Κώστας Μαλιάτσης: «Η τηλεόραση πεθαίνει, έρχεται το YouTube»

Από τον Βασίλη Τσίγκα

Τον Κώστα Μαλιάτση τον γνωρίζουν οι περισσότεροι από την επιτυχημένη εκπομπή του στο YouTube, «Μαλιάτσης Cooking», όπου αν και δεν έχει ιδέα από μαγειρική, προσπαθεί κάθε εβδομάδα να φτιάξει πολύπλοκες συνταγές, με καταστροφικά συνήθως αποτελέσματα.

Αυτό, όμως, που πραγματικά μαγειρεύει εκείνη την ώρα ο ίδιος είναι κωμωδία. Ακόμα και γύρω από κρεμμύδια, θράψαλα και με όπλο το μαχαίρι - μαχητή, ο Μαλιάτσης, συνεπικουρούμενος από τον Ηλία Φουντούλη και το επιτελείο του Comedy Lab, έχει βρει έναν άκρως επιτυχημένο τρόπο να κάνει τον κόσμο να γελάει, κάτι που αντικατοπτρίζεται στα εκαντοντάδες χιλιάδες views των βίντεό του.

Πλέον, αυτό το project, το έχει μεταφέρει και σε Live έκδοση, με εκατοντάδες ανθρώπους να συνωστίζονται στην Αθήνα, στην επαρχία, αλλά και πρόσφατα στην Κύπρο, για να δουν όλο το παρεάκι ζωντανά πάνω σε μια σκηνή να μαγειρεύει και να παράγει unscripted κωμωδία.

Λίγες ημέρες προτού καταταχθεί στο στρατό, αλλά και πριν το 3ο Live Μαλιάτσης Cooking, που θα γίνει την Παρασκευή (28/4) στο Piraeus Academy, συναντήσαμε τον Κώστα έξω από τα γραφεία του Comedy Lab, για να μιλήσουμε για το Youtube, την επιτυχία του Cooking, τα παλιά ΜΜΕ που πεθαίνουν, αλλά και την stand-up σκηνή στην Ελλάδα, που συνεχώς αναπτύσσεται.

Και λέμε έξω από τα γραφεία του Comedy Lab, γιατί προφανώς ο Μαλιάτσης ξέχασε τα κλειδιά του γραφείου κι αφού δεν ήταν κανένας μέσα εκείνη την ώρα, αράξαμε σε ένα παγκάκι στην μικρή πλατεία απέναντί τους.

Πριν από δύο χρόνια, φανταζόσουν ποτέ, ότι θα γέμιζες χώρους με κόσμο, για να σε δουν να μαγειρεύεις;
Πραγματικά, όχι! Και το καλύτερο είναι τα πρόσωπα των επιχειρηματιών που έχουν τα μαγαζιά, γιατί δεν καταλαβαίνουν στην αρχή τί κάνουμε. Επειδή έχουν δει πολλά κι αυτοί στη ζωή τους, νομίζουν ότι είναι ένα όνομα παράστασης το «Mαλιάτσης Cooking». Και όταν βλέπουν ότι πραγματικά εμφανιζόμαστε με σύνεργα μαγειρικής, με εστίες, με γκάζια, με μαχαίρια, μετά αρχίζουν και συνειδητοποιούν τί γίνεται. Κάποιοι το μετανιώνουν, βέβαια, γιατί το μαγαζί μυρίζει κρεμμυδίλα για δύο βδομάδες. Εγώ πάλι κλαίω από τα κρεμμύδια για κάποιες ημέρες…

Πώς προέκυψε το Live «Μαλιάτσης Cooking»;
Επηρεάστηκα από τους ERB (Epic Rap Battles of History). Είναι ένα κανάλι στο Youtube, που ντύνονται ιστορικές φιγούρες και κάνουν rap μάχες! Π.χ. Αβραάμ Λίνκολν vs Μπαράκ Ομπάμα και ακόμα πιο εξωφρενικά ντουέτα. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να κάνουν live to tape εκπομπές με συμμετοχή του κόσμου. Αυτοί ήταν οι πρώτοι ever στο internet που έκαναν μια τέτοια περιοδεία και το κοινό τους στήριξε σε όλες τις ΗΠΑ. Εγώ ήμουν fan τους και σκέφτηκα ότι με την απήχηση που είχε το Cooking, ο κόσμος θα μπορούσε να γίνει άμεσα κομμάτι του.

