Udo στο gazzetta.gr: «Δεν παίζει ρόλο αν είμαστε Λευκοί, Μαύροι ή Ασιάτες, πρέπει να συμβιώνουμε»

Γιάννης Κονταξής
Udo στο gazzetta.gr: «Δεν παίζει ρόλο αν είμαστε Λευκοί, Μαύροι ή Ασιάτες, πρέπει να συμβιώνουμε»
Ο θρυλικός Udo Dirkschneider φέρνει ξανά τους U.D.O. στην Ελλάδα, για να ρίξει την αυλαία της τεράστιας περιοδείας του για το νέο άλμπουμ «Steelfactory» και το Gazzetta.gr δεν έχασε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί του!

Του Γιάννη Κονταξή

Όταν πρέπει να πάρεις συνέντευξη από έναν θρύλο της metal μουσικής όπως ο Udo Dirkschneider, σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να τον ρωτήσεις σε 15' που να μην το έχει ξαναπεί στο παρελθόν. Τι θα μπορούσε να μην έχει πει ο Udo εδώ και 40 χρόνια που περιοδεύει ανά τον κόσμο είτε με τους Accept είτε με το προσωπικό του σχήμα, τους U.D.O.; Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Βασικά, ο Udo είναι ο UDO, δεν χρειάζεται πολλές και ιδιαίτερες συστάσεις.

Με ένα απλό search στο διαδίκτυο, μπορείς να δεις τον Udo να αναλύει όλα όσα συνέβησαν με τους Accept, να εξηγεί γιατί πρέπει να βρούμε τρόπο να βοηθούμε τους πρόσφυγες και όχι να κατασκευάζουμε νέα όπλα, να δίνει συνεντεύξεις μαζί με το γιο του και να εξηγεί πως τα περνούν μαζί στο tour, να αποκαλύπτει πώς ξεκίνησε να ακούει metal. Γενικά, μπορείτε να βρείτε ό,τι θέλετε! Όρεξη να ΄χετε να βλέπετε βίντεο και να διαβάζετε πολλές λέξεις. Είπαμε, 40 χρόνια στο κουρμπέτι είναι αυτά.

Επομένως, όταν φτάνει η στιγμή να μιλήσεις μαζί του, μάλλον καταλήγεις να του κάνεις ερωτήσεις που στην ουσία εκφράζεις τον θαυμασμό σου προς όσα έχει προσφέρει στη metal μουσική μέχρι σήμερα, παρά προσπαθείς να βγάλεις κάποια είδηση. Άλλωστε, εν έτει 2019, η παρουσία του Udo στα metal πράγματα παραμένει εξαιρετικά σημαντική. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει συνθέσει μερικούς από τους πιο διαχρονικούς heavy metal ύμνους, έχει γράψει στίχους για να κάνει το μυαλό μας να σκεφτεί και κάτι παραπάνω από το τρίπτυχο «sex, drugs and rock 'n' roll» και κυρίως έχει εμπνεύσει χιλιάδες ανθρώπους να ακούν και να ζουν metal. Και αυτό το κάνει ακόμα και τώρα που έφτασε 66 ετών.

Έτσι, με αφορμή τις δύο συναυλίες του σε Αθήνα (Κυριακή 31 Μαρτίου) και Θεσσαλονίκη (Σάββατο 30 Μαρτίου), το Gazzetta.gr επικοινώνησε μαζί του για μια συνέντευξη γεμάτη αποθέωση για το πρόσφατο άλμπουμ του συγκροτήματος, μηνύματα υπέρ της συνύπαρξης των ανθρώπων ανεξαρτήτως της καταγωγής τους, μικρές οικογενειακές ιστορίες και παραινέσεις προς το ελληνικό metal κοινό. Ας ακούσουμε λοιπόν τον Udo.

Γεια σου UDO! Πώς κυλούν οι τελευταίες μέρες της περιοδείας σου;

Όλα πάνε καλά, μέχρι στιγμής. Επόμενος σταθμός μας είναι το Ελσίνκι (σ.σ. Η συνέντευξη έγινε στις 19/03) και ανυπομονώ να έρθω στην Ελλάδα που θα έχει περισσότερη ζέστη.

