H ευκαιρία της ΕΟΚ να επαναφέρει το F4!

Σύμφωνοι, οι ημερομηνίες της νοκ-άουτ ημιτελικής φάσης (12 Φεβρουαρίου) αλλά και ο τελικός (16 Φεβρουαρίου) έχουν ανακοινωθεί εδώ και δύο μήνες και η προκήρυξη του Κυπέλλου, όσον αφορά στο σύστημα διεξαγωγής, είναι σαφής και δεν περιλαμβάνει προοπτική διοργάνωσης ενός Final 4.

Ωστόσο, δεν συμφωνείτε ότι η απουσία του Ολυμπιακού (κατέβηκε με την δεύτερη ομάδα και έμεινε από νωρίς εκτός), ο αποκλεισμός του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ (των τριών ομάδων δηλαδή που έχουν τους μεγαλύτερους οπαδικούς «στρατούς») δίνουν στη ελληνική ομοσπονδία μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να σκεφτεί για μία φορά προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού του θεσμού;

Θα μου πείτε έπρεπε να περιμένουμε το «θαύμα» του Προμηθέα, την αναγέννηση του Περιστερίου ή την ευχάριστη έκπληξη από τον Διαγόρα Δρυοπιδέων (που μαζί με την ΑΕΚ διεκδικούν το βαρύτιμο τρόπαιο) για να ζήσουμε την αναβίωση μίας μπασκετικής γιορτής, που αποτελεί ρουτίνα σε όλη την μπασκετική Ευρώπη;

Δεν σας έχω απάντηση αλλά ακόμη κι αν αυτή η ευτυχής συγκυρία δώσει το έναυσμα για να δούμε επιτέλους το Κύπελλο να διεξάγεται και στην Ελλάδα όπως και στις υπόλοιπες προηγμένες μπασκετικές χώρες της «Γηραιάς Ηπείρου», τότε αξίζει να χαιρετίσουμε το momentum, γιατί στην ψωροκώσταινα ποτέ δεν είναι αργά για τίποτε.

Καλό θα είναι, λοιπόν, οι άνθρωποι που κρατούν τις τύχες του ελληνικού μπάσκετ στα χέρια τους, να κάτσουν από αύριο κιόλας στο ίδιο τραπέζι και να τροποποιήσουν την προκήρυξη του θεσμού, αν κι εφόσον φυσικά συναινούν και οι τέσσερις ομάδες που έχουν προκριθεί στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Ένα Final 4, στο διήμερο 15-16 Φεβρουαρίου θα αποτελέσει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναζωογονήσουμε το μπάσκετ στην χώρα μας και να κάνουμε ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Αρχίζοντας να καλύπτουμε το χαμένο έδαφος μία ολόκληρης 15ετίας (το τελευταίο Final 4 διοργανώθηκε τον Φεβρουαριο του 2004 στην Λαμία)...

Αυτά όσον αφορά το οργανωτικό κομμάτι και πάμε στο αγωνιστικό, αρχίζοντας από την Πάτρα. Θα σας πω την αμαρτία μου. Δυστυχώς δεν έχουν περάσει ούτε 8 μήνες από τότε που γνώρισα τον Βαγγέλη Λιόλιο, για τις ανάγκες μίας συνέντευξης που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου παραχωρήσει για λογαριασμό του gazzetta.gr. Αν τον είχα γνωρίσει και συναναστραφεί νωρίτερα, τότε πραγματικά θα ήμουν λιγότερο εντυπωσιασμένος από τα συγκλονιστικά κατορθώματα της ομάδας του μέσα σε μόλις 3,5 χρόνια πορείας στην Α1 Κατηγορία.

Στο μπάσκετ, βλέπετε, αν ρίξει κάποιος λεφτά, φέρει έναν καλό προπονητή και πάρει 3-4 παικταράδες, μπορεί να φτιάξει ομάδα, που μέσα σε χρόνο-ρεκόρ να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα και να βγει στην Ευρώπη. Όποιοι νομίζουν ότι ο Προμηθέας ανήκει στην παραπάνω περίπτωση είναι απλά γελασμένοι.

