Ο «παλιός» και οι νέοι «ήρωες» της Εθνικής!

Να αρχίσουμε με τα βασικά “takeaways” που προκύπτουν από το πειστικό «διπλό» (96-78) της Εθνικής ομάδας στο Τελ Αβίβ, ένα αποτέλεσμα που σε συνδυασμό με την εξαιρετική, ειδικότερα στο 2ο μέρος, εικόνα των διεθνών, συνδύασε το τερπνόν μετά του ωφελίμου!

Πρώτον, γιατί διατήρησε το ελληνικό αήττητο στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου (Κίνα 2019), δεύτερον, γιατί έφερε την Ελλάδα ένα βήμα πριν την επίτευξη του βασικού της στόχου, που είναι το απόλυτο 6/6 στους αγώνες του 8ου ομίλου, έτσι ώστε να μεταφέρει την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία στο group της 2ης φάσης, που αρχίζει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και τρίτον, γιατί οι εντυπωσιακές εικόνες που όλοι θαυμάσαμε, αποδεικνύουν ότι η παραγωγική διαδικασία και η δεξαμενή του ελληνικού μπάσκετ, έχουν μεγάλο βάθος.

Εδώ που τα λέμε, θα βρεθεί σίγουρα κάποιος που θα κάνει τον "δικηγόρο του διαβόλου" και θα πει: «Ρε μεγάλε, αν είναι να πανηγυρίζουμε επειδή νικήσαμε εύκολα το Ισραήλ, τότε, μήπως έχει κατέβει ο πήχης;»... Δεν είναι σε καμία περίπτωση, όμως, έτσι τα πράγματα! Και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί...

* Κατ' αρχήν, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα που παρατάχθηκε στο παρκέ του πάλαι ποτέ "Γιαντ Ελιάου", αποτελούνταν από παίκτες, που όλοι μαζί, προπονήθηκαν συνολικά λιγότερες από πέντε μέρες, ενώ αν εξαιρέσει κανείς τον Μήτογλου, τον Θανάση (Αντετοκούνμπο) και τον Μάντζαρη, που μπήκαν σχεδόν αμέσως μετά το τέλος των τελικών και σωματικά είναι λίγο-πολύ «καμένοι», οι υπόλοιποι, έχουν ολοκληρώσει τις αγωνιστικές υποχρεώσεις από τρεις εβδομάδες (Μαργαρίτης, Χρυσικόπουλος, Κατσίβελης, Γκίκας και Σαλούστρος) έως και 2,5 μήνες (Μπουρούσης) και βρίσκονταν σε πρόγραμμα συντήρησης.

* Η Ελλάδα παρατάχθηκε με συνολικά 8+2 απουσίες (Αντετοκούνμπο, Καλάθης, Πρίντεζης, Σλούκας, Παπανικολάου, Παπαγιάννης, Παπαπέτρου και Σάκοτα, μαζί με τους Κουφό και Ντόρσεϊ, αν μπορεί να πει κανείς ότι οι δύο τελευταίοι ακόμη υπολογίζονται σοβαρά) κι «έριξε» μία ξεγυρισμένη "20άρα" στην έδρα ενός υπολογίσιμου αντιπάλου, ο οποίος καιγόταν για τη νίκη που θα του εξασφάλιζε και μαθηματικά την πρόκριση.

* Το σημαντικότερο απ' όλα, όμως, ήταν το μπάσκετ που παίξαμε και η εικόνα που παρουσιάσαμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αν εξαιρέσει κανείς δύο μικρά διαστήματα αμυντικής αδράνειας στην 1η και την 2η περίοδο καθώς και την απόλυτα φυσιολογική χαλάρωση των τελευταίων 6 λεπτών (δεχτήκαμε 21 πόντους), όταν η διαφορά έφτασε το +27 (59-86), η εμφάνιση των Ελλήνων παικτών ήταν αψεγάδιαστη!

* Με εκπληκτικό passing-game, έξυπνη κυκλοφορία της μπάλας και έξτρα πάσα, βρίσκαμε συνεχώς τον ελεύθερο παίκτη και αξιοποιήσαμε τα περισσότερα ανοιχτά τρίποντα (50% με 13/26). Βγάλαμε μεγάλη ενέργεια στην άμυνα και με 11 κλεψίματα και 5 κοψίματα, δημιουργήσαμε προϋποθέσεις για πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό.

