Αθήνα-Αμερική κάτι σαν... Παγκράτι-πλατεία Κολιάτσου! (pics)

H ιδέα έπεσε στις αρχές Δεκέμβρη του 2013. Ήταν τότε που ο 19χρονος ψιλόλιγνος Έλληνας rookie, είχε αρχίσει να σταθεροποιείται στο rotation του των Μπακς και να παίρνει σταθερά αυξανόμενο χρόνο συμμετοχής, σε έναν οργανισμό, που δεν έκανε ακριβώς... tanking, αλλά δεν «καιγόταν» και ιδιαίτερα για το αποτέλεσμα.

Κι από 'κει που ο αρχικός σχεδιασμός (για τον Γιάννη) προέβλεπε πολλή προπόνηση και ελάχιστα παιχνίδια προς το τέλος της κανονικής περιόδου, ο “Human Aplhabet” (αυτό ήταν το πρώτο του παρατσούκλι), κέρδιζε «με το σπαθί του» ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας και στην πορεία, μονιμοποιήθηκε στην πεντάδα της. Πάλι καλά, που ο τότε general manager των «ελαφιών», Τζον Χάμοντ, τον πίστεψε και τον επέλεξε στο νο15 του draft και εν συνεχεία, βλέποντάς τον να αναπτύσσεται, έδωσε την σοφή “ντιρεκτίβα” στον Λάρι Ντρου (ο πρώτος προπονητής του) να τον ρίξει στα βαθιά για να ψηθεί!

Κάπως έτσι, λοιπόν, στο gazzetta.gr, δειλά-δειλά, αναγνωριστικά και χωρίς μεγάλα ανοίγματα, πήραμε κι εμείς το ρίσκο της πρώτης αποστολής. Με τον πρώτο μου ξάδελφο να μένει μόνιμα στο Χιούστον και να με «παρακαλάει» εδώ και χρόνια να τον επισκεφτώ, δεν χρειάζεται να σας πω ποιο παιχνίδι κυκλώσαμε! Βγάλαμε ένα εισιτήριο, νοικιάσαμε κι ένα αμάξι, κανονίσαμε τα της διαπίστευσης και τσουπ, ο υπογράφων προσγειώθηκε στο Τέξας και από το αχανές διεθνές αεροδρόμιο “George Bush”, λίγες ώρες πριν το τζάμπολ των Ρόκετς με τους Μπακς, βρέθηκε απευθείας στο “Toyota Center”.

Ξέχασα να σας πω ότι αυτή δεν ήταν η πρώτη μου φορά στο ΝΒΑ. Είχε προηγηθεί ένα ονειρικό ταξίδι, το 2003 στην Φιλαντέλφια για λογαριασμό του Ευθύμη Ρεντζιά, που έπαιζε στους Σίξερς του Άλεν Άϊβερσον, ενώ το 2008, είχα ταξιδέψει στο Σικάγο και είχα ξαναπάρει μία γερή δόση από τον «μαγικό κόσμο», στην “rookie” σεζόν του Ντέρικ Ρόουζ με τους Μπουλς! Επομένως, όλα τα διαδικαστικά της δημοσιογραφικής διαπίστευσης σε ένα ματς του «άλλου πλανήτη» (πιστέψτε με δεν είναι της πλάκας), τα κατείχα! Κινητό τελευταίας τεχνολογίας υπήρχε στις αποσκευές μου (οι ταχύτητες με τις οποίες «φεύγουν» τα videos στην Αμερική και «κατεβαίνουν» οι σελίδες στο διαδίκτυο, απλά δεν υπάρχουν), οπότε δεν μου έλειπε τίποτε για να... μεγαλουργήσω!

Στη National Basketball Association, άλλωστε, όταν είσαι δημοσιογράφος και ασχολείσαι με το αντικείμενο, το μόνο που χρειάζεται είναι να εμφανιστείς στη δουλειά σου! Να πας στο γήπεδο δηλαδή! Από 'κει και πέρα, όλα και όλοι είναι στην διάθεσή σου! Πολύ απλά γιατί οι άνθρωποι ξέρουν να «πουλάνε» με τον καλύτερο τρόπο το προϊόν τους. Έχετε αναρωτηθεί γιατί μιλάνε κάθε λίγο και λιγάκι όλοι οι superstars; Αν όχι, πλέον δεν χρειάζεται... Την πήρατε την απάντησή σας!

