Η επιτυχία από την αποτυχία ένα... ημίχρονο δρόμος κι ο ενθουσιασμός που έγινε βιασύνη

Δύσκολη μέρα για την Εθνική Ελλάδας ύστερα από τον αποκλεισμό της ομάδας από την προημιτελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω κάποιες δικές μου σκέψεις κι ύστερα να προσπαθήσω να εξηγήσω τι έφταιξε και δεν ήρθε το επιθυμητό +12 που ψάχναμε.

• Κανείς δεν στεναχωριέται περισσότερο από τους παίκτες και τους προπονητές που έκαναν ό,τι μπορούσαν. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως δύο μήνες δούλεψαν σκληρά για να πετύχουν. Σε αυτούς τους δύο μήνες όλοι έδωσαν το 100%.

• Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος είναι προπονητής και όπως συμβαίνει πάντα σε αυτόν επικεντρώνονται τα «πυρά». Ο coach δεν είναι ούτε ταβερνιάρης, ούτε άσχετος, ούτε τίποτα. Όμως είναι ένας προπονητής που δε ανήκει στο επίπεδο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η ευθύνη της παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας δε βαραίνει τον ίδιο, αλλά τον Γιώργο Βασιλακόπουλο που τον επέλεξε.

• Ο coach Σκουρτόπουλος στο τουρνουά «πλήρωσε» σε κάποιες περιπτώσεις την αδυναμία του να εκφράσει αυτό που σκεφτόταν με σωστό τρόπο. Δεν ξέρω τι μπορεί να εννοούσε με δηλώσεις περί «τριών γκαρντ», για την κριτική που τον ενοχλούσε, για το ό.τι ξαφνικά θυμήθηκε τον Ντόρσεϊ, και για το ότι «δε βρήκαμε τρόπο να υποστηρίξουμε τον Γιάννη» αφού είχε τελειώσει το τουρνουά. Ενδεχομένως να μην εννοούσε αυτά που είπε, αλλά αυτά έμειναν και αναπαράχθηκαν. Ο coach φάνηκε άπειρος στις δηλώσεις του.

• Η Ελλάδα στο τουρνουά δεν έπαιξε καλό μπάσκετ και κυρίως δεν είχε ιδέες. Το υλικό του ρόστερ μας προδιέθετε για καλύτερο μπάσκετ. Περίμενα περισσότερες αγωνιστικές ιδέες στο παρκέ. Δεν τις είδα. Στην επίθεση πολλές φορές δεν υπήρχε κίνηση και δεν είδα εναλλακτικά πλάνα.

• Η επιτυχία από την αποτυχία ήταν κυριολεκτικά ένα ημίχρονο δρόμος... Ακόμη και με αυτό το «μέτριο προς κακό» μπάσκετ που έπαιξε η Ελλάδα πλήρωσε ένα τραγικό ημίχρονο με τους Βραζιλιάνους. Αν στο δεύτερο 20άλεπτο του συγκεκριμένου ματς, υπήρξε διαφορετική έκβαση, τώρα θα αναλύαμε Γάλλους ή Αυστραλούς για το πρώτο νοκ άουτ.

• Κριτική δε σημαίνει γκρίνια. Η κριτική μπορεί μάλιστα να κάνει μεγάλο καλό μακροπρόθεσμα. Επίσης η κριτική δε σημαίνει πως όσοι την ασκούν χάρηκαν με την αποτυχία. ΕΟΚ, παίκτες και προπονητές δεν έχουν ανάγκη από υπερασπιστές.

• Σχεδόν όλοι οι παίκτες κατώτεροι των αρχικών ορίων που είχαν τοποθετήσει ως προς την προσφορά τους στην ομάδα. Αναφέρομαι στο σύνολο των 5 αγώνων και όχι σε μεμονωμένα ματς.

ΟΙ ΤΣΕΧΟΙ ΗΡΕΜΟΙ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟΙ

Σε δύο διαστήματα κατά τη διάρκεια του αγώνα ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε βιασύνη και θολούρα.

