Το “break” που ήρθε με «άποντους» τους “Splash Brothers” στην 4η περίοδο!

Δεν ξέρω πόσοι από σας τολμήσετε το βαθύ ξενύχτι κυριακάτικα, ειδικότερα μετά από μία ενδεχόμενη παραθαλάσσια εξόρμηση για τα μπάνια του λαού, όσοι πάντως, πήρατε το ρίσκο, τότε σίγουρα δεν βγήκατε χαμένοι από το μπασκετικό θέαμα που απολαύσατε και από την συγκλονιστική εξέλιξη του 2ου αγώνα στην ιστορία των τελικών που διεξήχθη εκτός αμερικανικού εδάφους.

Όπως καταλάβατε, ο υπογράφων ανήκει στην 2η κατηγορία, έστω κι αν η στιγμή που χτύπησε το ξυπνητήρι ήταν η πλέον βάναυση! Ας μπούμε όμως, κατ' ευθείαν στο ψητό... Νομίζω ότι η πλειοψηφία όλων όσοι παρακολούθησαν το Game 2, τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της 2ης περιόδου, ήταν πεπεισμένη ότι είτε έβλεπε τον πρώτο, είτε τον δεύτερο τελικό, ήταν το ένα και το αυτό...

Προσωπικά, αισθάνθηκα εντυπωσιασμένος από την συνέπεια των γηπεδούχων στο αμυντικό πλάνο πάνω στους “Splash Brothers” με double team και συνεχή “help and recover”, καθώς επίσης και με την επιθετικότητα αυτού του φαινομενικά μπασκετμπολίστα-κεφτέ, που ακούει στο όνομα Φρεντ ΒανΦλιτ που όσο ταχύτητα και μπόι του λείπει, τόσο καρδιά και τσαγανό και μπασκετικό θράσος του περισσεύει...

Για τον Λέοναρντ, δεν μπορείς να πεις πολλά πράγματα, γιατί το παλικάρι πέρα από τα καντάρια μπάσκετ που ξέρει αλλά και τις υπερφυσικές δυνάμεις που διαθέτει, είναι τέρας πνευματικής ηρεμίας και μοιάζει να μην επηρεάζεται από κανέναν εξωγενή και ενδογενή παράγοντα του αγώνα.

Μ' αυτά και με εκείνα, μέχρι και το 17ο λεπτό, τίποτε δεν προδιέγραφε το «διπλό» των Ουόριορς, που ισοφάρισαν την σειρά στο 1-1 και θα δώσουν τα δύο επόμενα παιχνίδια στην έδρα τους. Με τον Κεβόν Λούνεϊ καθηλωμένο στον πάγκο με ενοχλήσεις στο στήθος, οι γηπεδούχοι είχαν, για ένα ακόμη ματς, κάνει δύσκολη τη ζωή του Κάρι και του Τόμπσον, που έβρισκαν το διχτάκι μόνο μετά από υπερπροσπάθειες και χωρίς ίχνος ελεύθερων σουτ, ενώ κάποια στιγμή ο Στεφ αισθάνθηκε αδιαθεσία και επέστρεψε στα αποδυτήρια.

Η διαφορά έφτασε ακόμη στο +12 (47-35) και όλα συνηγορούσαν ότι με λίγο επιπλέον πίεση, στο 2ο μέρος το Γκόλντεν Στέϊτ ενδεχομένως να κινδύνευε και με συντριβή. Εκεί λοιπόν που, έβλεπες τους πρωταθλητές και αν δεν τους «λυπόσουν», κατέληγες στο νομοτελειακό συμπέρασμα για το κάποια στιγμή αναμενόμενο τέλος των «δυναστειών», έρχονται μαζεμένοι 17 διαδοχικοί πόντοι από τους δύο κορυφαίους σουτέρ των Dubs για να μειώσουν στο -5 (54-59) και ταυτόχρονα να σε κάνουν να αναθαρρήσεις για βάρβαρο ξύπνημα, διώχνοντας τις αρχικές τύψεις που είχαν προκληθεί από την βαρετή μέχρι και τα μέσα της 2ης περιόδου, εξέλιξη του παιχνιδιού.

