Ράτζα: «Η Ελλάδα με έχει σημαδέψει, αν ζούσε ο Ντράζεν θα ήταν διαφορετική η ζωή μου»
Λίγες μόλις μέρες μετά την είσοδό του στο Hall of Fame ο Κροάτης βρέθηκε στην Κρήτη τιμώντας την πρόσκληση των διοργανωτών του τουρνουά. Έτσι κι αλλιώς η απόφαση του Ντίνο Ράτζα να βρεθεί στα μέρη μας ήταν εύκολη αφού όπως θα καταλάβετε στη συνέντευξη που θα ακολουθήσει, λατρεύει την Ελλάδα.
Πλέον ασχολείται με τα κοινά της κροατικής ομοσπονδίας η οποία είναι σε άσχημη κατάσταση και μαζί με τον Στόγιαν Βράνκοβιτς προσπαθούν να της αλλάξουν την εικόνα.
Με το δαχτυλίδι του Hall of Fame μόνιμα στο δεξιό του χέρι και λίγο μετά την ομιλία του στο σεμινάριο, ο Ντίνο Ράτζα δέχτηκε να μιλήσει στο gazzetta.gr.
Έκανες αρκετό κόσμο χαρούμενο που ήρθες στο Ηράκλειο; Πολλοί ανησυχούσαν πως λόγω της παρουσίας σου στο Hall of Fame, δε θα τα κατάφερνες;
Δε με ξέρουν καλά μάλλον. Κι εγώ χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ. Λατρεύω την Ελλάδα, έχω περάσει όμορφες στιγμές εδώ και ποτέ δε λέω όχι στον ήλιο και τον καφέ σας. Μπορεί να μπήκα στο Hall of Fame, αλλά δεν άλλαξε ο χαρακτήρας μου.
Τώρα το να σε ρωτήσω για τα συναισθήματά σου όταν ανέβηκες στο podium στο Σπρίνγκφιλντ, είναι λίγο ανόητο, αλλά θα το κάνω…
Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Συγκινημένος, περήφανος, χαρούμενος, αγχωμένος που έβλεπα θρύλους από κάτω να με κοιτάνε. Ήταν πανέμορφα και όπως βλέπεις, δεν αποχωρίζομαι το δαχτυλίδι.
Ποιος προπονητής σε επηρέασε περισσότερο;
Είχα πολλούς που με καθοδήγησαν, όμως ξεκάθαρα ο Νίκολιτς ήταν αυτός που μου άλλαξε όλο τον τρόπο σκέψης τόσο στο παρκέ όσο και στο μυαλό. Πραγματικός προφέσορας. Θυμάμαι να μας κάνει προπόνηση 5 ώρες και να μας σταματά συνέχεια ώστε να δώσει έμφαση στις λεπτομέρειες. Που βάζαμε το πόδια μας στο σκριν, με τι γωνία τα βάζαμε.
Σταμάταγε και πάλι από την αρχή. Μας φαινόταν κουραστικό τότε, αλλά που να ξέραμε πόσο καλό μας έκανε.
Το μπάσκετ έχει πολλές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Ο Νίκολιτς έπαιζε σκάκι με μας να είμαστε τα πιόνια του.
Ανέφερες στο σεμινάριο για την ατομική προπόνηση και πως όταν σου έλεγαν να κάνεις 100 σουτ εσύ έκανες πάντα 101…
Πράγματι έτσι είναι. Αισθανόμουν ένοχος αν έκλεβα. Τώρα καταλαβαίνω πως θα έκανα κακό στον εαυτό μου και μόνο, αλλά και τότε είχα σωστή νοοτροπία. Μου άρεσε η προπόνηση κι ας μην καταλάβαινα κάποια πράγματα.
Τι πράγματα μπορεί να μην καταλάβαινε ο Ντίνο Ράτζα;
Θα σου πω μια ιστορία για να καταλάβεις. Ο Μάλκοβιτς μετά το τέλος της προπόνησης έλεγε σε μένα και τον Τόνι (σ.σ Κούκοτς) να μένουμε στο γήπεδο. Μας έδινε μία μπάλα και για μιάμιση ώρα κάναμε μία άσκηση δύο εναντίον κανενός. Μας έλεγε κάντε ότι θέλετε, παίξτε pick n roll, pick n pop, κόψτε. Δε με νοιάζει. Ο,τι σας έρχεται στο κεφάλι.