Τι θα δούμε στη συναυλία σου; Θα έχεις εκπλήξεις για τους Έλληνες fans σου;

Ελπίζω η σκηνή να είναι μεγάλη για να χωρέσει όλο τον εξοπλισμό μας . Μέχρι στιγμής, όπου έχουμε παίξει, το κοινό ενθουσιάζεται με το show μας και το ίδιο ελπίζουμε και για το ελληνικό κοινό.

Κοιτούσα το setlist των τελευταίων σου συναυλιών και παρατήρησα ότι δεν παίζετε κανένα τραγούδι από το «Mean Machine», παρόλο που φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κυκλοφορία του. Γιατί;

Όταν φτιάχναμε το setlist για το show μας, δεν μας έμεινε καθόλου χρόνος για το «Mean Machine»! Στην προηγούμενη περιοδεία μας, παίζαμε τραγούδια από αυτόν τον δίσκο, αλλά τώρα θα παίξουμε πολλά τραγούδια από τον καινούργιο μας δίσκο και θα δείτε διαφορετικά πράγματα από εμάς. Βέβαια, θα ξαναβγούμε σύντομα σε περιοδεία και θα παίξουμε ξανά τραγούδια από το «Mean Machine», αλλά έχουμε καιρό μέχρι τότε.

Ο Rob Halford είναι σχεδόν 68 χρονών και ο Bruce Dickinson είναι σχεδόν 61 χρονών. Πέρυσι το καλοκαίρι, τους απολαύσαμε και τους δύο εδώ στην Ελλάδα, στο Rockwave Festival (θυμηθείτε τι ζήσαμε εδώ και εδώ). Εσύ είσαι σχεδόν 66 χρονών και ήρθε η σειρά σου να σε απολαύσουμε. Εδώ και 40 σχεδόν χρόνια παραμένεις, όπως και ο Rob και ο Bruce, ενεργός στη metal σκηνή περιοδεύοντας, γράφοντας τραγούδια και ροκάροντας. Πού την βρίσκεις τόση ενέργεια;

Για εμένα, όλο αυτό το πράγμα είναι διασκέδαση. Πολλοί με ρωτάνε, αν σκέφτομαι να αποσυρθώ, αλλά η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Δηλαδή, για ποιο λόγο να αποσυρθώ; Όλη μου τη ζωή ροκάρω και περνάω ωραία με αυτό. Και για όσο καιρό ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν τους δίσκους και έρχονται στις συναυλίες, δεν υπάρχει λόγος να σταματήσω.

Περιοδεύεις από το 1979! Πολλοί από όσους ερχόμαστε στις συναυλίες σου, σε βλέπουμε - λόγω ηλικίας - σαν τον «πατέρα» μας. Πόσο ωραίο είναι να βλέπεις νέους ανθρώπους να έρχονται στις συναυλίες σου και να γουστάρουν τη metal μουσική; Περίμενες πριν 40 χρόνια ότι τα συνέβαινε κάτι τέτοιο;

Την τελευταία πενταετία, όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι έρχονται στις συναυλίες μας. Ουσιαστικά, το κοινό των συναυλιών μας αποτελείται από τρεις διαφορετικές γενιές ανθρώπων. Και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον, καθώς αποδεικνύει ότι το metal δεν θα πεθάνει ποτέ.

Το «Steelfactory» είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα metal άλμπουμ της χρονιάς. Τραχύ και μελωδικό, με θαυμάσια ρεφρέν και υπέροχα riffs και ένα πραγματικά heavy εξώφυλλο. Ό,τι μας αρέσει στη μουσική σου, το ακούμε εκεί μέσα. Ακούγοντάς το, είμαι σίγουρος ότι τον χάρηκες πολύ αυτόν τον δίσκο. Οι κιθάρες είναι τρομερές, το rhythm section στιβαρό και η φωνή σου σε πολύ καλή φόρμα.

