Παρθένος (όχι πια) ετών 28 στο Terra Vibe (pics)
Ντρέπομαι που το λέω αλλά είναι η αλήθεια: Εφτασα 28 ετών και μέχρι την 4η Ιουλίου του 2015 στη Μαλακάσα είχα πάει μόνο σε κάτι κατασκηνώσεις για τουρνουά με την Προοδευτική. Πάντα, όλο και κάτι θα συνέβαινε κι η επίσκεψή μου στο Terra Vibe... χαλούσε. Είτε θα με «πουλούσε» η παρέα μου, είτε θα είχα άδεια, είτε δεν θα με έψηνε τόσο πολύ (δεν είμαι και τρελός φαν), θα ακύρωνε τις σκέψεις μου να πάω σε κάποιο Rock wave Festival.
Τέλος πάντων, φέτος τίποτα δεν στάθηκε ικανό να με κάνει να περάσω το βράδυ μου οπουδήποτε αλλού, εκτός από εκείνο το μέρος στην 20ή επέτειό του. Η παρουσία, πρωτίστως των Prodigy και μετέπειτα των Judas Priest με είχε πωρώσει και όπως και να 'χει δεν ήθελε να.. φύγει το ευρώ και να μην είχα πάει - και τα κατάφερα.
Φτάνοντας λίγο μετά τις 17:30 και ενώ είχαμε παρκάρει εντελώς όπου να 'ναι, μπήκαμε στον χώρο, πίνοντας τα πρώτα 2,5 σε μπίρα σε λιγότερο από 2' που κάναμε για να φτάσουμε από το τσεκ στην είσοδο!'
Υπό τους ήχους των Rotting Christ και της φωνής του Σάκη έγινε...το βάπτισμα, με το Non Serviam να κάνει ξανά χαμό - ως είθισται. Το καλύτερο... ζέσταμα για αυτό που θα ακολουθούσε. Όντας ολίγον άσχετος γενικώς από μουσική γούσταρα πολύ - και γω και κι ο Γιώργος κι ο Νίκος κι ο Βαγγέλης κι ο Αρης (πολύ πιο σχετικοί αυτοί από μένα) με το «καλημέρα».
Ακολούθησαν οι Black Rebel Motorcycle Club. Πρώτη φορά τους άκουσα από κοντά και ήταν πολύ καλύτεροι απ' όσο περίμενα. Τουλάχιστον στα 4-5 τραγούδια που πρόλαβα να ακούσω καθότι, έπρεπε να πάμε να στηθούμε για τους Judas Priest. Tρομερό το Beat the devils tattoo, εξαιρετικό το Let the Day Begin.
Όμως, όπως είπαμε, έπρεπε να πάμε ξανά πάνω για τους Judas. Το πανί με την επιγραφή του ονόματος του συγκροτήματος, κορύφωνε την προσμονή για να βγουν επί σκηνής. Και βγήκαν, και μαζί μ΄αυτήν την παρέα, εκατοντάδες κινητά σηκώθηκαν για να απαθανατίσουν τη στιγμή.
Εντάξει, λογικό από το 2011 είχαν να έρθουν στην χώρα μας. Ο Ρομπ Χάλφορντ, με τη φωνάρα του σε έκανε να ξεχάσεις ότι είναι 63 ετών. Ακόμη κι ο ήχος από τη μηχανή με την οποία μπήκε στη σκηνή νόμιζες ότι είναι μελωδία. Στο «Breaking the Law» κάτι μπύρες έφυγαν πάνω μας, όπως και στο Painkiller. Σιγά το νέο. Μία μπάντα που... μαγεύει τον πλανήτη πάνω από 40 χρόνια, με τους μέταλ ήχους της σε έκανε να μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο πέρα από το πως θα μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερo στο stage του Vibe. Για κάποιους πιο... ειδικούς ο ήχος δεν ήταν τόσο καλός, αλλά ελάτε τώρα. Αυτός ο τύπος, ο Χάλφορντ δεν ήθελε τίποτα άλλο παρά μόνο ένα μικρόφωνο για να σε καρφώσει πάνω του. Ακόμη και τα «γέα» που είπε σε διαφορετικούς τόνους - μέχρι και τενόρου άξιζαν τα λεφτά τους.
Η ώρα των Prodigy, όμως, έφτασε. Η ώρα να γυρίσουμε στα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου. Να θυμηθούμε, τα πρώτα CDs που αγοράσαμε, τα πορτοκαλί ή πράσινα κορδόνια που φορούσαν τότε οι νέοι και ένα σπασμένο βάζο στο πάρτι της Μπέτυς πάνω σε κάτι «ε ε ε ε ». Εδώ και 12-14 χρόνια πολλά άλλαξαν: ήρθε το iPhone στη ζωή μας, έγινε πατέρας ο Ρουβάς (πρόλαβε και δεν πλήρωσε 23% ΦΠΑ στο μαιευτήριο), ο Γεωργιάδης πήγε από τον Λ.Α.Ο.Σ στη Νέα Δημοκρατία, όπως κι ο Μαυρουδής Βορίδης... μέχρι κι οι Prodigy άλλαξαν. Έγιναν ακόμη καλύτεροι.
Αφού στηθήκαμε μπροστά μπροστά για να φάμε και καμιά αγκωνιά έτσι για το... yolo, περιμέναμε τον Κιθ Φλιντ να ανέβει στη σκηνή του Terra μαζί με τον Μάξιμ, τον Λίαμ Χάουλετ. Και ανέβηκαν. Και έγινε χαμός. Μουσικές από άλλο κόσμο, οι «Prodigy» έκαναν και πάλι το... θαύμα τους. Techno, Rock, Psycho... όλοι οι ήχοι στ' αυτιά μας από το στόμα αυτών των τύπων που μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου έπαιζαν στην Πολωνία και λίγες αργότερα ήρθαν στην χώρα μας για να μας τρελάνουν, παρουσιάζοντας το νέο τους δίσκο «The day is the enemy» και λέγοντας φυσικά τις παγκόσμιες επιτυχίες τους «Firestarter», «Breathe» και άλλα κομμάτια που μας έχουν κάνει να χτυπηθούμε. Απλά τους ευχαριστούμε, και να ξέρουν ότι τους περιμένουμε ξανά. Και τότε καμία δικαιολογία δεν θα υπάρχει για να μην βρεθούμε κάτω από τη σκηνή να τους ακούμε.
