O Καρίμ, ο Γιάννης και το νέο γήπεδο των Μπακς!

Να ‘μαστε πάλι στον μικρότερο και ίσως λιγότερο «λαμπερό» σταθμό του ΝΒΑ, που ελέω Γιάννη Αντετοκούνμπο, για τον μέσο Έλληνα, είναι ίσως η πιο «ξακουστή» και «πολυφορεμένη» επαρχιακή πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών από το 2013 μέχρι σήμερα! Η αλήθεια είναι ότι η ταχύρρυθμη εκτόξευση του 23χρονου Έλληνα άσου στην «ελίτ» του «μαγικού κόσμου» του μπάσκετ, έχει βάλει για τα καλά το Μιλγουόκι στον χάρτη των υπολογίσιμων οργανισμών του «άλλου πλανήτη» και πλέον, τα «ελάφια» και ο “Greek Freak”, πάνε πακέτο!

Κι απ’ ότι φαίνεται θα πηγαίνουν για πολλά χρόνια ακόμη, έστω κι αν το συμβόλαιο του “Human Alphabet” (σ.σ.: το δεύτερο και όχι και τόσο διαδεδομένο παρατσούκλι του) εκπνέει το 2021. Ο ίδιος, άλλωστε, το φωνάζει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, πάσας δοθείσης ευκαιρίας! «Θέλω να φέρω πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι, εδώ να τελειώσω την καριέρα μου και να παραμείνω στους Μπακς, σε άλλο πόστο, όταν σταματήσω το μπάσκετ!», τον έχουμε ακούσει να λέει ουκ ολίγες φορές.

Ο Γιάννης, βλέπετε, είναι «μυστήριο τρένο» και σίγουρα πολύ διαφορετικός από μέσο Αμερικανό μπασκετμπολίστα που βγάζει το ψωμί του, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και το θέμα είναι ότι δεν το κρύβει, ούτε προσποιείται. Αντιθέτως, του βγαίνει αυθόρμητα! Γι’ αυτό, ίσως, είναι τόσο συμπαθής και δημοφιλής σαν χαρακτήρας και σαν προσωπικότητα, ανεξάρτητα με το τι κάνει μέσα στις τέσσερις γραμμές. Είναι νομίζετε τυχαίο, ότι σε κάθε πόλη που επισκέπτεται, αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο, γίνεται διαδήλωση για ένα αυτόγραφο και μία φωτογραφία;

Εκτός από το Μιλγουόκι! Αν εξαιρέσουμε τον φυσικό του χώρο, το “BMO Harris Bradley Center”, όπου λατρεύεται σαν… Μεσσίας, στους δρόμους της πόλης μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς να νιώθει δακτυλοδειχτούμενος (με την καλή έννοια) και χωρίς να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να «αναπνεύσει» από την φυσιολογική «ασφυξία» που βιώνει ένας superstar του δικού του βεληνεκούς! Αυτό που σας περιγράφω, ίσως να αποτελεί και μία δική του προσωπική κατάκτηση, λόγω του σεβασμού και της αποδοχής που έχει κερδίσει τόσο στον οργανισμό των «ελαφιών», όσο και στην τοπική κοινωνία.

Μιλώντας για το γήπεδο, όμως, που είναι μακράν το χειρότερο και το πιο παλιό από τα 30 του πρωταθλήματος και θα φιλοξενεί για λίγους μόνο μήνες ακόμη τον Γιάννη και τους συμπαίκτες του, θα σας πω μία ιστορία, που χρονολογείται από την “rookie” σεζόν του Αντετοκούνμπο, ο οποίος αποτέλεσε μία σημαντική αφορμή για να παραμείνει το Μιλγουόκι στον χάρτη του ΝΒΑ. Το καλοκαίρι του 2013, όταν οι Μπακς τον επέλεξαν στο ντραφτ κι αποφάσισαν να τον υπογράψουν, το αρχικό πλάνο του τότε general manager της ομάδας, Τζον Χάμοντ, ήταν να πάρει ελάχιστο χρόνο προς το τέλος της πρώτης του χρονιάς και κυρίως να δουλέψει σκληρά στις προπονήσεις.