Εμένα μου φαινόταν τρομερά βαρετό να παίζω χωρίς άμυνα. Κάναμε ό,τι μας ερχόταν στο μυαλό. Μετά από λίγο καιρό στα παιχνίδια εγώ κι ο Τόνι συνεργαζόμασταν με κλειστά τα μάτια. Ήταν όλες αυτές οι ώρες προπόνησης που θεωρούσα βαρετές.
Πάμε πίσω πάλι. Τι θυμάσαι από τα χρόνια παρουσίας σου στην Ελλάδα;
Όλα. Τα πάντα. Πριν έρθω είχα μιλήσει με τον Στόγιαν. Μου είχε πει να προσέχω γιατί οι οπαδοί ήταν τρελοί, αλλά εγώ το λάτρεψα αυτό. Η Ελλάδα με έχει σημαδέψει. Ακόμη και τώρα όπου κι αν βρεθώ θα βρω έναν Έλληνα που θα με θυμάται.
Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός;
Με ρώτησαν και μέσα νωρίτερα. Το ίδιο πράγμα θα σου πω. Αν έχει κάποιος δύο παιδιά, δε μπορεί να διαλέξει ένα από αυτά. Σπουδαίες ομάδες με πολύ όμορφες αναμνήσεις, αλλά και άσχημες στιγμές μέσα από τις οποίες έγινα πιο έμπειρος.
Στάθηκα τυχερός γιατί συνεργάστηκα με δύο σπουδαίους ανθρώπους. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος και ο Σωκράτης Κόκκαλης με βοήθησαν πάρα πολύ. Μου πρόσφεραν τα πάντα. Τους χρωστάω πολλά.
Πες μου κάτι που θυμάσαι χαρακτηριστικά από εκείνα τα χρόνια…
Δε θα ξεχάσω το τρίποντο που πέτυχα από το κέντρο του γηπέδου στο τέλος του ημιχρόνου στο ΣΕΦ. Νομίζω ακόμη και τώρα πως εκείνο το καλάθι άλλαξε την εξέλιξη του αγώνα υπέρ του Παναθηναϊκού.
Όταν πήγα στον Ολυμπιακό δε θα ξεχάσω τον πέμπτο τελικό. Παίζαμε καλύτερα και αξίζαμε τον τίτλο, αλλά οι διαιτητές μας τον στέρησαν. Δε μας άφησαν οι διαιτητές να πάρουμε τον τίτλο.
Η Κροατία κινδυνεύει με αποκλεισμό αν και κάποιοι παίκτες του ΝΒΑ ήρθαν να παίξουν. Στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί μεγάλο θέμα με την απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο…
Το είπα και μέσα στο σεμινάριο νωρίτερα. Πρέπει να βρεθεί λύση μεταξύ της FIBA και της Euroleague. Δε γίνεται να παίζουν οι εθνικές ομάδες χωρίς τους καλύτερούς τους παίκτες.
Έθιξες και πρόβλημα με τους ατζέντηδες…
Φυσικά έχουν τεράστιο μερίδιο. Ξέρω πολύ καλά πως αποτρέπουν τους παίκτες να έρθουν στην εθνική ομάδα ώστε να αποφύγουν τραυματισμούς και ταξίδια. Δεν είναι σωστό.
Δεν υπήρχε περίπτωση ο δικός μου μάνατζερ τότε να με πάρει και να μου πει μην πας στην εθνική Κροατίας. Θα τον είχα βρίσει και θα τον είχα απολύσει. Τώρα οι μάνατζερ αποφασίζουν για τους παίκτες.
Στα δικά μου χρόνια ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Οι ατζέντηδες δούλευαν για το καλό του παίκτη. Και το καλό του παίκτη βρισκόταν στο γήπεδο και πουθενά αλλού.
Τώρα ίσως σε στεναχωρήσω λίγο, αλλά δε γίνεται να μην σε ρωτήσω για τον Ντράζεν…
Τι να πούμε πια. Δε θα ξεχάσω ποτέ τι έγινε. Εμείς πετάγαμε με το αεροπλάνο κι αυτός στη Γη, έχανε τη ζωή του… Ο Ντράζεν όταν ήθελε κάτι δεν στο έλεγε, στο έδειχνε. Μου λείπει ακόμη και σήμερα. Αν ο Ντράζεν ζούσε θα ήταν διαφορετική η ζωή μου, θα ήταν διαφορετική η ζωή όλης της χώρας μου.
