Σαν χαμένος ταξιδιώτης στην έρημο, εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια οι Νικς επιδίδονται σε αποτυχημένες προσπάθειες δημιουργίας μιας αξιόλογης ομάδας. Μόλις τέσσερις παρουσίες στα Playoffs του ΝΒΑ και σ’ αυτές αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο και πέτυχαν συνολικά τρεις νίκες! Στο ίδιο διάστημα, η ομάδα της Νέας Υόρκης εξελίχθηκε σε κέντρο διερχομένων. Ανυπαρξία μακροχρόνιου σχεδίου, αμέτρητα trades, κανένας κορμός παικτών, καμία αγωνιστική βάση και μια… παλάμη All Star παικτών οι οποίοι αποκτήθηκαν με σκοπό να εξελιχθούν σε κύριοι εκφραστές του εγχειρήματος «rebuilding the Knicks». Χάθηκαν κι αυτοί στις αφηρημένες σκέψεις των πολλών προέδρων που πέρασαν από την κορυφή του franchise και των εξίσου αρκετών προπονητών που απέτυχαν να δημιουργήσουν κάτι αξιόπιστο.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι Νικς βγήκαν και πάλι στη αγορά με την ελπίδα ότι θα προσεγγίσουν έναν AllStar παίκτη. Το βασικό πλάνο κλειδώθηκε στο συρτάρι καθώς ο σοβαρός τραυματισμός του Κέβιν Ντουράντ καλλιέργησε την αμφιβολία, αυτή οδήγησε στην αλλαγή πλεύσης και κατέληξε στην οριοθέτηση, ως βασικού στόχου, του Καουάι Λέοναρντ. Το ερώτημα είναι, ποιος θα έχει το σθένος να πάει σε μια ομάδα στην οποία απέτυχαν όλοι οι άλλοι; Στο πρόσφατο παρελθόν, αρκετοί από δαύτους απέφυγαν να «δεσμευτούν» με τους Νικς γιατί είδαν «συναδέλφους» τους να αποτυγχάνουν και παράλληλα να σημαδεύεται η καριέρα τους.

Πρώτος και… καλύτερος ο Στέφον Μάρμπουρι. Γέννημα θρέμμα Νεοϋορκέζος, πήγε στους Νικς στα πιο παραγωγικά χρόνια της καριέρας του, σε ηλικία 27 ετών. Ο «Starbury» ήταν ο εκφραστής ενός νέου αγωνιστικού project, αλλά όσο λαμπερή ήταν η επιστροφή του στη γενέτειρά του, άλλο τόσο άσχημη ήταν η αποχώρησή του. Αυτή η συνεργασία κατέληξε με απόφαση (τουfranchise) περί απαγόρευσης συμμετοχής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα της ομάδας. Είχε προηγηθεί το έντονο επεισόδιό του με τον προπονητή Λάρι Μπράουν και κατέληξε σε συμβιβασμό για τη λύση του συμβολαίου. Επί Μάρμπουρι, οι Νικς δεν… είδαν ταPlayoffs παρά μόνο στην πρώτη χρονιά του (2003-04) όπου αποκλείστηκαν από τους Μπρούκλιν Νετς στον πρώτο γύρο. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, εκείνη η «ντροπή» οδήγησε σε νευρικές κρίσεις και σε αγωνιστικές κινήσεις (στο ρόστερ) οι οποίες λειτούργησαν ανασταλτικά προς την κατεύθυνση δημιουργίας βασικού κορμού.

Η εποχή Μάρμπουρι (2004-09) άφησε μια σφραγίδα αποτυχίας στο franchise, ανάπτυξε όμως και την επιθυμία εκπόνησης ενός άλλου αγωνιστικού σχεδίου. Το 2010, oι Νικς κατάφεραν να πείσουν τον Αμάρε Στουνταμάιρ ο οποίος επιζητούσε την αλλαγή έπειτα από μια εξαιρετική οκταετία στους Φοίνιξ Σανς η οποία όμως δεν οδήγησε στη κατάκτηση τίτλου. Το σχέδιο εμπεριείχε και δύο μεγάλαtrades. Το πρώτο έφερε τον Τάισον Τσάντλερ στη Νέα Υόρκη και το δεύτερο οδήγησε στον… επαναπατρισμό του Καρμέλο Άντονι. Αυτοί οι τρεις συνέθεσαν την Big Three των Νικς σε βάθος τετραετίας. Όλοι τους All Star παίκτες και το όνειρο του rebuilding, για πρώτη φορά, φαινόταν ότι είχε αποκτήσει σωστές αγωνιστικές βάσεις. Ωστόσο κι αυτό απέτυχε παταγωδώς.

Όσο κυλούσαν τα χρόνια, το λαμπερό χρώμα άρχισε να… ξεφτίζει. Η αποτυχία προκάλεσε εσωτερικές έριδες και οι διαδοχικοί αποκλεισμοί στον πρώτο γύρο των Play Offs (σ. σ. δύο φορές από τους Μπόστον Σέλτικς και μία από τους Ιντιάνα Πέισερς) οδήγησαν στην αποκαθήλωση. Η πτωτική πορεία των αριθμών του Στούνταμαϊρ σε συνδυασμό με τη βεβαιότητα ότι ο Άντονι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον ρόλο του ηγέτη, κατέληξαν σε νέα διάλυση του βασικού κορμού. Ο Στούνταμαϊρ εκδιώχθηκε από την ομάδα τον Φλεβάρη του 2015, ενώ ο Άντονι (λόγω των κακών σχέσεων με τον Φιλ Τζάκσον ο οποίος ήταν στην ηγεσία των Νικς) απαίτησε να παραχωρηθεί κι αυτό έγινε τον Σεπτέμβριο του 2017. Ο Τσάντλερ είχε φύγει πολύ νωρίτερα.

Οι συνεργασίες λίγων μηνών

Στο μεσοδιάστημα, οι Νικς συνεργάστηκαν με δύο ακόμη All Star παίκτες. Ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι δεν έπαιξε στο Madision SquareGarden περισσότερους από δύο μήνες. Στην πραγματικότητα, ήδη βάδιζε στο μονοπάτι της αποχώρησης και δεν λογιζόταν ως παίκτης πάνω στον οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί ο οργανισμός. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην περίπτωση του Ντέρικ Ρόουζ. Μετά τη σεζόν 2016-17 και την αποτυχία εισόδου στα Playoffs, φοβήθηκαν να επενδύσουν στον Ρόουζ καθώς πολύ λογικά έλαβαν υπόψη τους σοβαρούς τραυματισμούς του.