Νικ Καλάθη μην βιαστείς να γυρίσεις!

Μπορεί να μην το μαρτυρούν τα νούμερα ούτε οι επιδόσεις αφού αμφότερες κυμάνθηκαν στα συνήθη για τον Παναθηναϊκό επίπεδα. Το μαρτυρά όμως ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε μια σημαντική νίκη επί της Μακαμπί, με την ορχήστρα να αποδίδει τέλεια χωρίς τον μαέστρο Νικ Καλάθη να βρίσκεται στο πόντιουμ.

Με αντίπαλο «την ομάδα του λαού», είδαμε τον πιο «μυαλωμένο» Παναθηναϊκό στην φετινή διοργάνωση.

Ο τρόπος λοιπόν είχε να κάνει με την σύνεση και το πειθαρχημένο σε γενικές γραμμές παιχνίδι των πρασίνων.

Δεν υπήρχε άλλη λύση. Από τη στιγμή που απουσίαζε από το παρκέ το κομπιούτερ, η τετράγωνη λογική έπρεπε να επιμεριστεί σε όσους θα πατούσαν παρκέ.

Υπάρχουν δύο νούμερα στη στατιστική που συνηγορούν με τον πιο καταφανή τρόπο ότι ο Παναθηναϊκός χθες λειτούργησε σαν ομάδα. Σαν μυαλωμένη ομάδα!

Το ένα νούμερο σχετίζεται με την επίδοση των πρασίνων στη μάχη των αιθέρων, εκεί που η Μακαμπί παρουσιάζεται αχτύπητη. Στα ριμπάουντ η ομάδα του Πασκουάλ έχει κερδίσει κατά κράτος: σύνολο 39, εξ’ αυτών τα δέκα επιθετικά.

Αποτέλεσμα συνολική δουλειάς, αποτέλεσμα αυτοσυγκέντρωσης αλλά και καθαρού μυαλού. Στα ριμπάουντ λειτουργείς σαν ομάδα; Τα καθαρίζεις! Και αν όχι, χάνεις από την …αεροπορία και κλαις την μοίρα σου!

Το άλλο νούμερο έχει να κάνει με την παρουσία του Τόμας στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Η αντιμετώπισή του δεν είναι υπόθεση ενός, αλλά αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς.

Ο παίκτης της Μακαμπί συνηθισμένος να μοιράζει δηλητήριο στους αντιπάλους, σε κάθε ματς τελειώνει με διψήφιο αριθμό καλαθιών και μάλιστα γεμάτο διψήφιο. Με τον παίκτη - κλειδί Τόμας να μετρά με το ζόρι 9 πόντους στην προσωπική του συλλογή, οι πράσινοι ελαχιστοποίησαν τις πιθανότητες της ήττας.

Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού είναι ταυτισμένο με το παιχνίδι του Νικ Καλάθη! Με τον τρόπο που αυτός σκέφτεται, με τον τρόπο που αυτός το σχεδιάζει και το αποδίδει. Είναι επίσης συνυφασμένο με τις αμυντικές του αρετές, ταυτισμένο με την δημιουργικότητά του.

Η απουσία του λοιπόν μας έβαλε όλους στην διαδικασία να σκεφτούμε τι σόι Παναθηναϊκό θα αντικρίσουμε. Με βάση την εικόνα του παιχνιδιού η έλλειψή του λειτούργησε ώστε να αλλάξουν τα μυαλά των συμπαικτών του.

Λειτούργησε έτσι ώστε να βάλουν όλοι οι υπόλοιποι λίγο από «Καλάθη» στο παιχνίδι τους. Να βάλουν το μυαλό τους να σκεφτεί περισσότερο, να γίνουν λιγότερο παρορμητικοί, να αποκτήσουν την απαραίτητη σύνεση ώστε να καλυφθεί το κενό, γιατί δεν είναι εύκολο η ομάδα να βρει λύσεις και ρυθμό μετά από τόσα παιχνίδια χωρίς τον Νικ Καλάθη στην σύνθεση της.

Τον σκόρερ εύκολα τον αντικαθιστάς, μπορείς να τον συναντήσεις στα πρόσωπα άλλων παικτών, αλλά το μυαλό, την πνευματική διαύγεια και ηρεμία, δεν μπορείς να την έχεις από τον καθένα.

