10 πράγματα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ από τον στρατό (pics & vid)

Gazzetta team
10 πράγματα που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ από τον στρατό (pics & vid)
Ένα άρθρο - κατάθεση ψυχής με όλα εκείνα που δεν θέλουμε με τίποτα να θυμόμαστε από τη θητεία μας στον ελληνικό στρατό.

Δεν έχει σημασία σε ποιο από τα τρία σώματα θα παρουσιαστείς. Δεν παίζει και πολύ σημαντικό ρόλο αν θα κάνεις 3 μήνες σύνορα ή θα περάσεις όλη σου τη θητεία στο Πεντάγωνο. Και πραγματικά ούτε αν θα κάνεις παραπάνω μήνες επείδη υπηρετείς στο ναυτικό ή στην αεροπορία.

Σημασία έχει ότι μπαίνεις στον στρατό.

Ότι για ένα διάστημα θα πρέπει να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες, μακριά ή κοντά από το σπίτι σου και, βέβαια μακρία από την όποια καθημερινότητά σου.

Θα συναντήσεις ανθρώπους που θα τους μιλήσεις μια φορά και ποτέ ξανά, θα κάνεις κάποιους νέους φίλους που θα κρατήσεις επαφές για λίγο καιρό, το βασικό όμως είναι ότι θα έχεις να λες ιστορίες.

Πολλές ιστορίες! Για πολλά χρόνια. Θα βαρεθούν να σε ακούνε, θα παρακαλάνε κάθε φορά που ανοίγεις το στόμα σου να μην πεις κάτι για το στρατό.

Άλλες θα είναι καλές, άλλες αστείες, άλλες εντελώς της φαντασίας σου.

Κάποιες θα στηρίζονται σε «μανδραπήδα» για να πάτε σε κάποια μπουζούκια ένα βράδυ, κάποιες θα έχουν βάση φυλακές και στερήσεις εξόδου επειδή κοιμόσασταν στην σκοπιά, και κάποιες άλλες θα είναι πράγματα και στιγμές που θα θες να ξεχάσεις.

Όπως για παράδειγμα τα 10 παρακάτω:

10) Το φαγητό

Εδώ βέβαια οι απόψεις διίστανται. Κάποιοι έχουν να λένε για το ποσό καλό ήταν το φαγητό στο στρατό και κάποιοι άλλοι που έχουν γευστικούς κάλυκες άνω του μετρίου, δεν θέλουν ούτε να θυμούνται τις φακές, την ταραμοσαλάτα, τις ομελέτες, τις πατάτες γιαχνί και το χειρότερο: τα αρνιά, τα αυγά και τα κοκορέτσια το Πάσχα. Επίσης, το σίγουρο είναι ότι στο στρατό φάγαμε τα περισσότερα κρουασάν σοκολάτα της κακιάς ώρας καθώς και συσκευασμένα σάντουιτς (της ακόμα πιο κακιάς) από όσα θα φάμε ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή μας.

9) Τα σύνορα

Το να περνάς τη μισή σου θητεία σε κάποιο στρατόπεδο στην άκρη της Ελλάδας ή σε κάποιο νησί ειδικά το χειμώνα, είναι μια εμπειρία που θες να ξεχάσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδικά η στιγμή που πλησιάζεις με το λεωφορείο το μέρος στην άκρη της Ελλάδας που θα περάσεις τους επόμενους μήνες της ζωή σου, θυμίζει ταινία του Αγγελόπουλου – χωρίς τον Χρυσό Φοίνικα δυστυχώς.

8) Οι παλιοί

Είναι εκείνοι που επειδή έκοψαν πιο γρήγορα την αναβολή από ότι εσύ και έχουν μπει μια ή δύο σειρές νωρίτερα συμπεριφέρονται στους φαντάρους σα Γάλλος αντισυνταγματάρχης που προσπαθεί να υπερασπιστεί τη γραμμή Μαζινό. Όχι όλοι, αλλά κάμποσοι. Μέσα σου θα λες ότι όταν παλιώσεις και εσύ θα πάρεις τη εκδίκησή σου, δεν θα το κάνεις ποτέ και μπράβο σου για αυτό. Ούτε να τους θυμάσαι ούτε να τους ξαναδείς.

7) Η σκοπιά

Τίποτα χειρότερο από το να πρέπει να ξυπνήσεις 2 παρά το βράδυ για να πας για δύο ώρες να φυλάξεις ένα παγκάκι στη μέση του πουθενά από εχθρικούς σκίουρους-κομάντο. Γιατί αν είσαι στον Έβρο, πάει στο καλό, φυλάς σκοπιά με τον... εχθρό απέναντι. Αν είσαι στην Εθνική Άμυνα όμως για ποιο λόγο; Μη και μπει κανείς στο μετρό χωρίς εισιτήριο; Επική πάντως είναι η ατάκα λοχαγού που είπε σε φαντάρο: «Τι διαμαρτύρεσαι που κάνεις ξανά γερμανικό νούμερο; Το καλύτερο είναι ρε χαζέ. Κοιμάσαι και πριν και μετά». Mindgames των φτωχών...

6) Η επιθεώρηση από «διάσημο»

Να ξυρίζεσαι όσο πιο βαθιά μέχρι να βρεις κόκκαλο, να γυαλίζεις παπούτσια μέχρι να αλλάξουν χρώμα, να στρώνεις τη στολή μέχρι να είναι πιο ατσαλάκωτη και από εμφάνιση στα Όσκαρ του Τζορτζ Κλούνεϊ, να ασπρίζεις 15 τετραγωνικά χιλιόμετρα στρατόπεδο, να σηκώνεις ακόμα και τις πλάκες από τα πεζοδρόμια για να ξεχορτιαριάσεις από κάτω και όλα αυτά γιατί; Για να περάσει ο επώνυμος προσκεκλημένος περίπου 3 λεπτά από τη ζωή του στο στρατόπεδο.