Η διαδικασία που ακολουθήσαμε για τη δημιουργία του «Steelfactory» ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι κάναμε με τα τελευταία τρία άλμπουμ. Για τρεις εβδομάδες κλειστήκαμε σε ένα στούντιο και κάναμε συνεχώς πρόβες. Τα προηγούμενα χρόνια απλώς το κάναμε μέσω Ιnternet. Για αυτό και το «Steelfactory» ηχεί πιο άμεσο, καθώς το γράψαμε όλοι μαζί, κοιτώντας ο ένας τον άλλο. Και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό. Έτσι, το αποτέλεσμα μάς ικανοποίησε όλους και το ίδιο θα κάνουμε και στον επόμενο δίσκο μας.

Παρακολουθώντας το βιντεοκλίπ του εμβληματικού «They Want War» προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα έδειχνες, αν το γυρνούσες σήμερα. Σήμερα που είμαστε μάρτυρες δύο πολύ αντιφατικών γεγονότων: Στη Δύση, τα παιδιά απασχολούνται περισσότερο με τα smartphones παρά με το παιχνίδι και στη Μέση Ανατολή βλέπαμε τον ISIS να προετοιμάζει παιδιά να βγουν στον πόλεμο. Τι συμβαίνει τελικά στην κοινωνία μας;

Η αρχική ιδέα του τραγουδιού προέκυψε όταν οι Ισραηλινοί πολεμούσαν κατά του Ιράν και του Ιράκ. Τότε, βλέπαμε πολλά παιδιά να εμπλέκονται στις εχθροπραξίες, ενώ παράλληλα, το ίδιο συνέβαινε κάποια χιλιόμετρα μακριά, στην Αφρική. Γιατί να θέλει κάποιος να το κάνει αυτό στα παιδιά; Είναι τόσο λάθος! Στο νέο μας άλμπουμ έχουμε το τραγούδι «One Heart One Soul» που πραγματεύεται πάνω κάτω το ίδιο θέμα. Ζούμε σε έναν τόσο μικρό κόσμο και επιμένουμε να πολεμάμε ο ένας τον άλλο, αντί να έρθουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο. Δεν παίζει ρόλο το αν είμαστε Λευκοί, Μαύροι ή Ασιάτες. Όλοι στην ίδια Γη κατοικούμε και το σωστό είναι να ζούμε μαζί, να συμβιώνουμε και όχι να πολεμάμε ο ένας τον άλλο. Πρέπει να σκεφτόμαστε με όρους οικουμενικούς και όχι αποκλειστικά με γνώμονα το τι είναι καλό για τη χώρα μας και μόνο. Στον σύγχρονο κόσμο, τόσα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους - ακόμα και αν μιλήσουμε αυστηρά με οικονομικούς όρους. Για παράδειγμα, δείτε τους Βρετανούς που θέλουν να βγουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να «ζήσουν» μόνοι τους. Κατά τη γνώμη μου, είναι λάθος. Είναι προτιμότερο να ζούμε όλοι μαζί, παρά χωριστά.

Το 2015, σε μία συνέντευξη σου, είχες πει ότι οι στίχοι του «Rebels of the Night» ήταν εμπνευσμένοι από τις διαδηλώσεις στην Ουκρανία, μιας και τότε περιόδευες εκεί. Δυστυχώς, οι ακροδεξιοί και οι Ναζί κέρδισαν στην Ουκρανία, ενώ πλέον βλέπουμε πως και το AfD αυξάνει τη δύναμη του στη Γερμανία και γενικά τα ακροδεξιά κόμματα αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη στην Ευρώπη. Μήπως ήρθε η ώρα να σταθούμε απέναντί τους με... One Heart One Soul;

Η μουσική i είτε metal είτε pop - δεν γνωρίζει από σύνορα και αυτό είναι πολύ καλό. Εμείς παίζουμε, όπου θέλουμε. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να τραγουδούμε για πράγματα που έχουν συγκεκριμένο νόημα και να κάνουμε τους ακροατές μας να σκεφτούν διαφορετικά. Αυτό είναι εξίσου σημαντικό με το να έρχονται στις συναυλίες μας και να περνούν καλά. Σίγουρα σε κάποιες χώρες υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα και χαίρομαι που εμείς με τη μουσική μας μπορούμε για ένα δίωρο να κάνουμε τους οπαδούς μας να τα ξεχάσουν.