Το «Μαλιάτσης Cooking» ξεκίνησε από το DAΖ, έτσι;
Ναι. Ήταν μια ιδέα του σκηνοθέτη μας, του Θανάση Νάσκαρη, επειδή ήξερε ότι δεν μπορώ να φτιάξω ούτε τοστ και μου είπε: «Ρε συ, μήπως να σε βάλουμε να μαγειρεύεις;». Κι έτσι, μαζευτήκαμε μια μέρα στο σπίτι, όμως στην αρχή, η όλη φάση ήταν πολύ αμήχανη, γιατί δεν ξέραμε τί πρέπει να κάνουμε.

Ήταν από τότε ο Ηλίας Φουντούλης;
Ναι. Κάναμε την πρόταση στον Ηλία, γιατί όντως αυτή είναι η δουλειά του, είναι συντάκτης μαγειρικών εκπομπών. Σκέψου ότι τώρα είναι ο αρχισυντάκτης στο «Blind Taste». Και όταν του κάναμε την πρόταση, ήταν θετικός να μας βοηθήσει με μερικές συνταγές. Στην αρχή βοηθούσε πίσω από την κάμερα, στην πορεία όμως έλεγε αρκετές ατάκες, συμμετείχε, αλλά δεν ήθελε να βγει μπροστά από τις κάμερες, γιατί ήμουν κι εγώ λίγο εριστικός. Κάποια στιγμή, όμως, τον σπρώξαμε μπροστά από τις κάμερες κι έγινε αυτό που έγινε. Ο κόσμος τον γούσταρε, γιατί έχει αυτό το κακό συνήθειο με τα λογοπαίγνια…

Πόσα επεισόδια έχετε κάνει μέχρι στιγμής;
54 νομίζω, αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Πρέπει να το τσεκάρω.

Είναι απίστευτο το νούμερο, αν συνυπολογίσεις και τα views που κάνουν τα βίντεο…
Είναι απίστευτο, όντως. Και η αλήθεια είναι, ότι όταν κάνεις μια εκπομπή στο ίντερνετ, σχεδόν ποτέ δεν έχεις χορηγό. Στην αρχή, γυρίσαμε οκτώ επεισόδια, χωρίς να έχουμε χορηγό, όμως τα κάναμε γιατί τα ζήταγε ο κόσμος. Ούτε εμείς περιμέναμε αυτά τα views. Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, γιατί ο κόσμος γουστάρει τόσο πολύ το Cooking.

Εντάξει, είναι πολύ αστεία η εκπομπή…
Είναι αστεία η εκπομπή και πιστεύω ότι ταυτίζεται και ο κόσμος, του στυλ «άνετα το έκανα κι εγώ με την παρέα μου αυτό». Αυτό που ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω, είναι ότι κόσμος όντως προσπαθεί να κάνει τις συνταγές μας…

Με το Youtube, γενικά, πώς ξεκίνησες; Είδες κάποιους άλλους και είπες να το δοκιμάσεις;
‘Οταν ξεκίνησα εγώ, δεν υπήρχαν πολλά κανάλια στην Ελλάδα. Η μοναδική ιντερνετική εκπομπή, πέρα απ’ αυτές που έφτιαχνε το Comedy Lab ως προτότυπο υλικό, ήταν του Mikeius με το «Μπραφ». Εγώ εκείνη την περίοδο έκανα παράλληλα stand-up. Ο Λάμπρος Φισφής με έπαιρνε μαζί του σε κάποια Open Mics στο Mike’s Irish Bar θυμάμαι. Η συνεργασία με το Comedy Lab έγινε μέσω ενός blog που είχα κι έγραφα κάποια κάφρικα αστεία κειμενάκια και το είχε δει ο Τζώρτζης Ποφάντης, ο οποίος τότε ήταν στο Comedy Lab και τώρα είναι διευθυντής προγράμματος στον Ant1. Ήρθαμε σε μια επικοινωνία με το Comedy Lab, μιλήσαμε, από τότε ήταν φοβερά παιδιά και έμεινα.

