Με την ευχή του… Δέλλα!

Βασίλης Σκουντής Βασίλης Σκουντής
Με την ευχή του… Δέλλα!
Σε έναν δεύτερο (μετά από εκείνο με τη Νέα Ζηλανδία) do-or-die αγώνα, η Εθνική αντιμετωπίζει την Τσεχία και ο Βασίλης Σκουντής ανακατεύει στην υπόθεση τις παλιές συμφορές μας, την εισβολή των Σοβιετικών στην Πράγα, τον Φραντς Κάφκα, τη «Βελούδινη Επανάσταση» του ’89, την ΑΕΚ του ’68 και το ασημένιο γκολ του Τραϊανού!

Για να πω την αμαρτία μου, εδώ και (όχι απλώς χρόνια, αλλά) δεκαετίες ακούω Τσεχία - και πιο παλιά, Τσεχοσλοβακία - και σκιάζομαι!

Κακός δαίμονας, δεν θα πει τίποτε και ελπίζω να μην το γκαντεμιάσω και μας κάνουν πάλι οι λεγάμενοι τ’ αλατιού!

Κουβαλάμε οι δόλιοι και αυτό το άχθος του +12, συν το μεγάλο «πρέπει» της πρόκρισης, οπότε εκεί που τα ‘χαμε χύμα για τη νίκη, μας ήρθαν και τσουβαλάτα για τη διαφορά, αλλά, διάβολε, θα την παλέψουμε κι ό,τι κάτσει…

Για να επιστρέψω στην πρότερη αναφορά μου κι αφού υιοθετήσω τη λογική του cross fingers, ομολογώ την αμαρτία μου: έτυχε ο καψερός να είμαι εκεί όλες τις φορές που οι αυριανοί αντίπαλοι της Εθνικής μάς άλλαξαν τον αδόξαστο και μάλιστα ως επί το πλείστον αυτές οι ήττες υπήρξαν τραυματικές και απέβησαν μοιραίες σε αυτό που προσδιορίζεται ως ελληνικό μπασκετικό γίγνεσθαι.

Βεβαίως τώρα που το σκέπτομαι καλύτερα, για κάθε φιάσκο της Εθνικής, θα υπάρχει πάντοτε, ως αντίβαρο, η νίκη της ΑΕΚ επί της Σλάβια Πράγας στον τελικό της 4ης Απριλίου του ’68 στο Καλλιμάρμαρο, αλλά διάβολε πόσα από τα πατατράκ μπορούν να ρεφάρουν ο συχωρεμένος ο Αμερικάνος, ο Τρόντζος, ο Ζούπας, ο Βασιλειάδης, ο Λαρεντζάκης και οι υπόλοιποι θριαμβευτές εκείνης της βραδιάς, απέναντι στον θρυλικό Γίρι Ζίντεκ;

Γελώ τώρα που το γράφω, διότι συνειδητοποιώ ότι υπάρχει μπόλικο λίπος και μάλιστα πιο νωπό από εκείνο που έχει αποθηκεύσει εδώ και πάνω από μισό αιώνα η «Βασίλισσα»…

Λίπος από άλλο ανέκδοτο, αλλά όπως λένε και οι Αμερικανοί, είναι κρίμα να αφήσεις μια λεπτομέρεια να σου χαλάσει μια όμορφη ιστορία και όντως η ιστορία του Euro 2004 είναι πολύ όμορφη…

Για να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης η Ελλάδα νίκησε την Πορτογαλία, αλλά για να φτάσει στον τελικό χρειάστηκε - στην κορύφωση ενός ψυχοδράματος - την 1η Ιουλίου εκείνου του σωτηρίου έτους στο «Dragao» του Οπόρτο να ρίξει στο κανναβάτσο την Τσεχία: όχι αυτήν του (απόντος) Βέσελι, του Σατοράνσκι, του Σιλμπ και του Μπάλβιν, αλλά εκείνη του Νέντβεντ, του Τσεχ, του Μπάρος και του Κόλερ!

Και πώς; Εκτελεί το κόρνερ ο Τσάρτας, παίρνει την κεφαλιά ο Δέλλας στο πρώτο δοκάρι και ωρύεται ο Χελάκης «γκολ και φύγαμε για τελικό»!

Και τι γκολ Παναγίτσα μου και Χριστούλη μου; Ένα «silver goal» που ο Τραϊανός το έβαλε στα χασομέρια του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης και από εκεί και πέρα όλα τα άλλα είναι Ιστορία!

