Air Jordan Ι: Ένα παπούτσι, μια ιστορία (pics & vid)
Ήταν Νοέμβριος του 1985 όταν το Air Jordan I άλλαξε τον κόσμο. Δέρμα κολλημένο πάνω σε αερόσολα της Nike και κάπως έτσι εγένετο το... θαύμα.
Ένα παπούτσι που δημιουργήθηκε για το μπάσκετ, αλλά αποτέλεσε ένα κομμάτι τέχνης και έχει γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης μπασκετικής εποχής. Νιάτα. Ιστορία. Στιλ. Καινοτομία. Επικοινωνία. Νίκη.
Έχουν περάσει 33 χρόνια από την ημέρα που πρωτοκυκλοφόρησαν και στοίχιζαν 65 δολάρια και τόσα χρόνια μετά η θέση τους στην κορυφή είναι αδιαμφισβήτητη.
Πώς έγινε αυτό αναρωτιέται το «SLAM»; Πως κατάφερε ένα παπούτσι να παρεισφρήσει σε έναν τρόπο ζωής και να κάνει τόσους ανθρώπους να «ερωτευτούν» ένα αθλητικό και παράλληλα και το μπάσκετ.
Όλο αυτό ξεκίνησε στο Beaverton στα κεντρικά της Nike το 1984. Ο Φιλ Νάιτ έθεσε ως στόχο να ρίξουν όλο το βάρος σε έναν παίκτη από το ντραφτ του 1984. Υπήρχαν πέντε μελλοντικοί Hall of Famers σε αυτή την φουρνιά . Οι επιλογές ήταν Ολάζουον, Μπάρκλεϊ, Στόκτον, Μπόουι και Τζόρνταν.
Ο κλήρος έπεσε στον Σόνι Βακάρο να επιλέξει σε ποιον να ποντάρουν και εκείνος επειδή είχε δει το 1982 τον Τζόρνταν να πετυχαίνει ένα νικητήριο καλάθι κόντρα στο Georgetown και να παίρνει το πρωτάθλημα τον είχε ξεχωρίσει.
Εκείνος ήταν που πήρε όλες τις αποφάσεις και επίσης ήταν εκείνος που έκανε τρομερές συμφωνίες μεταξύ της Nike και μεγάλων κολεγίων της Ανατολής. Συναντήθηκε με τον Τζόρνταν, ο οποίος συνεργαζόταν με την Converse και ήταν μεγάλος θαυμαστής της adidas.
Οι δυο τους έκαναν δύο συναντήσεις και την δεύτερη οι γονείς του Τζόρνταν πήγαν μέχρι το Όρεγκον και εκεί τους περίμενε ο Βακάρο. Δεν συνήθισε να μπλέκεται σε τέτοιες συναντήσεις.
«Του δείξαμε κάποια πρώτα σχέδια. Σχεδίασα τα παπούτσια με την ιδέα ότι χρειαζόμουν ένα αληθινά μπασκετικό παπούτσι, όπου θα φορούν οι καλύτεροι. Αλλά παράλληλα ήθελα και κάτι μοναδικό, δεν θα είχε δει ξανά ο κόσμος», τονίζει ο Μουρ.
Προσπάθησαν να εξηγήσουν στον Τζόρνταν πως φανταζόταν ότι θα στηθεί αυτή η συνεργασία και πως θα γινόταν ο MJ το πρόσωπο του brand.
«Το όλο κόνσεπτ ήταν να έχουμε ένα παπούτσι για τα εντός έδρας παπούτσια και ένα για τα εκτός. Τότε ήταν όλα πολύ καινούργια. Η σκέψη ήταν αν έχουμε ένα παπούτσι προς πώληση γιατί να μην έχουμε δύο».
Έπρεπε να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο προωθούνταν οι αθλητές. Όλοι όσοι συνεργάστηκαν για αυτή την ιδέα ήθελαν να κάνουν τον MJ μια μονάδα που θα προωθούσε το προϊόν γεγονός σπάνιο για παίκτη ομαδικού αθλήματος. Μπορεί σήμερα να ακούγεται απλό, αλλά τότε κανείς δεν το τολμούσε.
Ο Τζόρνταν έχει παραδεχτεί ότι ήταν πολύ νέος για να «εντοπίσει» την προοπτική. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι του έδινε η Nike γιατί στην πραγματικότητα το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να υπογράψει με την adidas. Ήταν οι γονείς του που τον πίεσαν.
«Η ιδέα ήταν να σπάσει ο κανόνας των χρωμάτων. Μέχρι τότε το 99% των παπουτσιών ήταν άσπρα ή μαύρα, οπότε αποφάσισα να δημιουργήσω ένα παπούτσι με συνδυασμούς», παραδέχεται ο Μουρ.
«Τα χρώματα ήταν κόκκινο, μαύρο και άσπρο. Δεν τα επέλεξα εγώ. Αυτά ήταν τα χρώματα του Σικάγο. Στην αρχή ο Τζόρνταν ήταν διστακτικός γιατί πίστευε ότι αυτά ήταν τα χρώματα του Διαβόλου. Ήθελε να φοράει μπλε. Του απάντησα θα πρέπει να μιλήσεις με τον ιδιοκτήτη των Μπουλς».
Ο ΜJ συνέχισε να διαφωνεί με διάφορα που αφορούσαν το παπούτσι. Ήταν ψηλά από το έδαφος και ήθελε να τα κάνουν πιο χαμηλά για να μην υπάρχει ο φόβος του τραυματισμού. Και η επιθυμία του έγινε πράξη.
Εξαιτίας ενός κολλήματος με την υπογραφή του Τζόρνταν στην αρχή των πρώτων ματς της κανονικής περιόδου χρειάστηκε να φορέσει τα Nike Air Ship που έμοιαζαν στα Ι. Αυτά ήταν που απαγόρευσε και το ΝΒΑ. Η λίγκα ήταν έτοιμη να βάλει πρόστιμο στον Τζόρνταν όταν η Nike κυκλοφόρησε την διάσημη διαφήμιση με το σλόγκαν: «Στις 15 Σεπτεμβρίου η Nike δημιούργησε τα νέα επαναστατικά παπούτσια μπάσκετ. Στις 18 Οκτώβρη το ΝΒΑ τα πέταξε έξω από το παιχνίδι. Ευτυχώς το ΝΒΑ δεν μπορεί να σας σταματήσει από το να τα φοράτε». Όλοι τα ήθελαν.
Ήρθαν το 1985 και έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα...