Θα ήθελα τώρα να σου κάνω μια πιο προσωπική ερώτηση. Το metal είναι μία μουσική που κάνει τα παιδιά να «επαναστατούν», να σκέφτονται διαφορετικά. Συνήθως, οι γονείς δεν χαίρονται ιδιαίτερα, όταν τα παιδιά τους ακούνε αυτή τη μουσική. Για αυτό άλλωστε και πολλές φορές υπάρχουν τσακωμοί στο σπίτι. Κάθε μεταλάς έχει να διηγηθεί τέτοια περιστατικά. Ωστόσο, ο γιος σου είναι ο ντράμερ των U.D.O. Πόσο εύκολο είναι λοιπόν να δουλεύεις με τον γιο σου; «Επαναστατεί» απέναντί σου;

Στην περίπτωσή μας, είναι πολύ εύκολη συνεργασία. Είναι πάνω από τρία χρόνια στο συγκρότημα και κάνει καταπληκτική δουλειά. Είμαι πραγματικά περήφανος για αυτόν! Δεν έχουμε την τυπική σχέση πατέρα-γιου, αλλά είμαστε περισσότερο σαν φίλοι. Όμως, πάντα τον αντιμετωπίζω ως μέλος του συγκροτήματος και όχι ως γιο μου. Αν συμβεί κάτι και πρέπει να μιλήσουμε, το συζητάμε ιδιωτικά και όχι μπροστά στους άλλους. Έτσι, όλα πάνε καλά. Αυτή τη στιγμή, στο συγκρότημα περιστοιχίζομαι από νέους ανθρώπους. Ο γιος μου είναι 25 ετών, ο ένας κιθαρίστας 26, ο άλλος 35 και ο μπασίστας 30. Και ξέρεις κάτι; Είναι απίθανο όλο αυτό! Είναι νέοι άνθρωποι, με διαφορετικές ιδέες από τις δικές μου. Συζητάμε πολύ για τα πάντα και περνάμε πολύ διασκεδαστικά.

Ακούς καθόλου νέα metal συγκροτήματα; Και αν ναι, έχεις να μας προτείνεις κάτι;

Η αλήθεια είναι πως δεν ακούω πολλά νέα πράγματα, όταν είμαι σπίτι. Με ενδιαφέρουν οι νέες κυκλοφορίες, αλλά συνήθως προτιμώ να ακούω ράδιο. Βέβαια, το καλό είναι ότι ο γιος μου ακούει ό,τι νέο βγαίνει και έρχεται πάντα μου βάλει κάτι να ακούσω. Το ίδιο κάνουν και τα άλλα μέλη του συγκροτήματος. Ευτυχώς, έχω αυτούς και με κρατούν ενήμερο.

Αλήθεια Udo, ποδόσφαιρο βλέπεις; Υποστηρίζεις κάποια συγκεκριμένη ομάδα;

Δεν είμαι «μανιακός», αλλά όποτε μπορώ, βλέπω. Η αγαπημένη μου ομάδα είναι η Ντόρτμουντ (σ.σ. μιας και ο Udo λέει για Ντόρτμουντ, για ρίξτε μια ματιά εδώ). Σίγουρα όχι η Μπάγερν, χαχαχαχα.

Και για το τέλος, έχεις να προτείνεις κάτι special στους Έλληνες οπαδούς σου;

Τι να πω για τους Έλληνες οπαδούς! Είναι πάντα υπέροχα να παίζεις στην Ελλάδα! Το κοινό είναι φανταστικό! Ανεβαίνεις στη σκηνή και σε παρακινούν να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου. Ανυπομονώ να σας δω από κοντά! Stay metal!

Πληροφορίες για τη συναυλία:

Κυριακή 31 Μαρτίου || Piraeus 117 Academy (Πειραιώς 117) || Doors open: 19:00

Facebook Event: UDO - Athens - 31 March 2019 || UDO - Thessaloniki - Steelfactory Tour 2019

Web: highpriority.gr || Facebook: HighPriorityPromotions || Instagram: highprioritygr

***Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: εδώ