Η ρεβάνς της Μακάμπι, ο... Ντοριζόν και η απειλή της αποχώρησης! (pics & vid)
Η σεζόν 2000-2001 είναι μια χρονιά που λίγοι θέλουν να θυμούνται στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ήταν η χρονιά της «διάσπασης» με την διεξαγωγή δύο διοργανώσεων. Της EuroLeague υπό την αιγίδα της ULEB και η SuproLeague υπό την αιγίδα της FIBA...
O Παναθηναϊκός και ο Ηρακλής ήταν οι δύο ομάδες από την Ελλάδα που είχαν επιλέξει την διοργάνωση της παγκόσμιας ομοσπονδίας, ενώ Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ είχαν στραφεί στην EuroLeague. Οι «πράσινοι» είχαν τερματίσει στην πρώτη θέση του ομίλου τους με 13-5 ρεκόρ, αποκλείοντας στους «16» την ΚΡΚΑ Νόβο Μέστο με δύο νίκες, όπως επίσης και την Άλμπα Βερολίνου με 2-0 προκειμένου να πάρει το εισιτήριο για το Final 4 που θα διεξαγόταν στο «Παλέ Ντε Μπερσί» του Παρισιού.
Το ίδιο γήπεδο όπου το 1996 είχε σκαρφαλώσει για πρώτη φορά στην κορυφή της Ευρώπης. Αντίπαλος του Παναθηναϊκού στον μεγάλο τελικό της 13ης Μαΐου 2001 ήταν η Μακάμπι και μάλιστα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Δώδεκα μήνες νωρίτερα, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου στην Θεσσαλονίκη και ευελπιστούσε να κάνει το back to back απέναντι στους ισχυρούς Ισραηλινούς, οι οποίοι είχαν 15-3 στην κανονική περίοδο και 4-0 στις δύο φάσεις των νοκ άουτ.
Δύο μέρες νωρίτερα και δη στους ημιτελικούς του Final 4, ο Παναθηναϊκός είχε επικρατήσει σχετικά εύκολα της Εφές Πίλσεν με 74-66 (Μποντιρόγκα 22, Φώτσης 11, Αλβέρτης 10, Κοχ 10-Μουλαομέροβιτς 20, Ονάν 15, Ντρόμπνιακ 15, Μπεσόκ 10), ενώ η Μακάμπι είχε δυσκολευτεί απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας μέχρι να φτάσει στο τελικό 86-80 (Χάφμαν 17, ΜακΝτόναλντ 17, Χένεφελντ 14, Πάρκερ 14-Κιριλένκο 23, Μοργκούνοφ 15, Εϊνίκις 11).
Κάπως έτσι σχηματίστηκε το «ζευγάρι» του μεγάλου τελικού, ο οποίος θα λάμβανε χώρα στις 7 το απόγευμα στο «Μπερσί». Αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο... καταπράσινο, αφού οι φίλοι της Μακάμπι είχαν φροντίσει να δώσουν δυναμικό «παρών» στο Παρίσι και να κερδίσουν -έστω και οριακά- την μάχη της κερκίδας. Την παραμονή του αγώνα ήταν και το μεγάλο σημείο συζήτησης στους χώρους του «Μπερσί» ενώ για το ματς τα σημεία-κλειδιά ήταν δύο. Ο περιορισμός του Νέιτ Χάφμαν από πλευράς Παναθηναϊκού ενώ από την άλλη η αναχαίτιση του Ντέγιαν Μποντιρόγκα.
«Θα προτιμούσα την Εφές στον τελικό γιατί την θεωρώ πιο εύκολη ομάδα, όμως τώρα θέλουμε τη ρεβάνς από τον Παναθηναϊκό» έλεγε ο Χάφμαν στο ξενοδοχείο όπου είχε δοθεί η συνέντευξη Τύπου αναφερόμενος στον τελικό της Θεσσαλονίκης έναν χρόνο νωρίτερα και έκαναν τη... δική του σύγκριση: «Είναι το αντίστοιχο Λέικερς-Σέλτικς από τα 80's ή το Μπουλς-Πίστονς λίγο αργότερα. Φοβερή ατμόσφαιρα και θέλουμε σαν τρελοί το κύπελλο».
