«Ποιος θα σπάσει αυτή την κατάρα» έλεγαν εκείνα τα παλιά χρόνια οι (λίγοι) μπασκετάνθρωποι και η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι πόνταραν στον Αρη και λιγότερο στον ΠΑΟΚ.

Βλέπετε, τα 23 χρόνια χωρίς ευρωπαϊκή Κούπα για το ελληνικό μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο ήταν πάρα πολλά, από την στιγμή που είχε προηγηθεί ο θρίαμβος του '87 και η μεγάλη επιτυχία του '89 με την Εθνική.

Κάποιος λοιπόν έπρεπε να κάνει την αρχή, να συνοδεύσει δηλαδή την ΑΕΚ που το 1968, και μπορεί οι περισσότεροι να πόνταραν στην παρέα του Γκάλη και του Γιαννάκη, αλλά η... λύση δόθηκε από τον Μπάνε, τον Φασούλα, τον Σταυρόπουλο και τους υπόλοιπους.

Ηταν 26 Μαρτίου του 1991 λοιπόν, σαν σήμερα δηλαδή, όταν ο ΠΑΟΚ γινόταν η δεύτερη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ που σήκωνε ευρωπαϊκή κούπα και γυρνούσε στην Θεσσαλονίκη για να την υποδεχτεί χιλιάδες κόσμου. Ηταν εκείνος ο περιβόητος τελικός της Γενεύης, το περιβόητο Κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1990-91, που κατέληξε στον Λευκό Πύργο, με τον ΠΑΟΚ να γράφει μια χρυσή ιστορία απέναντι στη Σαραγόσα.

Ο τελικός έγινε στο Πατινουάρ ντε Βερνέ της Ελβετίας μ' ένα... καραβάνι Ελλήνων από κάθε γωνιά της Ευρώπης να έχει ταξιδέψει στο πλευρό του ΠΑΟΚ. Περισσότεροι από 6.000 άνθρωποι ήταν δίπλα στον «Δικέφαλο» και αυτοί ίσως να ήταν πραγματικά ο «έκτος παίκτης» (με εξαίρεση βεβαίως τα αντικείμενα) σ' ένα παιχνίδι που με βάση τη λογική θα είχε καταλήξει στα χέρια των Ισπανών.

Η Σαραγόσα προηγούνταν από το ξεκίνημα του αγώνα, στο 30' ήταν μπροστά με 56-49, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στη ζημιά που είχε υποστεί ο ΠΑΟΚ με την αποβολή με 5 φάουλ του Φασούλα από το 26' , καθώς και των Παπαχρόνη, Ιωάννου λίγα λεπτά μετά! Στην ουσία ο ΠΑΟΚ έμεινε με πέντε παίκτες (Πρέλεβιτς, Σταυρόπουλος, Μπάρλοου, Μακαράς και Μπουντούρης σε ηλικία... βρέφους) για τα τελευταία 10 λεπτά και μάλιστα κυνηγούσε μια διαφορά 7 πόντων, απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα με σαφώς περισσότερες λύσεις.

Η διαιτησία του αγώνα, το 4ο φάουλ που φορτώθηκε ο Φασούλας, είχαν προκαλέσει εκνευρισμό στην ελληνική εξέδρα. Με το σκορ στο 41-41 και τα αντικείμενα από ελληνικής πλευράς να προσγειώνονται στο παρκέ, ο... προφήτης Παναγιώτης Φασούλας άρπαξε το μικρόφωνο και μ' ένα βροντερό «Σταματήστε, το σκορ είναι 41-41. Αφήστε μας να κερδίσουμε» έδωσε το στίγμα της ψυχολογίας στο συγκεκριμένο παιχνίδι, έχοντας στο πλάι του τον Νίκο Βεζυρτή που με την σειρά του έκανε τις δικές του εκκλήσεις.

Πράγματι, αυτή η ηρωική πεντάδα του ΠΑΟΚ πέτυχε το ακατόρθωτο. Η ελληνική ομάδα επικράτησε με 76-72 στον μεγάλο τελικό με τον Μπουντούρη να γίνεται... άντρας, τον Πρέλεβιτς να σταματά στους 31 πόντους και τους Μπάρλοου, Σταυρόπουλο να προσθέτουν 20 και 15 αντίστοιχα. Για τον ΠΑΟΚ σκόραραν όλοι κι όλοι 5 παίκτες (!), οι Φασούλας (7) και Ιωάννου (3), πέραν των Πρέλεβιτς, Σταυρόπουλου και Μπάρλοου.

Τα όσα ακολούθησαν στη Θεσσαλονίκη δεν μπορούν να περιγραφούν ούτε με λέξεις, ούτε με εικόνες, αν κανείς δεν είχε ζήσει εκείνη την εποχή. Χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους και το πανηγύρι ήταν... διήμερο, καθώς οι φίλοι του ΠΑΟΚ... το 'καψαν στο Λευκό Πύργο, ενώ δεκάδες άνθρωποι υποδέχτηκαν την αποστολή κατά την επιστροφή από τη Γενεύη.

Προτού ο ΠΑΟΚ φτάσει στον τελικό είχε αντιμετωπίσει κι άλλες σπουδαίες ομάδες, κάποιες με μεγαλύτερο και πιο ιστορικό όνομα από τη Σαραγόσα. Ο «Δικέφαλος» ξεκίνησε αποκλείοντας την αγγλική Σαντερλαντ (ναι, καλά διαβάσατε...) και ακολούθησε ο όμιλος των «4» που συνάντησε Σαραγόσα, Χαποελ Γκαλίλ Ελιόν και Ερυθρό Αστέρα.

Στα ημιτελικά αντιμετώπισε τη Ντιναμό Μόσχας, την οποία μάλιστα απέκλεισε στον πόντο. Επικράτησε στο Αλεξάνδρειο με 95-82 (+13) κι έχασε στη Μόσχα με 75-63 (-12), ενώ αυτοί οι δύο αγώνες ήταν η επιτομή του θρίλερ εκείνη την εποχή, καθώς ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να χάνει ακόμη και με 18 πόντους διαφορά στη ρεβάνς της Μόσχας, μόλις λίγα λεπτά πριν από το φινάλε.

Τελικά, με τον Πρέλεβιτς να βάζει 17π., τον Παπαχρόνη άλλους 13 και τον Μπάρλοου 14, έφτασε στον τελικό της Γενεύης και άνοιξε το δρόμο για τη δόξα...