Κλείνω εδώ την ποδοσφαιρική παρένθεση και επιστρέφω στα καθ’ ημάς που δεν δημιουργούν το απαραίτητο ευχάριστο περιβάλλον ενόψει της αυριανής αναμέτρησης στη Σενζέν…

Πρώτα απ’ όλα οφείλω να υπενθυμίσω ότι τα συναπαντήματα με την κραταιά Τσεχοσλοβακία ωφέλησαν τα μάλα το ελληνικό μπάσκετ και αυτή είναι μια υπόθεση που την ανέσυρα από το ράφι και πριν από σχεδόν έναν μήνα, όταν έφυγε από τη ζωή ο Tσίτσο Σιμπίλιο…

Παίκτες όπως ο συχωρεμένος ο συχωρεμένος ο Δομινικανός, ο Τσεχοσλοβάκος Στάνισλαβ Κρόπιλακ, ο Ιταλός Μάρκο Μποναμίκο και κάμποσοι άλλοι δίμετροι και βάλε παίκτες υπήρξαν οι λόγοι που άλλαξαν τη φυσιογνωμία μας και την ιδέα που είχαμε στο μυαλό μας για τη δομή και στη στελέχωση μιας πεντάδας.

Μέχρι τότε δεν διαθέταμε τα μεγάλα τριάρια και το 1981 στην Κωνσταντινούπολη και εν συνεχεία στην Πράγα και στην Μπρατισλάβα ο Γιάννης Ιωαννίδης έπαιζε με χαμηλό σχήμα τριών γκαρντ, ώστε να χωρέσουν μαζί - και να μη γκρινιάζουν - ο Νίκος Γκάλης, ο Τάκης Κορωναίος και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που αναγκαστικά κάλυπτε τη θέση «3»…

Όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία ο Πολίτης και ενώ είχε ήδη αποχωρήσει από την Εθνική ο Κορωναίος, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να ανεβάσει το μπόι της Εθνικής, ώστε να υπάρχει αντίπαλον δέος στους ψηλούς σμολ φόργουορντ των άλλων ομάδων και να ματσάρουμε το πλεονέκτημα τρους.

Χρειαζόμασταν παραπάνω ύψος στο «3», λοιπόν και αίφνης η Εθνική βρήκε και αξιοποίησε τα τριάρια του μέλλοντος: πρώτα τον Λιβέρη Ανδρίτσο και εν συνεχεία τον Φάνη Χριστοδούλου.

Τους τρέμαμε τότε τους Τσεχοσλοβάκους και δεν ήμασταν οι μόνοι: τους έτρεμαν όλοι οι αντίπαλοι τους, ακόμη κι όταν εκείνα τα παλικάρια είχαν σιτέψει για τα καλά!

Εκείνο το παράρτημα των… ΚΑΠΗ Πράγας και Μπρατισλάβας (με Μπράμπεντερ, Μπάμπενετς, Σκάλα, Χάβλικ, Ράινιακ και με προπονητή τον μετέπειτα του Φιλίππου Θεσσαλονίκης, Πάβελ Πέτερα) κατάφερε να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του Eurobasket του 1985 στη Στουτγάρδη.

Στον τελικό «έφαγαν» 31 πόντους (120-89) από τους άπαικτους Σοβιετικούς, αλλά στον προημιτελικό έστειλαν αδιάβαστους τους Γιουγκοσλάβους και στον ημιτελικό είχαν σοκάρει τους ασημένιους Ολυμπιονίκες, Ισπανούς.

Τέσσερα χρόνια αργότερα τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 1989, μέσα στο γενικότερο ρεύμα της εποχής (με αποκορύφωμα την πτώση του τείχους του Βερολίνου) η περιβόητη «βελούδινη επανάσταση» στη χώρα - με εμβληματική φυσιογνωμία τον (τελευταίο πρόεδρο της Τσεχοσλοβακίας και πρώτο της Τσεχίας) Βάτσλαβ Χάβελ - επέφερε την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος…

Εδώ ήρθαμε, που λέμε και στο σινεμά, διότι μια τέτοια «βελούδινη επανάσταση» ορεγόμαστε κι εμείς τώρα…

Είκοσι ένα χρόνια νωρίτερα οι Τσεχοσλοβάκοι είχαν βιώσει την περιβόητη «Ανοιξη της Πράγας», η οποία ωστόσο καταπνίγηκε στο αίμα στις 21 Αυγούστου του ’68, όταν εισέβαλαν τα σοβιετικά τανκς και τα έκαναν ρημαδιό…

Και τι ζήταγαν οι δόλιοι οι Τσεχοσλοβάκοι τότε;

Το βασικό αίτημα τους ήταν να μπορούν να μιλούν ελεύθερα για τα μυθιστορήματα του Φραντς Κάφκα!