Αυτό που μου έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου από την παρθενική αποστολή του gazzetta.gr, ήταν ότι δεν πρόλαβα καλά-καλά να συμπληρώσω ούτε 24 ώρες στο Χιούστον και βρέθηκα να ταξιδεύω οδηγώντας μόνος μου, σε έναν τεράστιο αυτοκινητόδρομο (με απέραντα βοσκοτόπια δεξιά κι αριστερά), με προορισμό το Σαν Αντόνιο! Θέλετε να μάθετε γιατί; Μετά το τέλος του αγώνα με τους Ρόκετς, ζήτησα από τον Γιάννη τη φανέλα του. Ο “Greek Freak”, που εντελώς φυσιολογικά, ήταν αρκετά ντροπαλός και ψαρωμένος τότε, μου υποσχέθηκε να μου την δώσει αλλά μετά τον αγώνα της επόμενης ημέρας με τους Σπερς! «Θα έρθεις υποθέτω!», μου είπε εντελώς αφοπλιστικά…

Που και πως να του εξηγήσω, όμως, ότι το εν λόγω παιχνίδι, δεν βρισκόταν στο πρόγραμμά μου και ότι για να δώσω το παρών, θα έπρεπε να οδηγήσω τρεις ώρες για να φτάσω και άλλες τρεις για να επιστρέψω στο σπίτι του ξαδέρφου μου, που θα με φιλοξενούσε!

Όπως καταλαβαίνετε, κοιμήθηκα ελάχιστα και το επόμενο πρωί ξεκίνησα για το “ΑΤΤ Center”, χωρίς καλά-καλά να έχω εξασφαλίσει ότι το ΝΒΑ θα ενέκρινε την καθυστερημένη αίτησή μου για day-pass, αφού η προκαθορισμένη διορία για διαπίστευση, είχε εκπνεύσει. Μην σας τα πολυλέω και στην ώρα μου έφτασα και στο γήπεδο μπήκα (επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα μέσα και οι γνωριμίες, ενώ και οι Σπερς είναι ένας οργανισμός first class) και ανέλπιστες συνεντεύξεις έκανα (Μάνου, Πάρκερ και Μπεϊνς) και την αυθεντική φανέλα με το νο34 των Μπακς πήρα!

Η πρώτη επίσκεψη στην παγωμένη Πολιτεία του Ουισκόνσιν

Η επιτυχία της πρωτοποριακής – για τα ελληνικά διαδικτυακά μέσα – πρώτης αποστολής ήταν τέτοια, που η δεύτερη πραγματοποιήθηκε πολύ πιο εύκολα και με την υποστήριξη της πρώτης χορηγίας! Αυτός, άλλωστε, ήταν και ο λόγος, που το επόμενο βήμα ήταν τόσο... απλωμένο και ακόμη και τώρα που το σκέφτομαι, πραγματικά δυσκολεύομαι να το συνειδητοποιήσω. Πρώτος σταθμός το Σικάγο, απ' όπου μετά από απίστευτα ευτράπελα (λάστιχο στην μέση του αυτοκινητοδρόμου που οδηγεί στο Μιλγουόκι), έφτασα στο «χωριό» του Αντετοκούνμπο, ο οποίος εν των μεταξύ, είχε ήδη αρχίσει να κάνει τα πρώτα «ηχηρά» βήματα στην κορυφαία μπασκετική λίγκα του κόσμου.

Η ελληνική σημαία που κουβαλούσα στις αποσκευές μου, ήταν αυτή με την οποία φωτογραφήθηκαν ο Γιάννης με τον Κώστα Παπανικολάου στο Μπακς-Ρόκετς που έγινε στο… συγχωρεμένο πλέον, “Bradley Center”. Σ’ εκείνο το ματς, ο “Greek Freak” είχε ψιλοαρπαχτεί με τον Τζέϊμς Χάρντεν και μετά ο “Μούσιας”, μόνο που δεν με... έβρισε στα αποδυτήρια, επειδή τον ρώτησα τη γνώμη του για τον τότε εκκολαπτόμενο Έλληνα superstar του ΝΒΑ.