Για πότε μιλάμε;
Μιλάμε για έξι χρόνια πριν περίπου. Τους έβλεπα και είπα «θα το κάνω κι εγώ». Πήρα το κινητό και κάποια πράγματα που είχα γράψει, τα έκανα σκετσάκια και τα ανέβαζα στο Youtube. Θυμάμαι ένα που είχε πάει πάρα πολύ καλά, ήταν «Τα ψέματα που λέμε οι φοιτητές». Κάποια φοιτητικά portals το ανέβασαν και είδα την απήχηση. Το πρώτο πράγμα που με έκανε να γουστάρω πολύ το Youtube, ήταν τα σχόλια. Στα blogs, τα σχόλια ήταν λίγο καλύτερα από καρκίνο, ήταν το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Αν έχεις συνηθίσει τις κακίες των blogs, τα σχόλια στο Youtube είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Παίρνεις ένα feedback, που σε ικανοποιεί. Είναι ψυχολογική η τροφή που παίρνεις.

Πότε ξεκίνησες να έχεις απήχηση;
Αμέσως. Μετά το τρίτο βίντεο, το feedback του κόσμου γίνεται εθισμός. Σκέφτεσαι «αυτή την ιδέα μου, πώς θα την πάρουν;». Αργότερα, έρχεται και το μεγαλύτερο δώρο, όταν σου στέλνουν μηνύματα του στυλ «φιλαράκι, έχω την τάδε αρρώστια και βλέπω τις @@ριες σου και ξεχνιέμαι». Αυτό μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά σε διαλύει. Με την καλή έννοια. Και τότε λες από μέσα σου «ευχαριστώ ρε μάγκα». Και συνεχίζεις…

Πόσα λεφτά μπορεί να βγάλει κάποιος από το Youtube;
Πολλά.

Ακόμα και στην Ελλάδα; Και σε ρωτάω, γιατί η Ελλάδα είναι μια πολύ μικρή αγορά, μπροστά στο χάος του Youtube.
Αν κάναμε αυτή τη συζήτηση πριν από δύο χρόνια, θα σου έλεγα τίποτα. Τώρα, όμως, πολύς κόσμος διαφημίζεται στην πλατφόρμα. Αυτό αυτομάτως, ανεβάζει το cpm (cost per minute) της χώρας σου. Εμείς πληρωνόμαστε ανά 1.000 views. Οπότε, ένας Youtuber, ο οποίος ανεβάζει συνεχώς περιεχόμενο και τα βίντεό του ξεπερνούν τα 200.000 views και το cpm του είναι 0.70 ευρώ ανά 1.000 views, αυτό μεταφράζεται σε κάποια χρήματα. Ένας Youtuber δεν θα βγάλει ένα βίντεο το μήνα. Κανονικά, πρέπει να ανεβάζεις 1-2 βίντεο την εβδομάδα. Αν τα βάλεις κάτω, τα χρήματα που βγαίνουν, είναι πολύ πιο πάνω από τον βασικό μισθό στην Ελλάδα. Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι έχεις views.

Εκεί κάπου η κουβέντα με τον Κώστα ξέφυγε από το Youtube και μεταφέρθηκε στα mainstream media, όπως π.χ. η τηλεόραση. Μια απορία που είχα καιρό τώρα, ήταν πώς δεν είχε μεταφέρει αυτό το περιεχόμενο ο Μαλιάτσης σε κάποιο κανάλι, καθώς ήταν δεδομένα πως με την απήχηση που έχει, ειδικά στα νέα κοινά, θα του έχουν γίνει προτάσεις. Κι όντως, έτσι είναι, μόνο που ο ίδιος έχει μια αρκετά συμπαγή θέση για την τηλεόραση.

