Ο... δεσμός του Αζάια Τόμας και του Γκάβιν μας θυμίζει τι πραγματικά μετράει!
Η ιστορία του Γκάβιν με τον Αζάια Τόμας ήταν από την αρχή διαφορετική.
Δεν έμοιαζε με τις άλλες. Ο ένας βρέθηκε τυχαία στον δρόμο του άλλου και ο καθένας με την σειρά του βοήθησε τον άλλον να είναι... χαρούμενος.
Μπορεί ο Γκάβιν να είναι μόλις 5 χρονών και ο Αζάια να έχει διαγράψει την πορεία του, όμως η συνύπαρξη τους έκανε πολύ καλό και στους δύο.
Την ιστορία τους την «εξιστορεί» το ESPN και σίγουρα δεν είναι μοναδική.
Σίγουρα όμως είναι όμως ξεχωριστή και αφιερώνοντας μερικά λεπτά να την διαβάσεις μπαίνεις στην διαδικασία για ακόμα μια φορά να αμφισβητήσεις αυτά που θεωρείς δεδομένα και να καταλάβεις ότι αυτά που πραγματικά μετρούν σε μια κοινωνία που μαστίζεται από άπειρες δυσκολίες, είναι λίγα και απλά.
Ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα και παίρνει δύναμη ο καθένας για να παλέψει με τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες.
Ένας πεντάχρονος, ο Γκάβιν Χέιλεμαν, έπιασε το χέρι του Αζάια Τόμας και εμφανίστηκαν μαζί σε μια ημέρα που οι Καβαλίερς την έχουν ονομάσει, «Μεγάλα σουτ και μικρά αστέρια, (Big Shots and Little Stars)» και παρόλο που οι παίκτες τυχαία παίρνουν παιδάκι για το event, υπήρχε... κάτι μεταξύ των δυο τους.
«Έχω δύο μικρά αγόρια, οπότε ξέρω πως είναι», είπε ο Τόμας. «Μου έδωσε το χέρι του και εγώ αμέσως το έπιασα».
Ο Τόμας που μετακόμισε μόλις το καλοκαίρι στο Κλίβελαντ από την Βοστόνη και τους Σέλτικς δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Ούτε ο Γκάβιν θα έπρεπε να είναι εκεί. Όχι έχοντας αναπλαστικό αστροκύτωμα.
Δεν έχει δύο χρόνια καλά καλά όταν ανακάλυψε ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο και ήταν μόλις 3 χρονών.
Δεν είχε προλάβει να ξεπεράσει τις επιληπτικές κρίσεις, την χημειοθεραπεία και την απώλεια αίσθηση στην δεξιά πλευρά του σώματος πριν προλάβει να γραφτεί στο δημοτικό.
Η οργάνωση «Flashes of Hope» που ξεκίνησε την δράση της στο Κλίβελαντ το 2001 τους έφερε κοντά.
Η φετινή οργάνωση «Big Shots and Little Stars» έκανε ρεκόρ χρημάτων με 1.15 εκατομμύρια δολάρια και με 150 εθελοντές να βοηθούν να... ζωντανέψει η «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων», ώστε να ζήσουν το όνειρο μικρά παιδιά.
Οι ηθοποιοί φόρεσαν τα κουστούμια τους και ο Γκάβιν έβαλε για πρώτη φορά το παπιγιόν του. Ο Τόμας πείραξε λίγο τον πιτσιρικά για τις άσπρες κάλτσες με τα μαύρα παπούτσια λέγοντας του ότι μοιάζει με τον... Μάικλ Τζάκσον.
Εκτός από το ότι ο παίκτης των Καβαλίερς έχει δύο δικά του μικρά αγοράκια, 5 και 7 χρονών το καθένα, κάτι άλλο κοινό είχε και τον τράβηξε στον Γκάβιν.
«Είμαι ένα από τα πιο κοντά παιδιά στην τάξη μου, αλλά είμαι εντάξει με αυτό. Μου αρέσει», τόνισε ο πιτσιρικάς.
«Σου αρέσει;» ρώτησε ο Τόμας και το πρόσωπο του φωτίστηκε. «Το να είσαι μικροκαμωμένος είναι τόσο τέλειο. Είμαι ο πιο μικροκαμωμένος παίκτης του ΝΒΑ, οπότε είμαστε το ίδιο».
«Ναι» απάντησε ο Γκάβιν, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του.
«Δεν είναι πάντα ευχάριστο να είσαι ψηλός», συμπλήρωσε ο Τόμας.
Ήταν ιδιαίτερος ο χρόνος τους μαζί, μίλησαν κυρίως για την αγαπημένη ταινία του Γκάβιν, που είναι το Cars και και περπάτησαν την... πασαρέλα εκεί όπου συνήθως βρίσκεται το παρκέ των Καβς τώρα ήταν περίπου 1.300 άνθρωποι που τραβούσαν φωτογραφίες.