Μάλιστα ο Πίνι Γκέρσον είχε φτάσει.... καταϊδρωμένος στην συνέντευξη Τύπου και αυτό διότι εκείνη τη μέρα απαγορευόταν λόγω θρησκείας να οδηγήσει ή να μεταφερθεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς εκείνη τη μέρα. Έτσι είχε πάει στο ξενοδοχείο περπατώντας, μαζί με τον βοηθό του, τον... Ντέιβιντ Μπλατ! Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έλεγε ότι ο ημιτελικός είναι το... δύσκολο σε ένα Final 4, έκανε λόγο για τεράστιο κίνητρο, ενώ ο Γκέρσον έχριζε φαβορί τον Παναθηναϊκό. Διαιτητές του αγώνα είχαν οριστεί ο Ισπανός Εδουάρδο Σάντσα και ο Γάλλος Πασκάλ Ντοριζόν, οι οποίοι έμελλε να κλέψουν την... παράσταση και να συγκεντρώσουν τα «πυρά» των «πρασίνων» μετά το τέλος του τελικού.
Και πώς να μην τα συγκέντρωναν... Αν μη τι άλλο τα σφυρίγματά τους δεν ήταν με τα ίδια κριτήρια στο πρώτο ημίχρονο με αποτέλεσμα η Μακάμπι να προηγηθεί με 37-24 και να πάρει ολοκληρωτικά τον έλεγχο του αγώνα στα χέρια της. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ο Ζέλικο Ρέμπρατσα είχε χρεωθεί με τρίτο (ανύπαρκτο) φάουλ μόλις στο 5ο λεπτό του αγώνα με αποτέλεσμα να μειωθούν στο ελάχιστο οι επιλογές στη front line και ο Χάφμαν να στήνει το δικό του πάρτι στην «πράσινη» ρακέτα.
Η Μακάμπι ήταν η μεγάλη νικήτρια με 81-67 (Χάφμαν 21, ΜακΝτόναλντ 21, Πάρκερ 13-Μποντιρόγκα 27, Φώτσης 15) παίρνοντας... ρεβάνς για την ήττα στην Θεσσαλονίκη, αλλά τα παράπονα για τους Σάντσα και Ντοριζόν αποτέλεσαν το μοναδικό σημείο αναφοράς από ολόκληρη την «πράσινη» αποστολή: «Είμαι 10 χρόνια προπονητής και συνήθως δεν μιλάω για την διαιτησία. Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έχω μάθει ότι σε έναν αγώνα μπάσκετ, πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες, αλλά ο Ντοριζόν είχε αποφασίσει πριν από το ματς ότι θα είναι εκείνος ο πρωταγωνιστής με αποτέλεσμα να μας δημιουργήσει νευρικότητα» έλεγε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μετά το τέλος του τελικού και συνέχιζε:
«Τον ρώτησα γιατί μου έδωσε τεχνική ποινή. Ξέρετε τι μου απάντησε; Ότι μου την έδωσε για το μισό μου πόδι που είχε περάσει τη γραμμή. Αν είναι έτσι τότε όλοι οι προπονητές θα πρέπει να δέχονται 500 τεχνικές ποινές σε όλα τα ματς. Τα κριτήρια που σφύριζαν ήταν διαφορετικά, τόσο στα ημιτελικά όσο και στον τελικό. Οι παίκτες μου επηρεάστηκαν από τους διαιτητές και όχι από την εξέδρα».
Σε έξαλλη κατάσταση και οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος με τον πρόεδρο της ομάδας να λέει μετά το ματς «έπαιξαν ρόλο άλλα πράγματα. Αν ήταν αποφασισμένο, απορώ γιατί παίξαμε. Δεν χρειαζόταν να γίνει καν ο αγώνας...», ενώ ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έκανε λόγο για «εντεταλμένη υπηρεσία. Δεν μπορώ να κρίνω το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά μπορώ να πω τι έγινε έξω από αυτό. Εκτελούσαν οι διαιτητές εντεταλμένη υπηρεσία!»
Μάλιστα στο ημίχρονο του αγώνα είχε γίνει ειδική σύσκεψη στα αποδυτήρια με τους ιθύνοντες της ομάδας να ήταν έτοιμοι να... πάρουν την ομάδα και να φύγουν από το γήπεδο. Μάλιστα ακούγονταν ατάκες του στυλ «θα αποχωρήσουμε» ή «να βγούμε με καθυστέρηση ώστε να δώσει και άλλη τεχνική ποινή ο Ντοριζόν». Τελικά επικράτησε η λογική και ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε κανονικά στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού, με τους Μποντιρόγκα και Κοχ να φεύγουν δακρυσμένοι από το γήπεδο την ώρα που οι παίκτες της Μακάμπι είχαν στήσει το δικό τους πάρτι στο «Μπερσί» για την κατάκτηση του τροπαίου.