Κλιβελαντ, Χιούστον και Νοβίτσκι!

Ακολούθησε ένα διήμερο στο Κλίβελαντ και το ζεστό «καλωσόρισμα» του Ντέϊβιντ Μπλατ (προπονητής των Καβς τότε), που εξεπλάγη όταν είδε μπροστά του γνώριμη – από την ευρωπαϊκή του θητεία – φυσιογνωμία! Ο Giannis είχε αρχίσει να κερδίζει τον σεβασμό των Καβαλίερς αν και ο ΛεΜπρόν δεν ήθελε να μιλάει πολύ γι' αυτόν τότε... Άσχετα αν του βγήκε η γλώσσα για να τον κερδίσει! Ακόμη θυμάμαι την φιλόξενη υποδοχή των αδελφών Παντελή και Παρασκευά Μαρούλη και της οικογένειάς τους, που δεν μ’ άφησαν να κάνω ρούπι μόνος μου…

Από το Οχάϊο «πέταξα» και πάλι με προορισμό το Χιούστον, όπου είχα έναν επιπλέον λόγο να ξαναπάω (Παπανικολάου). Κι από ‘κει μετά από απολαυστικές συνεντεύξεις με τον Ντουάϊτ Χάουαρντ και τον Τζόϊ Ντόρσεϊ, ανηφόρισα για το Ντάλας, με αποκλειστικό σκοπό να συνομιλήσω με την μεγάλη καψούρα του Βασίλη Παπανδρέου: τον Ντιρκ Νοβίτσκι. Η εκλεκτή παρέα της μπασκετοκουβέντας του gazzetta.gr, βλέπετε, είχε «αναδείξει» τον Γερμανό superstar των Μάβερικς, ως τον κορυφαίο Ευρωπαίο παίκτη που έπαιξε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η 5λεπτη κουβέντα με τον “Big German”, ήταν μία από τις ωραιότερες στιγμές της δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας…

Ο Τσίγκας και η αλλαγή επιπέδου!

Το επόμενο «επεισόδιο» γυρίστηκε κατά βάση στο Μιλγουόκι και είχε και τεράστια επιτυχία! Σημαντική συνεισφορά στο συνολικό αποτέλεσμα είχε και ο συνάδελφος Βασίλης Τσίγκας, που εν τω μεταξύ είχε προστεθεί στο δυναμικό του site. Εφοδιασμένος με σύγχρονα μηχανήματα (κάμερες, μικρόφωνα) και εξειδίκευση στο ψηφιακό μοντάζ, αυτομάτως μου επέτρεψε να αφοσιωθώ αποκλειστικά στο δημοσιογραφικό κομμάτι και το τεχνικό μέρος, ανέβηκε επίπεδα! Δεν σας κρύβω ότι όταν ξεκινούσαμε από την Αθήνα, δεν φανταζόμαστε ότι θα γυρίσουμε έχοντας «στις αποσκευές μας», υλικό για ένα σπάνιο ντοκιμαντέρ γύρω από την «πτήση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στ’ αστέρια»! Τα ονόματα που «παρέλασαν» από το διάρκειας 54 λεπτών video, αποδεικνύουν ότι έγινε… δουλίτσα!

Το πρώτο All Star Game και η “Greek Freak Week”!

Δεν πέρασαν καλά-καλά δύο μήνες και τον Φεβρουάριο του 2017, η επιλογή του Έλληνα διεθνούς άσου στην βασική πεντάδα της Ανατολής, για το ετήσιο εορταστικό τριήμερο του ΝΒΑ, «σφράγισε» τα εισιτήριά μας για την μακρινή Λουιζιάνα! Εκεί στον χιλιοτραγουδισμένο Αμερικανικό Νότο, γράφτηκε μία ακόμη χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, που δεν είχε ξαναζήσει ποτέ τέτοια μεγαλεία! Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν πρωταγωνίστησε απλά στο All Star Game της Νέας Ορλεάνης, αλλά έκλεψε και την παράσταση, τελειώνοντας το ματς με μία μεγαλοπρεπή “30άρα” και ως πρώτος σκόρερ της ομάδας του. Το gazzetta.gr ήταν και εκεί και μάλιστα η ταυτόχρονη παρουσία του Βασίλη Σκουντή και του Νίκου Παπαδογιάννη, μας έδωσε την ευκαιρία να γυρίσουμε και μία ανέλπιστη μπασκετοκουβέντα στο παρκέ του “Smoothie King Center”! E ρε μεγαλεία…

Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, ο Βασίλης Τσίγκας και ο υπογράφων ακολουθήσαμε τον Γιάννη και σύσσωμη την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη, όπου τιμήθηκαν από το ελληνοαμερικανικό ραδιόφωνο της πόλης (Cosmos FM) για την συμβολή τους στην διατήρηση της ελληνικής κληρονομιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο λόγος του “Greek Freak” και η συγκίνησή του ιδίου και των αδελφών του, βλέποντας τους γονείς του να βραβεύονται, ήταν από τις στιγμές που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω.

Η πρώτη γεύση από Καλιφόρνια και το άντρο των πρωταθλητών του ΝΒΑ!

Η περυσινή μας εξόρμηση, πέρα από την καθιερωμένη επίσκεψη σε Σικάγο και Μιλγουόκι, ανέβασε ακόμη ψηλότερα τον πήχη, όσον αφορά την επόμενη! Η αλήθεια είναι ότι όταν πας τέσσερα χρόνια σερί κάπου, πρέπει να βάλεις και μία νέα πινελιά στο menu, για να παρουσιάσεις και κάτι καινούριο και να κάνεις το τελικό αποτέλεσμα πιο ελκυστικό!

Αφού ξεπεράσαμε την αρχική γκαντεμιά μας και το διάστρεμμα του Γιάννη (ευτυχώς δεν αποδείχτηκε σοβαρό) στο πρώτο ματς που είδαμε live, απέναντι στους Σπερς, τίποτε δεν μπορούσε να μας σταματήσει (η συνομιλία με τον Γκρεγκ Πόποβιτς είναι αλήθεια ότι καταπράυνε λίγο την πίκρα μας)! Συναντήσαμε τον παλιό μας γνώριμο, Μίλος Τεόντοσιτς και τον γίγαντα συνοδοιπόρο του στους Κλίπερς, Μπόμπαν Μαριάνοβιτς, είδαμε live το δημοφιλές “60 minutes” με αφιέρωμα στον ηγέτη των Μπακς, ξεναγηθήκαμε στο νεότευκτο γήπεδο “Fisherv Forum” που ακόμη δεν είχε παραδοθεί και πήραμε το αεροπλάνο για την… γη της επαγγελίας: California baby!

H εμπειρία στο «σπίτι» και το προπονητικό κέντρο των «πολεμιστών» (Όκλαντ), η γνωριμία με τους ανθρώπους της ομάδας, οι συνεντεύξεις με τον Ντουράντ και τον Ντρέϊμοντ Γκριν, οι καθημερινές βόλτες στο γειτονικό και πανέμορφο Σαν Φρανσίσκο και την Golden Bridge και φυσικά η πρώτη νίκη των Μπακς (στην εποχή του Αντετοκούνμπο) στην “Oracle Arena”, ήταν πέρα από τις αρχικές μας προσδοκίες.

Το ταξίδι ολοκληρώθηκε με την επίσκεψη στο κοντινό Σακραμέντο (η διοικητική πρωτεύουσα της Καλιφόρνια), όπου πήγαμε για τον Παπαγιάννη (εν των μεταξύ είχε αποχωρήσει από τους Κινγκς) και τον Κουφό, αλλά πέρα από τον παλιόφιλο Πέτζα Στόγιάκοβιτς, συναντήσαμε τον μεγαλύτερο Αμερικανό σκόρερ που έπαιξε στα ελληνικά γήπεδα (Ντέϊβιντ Ίνγκραμ) αλλά και τον πρώτο ξένο παίκτη (Χένρι Τερνερ) που «έκοψε» τον θρυλικό Νίκο Γκάλη σε προσπάθεια για νικητήριο καλάθι!

Έτσι για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι… Μείνετε συντονισμένοι, επιστρέφουμε!