη θέση της γυναίκας σε αυτήν και τους ανδροκρατούμενους μηχανισμούς εξουσίας. Με λυρικά διαλλείματα, εικαστικά παρεμβάσεις και αισθησιασμό που ξεχειλίζει από κάθε πλάνο (οι δυνατές ερωτικές σκηνές είναι σκοπίμως δοσμένες με χιουμοριστικό, γκροτέσκο αλλά ενίοτε και τρυφερό τρόπο) η «Υπηρέτρια» είναι ένα πραγματικά σημαντικό φιλμ που ήταν υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στις φετινές Κάνες.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης

Πηγή: monopoli.gr