Κι αν είναι κομματάκι εύκολο να «μπεις στα παπούτσια» κάποιου άλλου είναι εξόχως δύσκολο να μπεις στο μυαλό του. Και ακόμα πιο δύσκολο η υποκατάσταση να γίνει από έναν παίκτη. Θα πρέπει να υποστηριχθεί από το σύνολο.

Κομμάτια λοιπόν από τη σκέψη του Καλάθη είδαμε στην αγωνιστική συμπεριφορά του μεταμορφωμένου προς το καλύτερο Ντένμον, κομμάτια από την σοβαρότητά του αποτυπώθηκαν στις κινήσεις και τις επιλογές του Σίγκλετον, στις αποφάσεις του Παππά, στις κρίσιμες καμπές του παιχνιδιού.

Κομμάτια από τις αμυντικές του αρετές στον Ρίβερς και στον Γκάμπριελ. Αφήνω απ’ έξω τον Γκιστ. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει το πικ εν ρολ με τον Καλάθη, τους καθιστούν και δικαιολογημένα αχτύπητο δίδυμο. Απορία όλων ήταν πώς θα λειτουργήσει ο Γκιστ χωρίς το αγωνιστικό του alter ego στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Λειτούργησε σα να τον έχει δίπλα του και αυτό γιατί υπάρχουν δύο Γκιστ στον φετινό Παναθηναϊκό: ένας με τον Καλάθη και ένας μόνος του.

Η αγωνιστική προσήλωση και αυτοσυγκέντρωση του Αμερικανού σε κάθε αναμέτρηση, γεγονός που αποδεικνύεται στη σταθερή απόδοσή του σε κάθε αναμέτρηση, τον καθιστά μια από τις πιο αξιόπιστες λύσεις με ή χωρίς Καλάθη.

Ο «μυαλωμένος» Παναθηναϊκός φάνηκε και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τη δυσκολότερη ομάδα στο είδος της, στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν της άφησε περιθώρια αντίδρασης, δεν της επέτρεψε να «χτίσει» τη φιλοσοφία της.

Και κάτι επίσης αξιοσημείωτο: στο ανοιχτό γήπεδο ο Παναθηναϊκός είχε το καθαρό μυαλό να χτυπά γρήγορα και με καίριο τρόπο τη Μακαμπί, χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς δισταγμούς. Σα να ήταν ο Νικ παρόν.

Στις οργανωμένες επιθέσεις το μόνο που είχε να κάνει ήταν να επιδείξει την απαιτούμενη πνευματική διαύγεια και υπομονή. Απόντος του Καλάθη να μην αρχίσει ο καθένας να κάνει του κεφαλιού του , να στήνει την δική του παράσταση , το δικό του μαγαζί.

Όσο και αν η Μακάμπι στα αμυντικά της καθήκοντα θα κινείται πάντα σε μέτρια επίπεδα, όσο και αν μετά από κάθε περιστροφή οι παίκτες της τρεις μαζί θα κουτουλάνε σαν τα συγκρουόμενα , στην επίθεση χρειάζεται σοβαρότητα και σωστή κυκλοφορία, στοιχεία που δεν έλειψαν από τους Πράσινους.

Με βάση αυτή την εικόνα, ο κλινήρης Καλάθης καλά θα κάνει να μη βιαστεί να επιστρέψει αν δεν είναι απόλυτα υγιής. Προς το παρόν δεν έχει λόγους να ανησυχεί. Για την έκβαση της αναμέτρησης βοήθησε το δίχως άλλο και η αυτοπεποίθηση που προσδίδει στους παίκτες η σιγουριά του απόρθητου ΟΑΚΑ.

Αλλά τώρα η ομάδα αλλάζει…πίστα. Σειρά έχει το Βελιγράδι. Ο Ερυθρός Αστέρας δεν μπορεί να συγκριθεί σαν ποιότητα με την Μακαμπί. Αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει ότι πρόκειται για μια ομάδα σκληρή, πολύ αθλητική, ανταγωνιστική, ομάδα με κίνητρο να αποδείξει ότι παραμένει άξια προσοχής σε μια έδρα παραδοσιακά αφιλόξενη για τον Παναθηναϊκό.

Αν και στο Βελιγράδι οι πράσινοι παρουσιαστούν το ίδιο μυαλωμένοι και συγκροτημένοι, ο Νικ Καλάθης θα έχει κάθε λόγο να περιμένει με ηρεμία την αποθεραπεία του.

Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεται και λειτουργεί θα έχει μπολιάσει το σύνολο. Στο Βελιγράδι λοιπόν θα έχουμε την τελική κρίση.