«Και ξανά, ξανά θα γίνεις βασίλισσα» τραγουδούν εδώ και χρόνια οι φίλοι της ΑΕΚ και κάθε μέρα τέτοια εποχή έχουν κάθε λόγο να ονειρεύονται, να αναπολούν και να ανατρέχουν στα επετειακά αφιερώματα για να θυμηθούν τη βραδιά που η ομάδα τους έγινε «Βασίλισσα» της Ευρώπης.

Ηταν 4 Απριλίου του 1968, όταν η ΑΕΚ του Νίκου Μήλα κατακτούσε το Κύπελλο Κυπελλούχων, γινόταν η πρώτη ελληνική ομάδα με ευρωπαϊκό τρόπαιο στη συλλογή της και χάριζε στους Ελληνες φιλάθλους μια ανέλπιστη χαρά, σε μια χουντοκρατούμενη Ελλάδα που ζούσε τις δικές της περιπέτειες σε πολιτικό επίπεδο εκείνη την εποχή.

Το Gazzetta.gr γυρίζει 48 χρόνια πίσω, θυμάται την βραδιά της 4ης Απριλίου και παράλληλα θυμίζει πως η μεγάλη ΑΕΚ των Αμερικάνου, Τρόντζου, Βασιλειάδη, Λαρετζάκη, Χρηστέα, Τσάβα, Νεσιάδη, Πετράκη και Δημητριάδη, έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Η ΑΕΚ μετείχε για πρώτη φορά στον θεσμό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Εξασφάλισε την παρουσία της από την 2η θέση στο ελληνικό πρωτάθλημα, πίσω από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό.

Στον α' γύρο της διοργάνωσης στέκεται τυχερή, καθώς εξασφαλίζει την πρόκριση άνευ αγώνων. Πρώτο εμπόδιο στην πορεία για τον θρίαμβο ήταν η νυν Λαμποράλ, τότε ΚΑΕ Βιτόρια, μια ομάδα που μόνο και μόνο επειδή προέρχονταν από την προηγμένη μπασκετικά Ισπανία θεωρούνταν φαβορί.

Το πρώτο παιχνίδι έγινε στις 11 Ιανουαρίου του 1968 στην έδρα των Ισπανών και η ΑΕΚ ηττήθηκε μεν με 82-72, αλλά έδειξε ικανή για την ανατροπή. Πράγματι, 18 ημέρες αργότερα (18/1) μπροστά σε 20.000 κόσμο στο παγωμένο (μέσα Ιανουαρίου βλέπετε) Παναθηναϊκό Στάδιο η «Ενωση» επικρατεί με 85-65, αφού νωρίτερα είχε πάει τη διαφορά μέχρι και τους 26 πόντους (70-44).

Στη φάση των «8» η ΑΕΚ έρχεται αντιμέτωπη με τη βελγική Ρουσγιάλ Κατρ, ισχυρή ομάδα εκείνη την εποχή, ανεξάρτητα αν το Βέλγιο δεν είχε την παράδοση των αναπτυγμένων μπασκετικά χωρών. Στις 15 Φλεβάρη με 30.000 κόσμο στο πλευρό της, πάντα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, η ελληνική ομάδα βάζει τις βάσεις για την πρόκριση.

Επικράτησε με 76-54, δεχόμενη μόλις 17 πόντους (40-37) στο δεύτερο ημίχρονο! Η ρεβάνς διεξήχθη στις Βρυξέλλες μια εβδομάδα αργότερα μπροστά σε 1800 θεατές, ανάμεσά τους και περισσότεροι από 500 Ελληνες μετανάστες που ταξίδεψαν από τις γύρω χώρες για να βρεθούν στο πλευρό της μετέπειτα «Βασίλισσας».

Η πρόκριση δεν ήταν τόσο εύκολη όσο έδειχνε το +22 του πρώτου αγώνα. Στο 32' η ΑΕΚ χάνει διαδοχικά με φάουλ τους Ζούπα, Αμερικάνο και η διαφορά εκτοξεύεται στους 19 πόντους. Είκοσι δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε, οι Βέλγοι προηγήθηκαν με 20 (72-52) και με δύο βολές ενός εκ των δύο Αμερικανών που διέθεταν ισοφάρισαν τη διαφορά του πρώτου αγώνα (74-52).

Μάλιστα σε περίπτωση που έμενε το +22 για τη Ρουσγιάκ Κατρ δεν θα είχαμε παράταση, αλλά έναν ακόμη αγώνα επί βελγικού εδάφους, καθώς αυτό προέβλεπε τότε ο κανονισμός σε περίπτωση ισοπαλίας.

Η ΑΕΚ ήθελε... μισό πόντο στην τελευταία επίθεση και η λύση ήρθε από τον μεγάλο Βασιλειάδη. Μόλις 3'' πριν από το φινάλε κέρδισε το φάουλ και βρέθηκε στη γραμμή των βολών. Απόλυτα ψύχραιμος ευστοχεί και στις δύο, γράφει το 74-54 και στέλνει την ΑΕΚ στα ημιτελικά μέσα σε έξαλλα πανηγύρια.

Οι Ελληνες μετανάστες δεν μπορούσαν να πιστέψουν όσα έζησαν εκείνο το βράδυ, πήραν τους παίκτες της ΑΕΚ στους ώμους και τους περιέφεραν στις χιονισμένες Βρυξέλλες που ζούσαν πρωτόγνωρες στιγμές.

Η ΑΕΚ για δεύτερη φορά στην ιστορία της ήταν μέσα στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Ο τελικός αποτελούσε όνειρο, ωστόσο άπαντες γνώριζαν τις δυσκολίες. Η πανίσχυρη Ινις Βαρέζε, μια ομάδα με όνομα βαρύ σαν ιστορία, έμελλε να είναι το πρότελευταίο εμπόδιο για την κορυφή.