Ελόγου τους έχουν ως ορόσημο την άνοιξη της Πράγας, κι εμείς μέσα στον καύσωνα της Κίνας λαχταράμε την άνοιξη της Σενζέν, αρκεί να μην μας την πέσουν οι κάθε λογής οχτροί και την καταπνίξουν κι αυτήν στο αίμα!

Λαχταράμε επίσης να βρυχηθούμε περισσότερο και πιο δυνατά από τους Τσέχους: τούτο δεν αποτελεί σχήμα λόγου, αλλά το γράφω εξ αφορμής της χθεσινής αποκάλυψης του Τόμας Σατοράνσκι ότι το μότο της τσέχικης ομάδας είναι βγαλμένο από τη… ζούγκλα…

Fight like lions!

Λιοντάρια αυτοί, λιοντάρια εις το δωδεκαπλάσιο (πρέπει να γίνουμε) εμείς!

Οι Τσέχοι απέτυχαν παταγωδώς στο Eurobasket του 2017, αλλά δυο χρόνια νωρίτερα στη Λιλ είχαν καταλάβει την έβδομη θέση, που ωστόσο πόρρω απέχει από τα επιτεύγματα στην εποχή της ακμής της ενωμένης Τσεχοσλοβακίας.

Διάβολε, δεν μιλάμε για καμιά ομάδα της σειράς, αλλά για μια υπερδύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η οποία μοστράρει στο παλμαρέ της 12 μετάλλια σε Eurobasket: το χρυσό στη Γενεύη το 1946, χάρη στις 2/2 βολές του Γιόζεφ Κρέμπελα στον τελικό με την Ιταλία (34-32) και με σούπερ σταρ της εποχής τον Γιόζεφ Μράζεκ, έξι ασημένια και πέντε χάλκινα.

Εχει ακόμη να επιδείξει ένα μάτσο από παικταράδες που άφησαν - η εξακολουθούν να αφήνουν (βλέπε Βέσελι, Σατοράνσκι) - το έντονο αποτύπωμα τους στα μπασκετικά δρώμενα…

Οι Τσεχοσλοβάκοι μας… έδειραν για πρώτη φορά στο Eurobasket του ’65 στη Μόσχα, όταν μας έριξαν 45 πόντους στο κεφάλι (116-79) και η ιστορία επαναλήφθηκε πολλές φορές από τότε…

Στο Eurobasket του ’79 στο Μέστρε η Εθνική ηττήθηκε με 74-67, έναν χρόνο αργότερα στο Προολυμπιακό Τουρνουά του Βεβέ επαναλήφθηκε το ίδιο έργο (80-73), ενώ την επόμενη χρονιά στη Μπρατισλάβα, οι οικοδεσπότες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος επιβλήθηκαν με 95-70.

Δίκην déjà vu ξαναείδαμε το ίδιο έργο το ’83 στη Νάντ (88-85), αλλά ο θρίαμβος του ’87 επέφερε έναν αναζωογονητικό αέρα, που βεβαίως συνδυάσθηκε με τη… συνταξιοδότηση των μεγάλων αστέρων της Τσεχοσλοβακίας. Στην προκριματική φάση του Eurobasket του 1991, η Εθνική πέτυχε δυο νίκες στη Θεσσαλονίκη (107-85) και στη Ζίλινα (89-76), αλλά μετά ήρθαν πάλι οι… μέλισσες!

Ρώμη, Ιούνιος 1991, όλα τα ‘χε η Μαριορή (ελλιπής προετοιμασία λόγω του ανένδοτου συνδικαλιστικού αγώνα, απουσίες Χριστοδούλου και Γαλακτερού), εκείνος ο αγνώστων λοιπών στοιχείων Γιαν Σβόμποντα της έλειπε!

Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Eurobasket η Τσεχολοβακία, στον πάγκο της οποίας βρισκόταν ο πρώην προπονητής του Φιλίππου Θεσσαλονίκης, Πάβελ Πέτερα, απώλεσε, λόγω τραυματισμού τον κορυφαίο παίκτη της, Οτο Ματίτσκι.