Μετά την... βόλτα τους ήρθε η ώρα της συνέντευξης. Ο Τόμας στάθηκε πίσω από τον Γκάβιν, με τα χέρια του στους ώμους του μικρούλη. Την ώρα που ο Τόμας μιλούσε ο Γκάβιν έπιασε σφιχτά τα χέρια του Τόμας.
«Δεν είμαι... φαν του κλάματος, αλλά ξεκίνησα να κλαίω όταν κατάλαβα ότι ο Γκάβιν ένοιωθε τόσο άνετα με τον Αζάια», τόνισε η μητέρα του πιτσιρικά, Κάμερον.
«Όλη η διαδρομή μέχρι το σπίτι, ήταν απλά τέλεια... Δεν ξέρω καν πως να το εξηγήσω. Ήταν σαν ένα παιδί που δεν είχα δει ποτέ ξανά. Ήταν ενθουσιασμένος με τα πάντα».
Πηγή φωτογραφίας: John Saraya and Allan Buxton
Μετά από όλο αυτό η τάξη του Γκάβιν στο νηπιαγωγείο τον υποδέχτηκε με μια ταμπέλα που έγραφε, «Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα». Η οικογένεια Χέιλεμαν διοργανώνει συγκεντρώσεις σπίτι της για να παρακολουθήσουν όλοι μαζί τα παιχνίδια των Καβαλίερς, με τον Γκάβιν να φοράει κορδέλα στο κεφάλι του όπως αυτή που φοράει ο Τόμας, έστω και αν ακόμα και αν δεν έχει καταφέρει φέτος να αγωνιστεί, ο μικρός τον περιμένει για ένα πλάνο του, έστω από τον πάγκο.
«Από εκείνο το βράδυ είναι συνέχεια, ' ο φίλος μου ο Αζάια. Πρέπει να δω τον φίλο μου στην τηλεόραση'. Είναι το πιο γλυκό πράγμα. Είναι κάποιες στιγμές που μπορεί απλά να δει τον φίλο του στην τηλεόραση και δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε τίποτα».
Η τελευταία χημειοθεραπεία του Γκάβιν είναι στις 18 Δεκεμβρίου. Ο όγκος έχει αφαιρεθεί . Οι κρίσεις έχουν σταματήσει. Είναι στο σωστό ύψος και βάρος για ένα υγιές 5χρόνο παιδάκι (ακόμα και αν είναι ο πιο μικροκαμωμένος στην τάξη του). Μπορεί πλέον και αισθάνεται και με την δεξιά του μεριά, ενώ δεν έχει καμία μαθησιακή δυσκολία.
«Όταν όλο αυτό ξεκίνησε, ήταν 3 χρονών, και κατάπινε ολόκληρα τα χάπια. Στεκόταν εντελώς ακίνητος για να κάνει την ακτινοβολία. Εννοώ εντελώς ακίνητος. Όταν κάνει χημειοθεραπείες, είναι πολύ άρρωστος και νομίζω ότι τίποτα από αυτά δεν τον έχει ρίξει και ειλικρινά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο άρρωστος είναι. Είναι τόσο γενναίος».
Και τόσο χαρούμενος.
«Οι άνθρωποι συμπαθούν τους Καβς και ο Αζάια περνάει χρόνο μαζί τους, ειλικρινά πιστεύω ότι η χαρά που νοιώθει ο γιος μου και η ευτυχία τον βοηθάει όσο η χημειοθεραπεία και οι ακτινοβολίες».
Παράλληλα ο 5χρονος βοήθησε έναν 28χρονο να συνειδητοποιήσει ότι όσο και αν τον... τρώει να επιστρέψει στο γήπεδο, το να είναι πατέρας είναι το καλύτερο όλων.
«Αυτά τα παιδιά έρχονται εδώ και είναι τόσο χαρούμενα, έχουνε περάσει τόσα στην ζωή τους, που απλά δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχουν», συμπλήρωσε ο Τόμας. «Αυτά τα events είναι πάντα ιδιαίτερα για εμένα γιατί χαμογελούν και είναι χαρούμενα, ενώ έχουν περάσει τόσο δύσκολες στιγμές. Για παράδειγμα, εγώ έχω τις μισές ανησυχίες απ' όσες έχουν εκείνα και εκείνα συνεχίζουν να χαμογελούν. Αυτό με βοηθάει όταν έρχονται δύσκολες στιγμές. Σκέφτομαι ότι άνθρωποι περνούν πολύ δυσκολότερα από εμένα και συνεχίζουν ασταμάτητα. Οπότε αυτά τα παιδιά είναι τα πάντα. Αυτά τα παιδιά είναι το κίνητρο μου για να συνεχίζω».