Κ.Μ.: Αυτό που προσπαθώ εγώ να κάνω και το φωνάζω και στα βίντεο, είναι να χτυπήσουμε την τηλεόραση. Ποτέ μου δεν το έκρυψα, πάντα λέω ότι πρέπει να χτυπήσουμε τα παλιά media. Πολλές φορές μας έχουν προτείνει να πάμε εκεί. Και το κάνουν γιατί η παλιά, συμβατική τηλεόραση πεθαίνει. Και η αλήθεια είναι ότι εγώ πανηγυρίζω γι’ αυτό. Γιατί έχω δει πώς δουλεύουν και ξενερώνω προσωπικά σαν Κώστας, που δέκα νοματαίοι παίρνουν όλες τις δουλειές. Δεν μαθαίνει κανείς τον τεχνικό, δεν μαθαίνει κανείς τον δημοσιογράφο που τρώει όλη την ταλαιπωρία, δεν μαθαίνει κανείς το παιδί που τρέχει δεξιά - αριστερά για να μαζέψει όλες τις πληροφορίες. Όλοι μαθαίνουν πέντε άτομα, που είναι φίλοι με κάποιον κλπ και τα χρήματα γυρνάνε ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Το ίντερνετ ήρθε να το φέρει τούμπα όλο αυτό.

Το έχει φέρει τούμπα, όμως, στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή;
Όχι, τελείως. Η τηλεόραση, όμως, δεν έρχεται σε μας γιατί μας αγαπάει.

Προφανώς. Έρχεται για να βγάλει χρήματα.
Έρχεται για να γυρίσει σ’ αυτήν η νεολαία. Αλλά, εμείς συνειδητοποιούμε την μετατόπιση προς το web content. Το βλέπουμε και στο εξωτερικό, δεν εφευρέσαμε τον τροχό. Τεράστια portal, όπως το Comedy Central, ένα από τα μεγαλύτερα συνδρομητικά κανάλια, γυρνάει το περιεχόμενό του στο ίντερνετ. Πόσα χρόνια καθυστέρηση έχουμε με το εξωτερικό; Τέσσερα; Πέντε;

Βάλε κάτι παραπάνω.
Έστω. Θα έρθει κι εδώ. Κι εμείς ήμασταν οι πρώτοι που μπήκαμε στο τρένο στην Ελλάδα. Εγώ μπορώ να «εκπαιδεύσω» έναν νέο creator να κάνει τη δουλειά του, είτε είναι δημοσιογράφος είτε είναι κωμικός είτε είναι χορευτής. Δεν μπορώ να σου πω «ξεκίνα το Youtube και αύριο θα έχεις 2.000 ευρώ το μήνα». Γιατί δεν εξαρτάται μόνο από σένα, πρέπει να σε ακολουθήσει και ο κόσμος. Μπορώ να σου πω, όμως, ότι αν αυτό που κάνεις, το γουστάρεις κι έχεις μεράκι, ο άλλος θα σε ακολουθήσει. Ο κόσμος αναγνωρίζει το καλό.

Η συνέντευξη, όμως, με τον Μαλιάτση έβγαλε και μία είδηση! Κι αυτή είναι η ταινία, που ετοιμάζει.

Το Cooking κάποια στιγμή θα τελειώσει. Πόσα θράψαλα να μαγειρέψετε ακόμα; Έχτε κάνει ήδη πάνω από 50 εκπομπές και μακάρι να φτάσετε και τις 500, αλλά λογικά κάποια στιγμή θα σταματήσει. Σε αγχώνει αυτό; Το τί θα κάνεις μετά;
Αν στην τηλεόραση, ένα προϊόν κρατάει Χ χρόνο, στο ίντερνετ κρατάει το μισό του μισού αυτού του χρόνου. Έχει τόσα πράγματα να δεις, που ό,τι και να κάνεις, θα ξεχαστεί πολύ πιο γρήγορα, απ’ ό,τι στην τηλεόραση. Ένα καλό παράδειγμα είναι οι ΑΜΑΝ. Αν ήταν πετυχημένο γκρουπ στο Youtube, θα έπρεπε να βγάζουν βίντεο κάθε μέρα για να κάνουν το ίδιο impact που έκαναν τότε στην τηλεόραση. Ποτέ δεν είδα το Cooking σαν σταθμό. Δεν είπα ποτέ ότι βρήκαμε το κλειδί της επιτυχίας. Το Cooking είναι ένα project. Ταυτόχρονα, υπάρχουν πάρα πολλά ακόμα projects. Τόσα πολλά, που δεν έχουμε χρόνο να τα γυρίσουμε, δεν μας φτάνουν οι ώρες. Στην ουσία, το επάγγελμά μου είναι να γράφω κωμωδία. Για παράδειγμα, θα σου πω κατι, που δεν το έχω ξαναπεί. Εγώ γράφω μια ταινία. Θα είναι η πρώτη ταινία, βασισμένη στην κουλτούρα του ίντερνετ. Έχει να κάνει με το Youtube, με την κοινωνία μας. Είναι κωμωδία και όταν βγει, θα είναι η πρώτη ταινία, με αυτόν τον χαρακτήρα στην Ελλάδα.