Ο (συνεργάτης του Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου) Λάκης Τσάβας είχε παρακολουθήσει τους Τσεχοσλοβάκους, παρόντος του Ματίτσκι σε ένα Τουρνουά προετοιμασίας και όταν κλήθηκε ο Σβόμποντα ουδείς ασχολήθηκε με την περίπτωση του. Δεν απείχε από τη λογική αυτή η «αδιαφορία», διότι πόσο καλός παίκτης άραγε θα μπορούσε να είναι κάποιος που δεν είχε καν επιλεγεί στη δωδεκάδα;

Ελα όμως που ο Σβόμποντα σεληνιάστηκε εκείνο το μοιραίο βράδυ και στην κυριολεξία δεν γνώριζε η αριστερά του τι ποιούσε η δεξιά του! Στη λήξη του αγώνα ο ξανθομάλλης φόργουορντ μας άφησε όχι μονάχα την carte visite του, αλλά και τα ίχνη ενός ειδεχθούς εγκλήματος καθώς πέτυχε 32 πόντους, έχοντας 13 στα 13 δίποντα και 6/8 βολές!

Στην επίσημη ιστοσελίδα της FIBA o ξανθομάλλης φόργουορντ πιστώνεται με 30 πόντους, αλλά παίρνω όρκο πως έβαλε 32. Το λένε και τα χαρτιά μου!

Βεβαίως για να ηττηθεί η Ελλάδα από την Τσεχοσλοβακία, στην παράταση με 123-113, χρειάστηκε να συνωμοτήσουν εναντίον της όλες οι δυνάμεις του Σύμπαντος και να μας βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα ο ανάδρομος Ερμής!

Κάποια στιγμή η ελληνική ομάδα προηγήθηκε με διαφορά είκοσι πόντων, αλλά πέραν του αφιονισμένου Σβόμποντα, στην κασκαρίκα έπαιξαν ρόλο και δυο επάλληλα γεγονότα: με τον αέρα του προβαδίσματος ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου απέσυρε τους βασικούς ώστε να ξεκουραστούν, λόγω της ελλιπούς προετοιμασίας, ενώ μεσολάβησε και η διακοπή της αναμέτρησης για να βραβευθεί ο Γκάλης από τη FIBA, επειδή ξεπέρασε τον Μίκι Μπέρκοβιτς και αναρριχήθηκε στην κορυφή των σκόρερς στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων!

Αμ’ το άλλο, που το σκέπτομαι και φρίτττω…

Την επόμενη ημέρα (26 Ιουνίου) η Εθνική κόντρα στους Γάλλους χρειαζόταν νίκη με διαφορά 21 πόντων ώστε να καταλάβει τη δεύτερη θέση στον Β’ όμιλο και να προκριθεί στην τετράδα. Πόσο νίκησε; Με 12 (93-81), όση δηλαδή είναι η διαφορά που επιζητούμε αύριο απέναντι στους τότε δήμιους μας!

Τους Τσεχοσλοβάκους τους ξαναβρήκαμε απέναντι μας στον αγώνα κατάταξης για την Πέμπτη θέση και τους νικήσαμε με 95-79, αλλά το πουλάκι είχε πλέον πετάξει πάνω από το Καπιτώλιο και μας άφησε κιόλας την κουτσουλιά του στο δόξα πατρί!

Και ο Σβόμποντα; Στον δεύτερο αγώνα ο Αμερικανοθρεμμένος σέντερ (που έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στην Καλιφόρνια και πλέον ζει μόνιμα εκεί) πέρασε απαρατήρητος με 5 πόντους…

Οκτώ χρόνια αργότερα ξαναζήσαμε τον εφιάλτη δρόμο με τις… γαλλικές λεύκες ή –για την ακρίβεια-στο τραπέζι με την καυτερή γαλλική μουστάρδα της Ντιζόν!