* Είχαμε εξαιρετική αγωνιστική συμπεριφορά απέναντι σε οργανωμένη άμυνα (στο πέντε εναντίον πέντε), παρουσιάσαμε πολύ αποτελεσματικές συνεργασίες, ενώ εκμεταλλευτήκαμε το πλεονέκτημα που είχαμε στις περισσότερες καταστάσεις man-to-man, με τον Μήτογλου, τον Λαρεντζάκη και τον Μποχωρίδη, να δείχνουν ότι, όσο περισσότερο χρόνο θα παίρνουν, τόσο περισσότερα πράγματα θα προσφέρουν!

* «Τιμωρήσαμε» παραδειγματικά όλα τα "double-team" των Ισραηλινών και την πίεση στην μπάλα που μας εξασκήθηκε, ενώ σε γενικές γραμμές, ο τρόπος παιχνιδιού μας, χαρακτηρίστηκε από μία ηρεμία, μία υπομονή και μία αυτοπεποίθηση, που δεν έχουν ομάδες που είναι χρόνια μαζί!

* Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος και οι συνεργάτες του έχουν καταφέρει να εμφυσήσουν στους διεθνείς μία νοοτροπία, που σφύζει άκρας «αθλητικής υγείας», έστω κι αν οι συνθήκες διαμόρφωσης του ρόστερ, καθώς οι προκριματικοί αγώνες μπαίνουν στην πιο κρίσιμη τους καμπή, δεν θα έλεγε κανείς ότι ευνοούν το εκπληκτικό κλίμα που βλέπουμε! Όσο καλύτερα παίζουμε και όσες περισσότερες νίκες μαζεύουμε, τόσο δυσκολότερη θα γίνεται η διαδικασία του σταδιακού «κοψίματος» των παικτών που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος, για να ενεργοποιηθούν οι «βασικοί», πλην όμως απόντες από τα πιο πολλά παιχνίδια. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στα δύο ματς του Σεπτεμβρίου (13 και 16 του μηνός) και οι οκτώ προαναφερθέντες, υπολογίζεται να δώσουν το παρών, για να απουσιάσουν και πάλι - εκτός συγκλονιστικού απροόπτου - από το 5ο και το 6ο «παράθυρο» της FIBA, τα οποία θα διεξαχθούν μεσούσης της νέας αγωνιστικής περιόδου. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός προειδοποίησε ότι για να κληθεί κάποιος στην προετοιμασία της Εθνικής για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, πρέπει οπωσδήποτε να έχει «γράψει» τουλάχιστον μία συμμετοχή στα προκριματικά, οπότε το φθινόπωρο που μας έρχεται θα έχουμε την ώρα της κρίσης...

Μετά το 5/5, λοιπόν, ας αναλύσουμε, τι παίρνουμε μαζί μας στο Ταλίν, όπου τη Δευτέρα (02/07, 19.00) κόντρα στην Εσθονία, θα δώσουμε το τελευταίο παιχνίδι της 1ης φάσης.

* Την τρομερή διάθεση και φρεσκάδα των διεθνών, την ανέλπιστα - χωρίς πολλές προπονήσεις και χρόνο προετοιμασίας - καλή «χημεία» και φυσικά το εξαιρετικό κλίμα στην ελληνική αποστολή.

* Τον εκπληκτικό "Dino" (Μήτογλου) των 21 πόντων (με 4ρ., 3ασ., 3κλ. & 9/11 σουτ σε 20') και τον φοβερό "Larry" (Λαρεντζάκη) των 17 πόντων (με 4ασ. & 4/4 τριπ.)! Ο πρώτος θύμισε mobile ψηλό πρώτης κλάσης, με πλαστικότητα στις κινήσεις, ταχύτητα και φαρμακερό τρίποντο που έχουμε να δούμε από την καλή εποχή του Ευθύμη Ρεντζιά! Μπράβο στον Σκουρτόπουλο που τον άφησε αρκετά στο παρκέ, γιατί ο χρόνος συμμετοχής και κατ' επέκταση η αίσθηση του να είναι σημαντικός, είναι το στοιχεία που του λείπουν! Ο δεύτερος είναι παλικάρι από τα λίγα που δεν φοβαται να «μπει στην φωτιά» σε άμυνα κι επίθεση και οι παραστάσεις που απέκτησε φέτος, είναι φανερό ότι του έχουν δώσει μεγάλη αυτοπεποίθηση. Όσο ταπεινός παραμένει, τόσο περισσότερο αισθητή θα κάνει την παρουσία του...