Μπορεί η περιγραφή να ταιριάζει στα πεπραγμένα των Πατρινών, η μεγάλη διαφορά στην περίπτωσή τους, όμως, έχει να κάνει με την φιλοσοφία, την νοοτροπία και το όραμα του διοικητικού τους ηγέτη και κυρίως στην απόλυτη στήριξη που παρέχει στο πλάνο, χωρίς να παρεκκλίνει καθόλου από τις αρχές του, να επηρεάζεται πρόσκαιρα από τα αποτελέσματα και να αίρει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους που έχει επιλέξει.

Αυτός είναι και ο λόγος που η ομάδα της Πάτρας έχει βασίσει κατ' αρχήν την επένδυσή της στις υποδομές, φτιάχνοντας ένα υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο (με εκπληκτικές εγκαταστάσεις) και ρίχνοντας μεγάλο βάρος στις μικρές ηλικίες. Αφού κατόρθωσε να σταθεροποιηθεί στα σαλόνια του ελληνικού μπάσκετ, στην 3η της χρονιά τόλμησε να βγει κι από τα σύνορα και όταν αντιλήφθηκε ότι το όραμα της μπορεί να ευοδωθεί, αποφάσισε να ανοίξει ακόμη περισσότερο τα φτερά της.

Γι' αυτό αξίζει να στηριχθεί και να χαιρετιστεί το οικοδόμημα του Προμηθέα. Γιατί εκπέμπει υγεία και χωρίς μεγάλη οπαδική βάση αλλά κι επειδή, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, δείχνει τον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο στο ελληνικό μπάσκετ. Η νίκη του επί του Παναθηναϊκού (81-79) ήταν πέρα για πέρα δίκαιη και το γεγονός ότι «πέταξε» τον πολυνίκη του θεσμού εκτός ημιτελικών, για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, λέει πολλά για την επιτυχία του Μάκη Γιατρά και των παικτών του...

Ο Παναθηναϊκός επαναπαύτηκε με την εύκολη νίκη στο πρωτάθλημα (99-68 στο πλαίσιο της 3ης αγωνιστικής στο ΟΑΚΑ) και δεν αξιολόγησε όπως πρέπει το «καμπανάκι» που του χτύπησε η Βαλένθια στο τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Σύμφωνα με τα έως τώρα πεπραγμένα τους, στην Euroleague, οι «πράσινοι» είναι μία ομάδα που όταν κερδίζει, το κάνει μέσα από την επίθεση. Το πόσα θα βάλει μπροστά, είναι το στοιχείο που παίζει καθοριστικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο τους έχει στήσει ο Αργύρης Πεδουλάκης, γι' αυτό έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα απ' όση θα έπρεπε στον τραυματισμό του Φριντέτ.

Κρατήστε ότι οι πρωταθλητές να σκοράρουν κατά μ.ο. 85 πόντους στην Ευρώπη. Όταν η άμυνά τους δεν δέχεται περισσότερους από 82, τότε στην καλή τους βραδιά δεν χάνουν, ενώ στην κακή, το ματς παίζεται στην κόψη του ξυραφιού. Όπως με την Βιλερμπάν και την Αρμάνι, από τις οποίες ο εξάστερος έχασε με το ίδιο σκορ (78-79). Γιατί από την Χίμκι «έφαγε» 103 πόντους, οπότε δεν μέτρησε η επίθεση...

Όλα αυτά, όμως, επαναλαμβάνω ότι ισχύουν στην Euroleague και όχι στην Ελλάδα, όπου ο πήχης της αντίστασης και της ποιότητας των αντιπάλων είναι πολύ πιο χαμηλός και που ο Φριντέτ θα έπρεπε να είναι πολύ λιγότερο απαραίτητος για να κερδίζει ο Παναθηναϊκός.

Κοινώς, για να το θέσω πολύ πιο απλά, οι «πράσινοι» θα έπρεπε - εύκολα ή ακόμη και δύσκολα - να έχουν βρει τον τρόπο (μέσα από την άμυνα) να «κοντύνουν» τον Προμηθέα από το πρώτο μέρος ή αν θέλετε να μην του έχουν επιτρέψει να «ψηλώσει» σκοράροντας 47 πόντους μέχρι την ανάπαυλα, έτσι ώστε να πιστέψει ότι μπορεί να τους απειλήσει.

Εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται το μεγαλύτερο λάθος του "Άρτζι", που έδωσε μεγαλύτερο βάρος στην «δικαιολογία» του τραυματισμού του Αμερικανού "μπόμπερ", ενώ θα έπρεπε να είχε σφίξει την άμυνα της ομάδας του, πολύ νωρίτερα και να μην κυνηγάει σε όλο το ματς. Για την ακρίβεια από το πρώτο 10λεπτο και μετά...

Από την ΑΕΚ περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να δω πως ο Ηλίας θα ενσωματώσει, θα διαχειριστεί και θα αξιοποιήσει τον πολύ ποιοτικό παίκτη που βρήκε στο πρόσωπο του Μάριο Τσάλμερς. Ο 33χρονος combo-guard με τα δύο «δαχτυλίδια» του πρωταθλητή (2012 & 2013) στο Μαϊάμι με τον ΛεΜπρόν (πενταδάτος και με μ.ο. 27-29 λεπτά, όχι αστεία) και το πρωτάθλημα με το Κάνσας στο κολεγιακό, είναι εξαιρετική περίπτωση παίκτη και αν είναι σε καλή κατάσταση, τότε θα προσφέρει σε εκτέλεση και δημιουργία και θα ανεβάσει επίπεδο την «Ένωση» στην Ευρώπη.

Στις εγχώριες διοργανώσεις και δη στο νοκ-άουτ προημιτελικό με το Ρέθυμνο, η «βασίλισσα» παρουσίασε την μεγάλη αμυντική συνέπεια που την χαρακτηρίζει από το «βατερλώ» της Κρήτης και μετά και αυτό αποτελεί δίχως αμφιβολία, απόρροια της δουλειάς που έχει γίνει και του βάρους που έχει πέσει στα μετόπισθεν. Από 'κει, συνήθως, ενισχύεται η αυτοπεποίθηση και αντλείται η ενέργεια για την ολική επαναφορά, που ήταν θέμα χρόνου να αρχίσει. Μένει να δούμε αν θα έχει διάρκεια.

Το μέσο παθητικό των 55,7 πόντων που δέχεται η ΑΕΚ στα τέσσερα τελευταία ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη και οι σαφώς πιο απελευθερωμένοι Λάνγκφορντ και Ματσιούλις, αποτελούν μία πρώτη καλή βάση. Περισσότερα και πιο ασφαλή συμπεράσματα, στα προσεχή πιο δύσκολα ματς.

Οι ξένοι (Γκρέϊ και Χάτσερ κατά κύριο λόγο) μπορεί να έχουν το όνομα στα δυτικά προάστια, ο Ηλίας Ζούρος, όμως, ξέρει καλύτερα από τον καθένα όμως, πόσο σημαντική είναι για την ομάδα του, η χάρη που διαθέτουν οι Έλληνες παίκτες του. Με τον Σαλούστρο να αποτελεί μεγάλη απώλεια, ο Βασίλης Ξανθόπουλος ήταν αυτός που έκανε το αναγκαίο step-up και με 12 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 1 κλέψιμο σε μόλις 16 λεπτά συμμετοχής, ήταν ο άνθρωπος-κλειδί για τη νίκη-πρόκριση (57-51) του Περιστερίου winmasters στους "τέσσερις" του θεσμού για πρώτη φορά μετά το 2003!

Στα τρία τελευταία ματς στις εγχώριες διοργανώσεις, οι «πρίγκηπες της δυτικής όχθης» έχουν μέσο παθητικό 59 πόντους, ενώ στην Basket League έχουν την καλύτερη άμυνα με μ.ο. 67,3! Η είσοδος στα ημιτελικά αποτελεί τεράστια επιτυχία, πλην όμως ισοδυναμεί και με επιπλέον βραχνά, καθώς τον Φεβρουάριο, οι Περιστεριώτες θα έχουν μία επιπλέον εβδομάδα με εμβόλιμες υποχρεώσεις, όπως ουσιαστικά θα γίνεται μέχρι και τότε με το BCL. Στο χέρι τους είναι να αντέξουν...

Ο Ήφαιστος, μετά το αρχικό 3/3 μετράει τέσσερις διαδοχικές ήττες σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, με την μέση παραγωγικότητά του να βρίσκεται στους 64,5 πόντους και το ποσοστό του εντός πεδιάς να έχει υποχωρήσει στο 31,3%. Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος καλείται να διορθώσει την κατάσταση, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ποιοτική στάθμη της ομάδας, έχει χαμηλώσει σε σύγκριση με την περυσινή χρονιά.