5) Τα βύσματα

Οι άνθρωποι εκείνοι που (πολύ κάνουν μεταξύ μας τώρα) θέλουν να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη θητεία τους. Το κακό όμως είναι το κάνουν εις βάρος άλλων. Δεν πάνε σκοπιές με αποτέλεσμα να κάνεις εσύ διπλές, όταν περιμένεις πως και πως να έρθουν στο φυλάκιο για να πάρεις τελικά καμία έξοδο, τελευταία στιγμή δια μαγείας αλλάζει το φύλλο πορείας και δεν έρχονται και άλλα πολλά υπέροχα. Όχι μόνο δεν θέλεις να τους θυμάσαι, αλλά ούτε και να τους ξαναδείς στον δρόμο.

4) Τα «φίδια»

Είναι άλλη κατηγορία ανθρώπων από τα βύσματα γιατί είναι οι άνθρωποι που πολύ απλά δεν χρειάζονται βύσμα για να περάσουν καλά στη θητεία τους. Δεν κάνουν τίποτα, δεν σηκώνουν το πόδι τους ούτε για περπατήσουν μέχρι το ΚΨΜ και αν αθροίσεις τις φυλακές που πρέπει να κάνουν θα απολυθούν όταν βγούμε από τα μνημόνια. Όταν ξέρεις ότι σε αλλάζει κάποιος τέτοιος στη σκοπιά που θα κάνεις χαλάει η μέρα σου γιατί είσαι σίγουρος ότι δεν θα ξυπνήσει για να έρθει ποτέ! Ούτε ζωγραφιστούς δεν θέλεις να τους βλέπεις.

3) Το πρωινό ξύπνημα

Δεν είναι ανάγκη να μην είσαι αυτό που λέμε «πρωινός τύπος» για να αρνείσαι από τα βάθη της ψυχής σου να ξυπνάς 5 – 5:30 κάθε ημέρα για έναν ολόκληρο χρόνο. Αυτό το βάρβαρο το πρωινό ξύπνημα που σε κάνει να είσαι όλη την υπόλοιπη ημέρα σαν να έχεις πάρει μονοκοπανιά τη μισή ποσότητα LSD που υπήρχε στο Γούντστοκ, δεν αναπληρώνεται με όσες ώρες και αν κοιμηθείς το μεσημέρι. «Άντε να τελειώσει ο στρατός να ξυπνάμε σαν άνθρωποι» θα σκέφτεσαι και πολύ δίκιο θα έχεις.

2) Ο θάλαμος

Αν μπορείς να κοιμάσαι ή να ξεκουράζεσαι υπό τους ήχους τρακτεροτών και κλιμακωτά αυξανόμενων ροχαλητών, υπό τις μυρωδιές ξεχασμένων από την εποχή του Λίθου στα ερμάρια σάντουιτς και βέβαια με 15 διαφορετικά κινητά να χτυπάνε με ringtone τα «Ξημερώματα», τότε αλήθεια, ο θάλαμος στο στρατό δεν θα σε ενοχλήσει καθόλου. Αν από την άλλη είσαι ένας αυτό που λέμε «νορμάλ άνθρωπος», ο θάλαμος του στρατού είναι από τα πράγματα που θα θες να ξεχάσεις από τη στιγμή που θα περάσεις την πύλη με το χαρτί στο χέρι.

1) Οι αρβύλες

Η στιγμή που θα αφήσεις τα βολικά σου αθλητικά για να φορέσεις αυτά τα χοντροκομμένα, άκαμπτα πράγματα δεν ξεχνιέται με τίποτα. Δεν θα θέλεις να θυμάσαι πως ήταν τα πέλματά σου μετά από 5-6 χιλιόμετρα πορεία, πως ήταν τα πόδια σου όταν τις έβγαζες επιτέλους το βράδυ ή πως πόσο χάλια αισθανόσουν όταν τις έβαζες για να πας να κάτσεις όρθιος για 2 ώρες στη σκοπιά. Ο πάτος της αρβύλας είναι «πιο σκληρός για να πεθάνει» ακόμα και από τον Μπρους Γουίλις.

Τα παλιά τα χρόνια, δεν υπήρχε λύση.

Το καλό νέο όμως είναι πως τώρα, αντίθετα με τα 9 προηγούμενα προβλήματα του στρατού, στο θέμα της αρβύλας υπάρχει λύση.

Εύκολη και σωτήρια.

Απλά δεν πρέπει ποτέ να παρουσιαστείς στον στρατό και να μην έχεις μαζί σου τις μαγικές GelActiv™ Sport με ιδιαίτερη ενίσχυση στο μπροστινό μέρος του πέλματος και στην καμάρα για άνεση στις αθλητικές δραστηριότητες, και GelActiv™ Work για παπούτσια εργασίας και όπου αλλού η ορθοστασία δημιουργεί πρόβλημα!

Θα σε σώσουν, θα γίνουν πιο απαραίτητες στη θητεία σου ακόμα και από το Smartphone σου, στο υποσχόμαστε αυτό!

Θα σε βοηθήσουν στη σκοπιά, στην πορεία, θα τις αγαπήσεις τόσο που θα τις φοράς και όταν απολυθείς.

Μα πάνω από όλα, θα έχεις να λες μια ιστορία λιγότερη για τα όλα εκείνα που δεν θες να θυμάσαι από τον στρατό.