Αρχικά, δεν μπορούσα να φανταστώ ιδανικότερο ξεκίνημα στην αναμέτρηση. Η Ελλάδα βρέθηκε πολύ νωρίς στο 10-2 και στα πρώτα 16 λεπτά έπαιξε την καλύτερη άμυνα που μπορούσε. Ασφυκτική πίεση πάνω στη μπάλα, οι ψηλοί καθάριζαν τα ριμπάουντ, οι περιστροφές λειτουργούσαν άψογα και σκορ 17-26.

Στα επόμενα 4 λεπτά παίξαμε σαν να μην υπήρχε αύριο, οι Τσέχοι παρέμειναν ήρεμοι και μαγκιά τους και πήγαν στα αποδυτήρια προηγούμενοι.

Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο η πληγή δεν αποτυπώνεται στον πίνακα του σκορ μόνο, αλλά και στην ψυχολογία.

Πάμε και στο δεύτερο διάστημα...

Με 2:22 για τη λήξη της τρίτης περιόδου το σκορ ήταν 46-46. Η κόρνα της λήξης βρήκε την Ελλάδα στο +8 με τον ιδρώτα να έχει πλημμυρίσει το παρκέ από τις βουτιές και τους Τσέχους να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο.

Η Ελλάδα χρειαζόταν έναν επιπλέον παίκτη και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο μπήκε στην εξίσωση του σκορ. Η Εθνική ομάδα βρέθηκε στο +12 όμως η αποβολή του Γιάννη Αντετοκούνμπο την επηρέασε αρνητικά. Απόλυτα λογικό αφού χάνεις τον κορυφαίο παίκτη της ομάδας.

Σε εκείνο το σημείο οι διεθνείς μας «θόλωσαν». Τεχνική ποινή στον πάγκο που έδωσε τετράποντο και δύο αχρείαστα φάουλ που έδωσαν 4/4 βολές.

Όταν μία ομάδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αισθάνεται άβολα και κάνει λάθη όπως η Τσεχία, οι εύκολοι πόντοι από βολές είναι το καλύτερο ιατρικό της και δυστυχώς οι Τσέχοι το εκμεταλλεύτηκαν.

Ακόμη κι έτσι στο 63-70 ακολούθησαν πέντε άστοχα σουτ (Θ. Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου, Σλούκας, Σλούκας, Καλάθης). Όλα ήταν βιαστικά ενώ απέμενε αρκετός χρόνος.

Είναι απόλυτα κατανοητό όταν κυνηγάς μία διαφορά να πρέπει να ρισκάρεις, από την άλλη οι παίκτες παραείναι έμπειροι και περίμενα να απέφευγαν την παγίδα.

Συμπερασματικά μιλώντας η Ελλάδα απέτυχε αφού τερμάτισε εκτός των πρώτων 12 θέσεων του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ούτε τρόποι να «μαλακώσεις» την τελική της κατάταξη.

ΥΓ: Μία μέρα πριν είχα αναφερθεί στο twitter στο τραγικό επίπεδο της διαιτησίας σε ολόκληρο του τουρνουά. Η Ελλάδα φυσικά και δεν αποκλείστηκε από τη διαιτησία, απλά αναφέρω το φαινόμενο ως γενικότερο συμπέρασμα.

Αστείο επίπεδο διαιτησίας σε όλο το τουρνουά #FIBAWC2019 #FIBAWC

— Melayess (@Melayess) September 8, 2019

ΥΓ 2: Κρίμα για τον Καλάθη που αυτό το διαστημικό παιχνίδι που έκανε δεν θα το θυμάται με χαμόγελο.

ΥΓ 3: Τα γκαρντ κρίνουν την πορεία κάθε ομάδας είτε αναφερόμαστε σε τουρνουά λίγων ημερών είτε σε Λίγκα.

ΥΓ 4: Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έκανε λόγο για «τοποθέτηση ειδικών σε κομβικές θέσεις των Εθνικών ομάδων» και ο Θοδωρής Παπαλουκάς για «ηρεμία και σχεδιασμό». Κάτι περισσότερο θα ξέρουν από μας.