Ο «μικρός», όμως, τους τρέλανε όλους και πριν καν αρχίσει το training-camp, «ανάγκασε» τον πρώτο προπονητή του, Λάρι Ντρου (νυν assistant-coach των Καβαλίερς), να αλλάξει άποψη και να τον συμπεριλάβει στο ενεργό ρόστερ, από το πρώτο επίσημο παιχνίδι. Πριν καλά-καλά συμπληρωθεί ενάμισης μήνας, ο Έλληνας ψιλόλιγνος αθλητικός forward με τα μακριά χέρια, είχε καθιερωθεί στην βασική πεντάδα και από τα μέσα της σεζόν, στο front office, η απόφαση είχε ήδη ληφθεί: Ο Αντετοκούνμπο θα ήταν το νέο “big thing” των «ελαφιών» και η σταδιακή ανάπτυξή του, θα έδινε «οξυγόνο» σε έναν οργανισμό που ήταν στα όρια της κατάρρευσης!

Οι σπουδαίες προοπτικές του σε συνδυασμό με την απίθανη προσωπική του ιστορία και τις συνθήκες φτώχειας μέσα στις οποίες μεγάλωσε, συγκίνησαν από την πρώτη στιγμή τον τότε ιδιοκτήτη της ομάδας, γερουσιαστή Χερμπ Κολ, που «κίνησε» όλες τις διαδικασίες για να φέρει την οικογένειά του στην Αμερική και λίγους μήνες αργότερα, συμφώνησε να πουλήσει τις μετοχές της ομάδας στους νυν «αφεντικά», υπό την προϋπόθεση ότι θα «χτίσουν» νέο γήπεδο και θα κρατήσουν τους Μπακς στο Μιλγουόκι.

Κάπως έτσι, άρχισαν όλα και οι Μπακς πλέον, διαθέτουν έναν εκ των πλέον υποσχόμενων νέων αστέρων του ΝΒΑ, έχουν ένα καινούριο προπονητήριο στο κέντρο της πόλης κι ετοιμάζονται να εγκαινιάσουν το πιο υπερσύγχρονο “παλάτι” του «μαγικού κόσμου» και στο οποίο θα «στηρίξουν» τις προσδοκίες για επιστροφή τους στον θρόνο των παγκόσμιων πρωταθλητών. Όπως, πριν από 47 χρόνια (1971) με τον Καριμ-Αμπντούλ Τζαμπάρ! Η δεύτερη φορά, αν έρθει, θα είναι με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο…

Χωρίς κανενός ίχνους ιεροσυλία! Τόσο ψηλά τον έχουν οι ντόπιοι τον Γιάννη μας! Όταν το λέει η αυτού μεγαλειότης του Μάτζικ Τζόνσον («αυτό το παιδί θα φέρει ένα πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι»), που παρεμπιπτόντως τιμωρήθηκε με πρόστιμο (50.000$!!!), επειδή μπλέχτηκε σε «ξένα χωράφια», δεν μπορεί παρά να έχει δόση αλήθειας!

Ο Λιου Άλτσιντορ όπως λεγόταν ο Τζαμπάρ πριν γίνει μουσουλμάνος, στα 23 του βρισκόταν στην 2^η χρονιά της επαγγελματικής καριέρας του (μετά από 3 χρόνια και ισάριθμα πρωταθλήματα στο UCLA) κατέκτησε τον τίτλο με μ.ο. 28,0 πόντους ανά 36 λεπτά συμμετοχής με 57,7% στα σουτ και 29,0 στο σύστημα αξιολόγησης. Στην ίδια ακριβώς ηλικία, ο Γιάννης είναι στον 5^ο του χρόνο στο ΝΒΑ και έχει μ.ο. 26,3 πόντους ανά 36 λεπτά, με 53,1% εντός πεδιάς και 27,7 βαθμούς στο PER. εκείνο…

Βλέπετε μεγάλες διαφορές, εκτός από το ότι, στα πέντε χρόνια που φόρεσε τη φανέλα των Μπακς, ο πρώτος είχε συμπαίκτη τον τεράστιο “Big O” (Όσκαρ Ρόμπερτσον), ενώ ο Αντετοκούνμπο είναι μόνος σαν την καλαμιά στον κάμπο;

Αυτά σαν μία πρώτη γεύση από το άντρο του Γιάννη, μετά από ένα σχεδόν 24ωρο ταξίδι με προορισμό την παγωμένη όχθη της λίμνης Μίσιγκαν, που απέχει μία ώρα δρόμο από το κοσμοπολίτικο, εξίσου κρύο και σαφώς πιο ελληνικό Σικάγο. Για την «πόλη των ανέμων», άλλωστε, θα τα πούμε και τις επόμενες ημέρες, όταν θα την επισκεφτούμε για το ματς με τους Μπουλς, στο “United Center”. Όχι τίποτε άλλο, αλλά φέτος, έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες γύρω από το μνημειώδες άγαλμα του “Air Michael” και με τον Τσίγκα, πρέπει να πάμε να προσκυνήσουμε…