Το χαίρεται μόλις για ένα λεπτό!

Μέχρι την περασμένη Παρασκευή (03/05) και το πρώτο break (123-116) των «ελαφιών» στην ημιτελική σειρά με τους Σέλτικς, που συνδυάστηκε με μία εκπληκτική παράσταση του 24χρονου Έλληνα forward (32π., 13ρ., 8ασ. & 3κοψ.), από τα “live shows” του Γιάννη, είχα να θυμάμαι την 32άρα του την περασμένη άνοιξη πέρυσι στο Όκλαντ (παρθενική νικηφόρα μονομαχία επί του Ντουράντ και πρώτο διπλό των Μπακς επί των Ουόριορς με τον Αντετοκούνμπο στο παρκέ) και φυσικά τις δύο 30άρες στα δύο All Star Games που έχω καλύψει σε Νέα Ορλεάνη (30π.) και Σάρλοτ (38π.).

Αυτό που είδαμε (με τον Βασίλη Τσίγκα) να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, στο Game 4 της Βοστώνης, όμως, πέρα από το ότι εκτόξευσε στο άπειρο τον δείκτη της μπασκετικής μας ευεξίας, συνιστά μία εμφάνιση που θα μείνει στην ιστορία και η οποία δείχνει πόσο αλλά και πόσες καλύτερες μέρες έρχονται για τον ίδιο αλλά και για την ομάδα του Μιλγουόκι.

Μέχρι χθες, οι Κέλτες και κυρίως τα «φιλαράκια», ο Ίρβινγκ (22π., 6ρ. & 10ασ. με 7/22 σουτ) με τον Τέιτουμ (17π., 10ρ. & 4ασ.), «κλαίγονταν» για τις 40 βολές που είχε εκτελέσει ο Giannis στο Game 2 και 3. Όσοι βιάστηκαν, λοιπόν, να τον χαρακτηρίσουν αλαζόνα για τον τρόπο με τον οποίο σχολίασε τον θόρυβο γύρω από τα φάουλ που πήρε, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν τι έγραψε το φύλλο της στατιστικής, μετά την 4^η συνάντηση των δύο ομάδων στην εφετινή post-season:

Με σχεδόν τις υποδιπλάσιες προσπάθειες από την «γραμμή της φιλανθρωπίας» (7/10), σε σχέση με το 2o (13/18) και το 3^ο ματς (16/22) της σειράς, ο “Greek Freak” σταμάτησε στους 39 πόντους με 16 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 15/22 σουτ και διέλυσε κάθε αμφιβολία για το ποιος είναι ο πιο ασταμάτητος παίκτης στον «άλλο πλανήτη του αθλήματος»!

Ίσως να μην είναι καθόλου τυχαίο, μάλιστα, που σχεδόν ταυτόχρονα με τις αποδοκιμασίες σε βάρος των παικτών τους, δεν ήταν λίγοι οι φίλοι των γηπεδούχων που φώναξαν “MVP, MVP” μετά από το τελευταίο καλάθι του στο ματς, που έστειλε την διαφορά στο -14! Ας αφήσουμε για λίγο, όμως, τον δικό μας άνθρωπο και ας σημειώσουμε δύο τρία πράγματα που πλέον έχουν ξεχωριστή σημειολογία και δείχνουν ότι οι εφετινοί Μπακς είναι for real, που λένε και οι Αμερικανοί! Είναι δηλαδή φτιαγμένοι για κάτι σπουδαίο…

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

• Μετά την ολοκλήρωση των τεσσάρων και σε όλες τις σειρές του 2^ου γύρου των εφετινών playoffs, τα «ελάφια» είναι η μοναδική ομάδα που βρίσκεται στο 3-1 και απέχει μόλις ένα βήμα από τους τελικούς της περιφέρειας.
• Είναι η μοναδική ομάδα που μετράει 3 σερί νίκες στους ημιτελικούς, καθώς επίσης και η μόνη με δύο διαδοχικά “breaks”.
• Στη σειρά με τους Σέλτικς, ο Αντετοκούνμπο βελτίωσε από παιχνίδι σε παιχνίδι τα νούμερά του, αρχίζοντας από τους 22 πόντους και τα 8 ριμπάουντ στο Game 1, πηγαίνοντας στους 29π.+10ρ. στο Game 2, συνέχισε με 32π.+13ρ.+8ασ. στο Game 3 και τελείωσε με 39 πόντους, 16 ριμπάουντ και 4 ασίστ στο Game 4.
• Το μεγάλο κέρδος της 3^ης διαδοχικής νίκης των Μπακς επί των Σέλτικς, έγκειται στο ότι η ψαλίδα άνοιξε στα 8,5 λεπτά που ο ηγέτης τους έμεινε στον πάγκο στην 3^η περίοδο. Χωρίς τον Γιάννη στο παρκέ, το 59-59 έγινε 68-78 λίγο πριν το τέλος και το 2^ο σερί step-up των από τον Χιλ (15π. & 5ασ.) και τον Κόναγκτον (9π. & 10ρ.), έβαλε τις βάσεις μέχρι να αποτελειώσει την δουλειά ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας.
• Αν σ’ όλα τα παραπάνω, προσθέσετε ότι στα δύο τελευταία παιχνίδια, ο πάγκος τους (με μπροστάρηδες τους Χιλ και Κόναγκτον), συνεισέφερε μίνιμουμ 25 πόντους περισσότερους (42-14 στο Game 3 και 32-7 στο Game 4) από ότι αντίστοιχα οι αναπληρωματικοί των Σέλτικς, νομίζω ότι δεν θα δυσκολευτείτε να εξηγήσετε γιατί το Μιλγουόκι είχε μακράν το καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο (60-22).