Η ιταλική ομάδα, την αμέσως προηγούμενη χρονιά είχε πανηγυρίσει την κατάκτηση του Κυπελλούχων, ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια (έτσι λεγόταν τότε) το 1966 και διέθετε και δύο Αμερικανούς - φωτιά, σε αντίθεση βεβαίως με την ΑΕΚ που δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες.

Πρώτη αναμέτρηση στις 7 Μαρτίου του 1968 στο Βαρέζε. Η ΑΕΚ προηγήθηκε με 30-28 στο ημίχρονο, αλλά στην επανάληψη συνάντησε πολλά προβλήματα.

Λίγο η απειρία, λίγο η κακή διαιτησία του Ισπανού Φερνάντες και του Γερμανού Πίερς παρά λίγο να φέρουν την καταστροφή. Στο 38' η διαφορά άγγιξε τους 24 πόντους υπέρ των Ιταλών (75-51) για να κλείσει τελικά στους 18 (78-60) με τον Χρηστέα να πετυχαίνει 9 σερί πόντους, την ώρα που οι Τρόντζος και Αμερικάνος ήταν στον πάγκο με 5 φάουλ.

Η ρεβάνς της 14ης Μαρτίου αποτέλεσε υπόθεση όλων των Ελλήνων. Εκείνη τη βραδιά διατέθηκαν όλα τα μαγικά χαρτάκια που κυκλοφόρησαν. Συγκεκριμένα, πουλήθηκαν 40.000 εισιτήρια των 30 δραχμών, 1.600 των 50δρχ και 486 αθλητικά των 5δρχ. Τα 42.086 συνολικά είναι μάλλον λίγα μπροστά στους 50.000 και πλέον θεατές που εκείνη τη νύχτα κατέκλυσαν το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Η καλή βραδιά φάνηκε νωρίς - νωρίς. Οι Ιταλοί σάστισαν μπροστά στον κόσμο. Στο 18' η διαφορά ήταν στο +19 (61-42), αλλά στο 38΄ η διαφορά παρέμενε στο +17 (68-51). Μόλις 7'' πριν από το φινάλε η Βαρέζε καταφέρνει να ισοφαρίσει τη διαφορά του πρώτου αγώνα (78-60), αλλά ο μεγάλος Τρόντζος δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.

Στην τελευταία επίθεση της ΑΕΚ ο ψηλός με μια εκπληκτική ραβέρσα που έμεινε στην ιστορία, γράφει το +20 (72-52) και χαρίζει στην «Ενωση» το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται με λόγια. Το Παναθηναϊκό Στάδιο... βουλιάζει από τις φωνές του κόσμου, η Αθήνα πλημμυρίζει από χιλιάδες Ελληνες και το όνειρο της κούπας είναι πιο κοντά από ποτέ.

Η ώρα του μεγάλου τελικού είχε φτάσει. Η Σλάβια Πράγας από την Τσεχοσλοβακία δέχτηκε να διεξαχθεί ο τελικός στην Αθήνα και το Παναθηναϊκό Στάδιο, κατόπιν σχετικής πρότασης της FIBA και πράγματι στις 4 Απριλίου οι δύο ομάδες μπήκαν στο γήπεδο για τον τελικό των τελικών. Τα 55.000 εισιτήρια είναι σίγουρα πλασματικός αριθμός γι αυτό που ζούσε τον Παναθηναϊκό Στάδιο.

Σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση πουλήθηκαν 50.000 κοινά εισιτήρια, 3.150 αριθμημένα, 600 αθλητικά και 2.050 προσκλήσεις, αλλά το γήπεδο πρέπει να είχε 70.000 κόσμου μέσα και καμιά 20αριά απ'εξω!

Η φωνή του Βασίλη Γεωργίου, για όσους δεν πήγαν στο γήπεδο, βουίζει ακόμη και σήμερα στ' αυτιά τους, ενώ τα όσα ακολούθησαν μετά το τέλος του τελικού μπορούν να συγκριθούν μόνο με όσα έγιναν μετά το Ευρωμπάσκετ του '87 ή το Euro του 2004. Η ΑΕΚ πήρε το προβάδισμα από το ξεκίνημα και στην ουσία δεν συνάντησε δυσκολίες μέχρι το φινάλε του αγώνα.

Η Σλάβια μείωσε μεν σε 84-80 στο 39', αλλά ο Χρηστέας ήταν εκεί. Με δύο βολές κι ένα καλάθι, διαμόρφωσε το τελικό 89-82, χαρίζοντας στην Ελλάδα το πρώτο ευρωπαϊκό Κύπελλο και μετατρέποντας την ΑΕΚ σε «Βασίλισσα» του ελληνικού μπάσκετ.

Οι Αμερικάνος με 29, ο Τρόντζος με 24, ο Ζούπας με 12, ο Βασιλειάδης με 11, ο Λαρεντζάκης με 6, ο Τσάβας με 3 και Χρηστέας με 4, ήταν οι σκόρερ του τελικού για την ελληνική ομάδα που μετά τον αγώνα έκανε το γύρο του θριάμβου μπροστά στο πλήθος που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα χαράς.

Ο Χρήστος Ζούπας με το μικρόφωνο ανά χείρας ευχαριστούσε τους Ελληνες για την συμπαράσταση, λέγοντας «Αγαπητοί μας Ελληνες φίλαθλοι, σας ευχαριστούμε, σας ευχαριστούμε», την ώρα που οι συμπαίκτες του είχαν γίνει ένα κουβάρι με τον κόσμο που καλά - καλά δεν ήξερε πώς να πανηγυρίσει μια τόσο μεγάλη ευρωπαϊκή επιτυχία.