Αποκλείοντας διαδοχικά τον Πανιώνιο, την Λάρισα και τον ΠΑΟΚ, ο Διαγόρας Δρυοπιδέων επιβεβαίωσε τον άτυπο τίτλο του φαβορί για την άνοδο στην Α1 Κατηγορία, τον οποίο του έχουν δώσει πρόωρα όλοι όσοι παρακολουθούν πιο στενά τα πράγματα στην Α2.

Με τέσσερα πολύ έμπειρα παιδιά (Καράμπουλας, Λιακόπουλος, Πετροδημόπουλος και Πολυτάρχου) εκ των οποίων οι δύο πρώτοι "μετρ" στις ανόδους και με τον αξιόλογο βραχύσωμο point-guard, Γιώργο Κουκά, ο Νάσος Χούμπαυλης έχει έναν κορμό Ελλήνων παικτών, που φτάνουν και περισσεύουν για να σηκώσουν το βάρος του μεγάλου εφετινού στόχο και να κουβαλήσουν την ομάδα σε έναν δύσκολο δρόμο. Αν μέσα σ' όλα αυτά, έρθει και μία πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου, τότε θα έχει συμβεί το απόλυτο.

Για τον ΠΑΟΚ, δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά, μετά από τη νέα απογοητευτική εικόνα, απέναντι σε έναν υποδεέστερο αντίπαλο (66-81) και τον αποκλεισμό από τα ημιτελικά στο Αιγάλεω. Ο Βαγγέλης Μαργαρίτης είναι το βαρόμετρο της ομάδας, αλλά η κάθετη πτώση της ποιότητας στο ρόστερ του «δικεφάλου του Βορρά», φαίνεται ότι τον επηρεάζει αισθητά. Η εύκολη νίκη επί του Ηφαίστου και η καλή εμφάνιση στη Γαλλία, άφησαν υποσχέσεις για κάτι καλύτερο, η ήττα από τον Διαγόρα, όμως ήταν μεγάλο πισωγύρισμα και τα ματς με Μπρίντιζι (εντός) και Περιστέρι (εκτός), είναι οι επόμενες ευκαιρίες για την πολυπόθητη αντίδραση.

Υγ.1: Την πρώτη χρονιά (2016-17) ήρθε η εύκολη παραμονή με 10 νίκες. Την δεύτερη (2017-18), ο Προμηθέας κατετάγη 3ος στην κανονική περίοδο και βγήκε στην Ευρώπη. Η τρίτη, η περυσινή (2018-19), ήταν η σεζόν της καταξίωσης με 2η θέση στο πρωτάθλημα και την πρόκριση στους "16" του BCL. Φέτος (2019-20), ίσως είναι πρόωρο να προβλέψουμε τι θα κάνουν οι Πατρινοί.

Υγ.2: Ήδη νίκησαν Παναθηναϊκό και Βίρτους, διεκδικούν με αξιώσεις το Κύπελλο, ενώ η έως τώρα πορεία τους στο Eurocup, τους καθιστά ικανούς να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση και να κυνηγήσουν το όνειρο της Euroleague, νωρίτερα από το 2023 όπως είχε πει ο ισχυρός άνδρας της ομάδας (για το 2021 είχε τοποθετήσει την διεκδίκηση των σκήπτρων στο πρωτάθλημα).

Υγ.3: Κι όλα αυτά με προπονητή, έναν άσημο (μέχρι πριν από τρία χρόνια) εκτός των αχαϊκών ορίων άνθρωπο του μπάσκετ (Μάκης Γιατράς), ο οποίος την πρώτη σεζόν στην Α1 Κατηγορία διετέλεσε γενικός διευθυντής της ομάδας και μετά από δύο χρόνια αναδείχτηκε coach της χρονιάς στην Basket League και με budget (1,25 εκ. Ευρώ για παίκτες), που φέτος δεν είναι καν το δεύτερο μεγαλύτερο στην Α1 Κατηγορία.

Υγ.4: Μετά την παρθενική νίκη επί του «τριφυλλιού», ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ιστορική ελληνική ομάδα που ο Προμηθέας δεν έχει νικήσει ποτέ σε πρωτάθλημα ή Κύπελλο.