Θα βγει απευθείας στο Youtube;
Θα το δούμε αυτό. Μπορεί και στον κινηματογράφο. Δεν με χαλάει να πάμε με το δικό μας προϊόν στα παλιά τους λημέρια, εκεί που κάνουν αυτοί κουμάντο για να τους δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Σχεδόν κάθε βράδυ Τετάρτης, ο Κώστας βρίσκεται στο θέατρο Χυτήριο, όπου μαζί με τον Mikeius και -πλέον- τον Ηλία Φουντούλη παρουσιάζουν μια παράσταση stand-up.

Παράλληλα με το Youtube, κάνεις και stand-up. Κάθε Τετάρτη στο Χυτήριο εδώ και τρία χρόνια. Και είναι κάθε φορά γεμάτο, έτσι;
Κάθε φορά τίγκα.

Μετά από τρία χρόνια, βλέπεις καινούργιο κόσμο ή επιστρέφουν οι ίδιοι κάθε φορά;
Εγώ σε κάθε παράσταση, κάνω πάντα την ίδια ερώτηση, όταν ξεκινάω: «Πόσοι δεν έχετε δει ποτέ παράσταση stand-up;». Και κάθε φορά, αλλά κάθε φορά, χειροκρατάει το μισό θέατρο. Και είναι πολύ καλό αυτό, γιατί καταλαβαίνεις ότι το stand-up ανεβαίνει.

Υπάρχει, όντως, ένα ρεύμα και υπάρχει κόσμος που ασχολείται και είναι και εξαιρετικοί κωμικοί, όμως είναι το stand-up κάτι, που ταιριάζει στην κουλτούρα του Έλληνα; Ειδικά με κάποια κακά παραδείγματα που έχουμε δει στη χώρα μας και θεωρούνται stand-up, ενώ προφανώς δεν είναι…
Έχεις δίκιο. Ο κόσμος στην Ελλάδα νομίζει ότι όποιος είναι μόνος του πάνω σε μια σκηνή και σε κάνει να γελάς, αυτό είναι stand-up. Ενώ δεν είναι. Κι έκανε πολύ κακό στο stand-up, μια εκπομπή που προβαλλόταν παλαιότερα στην τηλεόραση, οι «Νύχτες κωμωδίας», γιατί ανέβαινε ο κωμικός στη σκηνή και πρόσβαλε ασυστόλως το κοινό. Αυτό έκανε μεγάλο κακό, γιατί όσοι άνθρωποι πήγαιναν να διασκεδάσουν εκεί, ξεφτιλιζόντουσαν. Κι αυτό το έβλεπε ο κόσμος στην τηλεόραση και φοβόταν να πάει να δει stand-up, επειδή μπορεί να γινόταν ξεφτίλα μπροστά σε 50-100 ανθρώπους.

Γι’ αυτό ανεβαίνει το καινούργιο stand-up. Γιατί είναι φθηνό το εισιτήριο, γιατί θα γελάσεις μαζί με την παρέα σου, με κάτι που δεν έχει σε τίποτα να κάνει με σένα. Είναι κωμωδία παρατήρησης, πολιτική κλπ.

​