Νωρίτερα μέσα στη χρονιά (Φεβρουάριος) είχε αποχωρήσει ο Παναγιώτης Γιαννάκης και η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του Κώστα Πετρόπουλου, με τεχνικό σύμβουλο τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος στο μεταξύ είχε επιστρέψει (και) στον Ολυμπιακό. Ωστόσο από την πρώτη στιγμή διαφάνηκε η σύγχυση των ρόλων και των αρμοδιοτήτων, καθώς ναι μεν ο «Ξανθός» καθόταν στην εξέδρα, αλλά είχε εμφανή επιρροή στα δρώμενα, με αποτέλεσμα αφενός να πάθουν...κοκομπλόκο (που βεβαίως τότε ήταν άγνωστη λέξη) οι παίκτες και αφετέρου να καταντήσουμε το ανέκδοτο του Eurobasket.

Στο αποκορύφωμα αυτής της ιλαροτραγωδίας, μας πήρε στο δούλεμα ο Τσέχος προπονητής Ζντένεκ Χούμελ που είπε ότι «είχαμε εύκολη δουλειά, διότι οι μισοί παίκτες άκουγαν τον έναν κόουτς του πάγκου και οι άλλοι μισοί κοίταζαν τον κόουτς της εξέδρας»!

Εκείνο το Eurobasket για την Εθνική είναι ως μη γενόμενο, διότι κράτησε μόλις τρία βράδια και εξελίχθηκε σε μια ξεπέτα της κακιάς ώρας…

Παίξαμε τρία ματς, τα χάσαμε και τα τρία και γυρίσαμε πίσω με την ουρά στα σκέλια!

Στην πρώτη αγωνιστική η Εθνική ηττήθηκε από τη Γερμανία με το buzzer beater του Βλάντιμιρ Μπογκόγεβιτς, στη δεύτερη μας περιέλαβαν οι Λιθουανοί (στο ματς στο οποίο ο Ιάκωβος Τσακαλίδης βρέθηκε απέναντι στον Αρβιντας Σαμπόνις) και στην τρίτη μας κλώτσησαν στον κώλο οι Τσέχοι και μας έστειλαν σούμπιτους στο σπίτι!

Εκείνη την εποχή ο τριαντάχρονος Σβόμποντα βολόδερνε στο Μπρνό, αλλά είχε φροντίσει ο… άτιμος να κληροδοτήσει το φονικό ένστικτο του στον Λιούμπος Μπάρτον, που επίσης ήταν Αμερικανοθρεμμένος. Ο ξανθομάλλης γκαρντ από το Βαλπαραϊσο σκόραρε 26 πόντους (0/5δ/., 5/8τρ., 11/11β.), κατέβασε επτά ριμπάουντ και μαζί με τον Πάβελ Μπέτσκα (23π., 6ρ.) μας έκαναν μια… κηδεία να γλείφεις τα δάκτυλα σου!

Κούφια η ώρα που το ακούει, σταυρώνω κιόλας τα δάχτυλα μου να μη μας την ξανακάνουν αύριο…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σκουντής
Βασίλης Σκουντής

H φήμη ότι βγήκε από την κοιλιά της μάνας του κρατώντας ένα στυλό κι ένα χαρτί ελέγχεται ως εντελώς αναληθής. Αντιθέτως είναι περίπου… αληθής η φήμη ότι στην πρώτη έκθεση του στο δημοτικό έβαλε τίτλο, υπότιτλο, φωτογραφία, λεζάντα και έδωσε χαρακτηρισμό γραμματοσειράς!
Τα νομικά βιβλία του Σάκουλα ενέμειναν απλώς στο ράφι, αλλά στις… σακούλες. Ο προορισμός υπήρξε μοιραίος και αναπόδραστος. Μετά από 32 χρόνια και με τα μαλλιά του να έχουν από ετών προτιμήσει την ταπείνωση από το θάνατο, ο Βασίλης Σκουντής ταλαιπωρεί τους γύρω του και τον εαυτό του, επιμένοντας να γράφει, άλλωστε είναι το μόνο που έμαθε να κάνει (πιστεύει καλά, αλλά κι αυτό παίζεται!) στη ζωή του. Αν και ενίοτε παρασπονδεί, εν τούτοις στις φλέβες του τρέχει πάντοτε πορτοκαλί αίμα, θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του Homo Βasketikus και (περπατώντας στην πέμπτη δεκαετία της ενασχόλησης του με τη δημοσιογραφία) γουστάρει που ακόμη δεν βαρέθηκε να κάνει το χόμπι του!

ΥΓ: Αν μετά από τόσα χρόνια δεν τον βαρεθήκατε, εκτός από το gazzetta.gr μπορείτε να τον υποφέρετε ακόμη καθημερινά στο Goal News και στον Sentra FM 103.3