Πάμε τώρα στον ίδιο τον Αντετοκούνμπο. Ξεχώρισα τρεις διαφορετικές στιγμές από τα 34 λεπτά που βρέθηκε στον αγωνιστικό χώρο. Μην περιμένετε να σας περιγράψω κάποιο εντυπωσιακό κάρφωμα ή καμία επιβλητική τάπα. Και οι τρεις εικόνες απλά υποδηλώνουν αυτές τις μικρές λεπτομέρειες, που καταξιώνουν τους ηγέτες στην συνείδηση των συμπαικτών και των προπονητών τους και εξηγούν με διαφορετικό τρόπο γιατί αυτοί οι παίκτες είναι από σπάνια πάστα.

• Βρισκόμαστε στα μέσα της 1^η περιόδου, οι Σέλτικς προηγούνται με 18-12 και οι παίκτες των δύο ομάδων επιστρέφουν στο παρκέ μετά από τάιμ-άουτ. Ξαφνικά ο Γιάννης κάτι θυμάται και τρέχει στον πάγκο, αρπάζει το πινακάκι από ένα βοηθό και αρχίζει να σχεδιάζει κάτι με τον μαρκαδόρο ή να δείχνει με τα χέρια του (ήμουν πολύ ψηλά για να διακρίνω ακριβώς) μία κίνηση στον coach Μπουντενχόλτζερ και οι δύο τους συνεννοούνται με τα μάτια.
• Στο δεύτερο δεκάλεπτο, ο Λόπεζ του έκανε κάποια στιγμή μία λάθος πάσα και αντί να παραδεχθεί την απροσεξία του, ενστικτωδώς χρέωσε στον Γιαννη την ευθύνη. Για κλάσματα του δευτερολέπτου, ο Αντετοκούνμπο σάστισε και χαλάστηκε, όμως σχεδόν αμέσως σήκωσε το χέρι για το κλασσικό “my bad”. Δεν είχε κανένα λόγο, αλλά το έκανε, θέλοντας να μην ρίξει την ψυχολογία του συμπαίκτη του, που και τα είχε «σπάσει» μέχρι εκείνη την ώρα και δεν είχε βρει ρυθμό σε κανένα ματς.
• Στην 4^η περίοδο, ο Giannis έβγαλε μία τρομερή πάσα με αποδέκτη τον βασικό σέντερ της ομάδας του. Απέμεναν επτά λεπτά για το τέλος και με επτά αναπάντητους πόντους, οι Σέλτικς είχαν ξαναμπεί στο ματς, μειώνοντας στο -5 (86-91). Ο Μπρουκ Λόπεζ «έσταξε» το πρώτο και μοναδικό του τριποντάκι στον αγώνα και αμέσως ο Γιάννης πανηγύρισε έξαλλα, θέλοντας να τον τονώσει λίγο περισσότερο.

Για κάτι τέτοια μικρά πραγματάκια, λοιπόν, πάνε όλοι οι συμπαίκτες του μαζί του στον «πόλεμο» και μπαίνουν και μπροστά του για να μην τον απειλήσει καμία «αδέσποτη σφαίρα». Το στοιχείο όμως, που πραγματικά χρήζει τεράστιας ανάλυσης και καταδεικνύει την μοναδικότητα του χαρακτήρα που έχει «χτίσει» στην 6ετή διαδρομή του στο ΝΒΑ, έχει να κάνει με την τρομερή αυτοσυγκράτηση που τον διακρίνει.