* Τον πολύ βελτιωμένο Λευτέρη Μποχωρίδη! Ο Θεσσαλονικιός point-guard δικαίωσε πλήρως τον 53χρονο coach που τον επέλεξε ως βασικό και πήρε άριστα (9π., 5ρ., 1ασ. & 1κλ. σε 19') σε άμυνα, επίθεση, οργάνωση και δημιουργία. Το δυνατό κορμί του, η σωστή χρήση των χεριών του και η ιδιαίτερη έφεση που έχει για περιφερειακός στο ριμπάουντ, μας έδωσε πλεονέκτημα στα μετόπισθεν, ο υπερκινητικός τρόπος παιχνιδιού με συνεχείς διεισδύσεις κι αλλαγές κατεύθυνσης προκάλεσε ουκ ολίγες αμυντικές ανισορροπίες, ενώ στον τομέα της δημιουργίας ήταν άτυχος, γιατί από δικές του πάσες, χάθηκαν τουλάχιστον τέσσερα ελεύθερα τρίποντα!

* Την ήρεμη δύναμη που ακούει στο όνομα Παναγιώτης Βασιλόπουλος! Ο Πάνος ήταν άψογος (12π. & 3ρ.) και γι' αυτό πήρε τον δεύτερο μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής (24'), έχοντας την μεγαλύτερη αξιολόγηση στο διάστημα που βρέθηκε στο παρκέ (+23). Από κοντά και ο Βαγγέλης Μαργαρίτης (8π., 2ρ., 3ασ. & 2κλ. σε 18') με τον Θανάση Αντετοκούνμπο (8π. & 2κοψ.), που ήταν αθόρυβοι, ουσιαστικοί και όταν χρειάστηκε, προσέφεραν και θέαμα! Για τον πρώτο, μοιάζει πραγματικά απίστευτο ότι είναι 35 ετών (πατημένα), ενώ για τον δεύτερο είναι ανώφελο να επιχειρήσει κάποιος να σκοράρει μπροστά του...

* Τον δραστήριο αμυντικά και δημιουργικά ενεργό, Βαγγέλη Μάντζαρη (5π., 2ρ., 6ασ. & 2κλ.), που μπορεί να ήταν άστοχος (1/6 τριπ.), αλλά δεν μπορεί να ήταν τυχαίο, το ότι έμεινε στο παρκέ (26'), περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον συμπαίκτη του Θετικός όσο έπαιξε ήταν και ο Χάρης Γιαννόπουλος (6π. με 2/3 τριπ. σε 12'), που δείχνει στόφα σπάνιου σουτέρ, κάτι που λείπει εδώ και καιρό από την Εθνική.

* Τον συγκινητικό Γιάννη Μπουρούση (8π. 2ρ. & 2κλ.), τον οποίο άφησα τελευταίο γιατί η αδιάλειπτη παρουσία του επί 13 σερί χρόνια στις αγωνιστικές επάλξεις της Εθνικής ανδρών, συνιστά τη μεγαλύτερη κληρονομιά για τις επόμενες γενιές που θα έρθουν! Ο ψηλός είναι ο μοναδικός ουσιαστικός συνδετικός κρίκος της τελευταίας φουρνιάς των μεταλλίων (το 2009 έκανε το ντεμπούτο του και ο Καλάθης, ενώ το 2006 που "κόπηκε" ο Καρδιτσιώτς σέντερ, στην Ιαπωνία ήταν και ο Βασιλόπουλος) και ο «έρωτάς» του με την «επίσημη αγαπημένη» είναι τόσο βαθύς, που δεν επηρεάζεται ούτε από επαγγελματικές σκοπιμότητες, ούτε από τραυματισμούς, ούτε από συμβόλαια και μπασκετικά... γεράματα! Όσοι ξέρουν πράγματα και καταστάσεις, μπορούν να καταλάβουν πόσο «πονάει» ο αρχηγός αυτή την ομάδα! Δεν χρειάζονται ούτε πολλές λεπτομέρειες, ούτε πολλές εξηγήσεις. Το ότι ο «Μπούρου» πήγε στο Τελ Αβίβ, μπήκε στο γήπεδο έπαιξε και καθοδήγησε τους συμπαίκτες του, μετά από όλα όσα περνάει τις τελευταίες μέρες, σημαίνει πολλά για τους νεότερους της Εθνικής ομάδας αλλά κι γι' αυτούς που είναι στον προθάλαμο και περιμένουν τη σειρά τους... Respect και κουράγιο!

Υγ.: Ο Γιάννης Αθηναίου μπορεί να ήταν άτυχος (τραυματίστηκε όπως και ο Λίνος Χρυσικόπουλος), αλλά σε όλη του την καριέρα αποδεικνύει ότι έχει έφεση στις υπερβάσεις! Οπότε μην τον φοβάστε καθόλου. Θα επανέλθει δριμύτερος!