Πάλι καλά που το τελείωμα του ημιχρόνου, μας ξύπνησε λίγο γιατί αν το προβάδισμα των Καναδών είχε διατηρηθεί σε διψήφια νούμερα, τότε στην ανάπαυλα, ίσως να μην ήταν λίγοι εκείνοι που θα επέστρεφαν στο κρεβάτι τους. Αν λοιπόν, οι Ράπτορς με εντυπωσίασαν στα 3/4 του πρώτου μέρους, τότε η εικόνα των Ουόριορς στην 3η περίοδο, κυρίως, δικαίωσε πλήρως την αναμφίβολα αλλόκοτη απόφασή μου να ξυπνήσω για πρώτη φορά μέσα στην μαύρη νύχτα, χωρίς το τηλεοπτικό μενού να σερβίρει... Γιάννη Αντετοκούνμπο και Μιλγουόκι Μπακς.

Η παράσταση των τρεις φορές πρωταθλητών τα τέσσερα τελευταία χρόνια, βλέπετε, ήταν τόσο καθηλωτική, που όταν επέστρεψα στο κρεβάτι για αναπληρώσω λίγες ώρες ύπνου, αποκοιμήθηκα σχεδόν αμέσως. Σαν πουλάκι!

Τα σημεία-κλειδιά που άλλαξαν τον ρου της αναμέτρησης, ήταν η απόφαση του Στιβ Κερ να αλλάξει τον τρόπο επίθεσης, που τα τελευταία χρόνια χάρισε στην ομάδα του τρία «δαχτυλίδια». Κοινώς, βλέποντας τους “Splash Brothers” να ταλαιπωρούνται από τα double και τα triple team των Ράπτορς, ο 53χρονος τεχνικός έδωσε εντολή για αδιάκοπο passing-game και συνεχή κίνηση χωρίς την μπάλα, ενώ ζήτησε από τους παίκτες να κοιτούν την έξτρα πάσα και να τιμωρούν τα διπλά μαρκαρίσματα με πάσες και κοψίματα στο «ζωγραφιστό» και να μην φοβούνται τις διεισδύσεις στον παραμικρό ελεύθερο χώρο...

Κάπως έτσι, ο Στεφ και ο Κλέϊ άρχισαν να πασάρουν περισσότερο, η αποτελεσματική άμυνα έφερε ευκαιρίες στο transition και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε οι Ουόριορς έτρεξαν ένα σερί 20-0 (το μεγαλύτερο στην ιστορία των τελικών), μετατρέποντας το -12 και σε +13. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι «πολεμιστές» πέτυχαν 22 καλάθια με ισάριθμες ασίστ, ενώ πήραν τεράστια βοήθεια από τον Κουκ (2 σερί φαρμακερά τρίποντα) αλλά και από παίκτη (Μπόγκουτ), που δεν είχε πατήσει στο παρκέ στον πρώτο τελικό (6π. & 1ρ σε 7'), ενώ είχαν τρεις (Γκριν, Κάζενς και Ιγκουοντάλα) που έχασαν στις λεπτομέρειες το triple-double.

Κι όλα αυτά με τον Τόμπσον να παίζει με τράβηγμα, τον Κάρι να είναι άστοχος (6/17 σουτ) και τον Ντουράντ να έχει να παίξει σχεδόν έναν μήνα και τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους να πετυχαίνουν και τους 21 πόντους των φιλοξενουμένων στην 4η περίοδο. Μήπως πλέον σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι κι εγώ; Ειδικότερα αν ο “KD” προστεθεί στην πεντάδα των Ουόριορς τα ξημερώματα της Πέμπτης... Μάλλον θα ξενυχτήσουμε και πάλι!