Μετά το παιχνίδι, λοιπόν, στα αποδυτήρια, τον παρατηρούσα πολύ προσεκτικά. Κάθισε στην θέση του, έβαλε τα πόδια του στον πάγο και πότε χάζευε το κινητό και πότε έπιανε το κεφάλι του, προσπαθώντας να ξεκουραστεί. Πριν καλά-καλά πάει για ντους. Ούτε χαμόγελα, ούτε γκριμάτσες ικανοποίησης, παρά μία σταθερή και σοβαρή έκφραση προσώπου και μερικά συγκρατημένα high-fives σε όσους συμπαίκτες του περνούσαν δίπλα του.

«Δεν νιώθεις την ανάγκη να πανηγυρίσεις; Ειδικότερα μετά από δύο διαδοχικές εκτός έδρας νίκες που συνδυαστηκαν με ιστορικές εμφανίσεις σου;», ήταν μία αυθόρμητη ερώτηση που μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό και πλησιαζοντάς τον, την εξωτερίκευσα.

«Χαίρομαι στο μυαλό μου και ίσως να επιτρέπω στον εαυτό μου να σκάσει κανένα χαμόγελο, για περίπου ένα λεπτό! Όσο διαρκεί δηλαδή ο χρόνος που περπατάω από τον αγωνιστικό χώρο μέχρι τα αποδυτήρια. Είναι τόσα πολλά τα παιχνίδια που αμέσως μετά πρέπει να μπεις στο mood του επόμενου, πόσω μάλλον στα playoffs που αν δεν τελειώσει μία σειρά, δεν ωφελεί καθόλου να πανηγυρίσεις. Γιατί θα χάσεις την πνευματική σου συγκέντρωση για τη συνέχεια!», μας απάντησε και συμφώνησε ότι η ήττα στο πρώτο ματς, άλλαξε όλο το mindset και το momentum της ομάδας.

«Το πρώτο ματς μας βοήθησε γιατί ήταν όπως πας να μπεις στην θάλασσα τον Μάϊο που είναι και κρύα και μόλις βρέξεις λίγο το πόδι σου, συνειδητοποιείς πόσο κρύα είναι και αλλάζεις πλάνο ή το ξανασκέφτεσαι. Έτσι συνέβη και με μας στο Game 1. Κάναμε το πισωγύρισμά μας, αλλάξαμε σχέδιο, βρήκαμε τις σωστές προσαρμογές και σιγά-σιγά φέραμε τη σειρά στα μέτρα μας. Προς Θεού όμως, δεν έχει τελειώσει τίποτε, γι’ αυτό και δεν μπορώ να χαλαρώσω έστω και για λίγο. Αν τώρα νομίσουμε ότι περάσαμε, θα είναι μεγάλο λάθος και το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί, θα είναι επιστρέψουμε εδώ για Game 6. Οπότε θέλει μεγάλη προσοχή!», μας είπε λίγο πριν πάει για μπάνιο για ένα γρήγορο μπάνιο και δώσει το παρών στην συνέντευξη Τύπου.

H αποστολή των Μπακς θα «πετούσε» μία ώρα αργότερα για να επιστρέψει στην βάση της και το καλό ήταν ότι όλοι κοιμήθηκαν στα κρεβάτια τους και ξύπνησαν στο Μιλγουόκι. Η προπόνηση της επόμενης μέρας είναι προαιρετική, καθώς προέχει η ξεκούραση και η θεραπεία ενόψει του «τελικού» που θα διεξαχθεί τα ξημερώματα της Πέμπτης (09/05, Cosmpote Sport 4HD, 03.00). Στο ολοκαίνουριο και άκρως εντυπωσιακό “Fiserv Forum” θα βρίσκεται και το gazzetta.gr, καθώς η αποστολή στα playoffs του ΝΒΑ συνεχίζεται χάρη στην υποστήριξη του STR8. Μείνετε συντονισμένοι, τα λέμε από το Ουισκόνσιν.

Υγ.: Προς τιμήν του, στην pre-game επικοινωνία του με τους δημοσιογράφους, με μία μίνι-ανάλυση, ο Μπραντ Στίβενς εξήγησε πόσο δύσκολα είναι τα match-ups με τους γρήγορους και αθλητικούς παίκτες των Μπακς και παραδέχτηκε ότι αν ο Γιάννης πάρει το πρώτο βήμα και περάσει τον αντίπαλό του, κόβεται μόνο με φάουλ! Πιο αυθεντική παραδοχή της κυριαρχικής του παρουσίας στο παρκέ, δεν έχω ξανακούσει από αντίπαλο προπονητή, πριν από παιχνίδι που η ομάδα του παίζει την επιβίωσή της στα playoffs.